Bloggang.com : กิ่งฟ้า : คำอธิษฐาน ตอนที่ 3

คำอธิษฐาน ตอนที่ 3

พิมบอกนิติว่า

“นิติไม่น่าจะอธิษฐานอย่างนั้นเลย เพราะเหตุการณ์ข้างหน้าเราไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นและอาจจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร”

“ นิติรีบบอกพิมอย่างเอาใจ”ถึงแม้เหตุการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไรก็ตามผมไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากพิมเด็ดขาดรอผมเก็บเงินอีกหน่อยนะพิมแล้วผมจะรีบไปขอกับพ่อแม่ของพิม”

พิมยิ้ม มองดูนิติอย่างชื่นชม พิมรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด เพราะนิตินอกจากจะหน้าตาดีดูหล่อในสายตาของสาวๆแล้วนิติยังเป็นคนดี นิสัยดี เสมอต้นเสมอปลายกับพิมมาโดยตลอด

เวลาที่พิมเดือดร้อนไม่ว่าเรื่องอะไรนิติจะเป็นผู้ช่วยแก้ปัญหาให้พิมได้ทุกครั้ง พิมเองก็มีคนมาชอบอยู่หลายคนแต่พิมไม่เลือกใครเลยเพราะคิดแล้วว่า นิติเป็นผู้ที่พิมเลือกแล้ว

พิมตัดสินใจแล้วที่จะใช้ชีวิตคู่กับเขา ขณะนี้พิมเพียงแต่รอให้นิติเก็บเงินแล้วมาขอพิมกับพ่อแม่เท่านั้น พิมรอวันนั้นอย่างมีความสุข พิมฝันไว้อย่างสวยหรูถึงชีวิตคู่ของตนเองกับนิติ

สักวันหนึ่งพิมจะต้องย้ายไปยู่กับนิติที่บ้านพักข้าราชการเกษตรก่อน แล้วพิมก็จะเป็นแม่บ้านเต็มตัวให้นิติเพราะนิติบอกไว้ว่าเมื่อแต่งงานแล้วจะไม่ให้พิมทำงานนอกบ้านอีกต่อไปขอให้เป็นแม่บ้านให้เขาอย่างเดียวก็พอ

พิมฝันอย่างมีความสุข เมื่อนิติกลับไปแล้วพิมก็ไปทำงานตามปกติ
พิมเป็นครูสอนหนังสือเด็กๆในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง พิมต้องมาอยู่หอพักในตัวเมืองเพราะบ้านพิมอยู่ใกลจากโรงเรียนมาก เช้าๆพิมมาทำงานไม่ทันมาสายตลอด พิมจึงขอแม่มาพักอยู่หอพัก เสาร์อาทิตย์พิมก็จะกลับไปอยู่กับแม่ เช้าวันจันทร์พิมถึงจะกลับมาทำงานตามปกติ

เด็กๆที่พิมสอนหนังสือเป็นเด็กชั้นประถมต้น พิมชอบเด็กๆเพราะดูซื่อไร้เดียงสาน่ารักสำหรับพิม มีครูหลายคนบอกเด็กๆพวกนี้ซนน่าเบื่อ แต่พิมไม่เคยเบื่อเลย พิมชอบเด็กๆ ฉะนั้นพิมไม่เคยด่าว่าเด็กไม่เคยดุเด็กเลย

เด็กๆจึงรักพิมติดพิมมากเวลาที่พิมไปไหนนานๆเด็กก็จะเฝ้ารอพิมอยู่หน้าประตูบันไดห้องเรียนทุกครั้งพอพิมกลับมาเด็กก็จะเฮโลล้อมหน้าล้อมหลังเรียกครูพิมคะครูพิมขาแข่งกันเสียงดัง แต่แทนที่พิมจะรำคาญเหมือนครูคนอื่นๆพิมกลับชอบเสียงเหล่านี้มากกว่า พิมจึงมักจะมีขนมติดมือมาให้เด็กๆตลอดพอยื่นขนมให้ไปแบ่งกันเด็กๆก็วิ่งไล่กันแย่งขนมที่พิมให้เป็นอย่างนี้อยู่บ่อยๆ

พิมอยู่โรงเรียนอย่างมีความสุขเพราะใจรักในอาชีพครู เพราะรักเด็กพิมจึงไม่คิดอะไรมากอยู่กับเด็กๆก็มีความสุขแล้ว พิมไม่มีปัญหาอะไรให้ต้องคิดมากเลย ถึงแม้โรงเรียนที่พิมอยู่เจ้าของจะเป็นครูใหญ่เองและเฮี๊ยบมากเวลาทำงานครูใหญ่ก็จะเดินตรวจตลอดเวลา พอไปพบครูคนไหนนั่งกับที่ไม่เดินดูเด็กเวลาเรียนก็จะเรียกไปตำหนิ

ครูคนอื่นๆพากันบ่นเบื่อครูใหญ่มากยิ่งเวลาเย็นโรงเรียนเลิกแทนที่ครูจะได้รีบกลับบ้าน ครูใหญ่ก็จะประกาศเรียกประชุมครูเสียแทบจะทุกวันฉะนั้นครูที่โรงเรียนก็จะกลับบ้านกัน หกโมงเย็นแทบทุกวัน บ้านพิมไกลเวลากลับค่ำก็จะไม่มีรถประจำทาง พิมถึงได้ตัดสินใจมาอยู่หอพักซึ่งก็อยู่ใกล้กับโรงเรียนนั่นเอง

