| All Blog
|
บทที่ 51 รักแรก (iii) (คำเตือน: เรท Y) ไม่นานทั้งสองก็ออกมายืนอยู่หน้าวิทยาลัยที่มีผู้คนเดินสวนไป-มา และความสับสนวุ่นวายบนท้องถนนอีกครั้ง ... "แล้วยังไงต่อล่ะ" วิทถาม "ไม่รู้สิ เราแพลนไว้เท่านี้สำหรับวันนี้" เจฟตอบ "นายอยากกลับหรือยัง?" วิทมองนาฬิกา "เิพิ่งจะสองทุ่มกว่าเอง ... ราตรียังเยาว์" เจฟนิ่งไปนิดนึง แล้วพูดออกมาว่า "งั้นไปที่นั่งเล่นที่ห้องเราก่อนมั้ย? ... เิดินไป 5 นาทีก็ถึง" "ยังไงก็ไ้ด้" ******************************************************************************** ห้องของเจฟอยู่ในบ้านที่ถูกดัดแปลงให้เป็นเหมือนหอพักเอกชน คือทุกห้องของบ้านนี้ทำเป็นห้องพักให้เช่า จึงไม่มีห้องรับแขก หรือห้องครัว มีแต่เพียงห้องน้ำรวมที่อยู่บนชั้น 2 ของตัวบ้านเท่านั้น ... ห้องของเจฟอยู่ชั้นล่างติดกับประตูทางเข้า และมีหน้าต่างที่เปิดออกไปเจอกับถนนหน้าบ้านพอดี ... ห้องนั้นทาสีขาว ดูกว้างพอๆกับแฟลตที่วิทอาศัยอยู่ เพียงแต่ที่นี่ไม่มีครัวและห้องน้ำในตัว จึงมีเตียงขนาดใหญ่ โต๊ะทำงาน ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางของ และโซฟาขนาดกลาง ... บนผนังมีรูปเจฟสมัยเด็กแขวนอยู่บานหนึ่ง และใกล้กันติดโปสเตอร์ขนาดใหญ่ซึ่งเป็นโฆษณาคอนเสิร์ิตของชมรมที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า และมีโปสเตอร์ขนาดเล็กอีก 3-4 ใบ ซึ่งเป็นโปรแกรมคอนเสิร์ตที่เคยจัดไปแล้วติดกระจายอยู่ ทั้งสองนั่งลงที่โซฟาริมหน้าต่าง แล้วเจฟก็เล่าถึงวงดนตรีคลาสสิกที่เขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง คอนเสิร์ตที่ผ่านมา และที่ำกำัลังจะจัดขึ้น ... "ถามได้มั้ยว่าทำไมนายถึงดรอปการเีรียนปีนี้ไป" วิทสงสัย "ก็ไม่มีอะไรมาก เราแค่ไม่แน่ใจว่าเราเลือกเรียนถูกสาขาหรือเปล่า เลยขอพักซักปีนึง" เจฟตอบเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา "อีกอย่างหนึ่ง เราก็จะไ้ด้มีเวลาเต็มที่กับงานที่เราชอบ" "ซึ่งก็คือ ... ดนตรี คอนเสิร์ต" "ใช่ เพราะฉะนั้นเราเลยเป็นตัวหลักในการจัดคอนเสิร์ตปีนี้ เพราะสมาชิกคนอื่นๆก็ยังมีเรียนกันอยู่ ... เราเลยต้องเป็นคนจัดทำโปสเตอร์ ประสานงานอะไรต่างๆเอง" เจฟบอก "นายก็เลยหนักอยู่คนเดียว" "ไม่หรอก เราชอบงานพวกนี้อยู่แล้วหละ สนุกดี" เจฟตอบด้้วยท่าทางสบายๆ "แล้วชีวิตนายเป็นไงบ้าง" "ก็ไม่ีมีอะไรมาก ทำวิจัย ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องแล็บ ... ก็เท่านั้น" ... ******************************************************************************** "โอ สี่ทุ่มแล้ว นายอยากจะกลับหรือยัง?" เจฟถามหลังจากที่เหลือบไปมองนาฬิกาบนผนัง "ก็ดีเหมือนกัน" "เดี๋ยวเราเดินไปส่ง" "อืม เราไม่อยากรบกวนนายนะ แ่ต่ว่าเราก็จำทางกลับไม่ได้จริงๆซะด้วย" วิทสารภาพ "ไม่เป็นไรหรอก จะได้เดินออกกำลังกายไง" เจฟพูดเหมือนจะล้อวิทกลายๆ  ครู่ใหญ่ต่อมา ทั้งสองมาถึงหน้า B&B ที่จะเป็นที่พักของวิทในคืนนี้ ... "งั้นเรากลับก่อนนะ" เจฟบอก "พรุ่งนี้จะให้มารับมั้ย?" "ไม่ต้องหรอก เราพอจะจำทางได้แล้ว ... ไว้พรุ่งนี้ตอนสายเราจะไปหานายที่หอเอง ... ว่าแต่นายกลับคนเดียวได้เหรอ ... ไม่อันตรายเหรอ" "ไม่มีอะไรหรอกน่า ที่นี่ค่อนข้างปลอดภัย" "หรือว่า ... ให้เราเดินกลับไปส่งนาย" "แล้วเราก็ต้องเดินกลับมาส่งนายอีก" เจฟตอบ "สงสัยจะได้เดินส่งกันไปส่งกันมาทั้งคืน" ทำให้ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมกัน  "เอาล่ะ เราไปนะ เจอกันพรุ่งนี้ ... ราตรีสวัสดิ์" เจฟบอก "ราตรีสวัสดิ์" ******************************************************************************** หลังอาหารเช้าวันรุ่งขึ้น วิทอาบน้ำ แต่งตัว เช็คเอาท์ออกจาก B&B แล้วเดินไปหาเจฟที่หอพัก ซึ่งเมื่อไปถึงปรากฏว่าเจฟแต่งตัวรออยู่เรียบร้อยแล้ว ... "วันนี้อากาศดี เราไปเดินเล่นกันเถอะ ... แล้วค่อยหาิอะไรกินกลางวััน ก่อนไปส่งนายขึ้นรถไฟ" เจฟสรุปโปรแกรมสำหรับวันนี้ให้ฟัง "ฟังดูดี ... ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันล่ะ ..." เจฟพาวิทเดินลัดเลาะไปตามถนนสายเล็กที่เรียงรายไปด้วยบ้านเรือนผู้คน ไม่นานก็มาเจอทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สีเขียวขจี แซมไปด้วยดอกหญ้าเล็กๆสีขาวกระจายอยู่ทั่วไป ... วัวฝูงหนึ่งกำลังเล็มหญ้าอยู่ห่างๆ ไำกลออกไปเป็นลำธารกว้่างซึ่งมีหงส์ขาวหลายตัวว่ายน้ำไปมาดูเพลิดเพลิน ... "ไม่น่าเชื่อว่ากลางเมืองจะมีสถานที่แบบนี้" วิททึ่ง "ใช่ แค่เดินออกมาไม่ถึง 10 นาที" เจฟบอก "เราชอบมาที่นี่เวลาที่อยากอยู่เงียบๆ หรือมีเรื่องให้คิด ..." ทั้งสองใช้เวลาอยู่ที่นั่นตลอดสายของวันนั้น ท่ามกลางอากาศที่เย็นสบายและสายลมอ่่่อนๆของฤดูใบไม้ผลิ ... ******************************************************************************** หลังอาหารกลางวัน เจฟมาส่งวิทที่สถานีรถไฟ ... และในระหว่างที่รอรถไฟที่จะแล่นมาจากเมืองอื่นและหยุดรับ-ส่งผู้โดยสารที่สถานีแห่งนี้ เจฟพูดขึ้นว่า "เสาร์-อาิทิตย์หน้านายว่างมั้ย?" "ก็ว่างนะ ... ทำไมเหรอ?" "ก็เราพอมีเวลาว่าง อยากไปเที่ยวที่โน่นบ้าง ... นายจะขัดข้องมั้ย" "ไม่ขัดข้องหรอก ยินดีมากเลย" "ถ้างั้นเราต้องฝากนายช่วยจอง B&B ให้เราบ้างแล้วหละ" "เราว่าไม่ต้องหรอก ... นายจะไปพักที่แฟลตเราก็ได้ ถ้าไม่รังเกียจ" "โอเค งั้นตกลงตามนี้นะ ... แล้วใกล้ๆเราจะโทรหาอีกทีเรื่องรายละเอียด" "โอเค"  สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร
I hope you're doing well.
โดย: K IP: 208.96.210.36 วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:1:22:14 น.
Well-written. Look foward to reading the next chapters.
Thanks, TS โดย: TS IP: 78.101.218.67 วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:2:18:46 น.
|
Historicus
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณพ่อลูกสอง (ตัว) Waltz in B minor, Op. 69, No. 2 by Frédéric Chopin Friends Blog
Link |
||||||||||||
