คืนสุดท้าย
คืนสุดท้าย
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"ระริน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องเช่า
ดิฉันเคยได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับหอพักผีสิงมานับไม่ถ้วน รวมทั้งได้รับรู้รายละเอียดที่คล้ายคลึงก็มี แตกต่างกันไปก็ไม่น้อย ส่วนมากมักจะเป็นผู้เช่าคนก่อนๆ ล้มตายอยู่ในห้อง ทั้งตายเองตามธรรมชาติ และโดนฆาตกรรมสุดสยอง
ใครไม่รู้เรื่องแล้วไปเช่าอยู่ต่อ มักจะโดนหลอกจนแทบเป็นบ้าเป็นบอไปตามๆ กัน ขนาดคนที่ทำงานในหอพักหรือห้องเช่ายังโดนหลอกกระเจิงเลยค่ะ
พูดถึงการโดนหลอกก็มีแบบต่างๆ น่าสนใจไม่น้อยนะคะ
ส่วนมากมักจะเป็นตอนกลางคืน ที่เชื่อกันว่าผีจะมีพลังมาก เช่น มาเคาะประตูเรียก แต่เมื่อไปเปิดดูก็ไม่เห็นใคร โดนบ่อยๆ จนมั่นใจว่าถูกผีหลอกแน่เลย! มีทั้งทีวีเปิด-ปิดเองบ้าง บางเรื่องก็ได้ยินเสียงใครอาบน้ำซ่าๆ ทั้งที่ในห้องนั้นมีตัวเองนอนหลับอยู่คนเดียวแท้ๆ
บางทีก็มีเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น ดังแว่วอยู่ในห้องมืดสลัวและเยือกเย็น ที่ร้ายกว่านั้นก็คือมองเห็นร่างตะคุ่มๆ นั่งซุกอยู่มุมห้อง แต่นัยน์ตาจ้องเขม็งบ้าง เดินเหมือนลอยเข้ามาถึงเตียงจนสะดุ้งตื่นบ้าง หลายๆ รายก็ฝันร้าย เห็นแต่ภูตผีน่ากลัวมาหลอกหลอนจนอยู่ไม่ไหวก็มี
แต่เรื่องขนหัวลุกที่ดิฉันประสบมานั้น ค่อนข้างแปลกประหลาดกว่าเรื่องต่างๆ ดังกล่าว...แถมน่าสยดสยองพองขนจนแทบจะพูดได้เต็มปากว่า ไม่มีใครเคยโดนผีหลอกชนิดสาหัสสากรรจ์อย่างดิฉันแน่นอนเลยค่ะ!
พวกเราเป็นนักศึกษาปีแรกของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิต หอพักที่นั่นเต็มหมด ดิฉันกับแต้วซึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ต้น มาเข้าเรียนที่เดียวกัน บ้านอยู่แถวคลองเตยกับพระโขนง เลยตัดสินใจไปเช่าห้องพักอยู่ที่ตลาดใหม่ ดอนเมือง ถือว่าไม่ไกลจากที่เรียนมากนัก
บอกตามตรงว่าเรากลัวผีทั้งคู่ เช่าห้องอยู่ด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน ช่วยกันแชร์ค่าห้องก็ถือว่าแฟร์ดีแล้วนะคะ
เราถือกุญแจห้องคนละดอก จะได้ไม่มีปัญหาเวลากลับไปไม่พร้อมกัน ส่วนมากจะเป็นแต้วที่มีนัดกับเพื่อนๆ ทั้งหญิงและชาย บางคืนก็กลับห้องพัก แต่บางคืนก็โทร.มาว่าจะไปค้างบ้านเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วง
ถ้าคืนไหนเธอไม่บอกว่าจะค้างที่อื่น ดิฉันจะใส่กลอนหลังจากล็อกประตูแล้ว ถ้าแต้วกลับเร็วก็แล้วไป แต่ถ้ากลับช้าก็ต้องมาเคาะเรียก...ดิฉันไม่อยากเสี่ยงค่ะ
จนกระทั่งคืนเกิดเหตุ ตรงกับวันศุกร์ต้นเดือน!
