วันที่รู้ความจริง
วันนี้ไปซื้อกล้อง...คนเดียว ดีแล้วที่เผื่อใจไว้ 555+ ไปแบบอาการเบลอๆ ตาลายตลอดทาง สติสตางค์ไม่เต็มร้อย แต่ก็ไปถึงร้านเป้าหมาย เลือกกล้อง เทส คุยเรื่องประกัน และจ่ายเงิน รับกล้องกลับหอ....
เมื่อวานเรานัดกัน 11.30 น. ที่เซียร์รังสิต แต่...ก็ไร้วี่แววเสียงโทรศัพท์ ก็พอเดาออกแล้วว่าเค้าคงไม่มา ถามว่าเสียใจมั๊ย ไม่เสียใจนะ แค่อยากรู้เหตุผลเท่านั้นเอง เพราะตอนแรกนัดกันแล้ว ตกลงกันแล้วถ้าไม่มาจะโทรมาบอก แต่...ก็ไม่มีการติดต่อกลับมา พอซื้อของเสร็จก็ว่าจะโทรบอกเค้าซะหน่อยว่า ซื้อของแล้วโอเคแล้ว...เสียงที่ตอบรับกลับมานั้นคือ....ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด คือติดต่อไม่ได้
มันไม่แปลกที่เค้าจะหายไป เพราะเค้าเป็นแบบนี้ทุกปี ซึ่งปีนี้ก็คงจะเป็นอีก บางทีก็คิดว่า ที่ผ่านมาเค้าแค่เหงาจริงๆ ยังไงแฟนเก่าอย่างเราก็ไม่มีทางจะรีเทิร์นกันได้อีก ต่อจากนี้ไป ต่างคนต่างเดิน เรามีทางของเรา คุณมีทางของคุณ ความรู้สึกของชั้น...มันหมดแล้ว ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เสียใจ แค่มันชินชาเท่านั้นเอง :'(
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
