Cloverfield : “แขก”ที่ไม่ได้รับเชิญ สมัยเป็นเด็กที่ยังฟังเพลงด้วยวิทยุเทป ผมเคยเผลอกด record ทับเพลงอัลบัมโปรดด้วยความไม่ตั้งใจ ทิ้งรอยด่างพร้อยให้บันทึกเสียงอะไรก็ไม่รู้ลงไปเป็นก้างขวางคอความไพเราะ ผมหงุดหงิดได้ทุกครั้งเมื่อฟังถึงช่วงที่พิกลพิการนั้น ไม่รู้ทำไมเมื่อดูหนังเรื่องนี้จบ ถึงได้คิดประหวัดไปถึงเหตุการณ์ครั้งกระโน้น ทั้งๆที่ควรจะนั่งสงบเสงี่ยมให้หายเวียนหัวจากการเหวี่ยงของกล้องวีดีโอเมื่อสองชั่วโมงก่อน มุมมองของหนังที่ซัดไปมาจนเกลือกตาตามแทบไม่ทัน ทำให้งานเอามันส์ทางสไตล์เรื่องนี้เล่นกับลูกกะตาของผู้ชมจนแทบหลุดออกจากเบ้า Cloverfield เล่าเรื่องของหนุ่มสาวชาวเมืองนิวยอร์คกลุ่มหนึ่ง ณ งานเลี้ยงส่งพระเอกเพื่อเดินทางไปรับตำแหน่งใหญ่ที่ญี่ปุ่น (ประเทศเจ้าของก็อตซิล่าและประวัติการทิ้งระเบิดใหญ่ครั้งสงครามโลก ซึ่งมีประเด็นเกี่ยวพันกับหนังเรื่องนี้) พระเอกรอคอยการมาถึงของสาวสวยที่ตนหลงรักและหวังใช้งานเลี้ยงคืนนี้บอกความในใจกับเธอ แต่แล้วเมื่อคนรักของพระเอกควงแขนหนุ่มหล่อซึ่งเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาทำทีบอกตัดความสัมพันธ์ ความรู้สึกของผู้ที่เคยชื่นมื่นก่อนนั้น ถูก record ใหม่แทนที่ด้วยความรู้สึกใจหาย สับสน งุนงงและเป็นทุกข์ ความสนุกสนานของงานเลี้ยงพลันยุติลงหลังเกิดเหตุร้ายแรงบางอย่าง ความปกติสุขของชาวเมืองนิวยอร์ค ถูกแทนที่ด้วยความหวาดผวา ความประหวั่นพรั่นพรึงและความกลัวสุดขีด เนื่องด้วยสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์ขนาดเท่าตึกบุกมาทำลายล้างเมืองจนวินาศสันตะโร หนังเรื่อง Cloverfield อวดไอเดียสุดบรรเจิด ใช้วิธีถ่ายทำด้วยกล้องวีดีโอแบบมือถือตลอดเรื่อง หนังสื่อให้เห็นว่าวีดีโอที่จับภาพเหตุการณ์สัตว์ประหลาดบุกเมือง เป็นการอัดทับเทปม้วนเก่าของพระเอกและนางเอกที่เคยบันทึกภาพแสนสุขเมื่อความรักของทั้งคู่ได้เริ่มต้นผลิบาน ท่ามกลางวิกฤติสัตว์ประหลาด พระเอกของเราทำอะไรบางอย่างที่คนดูส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยและประณามว่าโง่เง่า นั้นคือเสี่ยงชีวิตไปช่วยนางเอก ณ จุดที่สัตว์ประหลาดกำลังอาละวาด ในความเห็นของผม นั่นเป็นการตัดสินใจของตัวละครเพื่อนำไปสู่ฉากจบที่เปี่ยมพลัง พระเอกกำลังเรียกคืนความทรงจำดีๆ ในอดีตให้หวนกลับมา ความทรงจำถึงหญิงคนรักในวันชื่นคืนสุข ความทรงจำถึงภาพสังคมอเมริกันเมื่อยามสงบเป็นปกติ ก่อนที่ความรู้สึกอันน่ากลัวและหวาดระแวงนี้จะถูกบันทึก (record) ลงในโลกทัศน์ของคนยุคปัจจุบัน มุมมองที่หวาดระแวงต่อเมืองที่คุ้นเคย หนังเรื่อง The Brave One ของนีล จอร์แดนก็ถ่ายทอดประเด็นนี้ออกมาได้ดี