แต้วออกไปกับเพื่อนๆ ตามเคย ดิฉันหาอะไรกินก่อนขึ้นห้องที่อยู่ชั้นสาม...อาบน้ำแล้วก็เปิดทีวีดูข่าว ดูสารคดีอยู่จนราวสี่ทุ่ม นึกถึงแต้วว่าคงจะเฮ้วๆ อยู่กับเพื่อนที่อาร์ซีเอกว่าจะกลับปาเข้าไปตีสองตีสาม ดับไฟเข้านอนดีกว่า...
ไม่ทราบว่าอ่อนเพลียหรืออะไรแน่ แต่รู้สึกว่าหัวถึงหมอนก็หลับผล็อยไปเลย...มารู้สึกตัวว่าแต้วเข้าห้องมาก็ดึกมากแล้วค่ะ ไม่ได้ลืมตาดูนาฬิกา สักพักก็ได้ยินเสียงอาบน้ำซู่ๆ เตียงไหวยวบ ดิฉันเลยหลับต่อจนรุ่งเช้า...
แต้วไม่ได้อยู่ในห้องหรอกค่ะ นึกถึงประตูก็ใจหาย รีบถลาไปดูก็เห็นแค่ล็อกไว้อย่างเดียว...ตายจริง! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนดิฉันง่วงนอนจนลืมใส่กลอน โชคดีนะที่ไม่มีใครใช้กุญแจผีไขเข้ามาน่ะ!
ว่าแต่แต้วหายไปไหนแต่เช้า? ไม่บอกกล่าวกันซักคำ
นึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ โทร.ลงไปถามพนักงานข้างล่างว่ามีใครมาส่งแต้วหรือเปล่า? ไม่อยากถามว่าแต้วมาตอนไหนเพราะฟังดูพิกลๆ ก็ได้คำตอบว่าไม่เห็นแต้วกลับมาเลย
โธ่! เพิ่งนึกได้ว่าโทร.เข้ามือถือเพื่อนง่ายที่สุด แต่เกิดปิดเครื่องซะอีก! ดิฉันเลยจัดการลงไปซักผ้า กินแซนด์วิชทูน่ากับนมสดเป็นอาหารเช้า ดูทีวีเพลิดเพลิน นึกถึงแต้วขึ้นมาเลยโทร.เข้าไปอีกครั้ง...บ้าจัง! ปิดเครื่องตามเคย
จนเย็นก็ยังติดต่อไม่ได้ ตัดสินใจโทร.ไปบ้านแต้ว ได้รับคำตอบว่าไม่ได้กลับบ้านหรือโทร.หาใครเลย...เกิดอะไรขึ้น? แต้วเป็นอะไรไปหรือเปล่า?
พ่อแม่เธอโทร.หาดิฉันตลอด บอกว่าไปแจ้งความแล้ว วันจันทร์ไปเรียนก็ไม่เห็นแต้ว เพื่อนๆ ที่แต้วไปด้วยบอกว่าแต้วเจอเพื่อนเก่าเลยแยกทางไป...ไม่รู้หายสาบสูญไปไหนกัน?
คืนนั้นเธอกลับมานอนกับดิฉันนี่นา! หรือว่า...
ดิฉันขนหัวลุกเมื่อจดจำได้อย่างแม่นยำแล้ว คืนนั้นดิฉันทั้งล็อกประตูและใส่กลอน ทำแบบนี้ทุกครั้งถ้าแต้วยังไม่กลับ...แน่ใจว่าไม่ได้ยินเสียงเรียก เสียงเคาะประตูและไม่ได้ลุกไปถอดกลอนให้แต้วอย่างแน่นอน!
แล้วใครเล่าที่เข้าห้องมาอาบน้ำ มานอนบนเตียง ก่อนจะสาบสูญไปเมื่อตอนเช้า?
เรื่องยังเป็นความลับมาปีเศษแล้ว ดิฉันย้ายหอพักตั้งแต่แน่ใจว่าแต้ว-เพื่อนรักคงจะมาล่ำลาดิฉันไปตลอดกาล...ทุกวันนี้ยังไม่มีใครพบเธอเลยค่ะ!
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEV5TURVMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdOUzB4TWc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
