Group Blog
 
All Blogs
 
เขาปรารถนา

เรื่องสั้นโบราณ

เขาปรารถนา

“เพทาย”

เขายืนพิงเสาไฟฟ้าหน้าปากตรอกแคบ ๆ ที่เป็นทางเข้าไปสู่หมู่บ้านเก่าแก่ ที่มีแต่บ้านไม้ชั้นเดียวและสองชั้นเป็นส่วนใหญ่ จะมีที่เป็นตึกบ้างก็คือหอพักที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ ในยุคหลังนี้เท่านั้น

เขาสวมกางเกงขายาวสีเทาขะมุกขะมอม จนจะกลายเป็นสีดำไปแล้ว และสวมเสื้อสีน้ำเงินอ่อนมีลายพาดตามยาวซึ่งอับชื้น และมีขี้เกลือขึ้นที่แผ่นหลัง เพราะเปียกเหงื่อมาหลายเวลาแล้ว

ขณะนั้นเป็นเวลาหัวค่ำของคืนที่ร้อนที่สุดในเดือนนี้ เสาไฟฟ้าต้นที่เขายืนพิงอยู่ บังเอิญหลอดไฟเสีย บริเวณนั้นจึงค่อนข้างมืด แทบจะไม่มีใครที่ผ่านไปมาจะสังเกตว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร

นอกจากจะเห็นแต่หนวดเคราที่รกครึ้ม และผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงเพราะไม่ได้เจอหวีมานาน

ถ้าจะเดาอายุก็คงจะเลยวัยฉกรรจ์ไปแล้วไม่นานนัก

เขาเพิ่งลุกขึ้นจากศาลาพักผู้โดยสารรถประจำทาง หลังที่อยู่ใกล้ ๆ นั้น เมื่อหลายนาทีก่อน หลังจากที่นั่งเหม่อลอยอยู่ตั้งแต่เย็น ซึ่งทำให้คนที่จะมารอขึ้นรถประจำทาง ต้องถอยห่าง ไม่มีผู้ใดเข้ามานั่งใกล้ชิดติดกับเขา

แม้ว่าเขาจะนั่งสงบเสงี่ยม ไม่ได้รบกวนใครไม่ได้แบมือขอเงินใคร ก็ตาม

รถเมล์หลายสายแล่นเข้ามาจอด แล้วก็ออกไปรอไฟสัญญาณจราจรที่อยู่ไม่ไกล สายแล้วสายเล่า ผู้คนส่วนใหญ่ที่ยืนรอก็ผลัดกันขึ้นลงชุดแล้วชุดเล่า ไม่มีใครสนใจไยดีเขา มากไปกว่ามองผ่าน แล้วก็จากไปตามทิศทางของแต่ละคน

เขาเพิ่งลุกขึ้นมายืนที่เสาไฟฟ้าต้นนี้ เมื่อได้ยินเสียงครางจ๊อก ๆ ในกระเพาะของเขา จนกลัวว่าคนที่อยู่ใกล้เคียงจะได้ยิน

ความจริงเขาก็ไม่ได้หิวโหยอะไร เพราะได้กินข้าวอย่างอิ่มแปล้มาเมื่อตอนกลางวัน หลังจากที่พระฉันเพลเรียบร้อยแล้ว

เขาอาศัยอยู่ในวัดใดวัดหนึ่งในสามวัดที่อยู่ใกล้เคียงกัน โดยไม่ได้เป็นลูกศิษย์ของภิกษุรูปใด ในวัดทั้งสามนั้น

แต่เขาก็สามารถจะผลัดเปลี่ยน เข้าไปช่วยเด็กวัด ล้างจานชามและบาตร แล้วก็ขออาศัยกินข้าวก้นบาตรพร้อมกับลูกศิษย์ที่รู้จักเขาดีได้เสมอ

โดยเขาจะกินข้าวเพียงมื้อกลางวันมื้อเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเขาก็จะแอบนอนหลับอยู่ใต้ร่มไม้ในวัด จนกระทั่งถึงเวลาเย็น จึงจะออกมาเดินเล่นนอกถนน

เขากำลังคอยโอกาสอะไรสักอย่างหนึ่งที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา และเขากำลังจะพบแล้ว

มีชายหนุ่มคนหนึ่งท่าทางและการแต่งกาย บ่งบอกว่าเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ที่อยู่ไม่ไกลนัก ได้เดินผ่านเขาไปโดยไม่ได้สนใจเขาเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ

ชายหนุ่มผู้นั้นคาบบุหรี่อยู่ที่ริมฝีปาก แล้วก็พ่นควันออกมาเป็นทางยาว เขารีบสาวเท้าตามไปทันที นักศึกษาผู้นั้นเดินเข้าซอยไปได้ไม่ไกลก็แวะที่ประตูรั้วหน้าบ้านหลังหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเข้าไปถึงตัว ชายหนุ่มดึงบุหรี่ออกจากปาก โยนทิ้งลงบนพื้น แล้วก็เปิดประตูรั้วก้าวเข้าไปในบ้านนั้น

เขาชะงักอยู่พริบตาเดียว ก็ก้าวไปหยุดอยู่หน้าประตูที่ปิดสนิทแล้วนั้น ก้มลงหยิบก้นบุหรี่บนพื้นถนน พร้อมกับพึมพำด้วยความดีใจ แล้วก็ดูดบุหรี่ที่เหลืออยู่เกือบครึ่งมวนนั้นอย่างกระหาย

เมื่อพ่นควันออกมาเป็นทางยาวแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากและใบหน้าอันหม่นหมองของเขา

ความปรารถนาของเขา ได้สำเร็จสมกับที่รอคอยมานานกว่าชั่วโมงแล้ว.

