ลางมรณะ
ลางมรณะ
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"รจนา" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากสงกรานต์สยอง
เทศกาลสงกรานต์เวียนกลับมาอีกแล้ว! นี่เป็นช่วงเวลาที่แสนสนุกสนาน แต่ก็แฝงไว้ด้วยความสยดสยอง เพราะทุกวันนี้เราชินซะแล้วกับคำว่า "เจ็ดวันอันตราย" และเรารู้ตัวว่าจะต้องมีคนตายนับร้อย...ไม่ใช่ร้อยเดียว แต่หลายร้อยเชียวละ! เมื่อไหร่เราจะสนุกกันได้เต็มที่ โดยไม่ต้องมาคอยนับสถิติว่า..ปีนี้จะมีคนตายเท่าไหร่นะ? เฮ้อ...
ดิฉันอาจจะเพ้อพล่ามน่ารำคาญ แต่นั่นก็เพราะศพหนึ่งในหลายร้อยศพนั่น เป็นคนที่ดิฉันสนิทสนมคุ้นเคย เธอชื่อ "หน่อย" เป็นสาวใช้ดิฉันเอง เธอตายเพราะถูกรถชนในช่วงวันสงกรานต์ปีที่แล้ว ที่โคราชบ้านเกิดของเธอ
ก่อนที่จะไปตายสยอง หน่อยมีลางบอกเหตุตั้งหลายสิ่งหลายอย่าง เธอเองก็หวั่นๆ แต่ความอยากจะกลับไปฉลองเทศกาลปีใหม่ไทยที่บ้าน ทำให้เธอคิดว่าไม่เป็นไร...
ความอยากไปมันชนะความกลัว!!
เรื่องของเรื่องคือ หน่อยเตรียมตัวมาตั้งแต่ธันวาคมโน่น เธอบอกว่าจะไม่กลับบ้านไปหาพ่อแม่พี่น้องตอนปีใหม่หรอก ตรุษจีนก็ยังไม่ไป จะเก็บตังค์ไว้กลับวันสงกรานต์เลย เพราะที่บ้านเธอฉลองกันสนุกมาก
โอ้โฮ! หน่อยของดิฉันซื้อของฝากสำหรับคนที่บ้านนอกเอาไว้มากมายก่ายกอง ทั้งมาม่า, ขนม, ลูกอม, เสื้อผ้า, ของเล่น...หลานๆ เธอเยอะค่ะ เธอเล่าว่าพวกเด็กๆ นี่จะดีใจมาก ทุกครั้งที่น้าหน่อยกลับบ้าน เพราะน้าหน่อยแจกทั้งขนมและแจกตังค์ด้วย คนละ 5 บาท 10 บาท ก็ยิ้มแก้มปริกันแล้ว
หน่อยอายุ 25 ยังไม่มีแฟน เธอมาทำงานบ้านดิฉันตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก อายุแค่ 16 ปีเท่านั้นเอง! เออ...อยู่กันมาตั้งเกือบ 10 ปีแล้วจะไม่ให้เอ็นดูมันได้ไง? เธอขยัน ทำงานดีและเป็นคนมีน้ำใจงาม ถึงหน้าตาจะไม่สะสวยก็เถอะ แต่เธอก็เป็นที่รักของใครๆ หลายคน...พูดแล้วเสียดายค่ะ
ดิฉันจำได้ว่าราวต้นเดือนเมษายนปีนั้นเอง หน่อยดูกระวนกระวาย นับวันนับคืนจะกลับบ้าน ตัวดิฉันน่ะใจหนึ่งก็อยากให้เธอไป อีกใจหนึ่งก็นึกเหนื่อยเพราะไม่มีคนไว้รับใช้ต้องทำเองหลายอย่าง...จ่ายตลาดก็ต้องไปเอง ไหนจะล้างถ้วยล้างจาน กวาดบ้าน ซักผ้ารีดผ้าอีกล่ะ! แต่เอาเถอะ ดิฉันให้เธอกลับบ้านได้สัปดาห์หนึ่งเต็มๆ ซึ่งหน่อยก็ดีใจมาก
แต่แล้ว เช้าวันหนึ่งสังเกตเห็นเธอซึมไป หน้าหมองๆ ก็เลยถามว่าไม่สบายหรือเปล่า? หน่อยตอบเนือยๆ ว่าสบายดี แต่ฝันร้าย!
