สงกรานต์สยอง
สงกรานต์สยอง
คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
"ออฟ" เล่าประสบการณ์การขนหัวลุกในวันสงกรานต์
ผมเคยเป็นเด็กหนองแค จังหวัดสระบุรีมาก่อน ชีวิตตอนนั้นสนุกมากครับ ทั้งกินและเล่น เที่ยวเตร่ สนุกสนานไปวันๆ ตามประสาเด็ก ไม่ต้องมีภาระหนักอึ้งเหมือนพวกผู้ใหญ่ที่มีครอบครัวทั้งหลายแหล่
ยิ่งอยู่ในยุคข้าวยากหมากแพงอย่างทุกวันนี้ ล้วนแต่บอกว่าต้องนอนลืมตาโพลง ใช้แขนก่ายหน้าผากอย่างเดียวยังไม่พอเลย คุณเอ๋ย
หลายๆ คนหน้าตาซีดเซียวไปตามๆ กัน เพราะหาเงินไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ยิ่งใครมีลูกเต้าในวัยเรียน ต้องเตรียมกลุ้มใจไว้สำหรับเดือนหน้า...ได้เวลาเปิดเทอมอีกแล้ว ค่าใช้จ่ายจิปาถะ ต้องควักกระเป๋าเป็นมัน...ข้อสำคัญก็คือควักจนหมดกระเป๋าก็ยังไม่จ่ายนี่ซี!
สมัยเด็กผมมีเพื่อนเยอะแยะ ทั้งรุ่นเดียวกันกับรุ่นใหญ่ ไล่ไปตั้งแต่หินกอง เขาขาด ประตูป่า บ้านแพะจนถึงบ้านปากเพรียวโน่นแน่ะ หลายๆคนก็ไปเรียนต่อชั้นมัธยมที่กรุงเทพฯ แต่พอถึงตรุษสงกรานต์ก็กลับมาเยี่ยมบ้านกัน
รุ่นพี่ที่สนิทๆ กันก็มีพี่ทวน, พี่สน, พี่กุน...พวกนี้กำลังวัยรุ่นครับ ล้วนแต่ไปเรียนต่อกรุงเทพฯ กันทุกคน ใฝ่ฝันจะเป็นนายอำเภอ เป็นนายตำรวจนายทหารกันทั้งนั้นแหละ
พวกรุ่นพี่มักหาโอกาสกลับบ้านบ่อยๆ ไม่ว่าปีใหม่ ตรุษจีน สงกรานต์หรือออกพรรษา เพราะระยะทางไม่ไกลนัก การเดินทางก็สะดวก นั่งบ.ข.ส.แค่ชั่วโมงกว่าก็ถึงแล้ว
สงกรานต์ปีนั้น ผมกับเจ้ากี่เพื่อนรักก็เจอเรื่องขนหัวลุกเข้าเต็มเปา!
พวกเราแต่งตัวสีสันฉูดฉาดน่าตื่นตาตื่นใจ พวกผู้หญิงล้วนแต่สวยๆ ทั้งนั้น บางคนก็เดาะชุดไทยเดิม ห่มสไบสีสดไปทำบุญกันแต่เช้า สรงน้ำพระเสร็จก็ก่อพระทราย หรือขนทรายเข้าวัดตามความเชื่อที่ว่า คนเราย่ำทรายออกนอกวัดทั้งปีก็ควรจะขนทรายกลับเข้าวัดเป็นการชดใช้...ไม่งั้นจะเป็นบาปติดตัวถึงกับตกนรกแน่ะครับ
ต่อจากนั้นก็มีการเล่นสาดน้ำระหว่างหนุ่มๆ สาวๆ สนุกสนานครึกครื้น เสียงหัวเราะดังก้องไปในอากาศอบอ้าวเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด
ไหนจะเสียงร้องวี้ดว้ายกระตู้วู้น่าตื่นเต้นชะมัด พวกสาวๆ ที่ใส่เสื้อบางๆ โดนน้ำสาดจนแนบเนื้อ ต้องคอยดึงเสื้อให้ห่างตัวไว้เรื่อยๆ เล่นเอาพวกผมต้องวิ่งตามดูกันเป็นพรวน ถึงจะแค่สิบกว่าขวบก็เถอะเอ้า!