โจดี้ ฟอสเตอร์รับบทเป็นเอริกา เบน (ชื่อนางเอกน่าจะสื่อถึงอเมริกา) ผู้เคยมองนิวยอร์คเฉพาะในแง่มุมที่สวยงาม แต่ต่อมาเมื่อมีเหตุร้ายเกิดขึ้นในชีวิต ความคิดในมุมใหม่ก็เข้ามาครอบงำให้เธอเห็นนิวยอร์คเมืองเดียวกันนี้เปลี่ยนไป Cloverfield เลือกมองนิวยอร์คผ่านเลนส์แห่งความรู้สึกที่ไม่น่าไว้วางใจนี้เช่นกัน ผู้กำกับสร้างอารมณ์ร่วมที่ภาษาปากเรียกว่า “อิน” ได้อย่างสำเร็จ ผู้ชมรู้สึกเหมือนตกที่นั่งเดียวกับตัวละครจนชวนขวัญผวาได้ในหลายๆ ฉาก มุมมองของปุถุชนตัวเล็กๆที่มีต่ออันตรายระดับชาตินี้เป็นไปอย่างสมจริงและซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกที่อยากรู้อยากเห็น คาดคะเนไปต่างๆนานาและไม่ได้ตัดสินใจหนีตายเยี่ยงผู้ฉลาดล้ำ ในฐานะมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง นี่แหละคือมุมมองที่เป็นธรรมชาติที่สุด “แขกที่ไม่ได้รับเชิญ” ตามที่จั่วหัวไว้ข้างต้น คือความกลัวถึงสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาซึ่งเข้ามาครอบงำ (cover ) ความสงบสุขที่เคยคุ้นชิน เป็นความรู้สึกอันแปลกประหลาดอัปลักษณ์ที่บุกเข้ามายึดครองหัวใจของผู้คนยุคปัจจุบัน แขกที่ไม่ได้รับเชิญนี้ อาจจะแฝงมากับคนแปลกหน้าในงานปาร์ตี้ อาจเป็นสัตว์ประหลาดบุกเมือง อาจเป็นผู้ก่อการร้าย อาจเป็นอุกกาบาตถล่มโลก หรืออาจเป็นรอยอัดเทปของผมที่เผลอกดไปด้วยความไม่ตั้งใจ (มันก็เกิดขึ้นโดยไม่ได้รับเชิญเช่นกัน) จำได้ว่าตอนมัธยม ผมเคยหยิบเพลงม้วนนั้นมาเปิดฟังเพื่อรำลึกถึงความหลังครั้งเป็นเด็ก ความต่อเนื่องของอารมณ์พลันก็ชะงักเมื่อถึงท่อนที่ถูกอัดทับ แต่แทนที่จะรู้สึกหงุดหงิด ผมกลับกรอเทปเพื่อย้อนไปฟังท่อนเดิมที่มีเพียงเสียงซ่าๆ นั้นอีกครั้ง หมุนระดับเสียงให้ดังขึ้นและเงี่ยหูเข้าไปฟังใกล้ๆ ลำโพง ทำอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อพยายามแกะน้ำเสียงนั้นให้ออกว่าเป็นคำพูดแว่วๆ ของใคร อาจเป็นเสียงคนที่เดินผ่านไปมาละแวกนั้น เสียงของแม่ที่อาจดุผมว่าอย่าทำวิทยุพัง เสียงพูดของพ่อที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว หรืออาจเป็นเสียงเล็กๆของตัวผมเอง รอย record สองสามวินาทีที่ไม่ได้ตั้งใจ ได้บันทึกอะไรบางอย่างที่มีค่ามหาศาลอย่างไม่เคยนึกฝันมาก่อน เป็นเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำในอดีตที่ยากเหลือเกินแก่การเรียกคืน แล้วพลันนึกเสียดายว่าทำไมผมไม่กด record ให้นานกว่านี้...   Create Date : 22 มกราคม 2551 9 comments Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:27:52 น. Counter : 2147 Pageviews. Share Tweet

ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ แต่ว่าได้ดูตัวอย่างแล้ว ไว้หาโอกาสได้เมื่อไหร่จะไปดูค่า ขอบคุณนะคะ ที่ไม่สปอยด์ตอนจบ   โดย: devilyee 22 มกราคม 2551 9:29:38 น.

เขียนได้ดีมากเลยค่ะ อยากจะกด record ขึ้นมาซะแล้วล่ะสิ... ^^   โดย: semiNOIR IP: 124.120.172.67 22 มกราคม 2551 12:58:27 น.

ทีแรกว่าจะไม่ดูเพราะกลัวเวียนหัว แต่พอมาอ่านบทวิจารณ์ น่าสนใจที่เดียวค่ะ   โดย: glorious 22 มกราคม 2551 13:42:07 น.

จะไปดูวันนี้.. เดี๋ยวเข้ามาอ่านอีกทีค่ะ   โดย: renton_renton 22 มกราคม 2551 17:23:48 น.

ไปดูมาแล้วครับ จากจุดประสงค์ของคนสร้างว่าต้องการนำเสนออะไร วิธีไหน ผมว่าผลลัพธ์ออกมาโอเคเลย การเล่าเรื่องด้วยกล้องของผู้อยู่ในเหตุการณ์อาจจะไม่แปลกเท่าไหร่ แต่การผูกเรื่อง สร้างสถานการณ์ โดยเฉพาะเรื่อง "เทปม้วนเดียวกัน" ในกล้องนี่ล่ะ ผมว่าเจ๋งดี ทำให้หนังจับต้องได้ มีชีวิตขึ้นมา ผมชอบที่คุณเขียนเรื่องเสียงในเทป เอาไว้ในเรื่องแต่งหรือหนังได้เลย   โดย: แค่เพียงรู้สึกสุขใจ IP: 124.120.28.240 22 มกราคม 2551 18:05:38 น.

กดไล่บรรทัดลงด้วยความรวดเร็ว เพราะกลัวจะไปอ่านเจออะไรเข้า 555+ การที่คุณเลือกที่จะเขียนถึงหนังเข้าใหม่เป็นเรื่องถูกต้องตามหลักการแล้วครับ แม้มันจะส่งผลกระทมบให้ผมตามอ่านไม่ได้ เพราะยังไม่ได้ดูหนัง แต่มันก็มีข้อดีที่ทำให้ ผมอยากดูหนังบางเรื่องมากขึ้นกว่าเดิม มากขึ้น...เพราะอยากจะดูแล้วมาอ่านตัวหนังสือของคุณ ปีนี้ยังไม่ได้เข้าไปเฉียดโรงหนังเลย -*- ต้องพยายามให้มากขึ้น ฮึมๆ ปล...ในบางความรู้สึก ผมว่าผมพร้อมที่จะเสียเงินเพื่ออ่านตัวนังสือของคุณตามหน้านิตยสารแล้วนะ แล้วในความรู้สึกของคุณล่ะ พร้อมหรือยัง?   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 23 มกราคม 2551 21:50:26 น.

ดีใจจังที่มีคนชอบหนังเรื่องนี้ ผมบอกไม่ถูกว่าดียังไง แต่ดูเสร็จแล้วชอบมาก ประทับใจ ทั้งที่เพื่อนข้างๆ ด่าสาดเสีย เทเสีย บ่นปวดกบาล เสียดายตังค์ ดีใจอีกครั้งที่คุนเบียร์ก้อชอบ รักงานเขียนนายเสมอนะ   โดย: โพ้ง โพ้ง IP: 210.246.75.84 23 มกราคม 2551 23:20:48 น.

หน้าตาเปลี่ยนไปนะ ยังไม่ค่อยคุ้นชิน   โดย: เพื่อนคนนึง IP: 124.121.18.32 1 กุมภาพันธ์ 2551 16:16:42 น.

หรูหรามั่กๆ ลายผนังบล็อกเหมือนวอเปเปอร์ในโรงภาพยตร์เลย เหมาะกับคอนเซปป์บล็อกมาก   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน IP: 124.121.183.3 3 กุมภาพันธ์ 2551 12:20:45 น.