เธอฝันว่าปู่ย่าตายายและหลานเล็กๆ 2 คน ที่ทุกคนล้วนตายไปก่อนหน้านี้ทั้งหมดแล้ว พากันยกขบวนมาหาเธอ ปู่ย่าและตายายน่ะตายเพราะโรคภัยไข้เจ็บ ส่วนหลานสาวเล็กๆ อายุ 3-4 ขวบ จมน้ำตายคนหนึ่ง ตกเรือนคอหักตายอีกคนหนึ่ง
คนที่ตกเรือนชื่อเป้ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู หน่อยรักหลานคนนี้มาก ในฝันเป้เดินเตาะแตะนำขบวนญาติๆ ที่ตายไปแล้วเข้ามาหาหน่อยถึงเตียงนอน...หล่อนมาในสภาพเป็นศพที่คอหักพับ ตาไร้แวว ลิ้นจุกปาก มีเลือดเกรอะกรังทั่วใบหน้า
หน่อยเห็นหลานแล้วกลัวมาก เธอลุกหนีแต่หลานเอื้อมมือหักๆ มาจับแขนไว้ แล้วพูดเสียงแหบโหยว่า...น้า หนูมารับน้าไปอยู่ด้วยกันนะ...นะ...
หน่อยตกใจมาก เธอร้องกรี๊ดเต็มเสียงแล้วตกใจตื่น เธอเล่าว่าพอลืมตาก็ยังเห็นเป้ยืนอยู่ข้างเตียง มือแข็งๆ เย็นๆ ยังจับข้อมือเธอไว้แน่น แต่ 2-3 วินาที ภาพหลอนก็หายไป
สาวใช้ของดิฉันกลัวเลยละ บ่นว่าไปคราวนี้จะได้กลับหรือเปล่าก็ไม่รู้?
เช้าวันที่เธอหิ้วกระเป๋า หอบลังของฝากจะไปขนส่งหมอชิตน่ะ ตอนจะไปเรียกแท็กซี่ก็มีแมวดำวิ่งตัดหน้า แถมป้าดา-แม่ครัวที่ช่วยหิ้วของไปส่งขึ้นรถ กับแอ๊ด - ลูกชายวัยรุ่นของป้าดาก็เห็นพร้อมๆ กันว่า...เงาของหน่อยไม่มีหัว!
หน่อยกลับบ้านได้ไม่ถึงสองวัน เธอก็เสียชีวิตอย่างน่าใจหาย...
น้องสาวเธอเล่าว่า หน่อยขี่มอเตอร์ไซค์ออกถนนใหญ่แล้วรถกระบะพุ่งเข้ามาชน คนขับน่ะเมาเหล้าแอ๋ หน่อยตายทันทีในสภาพคอหัก แขนขาหักป่นปี้ ดูแล้วเหมือนลักษณะการตายของหลานเป้อย่างน่าขนลุก
หลังจากที่เธอตายได้แค่สองวัน คนในหมู่บ้านก็เห็นหน่อยเดินจูงมือกับเป้ เหมือนสองน้าหลานมาเดินเล่นชมจันทร์ ให้พรั่นพรึงไปทั้งตำบล
ลางบอกเหตุของหน่อยเป็นจริง ดูเถอะค่ะ คนเราบทจะตายอะไรก็ห้ามไม่อยู่ ดิฉันละสงสัยจริงๆ ว่า ถ้าหน่อยกลัวจนไม่กล้าเดินทาง หรือถ้าดิฉันเอ่ยห้าม เธอจะรอดตายไหม? แต่คนอย่างเธอลองอยากกลับบ้านแล้วก็ต้องกลับให้ได้ อะไรๆ ก็ห้ามไม่อยู่
สงกรานต์ปีนี้ขอให้ปลอดภัย ดิฉันไม่อยากให้มีใครเจ็บหรือตายเลยแม้แต่คนเดียว เราจะได้เลิกนับสถิติสยองกันซะที!
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEUwTURRMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdOQzB4TkE9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
