บทที่ 44 งานปิกนิก

ตารางการทำงานในสถาบันวิจัยแห่งนี้ คือเิริ่มงานเวลา 9 โมงเช้า ทำงานไปจนถึง 10 โมงครึ่งก็พักดื่มกาแฟ (coffee break) ครึ่งชั่วโมง ... หลังจากนั้นก็ทำงานต่อไปจนถึงเที่ยงครึ่งก็จะพักกลางวันอีก 1 ชั่วโมง ... และเมื่อกลับไปทำงานตอนบ่ายก็จะมีพักดื่มชาตอนบ่าย 3 อีกครึ่งชั่วโมง ... แล้วทำงานต่อจน 5 โมงเย็นก็ไ้ด้เวลากลับบ้าน ... สรุปว่าทำงานเป็นกะๆละชั่วโมงครึ่ง วันละ 4 กะ

ในสถาบันซึ่งมี 4 แผนกวิจัยนั้น ภายในแต่ละแผนกจะมีการแบ่งกลุ่มย่อยๆ ตามลักษณะของงานวิจัยที่ทำ ... สำหรับกลุ่มที่วิทสังกัดอยู่ มีสมาชิกราวๆ 15 คน และจะมีประชุมกลุ่มหรือสัมมนาทุกเดือน โดยในแต่ละครั้งจะมีสมาชิกในกลุ่ม 2 คนมานำเสนอความก้าวหน้าของผลงานวิจัยของตัวเอง ผลัดเปลี่ยนกันไปจนครบทุกคน ... ภายหลังจากการนำเสนอ สมาชิกที่เข้าฟังอาจตั้งคำถาม หรือช่วยเสนอแนะวิธีแก้ปัญหา หรือช่วยกันวิจารณ์ผลการวิจัย ... ซึ่งทั้งหมดนี้จะเป็นการกระตุ้นให้สมาชิกจะต้องมีผลงาน และเป็นการช่วยเหลือกันทางวิชาการภายในกลุ่มอีกทางหนึ่ง

********************************************************************************

ประเพณีสองอย่่างของกลุ่มวิจัยนี้ (และรวมถึงกลุ่มอื่นๆในสถาบันด้วย) คือ การไปกินอาหารกลางวันร่วมกันเพื่อฉลองคริสต์มาสซึ่งจะจัดที่ผับข้างนอก ... และงานปิกนิกที่สนามหญ้าข้างๆลานจอดรถของสถาบันในมื้อกลางวันของช่วงฤดูร้อน ซึ่งในงานนี้ สมาชิกทุกคนจะนำอาหารมาอย่างน้อยคนละอย่างเพื่อรับประทานร่วมกัน

ก่อนงานปิกนิกไม่นาน วิทมีโอกาสไปเที่ยวลอนดอนอีกครั้ง จึังแวะซื้อของกินประเภทขนมขบเคี้ยวยอดนิยมจากเมืองไทย สำหรับให้ชาวต่างชาติได้ลองชิมในงานนี้ ...

เมื่อวันนั้นมาถึง ในครึ่งวันเช้า ทุกคนยังทำงานวิจัยกันไปตามปกติ ... แต่สำหรับมื้อกลางวันทุกคนก็จะทยอยกันมาที่สนามหญ้าที่ปูผ้าพลาสติกผืนใหญ่เตรียมไว้สำหรับวางอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะต่างๆ ...

เมื่อวิทมาถึง สมาชิกคนอื่นๆที่มาถึงก่อนหน้านี้ต่างก็นั่งล้อมวงกันรอบผ้าพลาสติกที่มีอาหารหลากหลายวางไว้เรียบร้อย ซึ่งประกอบไปด้วย Quiche Lorraine [พายไข่ที่ใส่ชีส เบคอนและหัวหอม] ถาดใหญ่ที่มีลุงคนหนึ่งทำมาจากบ้าน หรือบางคนนำ sausage rolls [พายไส้กรอก] ถุงโตที่ซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต หรืออีกหลายคนก็เล่นง่ายกว่านั้น คือไปซื้ออาหารสำเร็จรูปพวกมันฝรั่งแผ่นทอดกรอบรสต่างๆ หรือเครื่องดื่มหลากชนิดมาร่วมงาน ... วิทเอากระป๋องขนมที่ซื้อมาเปิดออก เทใส่จานแล้ววางรวมไปกับอาหารเหล่านั้น ...

"อะไรเนี่ยวิท?" สาวอังกฤษคนหนึ่งหันมาถาม พร้อมกับหยิบชิ้นขึ้นมาดู

"ข้าวเกรียบกุ้ง" วิทตอบ "ลองชิมดูสิ อร่อยนะ"

สา่วคนนั้นเอามาดม แล้วก็บ่นว่า "กลิ่นคาวๆนะ" ว่าแล้วก็ลองกินเข้าไป

"เป็นไง อร่อยมั้ย ... กินอีกสิ"

"อืม ... แปลกดี ... แต่ไม่หละ ขอบใจ" สาวคนนั้นตอบซะดัง ทำให้คนอื่นที่นั่งแถวนั้นไม่กล้าลองไปด้วย ...

เขาไม่เคยได้คำตอบว่าทำไมคนพวกนี้ถึงกินมันฝรั่งแผ่นรสบาร์บีคิวได้อย่างสบาย แต่กลับรับไม่ได้กับข้าวเกรียบรสกุ้ง ... ในท้ายที่สุดวิทก็ต้องเก็บข้าวเกรียบที่เหลือเทกลับไปในกระป๋อง และเอากลับไปกินเองที่บ้าน พร้อมกับนึกในใจว่า "ไหนเค้าโฆษณาว่ากินแล้วเพื่อนจะเยอะไง!"

********************************************************************************

ถ้าพูดถึงกีฬาประจำชาติอังกฤษ คนส่วนใหญ่อาจนึกถึงฟุตบอล คริกเก็ต หรือโปโล ... แต่กิจกรรมที่พวกเราจะเล่นกันหลังอาหารในวันนี้คือ croquet ซึ่งเป็นกีฬาเก่าแก่เล่นกันมาเป็นร้อยปีแล้ว โดยมีอุปกรณ์เป็นห่วงเหล็กที่จะปักไว้ในพื้นหญ้า และใช้ไม้ตีลูกเหล็กผ่านห่วง ...

จริงๆแล้วเจ้าของไอเดียการเล่นกีฬานี้คือลุงเจ้าของพายไข่ซึ่งกำลังจะเกษียณในอีก 2 ปีข้างหน้า ในขณะที่คนที่เหลือซึ่งส่วนใหญ่อายุราว 4x-2x ปีจึงเล่นไม่เป็น ... หลังจากแบ่งผู้เล่นเป็นทีมๆละ 3 คนแล้ว ลุงเลยต้องไปถ่ายเอกสารกติกาวิธีเล่นมาแจกให้แต่ละทีม ... ในที่สุดงานปิกนิกวันนั้นก็จบลงด้วยดี พร้อมกับชัยชนะของทีมลุงเจ้าของไอเดียนั่นเอง



สงวนลิขสิทธิ์รูปภาพและบทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

Create Date : 22 มีนาคม 2553 Last Update : 22 มีนาคม 2553 18:31:35 น. Counter : 502 Pageviews.		3 comments
Share Tweet