ผีทางหลวง
ผีทางหลวง
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"ครรชิต"เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณที่ทางหลวง
ผมกับภรรยาไม่เคยเชื่อเรื่องผีๆ สางๆ หรอกครับ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์แปลกประหลาดและน่าขนลุกขนพอง เกิดขึ้นในชีวิตอย่างกะทันหัน ทำให้ต้องย้อนมานึกคิดทบทวนว่าสิ่งที่เราเคยคิดว่าเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ นั้น...เราอาจจะเข้าใจผิดก็เป็นได้
สิ่งที่เร้นลับเหนือธรรมชาติ โดยเฉพาะภูตผีปีศาจนั้นมีอยู่จริงๆ
เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ผมพาภรรยาและลูกสาววัยสี่ขวบ ขับรถออกจากกรุงเทพฯ ไปอุดรธานี เพื่อนสนิทคนหนึ่งเป็นพ่อค้าอยู่ที่นั่น...วิทูรย์ชวนผมไปเที่ยวเปิดหูเปิด ตาทางภาคอีสานตอนบนหลายครั้งแล้ว แต่เราเพิ่งมีโอกาสในตอนวันหยุดยาวคราวนี้เอง
ผมชอบขับรถตอนกลางคืน เพราะรถน้อยและอากาศก็ปลอดโปร่ง...เราแวะหาของกินที่ขอนแก่นตอนดึก ไปถึงอุดรฯ ในตอนรุ่งเช้าพอดี
การ เที่ยวเตร่และพักผ่อนตามสถานที่ต่างๆ ไม่ใช่ประเด็นของเรื่องนี้ ผมจึงขอข้ามไปถึงตอนขากลับ ที่เรามาประสบเหตุการณ์น่าสยองขวัญสุดขีด ลืมไม่ลงไปจนชั่วชีวิต!
วิทูรย์เลี้ยงอาหารค่ำจนอิ่มหนำสำราญกันแล้ว ผมก็ขับรถพาครอบครัวมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ
"น้องปอ" เล่นตุ๊กตาง่วนอยู่ที่เบาะหลังคนเดียว เราล็อกรถเรียบร้อย ไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุน่าสลดใจ ส่วนภรรยานั่งคู่กับผม...ไม่ต้องเป็นห่วงว่าผมจะง่วงเหงาหาวนอนจนเกิดอาการ หลับในหรอกครับ เพราะรู้ดีว่าผมมีความสุขที่ได้ขับรถตอนกลางคืนอยู่แล้ว
เราพูดคุยกันตามปกติ...ได้ยินเสียงน้องปอพูดคุยกับตุ๊กตาของเธอ น้องลูกหมีน้องลูกแมวตามประสาเด็ก...กระทั่งผ่านขอนแก่นจะเข้าโคราชเสียงเธอ ดูผิดสังเกตยังไงชอบกล
"ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเล่น! ปอง่วงนอน..."
"ง่วงก็นอนซีจ๊ะ" ภรรยาผมหันไปบอกลูก แต่น้องปอกลับไม่สนใจ สะบัดมือไปมา พูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิม
"บอกว่าง่วงนอนไง! ไม่ละ...ปอจะนอนแล้ว....ออกไป๊!"
เรามองสบตากัน...คิดว่าเป็นธรรมดาของเด็กเล็กๆ ที่ชอบสร้างเพื่อนในจินตนาการขึ้นมา แต่เอ...ทำไมอากาศในรถเย็นยะเยือกลงเรื่อยๆ ทั้งที่เราไม่ได้ปรับแอร์สักนิด
รถยังคงพุ่งลิ่วไปตามเดิม...อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเข้าตัวเมืองโคราชแล้ว แต่เสียงน้องปอดังขึ้น...ผมมองทางกระจกหลังก็ใจหายวับ
...เธอกำลังผลักไสอากาศอันว่างเปล่า ร้องแต่ว่า...ออกไป๊ๆ คนจะนอน!
เสียงภรรยาครางเบาๆ อยู่ในคอ ผมเองก็หนาวเยือกที่ต้นคอ ซ่านลงไปตามไขสันหลัง มองเห็นปั๊มน้ำมันอยู่ข้างหน้า รีบชะลอรถแล้วเลี้ยวเข้าไปจอดด้วยหัวใจเต้นระทึก เปิดประตูออกมาอย่างรวดเร็ว...ก่อนจะอุ้มลูกสาวออกมายืนมองรถของตัวเองอย่าง งุนงงระคนพรั่นพรึง ปากคอแห้งผากไปหมด
ภรรยาของผมรอบคอบกว่านั้น เธอจัดการเปิดประตูทั้งสี่บานออกจนหมดสิ้น ผมถามลูกสาวว่าเมื่อตะกี้ไล่ใคร? น้องปอก็บอกว่า...ใครไม่รู้มาเล่นด้วยบนรถ นั่นไงคะ! พอแม่เปิดประตูเขาก็ออกไปเดินอยู่ที่นั่น
เธอชี้มือไปที่ลานโล่งๆ ข้างปั๊ม เล่นเอาผมขนลุกซ่า มองสบตาภรรยาก็เห็นหน้าซีดเผือด ผมรีบอุ้มลูกเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง แล้วกระโดดขึ้นรถ ภรรยาถลาขึ้นมานั่ง ปิดประตูโครม...ผมสตาร์ตเครื่องขับรถลิ่วออกสู่ถนนใหญ่ ถอนหายใจยืดยาวด้วยความโล่งอกเต็มประดา
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง มองเห็นแสงไฟเมืองโคราชอยู่ลิบๆ ก็ต้องผวาเยือก เมื่อได้ยินเสียงขุ่นเคืองของน้องปอดังขึ้นอีกกะทันหัน
"บอกว่าอย่ากวน! คนกำลังง่วงนอน...ออกไป๊!"
เสียงของลูกสาวทำให้ผมแทบมือเท้าอ่อนไปหมด เหงื่อแตกซิกเต็มหน้าผาก มองทางกระจกหลังก็เห็นน้องปอกำลังผลักไสความว่างเปล่า...ผมนึกว่าเราหนี "สิ่งนั้น" มาได้แล้วแต่ที่ไหนล่ะ มันตามขึ้นมาบนรถเราอีกครั้งจนได้
คราวนี้ผมขบกรามแน่น ไม่แยแสเสียงหวีดร้องเบาๆ ของภรรยา เหยียบคันเร่งจนรถพุ่งลิ่วเหมือนลมพัด โดยที่ไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อน...จนกระทั่งถึงปั๊มน้ำมันที่โคราช
พวกเราเผ่นออกจากรถมายืนตัวสั่นเทา ผมล้วงเอาหลวงพ่อทวดที่ห้อยคอมาพนมไหว้ ขอให้ช่วยคุ้มครองลูกเมียและตัวเองให้รอดพ้นจากวิญญาณร้ายด้วยเถิด...สายลม พัดซ่าเข้ามาจนขนลุกเกรียว แว่วเสียงใครหัวเราะเบาๆ อย่างเบิกบานใจ ก่อนจะจางหายไปกับสายลม
ผมพาลูกเมียเข้าไปหาเครื่องดื่มอุ่นๆ ในร้านของปั๊ม คิดว่าใจคอสงบลงแล้วจึงได้ขับรถมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ โดยไม่มีเหตุการณ์น่าขนหัวลุกเกิดขึ้นอีกเลย...เดี๋ยวนี้ผมเชื่อแล้วครับว่า ผีมีจริง!
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREEyTVRFMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHhNUzB3Tmc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
