Group Blog
 
All Blogs
 
อนิจจาความรัก

เรื่องสั้น

อนิจจา........ความรัก

เพทาย

เขานอนอยู่บนเตียงที่นอนหนา อากาศเย็นสบาย จากเครื่องปรับอากาศที่ส่งเสียงครางแผ่วเบา

เขานอนลืมตามองเพดานที่ไม่สูงนัก แต่ภาพที่เขาเห็นไม่ใช่โคมไฟดวงกลมแสงสลึมสลือดวงนั้น

เขาเห็นใบหน้าของเธอ ซึ่งเมื่อเจ็ดปีที่แล้วเขาหลงใหลใฝ่ฝันเสียจนไม่เป็นอันทำงาน

เขาพยายามทุกวิถีทางที่จะได้เธอมาไว้ในอ้อมแขน และเขาทำสำเร็จ เธอยอมแต่งงานกับเขา

ความรักของเขาและเธอดำเนินไปด้วยดีในสองปีแรก

เขายังจำภาพของเธอที่ต้อนรับเขา ในยามที่กลับจากทำงานตอนค่ำได้ดี

เขาเป็นคนทำงานกลางคืน วันไหนที่ไม่เข้าเวรดึก ก็จะกลับมาถึงบ้านตอนเย็นย่ำ

เธอจะทำอาหารอร่อยไว้คอยกินมื้อเย็นพร้อมกัน

เธอจะชักชวนให้เขาชิมนั่นชิมนี่ ช่วยตักอาหารใส่จานให้เขา หรือบางทีก็ยื่นใส่ปากเขาเลย

ด้วยความเพน้าพะนอเอาอกเอาใจอย่างที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้
...................................................................

แต่พอสามสี่ปีต่อมา เขาต้องรับเวรดึกมากขึ้น กลับบ้านดึกขึ้นทุกที

เธอก็ยังเตรียมอาหารเย็นไว้ให้เขา แต่เธอเองต้องกินก่อน เพราะรอไม่ไหว

ตัวเขาเองก็ต้องขยักท้อง เหลือที่ว่างไว้กลับมากินข้าวบ้านด้วยความเห็นใจภรรยา

เพราะเธอต้องมานั่งดูเขากิน และชวนพูดคุยหรือซักถามเรื่องต่างต่างด้วยทุกครั้ง

เมื่อเวลาล่วงไปอีกหลายปี เวลากลับบ้านของเขาก็เลื่อนเป็นดึกขึ้นทุกที

เขากลับมาถึงบ้าน เธอก็นอนหลับสนิทไปแล้ว

ข้อสำคัญก็คือไม่มีอาหารเหลืออยู่ในตู้เลยจนเขาต้องออกไปหาอาหารจากร้านรถเข็นในซอยมาระงับความหิว

และเป็นเหตุให้ในเวลาต่อมา เขาต้องกินอาหารเย็นหรือค่ำ ให้อิ่มมาก่อนจะเข้าบ้าน

เมื่อขึ้นเตียงหัวถึงหมอนก็หลับครอกไปเลย
.............................................................................

เขาเบนสายตาจากโคมไฟบนเพดาน เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเบาเบาเดินเข้ามาใกล้

สาวน้อยนางหนึ่งแต่งกายด้วยกางเกงกีฬาขายาว สวมเสื้อเชิ้ตสีตามวัน ประคองถาดเครื่องดื่ม และซองขนมกรุบกรอบ เข้ามาวางลงบนโต๊ะเตี้ยเตี้ยข้างเตียง

และพนมมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม พร้อมกับยิ้มแย้มน่ารักขณะที่เอ่ยทักว่า

“ เดือนนี้ป๋าหายไปนานนะคะ “

เขายิ้มรับและตอบว่า

“ งานยุ่งเหลือเกินจ้ะ เลิกดึกแทบทุกวัน เลยไม่ได้แวะมา แค่ชั่วโมงสองชั่วโมง ร้านก็ปิดแล้ว “

“ งั้นวันนี้อยู่ถึงสี่ชั่วโมงเลยนะคะ ป๋าคะ “
...............................................................................
...............................................................................

เขาไขกุญแจเข้าบ้านที่เขาอยู่กับเธอมาเป็นเวลาถึงเจ็ดปี เมื่อนาฬิกาข้อมือบอกเวลาตีหนึ่ง

###########





Create Date : 30 เมษายน 2552
Last Update : 30 เมษายน 2552 7:04:11 น. 6 comments
Counter : 517 Pageviews.
Share

 
อ้า.........
สรุปว่า อยู่เก็บเด็ก หรอคะ

อ่านเเล้วๆๆๆๆๆๆ โอเคดีนะคะ รู้สึกว่า อยากรู้ต่อว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น หรือจบเเค่นี้หรอค่ะ


โดย: yopathum วันที่: 2 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:12:04 น.  

 
ไม่เด็กแล้วครับ หมอนวดแผนวัดโพธิ์มั้ง.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:46:30 น.  

 
ความรักมักจะเป็นแบบนี้
แต่ไม่ใช่กับทุกคู่
ขอบคุณค่ะ


โดย: PANPISA วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:00:22 น.  

 
ฝรั่งเขาว่า เจ็ดปีอันตราย ครับ
ผมเขียนภาษาอังกฤษไม่ถูก

เขาว่าถ้าผ่านพ้นเจ็ดปีแรกไปแล้ว สามีภรรยาจะอยู่กันยั่งยืน

แต่ผมว่าไม่แน่ เพราะเดี๋ยวนี้มีการนวดแบบพิเศษเยอะครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:5:44:54 น.  

 
เลข7 เป็นเลขอาถรรพ์หรือเปล่าครับคุณลุง

สำหรับผมแล้ว...ผมว่ามันอยู่ใจของคนสองมากกว่า(หรือเปล่า)...ไม่แน่ใจ แห่ะๆ


โดย: วิรุฬห์ IP: 124.122.111.158 วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:22:19:16 น.  

 
ฝรั่งเขากำหนดมาอย่างนั้นเอง คงไม่จริงไปทุกคู่หรอกครับ
ผมเคยดูหนังที่ มาริลิน มอนโร แสดงเกี่ยวกับเรื่องเจ็ดปีอันตราย แต่จำชื่อไทยไม่ได้ สนุกดีครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:7:24:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.