หนุ่มสาวบางคู่เขาถูกชะตากันก็ไม่เป็นอันสาดน้ำคนอื่นล่ะ ตักน้ำวิ่งไปสาดกันไปมาเหมือนทั้งงานมีอยู่แค่สองคนเท่านั้นเอง...จะไม่ให้เด็กๆ อย่างพวกผมอยากโตเร็วๆ ได้ไงครับ
อ้าว? พี่กุนหิ้วกระเป๋าเดินเลี้ยวมาทางหลังตลาดพอดี...
พวกสาวๆ รุ่นเดียวกันกรูเข้าไปสาดน้ำหนุ่มกรุงเทพฯ จนเปียกโชกทั้งตัว ผมกับไอ้กี่ถือขันน้ำวิ่งเข้าไปหา ไม่ใช่สาดน้ำพี่กุนหรอกครับ แต่ไปถามว่าพี่ๆ คนอื่นล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหรอกหรือ? พี่กุนยิ้มฟันขาว บอกว่าพวกเพื่อนๆ ล่วงหน้ามาก่อนแล้ว นัดหมายว่าจะมาพบกันที่หนองแคนี่แหละ
"ขอตัวไปบ้านก่อน เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะมาเล่นสงกรานต์กับพวกลื้อให้ชุ่มใจ"
พี่กุนบอกกล่าวก่อนจะจ้ำอ้าวไปบ้าน พวกผมเล่นสาดน้ำกันดะมาจนถึงหน้าตลาด สงกรานต์สนุกไปถึงริมถนนใหญ่ ใครมีน้ำก็สาดใส่ไม่เลือกผู้คนหรือรถรา มอเตอร์ไซค์บางคนต้องบึ่งหนี...เพิ่งมารู้ทีหลังว่าโดนสาดแรงๆ อาจจะทำให้รถคว่ำได้
รถบ.ข.ส.จอดส่งผู้โดยสาร พี่ทวนกับพี่สนเดินหิ้วกระเป๋าเข้ามา...กว่าจะถึงพวกผมก็เปียกโชกกันหมดแล้วครับ ผมถามว่าทำไมไม่มาพร้อมๆ กับพี่กุนล่ะ พี่ทวนหันมองพี่สนก่อนจะถอนใจเฮือกใหญ่
"ไอ้กุนโดนรถชนที่หน้าหมอชิต ตอนนี้อาการหนักอยู่ที่โรงพยาบาล พวกข้าก็เกือบจะมาไม่ได้เหมือนกัน เป็นห่วงเพื่อนน่ะซีวะ...เดี๋ยวจะไปส่งข่าวให้พ่อแม่มันรู้"
"ฮ้า?!" ผมตะโกนซะดังลั่น "พี่กุนเพิ่งมาถึงหยกๆ เมื่อตะกี้ยังคุยกับพวกผมอยู่เลย บอกว่าจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาเล่นสงกรานต์ให้ชุ่ม...ไม่เชื่อถามไอ้กี่หรือใครๆ ดูก็ได้"
พี่ทวนกับพี่สนหน้าขาวซีด ผมเอ่ยชื่อสาวๆ ที่รุมสาดน้ำพี่กุน คือพี่ไหมกับพี่มะลิพี่สมรเป็นพยานสำคัญ แถมต่อว่ารุ่นพี่ทั้งสองว่ามาพูดใส่ร้ายพี่กุน...ไม่เชื่อตามไปดูที่บ้านด้วยกัน ถามพ่อแม่แกเลยว่าพี่กุนกลับบ้านหรือเปล่า?
ปรากฏว่าไปถึงบ้านพี่กุนเห็นแต่ลุงกับป้ากำลังลงบันไดหน้าดำคร่ำเครียดมาพอดี...ได้ความว่ามีโทรศัพท์จากโรงพยาบาลแจ้งข่าวเรื่องลูกชายโดนรถชนอาการสาหัส รีบร้อนจะไปกรุงเทพฯ เพื่อดูแลพี่กุน...เล่นเอาผมกับไอ้กี่เข่าอ่อนยวบ...เมื่อตะกี้เราเห็นอะไรกันแน่?
พี่กุนนอนไม่ได้สติอยู่ราว 5-6 วันก็สิ้นใจอย่างสงบ...ที่ผมเห็นเป็นพี่กุนน่ะคือวิญญาณหรือเจตภูตกันแน่ครับ? แต่นึกถึงหน้าตาพี่กุนวันนั้นแล้วผมยังขนลุกทุกที! บรื๋อส์....
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hOekUzTURRMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdOQzB4Tnc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
