มาต่อ
หลังจากที่บอกว่ากลับมาเริ่ม ลดน้ำหนักใหม่
ช่วงเริ่มในระยะแรก จะต้องรายงานคุณเพื่อนทุกวัน ผ่่านไลน์ ว่า กินไรไปบ้าง แล้ว คุณเพื่อนก็จะบอกว่า
ปี๊ด วันนี้คุณทานเกินแล้ว ตู๊ด วันนี้คุณกินน้อยได้ตามเกณฑ์
ซึ่งยอกมรับว่าช่วงแรก เกินมันเกือบทุกวัน
เราใช้ชีวิตแบบเด็กนักเรียน อยู่ เกือบ เดือน
ถามว่าน้ำหนัก ลงมั๊ย คำตอบ คือ ขึ้น ๆ ลง ๆ อะ แต่ถามว่าได้อะไร
!!!!!วิสัยการกินเปลี่ยน ไป รู้จักแบ่ง รู้จักคำนวณ ว่า วันนี้ เรากินไอ้นี้ บวกอนนี้ จะเป็นเท่าไหร่ จะเกิน มั๊ย ถ้าเกินงั้นเก็บไว้กินพรุ่งนี้
หรือถ้าอยากกินอันนี้ ก็ เลือกแบบที่ แคล ต่ำ หน่อย แทนได้มั๊ย อะไรแบบนี้อะ
ทำให้รู้สึกว่า อาหารที่เราจะกินมันช่างเหลือเฟือจริง ๆ มีของแบ่งไว้กิน เก็บไว้กินได้ทุกวัน
เราทานหนัก ๆ หน่อยก็ เช้า และเที่ยง หรือ เลือกหนักมื้อใด มื้อหนึ่ง
ถามว่าออกกำลังกาย มั๊ยไม่มีอะ ไม่ค่อยถนัด อ้อ มีเล่นโยคะ อยู่ ซักพัพหนึ่งแล้วก็เลิก
บ้างานมากกว่า บ้าออกกำลังกาย
อย่างที่บอกน้ำหนักไม่ลดเท่าไหร่ ดีด ขึ้น ดีด ลง แต่ มีสิ่งที่เห็นอีกอย่าง คือ เอวถอยลง สัดส่วน มันลดลงนิดหน่อย
แต่ก็ยังไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
แต่ไอ้การมีเทรนเนอร์ แบบนี้ มันก็ชวน ขี้เกียจอีกจนได้ เมื่อบางทีรู้สึกว่า แอบกินไม่บอกเพื่อนดีกว่า ทำให้เพื่อนเข้าใจว่า เรากินอยู่ในเกณฑ์ อืม แต่เราทำไม่บ่อยอะนะ
ประโยชน์อีกอย่าง คือ การที่จะต้องรายการทุกวัน ทำให้เราได้สังเกตุเห็นสิ่งที่เรากินเข้าไป แล้วสังเกตุ ผลจากร่างกายได้ เพราะ มีช่วงสัปดาห์หนึ่งที่เราทานแต่ของจืด เพราะเพื่อนบอกว่าระวังเรื่องรสชาติที่จัดเกินไป หรือลดของมัน ของทอดหน่อย
ช่วงที่ลดของตามที่เพื่อนแนะนำ ทำให้หน้าเราไม่ค่อยมีสิวอุดตัน เราว่ามันน่าจะเกี่ยวนะ
การทานแบบนี้ยังคงต่อเนื่องมาจนปัจจุบัน แต่เราก็ยังไม่วายหา ของมาเพิ่มในระหว่างการลด ทั้งอุปกรณ์ และ ของกินที่จะช่วยลด
เดี๋ยวมาต่อกันคราวหน้าว่า เรา แอบทานไรเพิ่ม แล้ว เมื่อเราขี้เกียจส่งข้อมูลให้เพื่อน และ เมื่อเราหาอุปกรณ์มาเสริม จะเป็นยังไง
คราวหน้ามาเล่าต่อนะ พร้อมผลด้วย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