วันนี้ พิมรู้สึกเหงาๆ เด็กไปเดินทางไกลลูกเสือ-เนตรนารี แต่พิมได้อยู่โยงเฝ้าโรงเรียนเตรียมอาหารให้เด็กช่วงที่เด็กกลับจากเดินทางไกล
พิมอยู่โยงกับครูผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทกับพิมอีก 2 คนแต่ทั้งสองพากันไปซื้อของ พิมจึงนั่งคนเดียว เพื่อรอเพื่อนกลับ

โรงเรียนไม่มีเด็กอยู่ก็ดูเงียบเหงาลงถนัดตา จนเกือบจะวังเวงเสียงลมพัดเบาๆ เป็นระยะๆ พิมนั่งเหม่อมองไปทางประตูโรงเรียนเพื่อรอว่าเมื่อไหร่ที่บุรุษไปรษณีย์จะเอาจดหมายมาส่งเสียที เพราะ 2 อาทิตย์แล้วนิติยังไม่ตอบจดหมายพิมเลย ปกติพิมส่งจดหมายไปวันนี้ อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมานิติต้องตอบจดหมายกลับมาแล้ว

แต่ตอนนี้พิมไม่รู้เลยว่านิติเป็นอะไรถึงไม่ตอบจดหมายพิมเลย ถ้านับถึงอาทิตย์นี้ถ้านิติไม่ตอบมาอีกก็จะเป็นอาทิตย์ที่ 3 แล้ว พิมรู้สึกไม่สบายใจไม่รู้ว่านิติเป็นอะไรไปหรือเปล่านิติเจ็บป่วยไข้หรือเปล่าถ้าวันนี้นิติไม่ตอบจดหมายพิม พิมก็จะเขียนจดหมายส่งไปใหม่ พิมเป็นห่วงนิติมากนิติไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนิติเสมอต้นเสมอปลายกับพิมมาตลอด

เสียงเด็กเริ่มเจี๊ยวจ๊าวเข้ามาแล้ว พิมออกจากพะวังค์ความคิดรีบไปเตรียมอาหารและน้ำให้เด็กเพราะท่าทางจะเหนื่อยและร้อนกันมาที่เดียว เด็กๆกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พิมคอยดูแลเพิ่มเติมอาหารให้ไม่ขาด เสียงขอเติมกันเจี๊ยวจ๊าวจนพิมต้องดุให้เงียบเด็กจึงเบาเสียงลง

บางคนมองครูพิมอย่างสงสัย วันนี้ครูพิมป็นอะไร ครูพิมไม่เคยดุอย่างนี้เลย เพื่อนๆครูกลับกันเข้ามาแล้วทุกคนจัดเด็กของตัวเองเข้ากลุ่มหลังจากกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วเสียงดังเจ๊ยวจ๊าวเริ่มดังขึ้นอีกจนกระทั่งเสียงจัดแถวและเรียกเลิกแถวกลับบ้าน เสียงดังจึงเงียบไป

เพื่อนครูทยอยกันกลับบ้านไป พิมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สุมนเพื่อนสนิทของพิมเข้ามาถาม

“พิม ทำไมยังไม่กลับ พิมรออะไรหรือเปล่า”

พิมปฏิเสธเพื่อนและบอกให้เพื่อนกลับก่อนพิมขอนั่งพักสักครู่แล้วก็จะกลับหอพักแล้ว สุมนจึงขี่จักรยานจากไป พิมค่อยๆลุกขึ้นเดินกลับหอพักอย่างเลื่อนลอย สัปดาห์ที่ 3 แล้วทำไมนิติไม่ตอบจดหมาย เพราะอะไร พิมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นนิติไม่เคยเป็นอย่างนี้ หรือว่า....

พิมรีบหยุดความคิดของตนเองลงทันที พิมไม่อยากคิดว่านิติจะคิดมีคนอื่นแทนพิมก็นิติสาบานต่อหน้าพระธาตุไว้แล้ว นิติจะกล้าผิดคำสาบานหรือ คงไม่หรอกนะ นิติคงไม่เป็นอย่างนี้แน่นอน บางทีนิติอาจจะป่วยหรือเป็นอะไร

พิมห่วงนิติมาก พิมจะทำอย่างไรดี รึพิมจะขึ้นไปหานิติที่ทำงานดีนะ นิติทำงานอยู่จังหวัดทางอิสาน พิมอยู่ทางเหนือ เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน พิมจะต้องขึ้นรถกี่ทอดกันละนี่ พิมควรจะไปไหม น่าจะไปนะเพราะเวลานี้โรงเรียนปิดเทอมพอดี พิมน่าจะไปเยี่ยมนิติบ้างว่าเขาเป็นอยู่อย่างไร...

อ่านต่อฉบับหน้าค่ะ

Create Date : 31 กรกฎาคม 2553

Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2555 11:50:39 น.

1 comments

Counter : 1283 Pageviews.

เข้ามาอ่านครับ

โดย: ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน IP: 116.58.231.242 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:58:33 น.