###########



Create Date : 12 เมษายน 2552
Last Update : 12 เมษายน 2552 12:34:38 น. 10 comments
Counter : 535 Pageviews.
Share

 
ที่แท้คือ สิงห์อมควัน
ขอบคุณค่ะ


โดย: PANPISA วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:31:19 น.  

 
เรื่องนี้เคยส่งเข้าประกวดเรื่องสั้น ๕ นาที ของพิมพ์ไทยรายเดือน สมัยโน้น
แต่หนังสือเลิกไปก่อนตัดสิน

ผมเอามาอ่านสมัยนี้ สามารถเปลี่ยนตอนจบได้เป็นหลายแบบครับ
คุณลองเขียนแปลงตอนจบให้ผมดูหน่อยซิครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:02:06 น.  

 
ขอลอกค่ะ
///ชายหนุ่มดึงบุหรี่ออกจากปาก โยนทิ้งลงบนพื้น แล้วก็เปิดประตูรั้ว///
ขณะกำลังจะก้าวเข้าไปในบ้านนั้น
มีเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นตามมาจากด้านหลัง
"ลูกกัน ลูกของพ่อ พ่อมารอรับหนูกลับบ้านเรา "
เอ๊ ใครไหนเนี่ย ? ใครลูกใคร ชายหนุ่มงุนงง แล้วรีบก้าวเข้าบ้าน

คุณลุง
รู้อยู่ หลานคนนี้เขียนความเรียงยังไม่เรียงความเล้ย
นี่เรื่องสั้นนะคะ
พยายามได้เท่านี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ ที่ให้โอกาส



โดย: PANPISA วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:37:58 น.  

 
ขออนุญาตแนะนำครับ

เรื่องนี้"เขา"เป็นตัวเอก ความคิดทั้งหมดเป็นของเขา
เพราะฉะนั้น เมื่อขมวดจบ ต้องจบที่บทของเขาครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:05:51 น.  

 
อืม คุณลุง
ขอตัวอย่างได้ไม๊คะ ?
อยากทราบ เพื่อเป็นตัวอย่างค่ะ
ขอบคุณค่ะ


โดย: PANPISA วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:51:13 น.  

 
ชายหนุ่มผู้นั้นคาบบุหรี่อยู่ที่ริมฝีปาก แล้วก็พ่นควันออกมาเป็นทางยาว เขารีบสาวเท้าตามไปทันที

นักศึกษาผู้นั้นเดินเข้าซอยไปได้ไม่ไกลก็แวะที่ประตูรั้วหน้าบ้านหลังหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเข้าไปถึงตัว ชายหนุ่มดึงบุหรี่ออกจากปาก โยนทิ้งลงบนพื้น แล้วใช้เท้าขยี้ ก่อนที่จะเปิดประตูรั้วก้าวเข้าไปในบ้านนั้น

เขาชะงักอยู่พริบตาเดียว ก็ก้าวไปหยุดอยู่หน้าประตูที่ปิดสนิทแล้วนั้น ก้มลงมองก้นบุหรี่ที่แหลกเหลวบนพื้นถนน

ร่องรอยแห่งความผิดหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหม่นหมองนั้น

ความปรารถนาของเขาได้พินาศ พังทลายไปจนหมดสิ้นในนาทีนี้เอง.

######




โดย: เจียวต้าย วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:10:56 น.  

 
โอ้โฮ คุณลุง นี่แค่บทความสั้นๆ
ยังต้องคิดแตกให้เกิดภาพขนาดนี้
ถ้าเป็นเรื่องสั้น หลานคนนี้ทำไม่ได้แน่นอนค่ะ
ฝันพังทลายอีกคน
ยากมากอะ
ขอบคุณค่ะ


โดย: PANPISA วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:09:57 น.  

 
ท่านนักเขียนที่เป็นศิลปินแห่งชาติท่านหนึ่งแนะนำว่า

เราควรเขียนเรื่องที่เรารู้จริงก่อน

ผมเคยสูบบุหรี่ จึงเข้าใจความคิดของคนอยากสูบบุหรี่ครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:30:34 น.  

 
อ่านจบ แล้วมาอ่านตรงคอมเม้น ของคุณPANPISAกับคุณลุง...ขอจดจำเอาไปปฎิบัตินะครับ
แต่จะปฎิบัติตามได้หรือเปล่านั้น ไม่ทราบนะครับ
อย่างที่บอกผมเหมาะที่จะเป็นนักอ่านมากว่า...


โดย: วิรุฬห์ IP: 124.122.112.247 วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:22:58:29 น.  

 
คำพูดของท่านศิลปินแห่งชาตินั้น เป็นความจริงทุกประการ

ตลอดชีวิตที่ผมเขียนหนังสือ จึงมีเรื่องที่ใช้จินตนาการน้อย

ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจริงที่เอามาเขียนให้ชวนอ่านเพิ่มขึ้นเท่านั้นครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:5:55:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.