วันที่ร้องไห้แบบหนักๆอีกครั้ง....เลิกกันอย่างเป็นทางการ ด้วยคำพูด ไม่ใช่ตัวหนังสือ
เกิดมาไม่เคยบอกเลิกใครเลย แต่วันนี้มันสุดจะทนแล้วจริงๆ ตลอดระยะเวลาเกือบ 1 ปีที่รู้จักกันมา
เค้าไม่เคยห่วงใยคนอื่น นอกจากตัวเค้าเลย...
วันนี้เป็นวันที่น้ำต้องเข้ารพ.กระทันหัน เพราะโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกลับมาพร้อมไมเกรน
คงเกิดจากเครียดเรื่องโปรเจคและ advisor ที่กำลังจะย้ายที่สอน
ปวดหัวจนรู้สึกว่าหัวมันสั่น มันเหมือนคนมาตีกลองอยู่ในหัว หัวใจก็เต้นเร็วและแรงจนเหนื่อย
นอนร้องไห้อยู่คนเดียว ใจนึงก็กลัวตาย เพราะเคยสลบด้วยเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว
โทรหาคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นแฟนเรา ให้เค้ามาอยู่เป็นเพื่อน เผื่อฉุกเฉินจะได้ไปรพ.ได้
หรือมีคนช่วยเรียกรถพยาบาลให้.....แต่เปล่าเลย เค้าตอบกลับมาเพียงว่า "กินยาแล้วนอนสิ"
ในระหว่างที่หาคนมาอยู่เป็นเพื่อน ก็โทรเรียกเพื่อนที่จะต้องสอบโท พรุ่งนี้ให้กลับมา
รบกวนเพื่อนที่อยู่ถึงจรัญ เพื่อนรีบนั่งแท็กซี่กลับมา โดยไม่คิดอะไร แต่พูดแค่เพียงว่า
"เอ็งใจเย็นๆๆ ค่อยๆหายใจ เดี๋ยวใกล้ถึงแล้ว มีอะไรฉุกเฉินก็กดเบอร์โทรออกไว้เลย อย่าล็อคห้อง"
ประมาณ 1 ชม.ครึ่งเพื่อนก็มาถึงแล้วพาไปรพ. ระหว่างที่อยู่รพ.ก็ยังไม่ได้บอกใคร
เพราะหมอก็ฉีดยา โน้นนี่นั่นให้หัวใจมันปกติ ให้ยาระงับอาการปวด นอนมึนๆอยู่ในห้องฉุกเฉิน...2 ชม.
หมอถามว่าจะแอดมิดมั้ย ในใจตอนนั้นคิดว่า ถ้าแอดมินใครจะเฝ้า ไม่อยากโทรบอกที่บ้าน
แถมแฟนก็ยังไม่สนใจอีก เลยตัดสินใจรับยากลับหอ.....เพื่อนก็กลับไปจรัญ (รอดตายเพราะมันอีกแล้ว)
พอกลับมาถึงห้อง เปิดเน็ตดู.....ก็พบแค่ประโยคนั้น "กินยาแล้วนอนซะ" เค้าไม่เอะใจ ไม่กังวลเลย
ว่าทำไมเราถึงหายเงียบไปหลังจากทิ้งข้อความไว้ เค้าไม่โทรหา ไม่เป็นห่วงเลย
วินาทีนั้นอยู่ๆน้ำตาก็ไหล คิดว่าพอเถอะ เราฝากชีวิตไว้กับเค้าไม่ได้จริงๆ กลับมาสู่โลกแห่งความจริงเถอะ
หยุดหลอกตัวเองว่าเค้าจะดีขึ้น แล้วรีบกดโทรศัพท์โทรไป ประโยคแรกที่พูดคือ "เราเลิกกันเถอะ"
พอพูดเสร็จน้ำหูน้ำตาก็ไหล จนสะอื้น เจ็บนะที่ต้องพูดประโยคนี้ ทรมานมาก พูดทั้งที่ยังรัก
และหลังจากนั้นสติก็หลุดไปหมด มันเสียใจยิ่งกว่าโดนบอกเลิก พูดไม่ถูก เจ็บที่สุด
แต่เค้าก็ตอบมาด้วยประโยคเดิมๆ ประโยคที่ทุกครั้งให้เราลดความสัมพันธ์ลงเค้าจะพูดว่า
"เค้าเป็นของเค้าแบบนี้ เค้าเปลี่ยนไม่ได้ เค้าไม่ดีเอง น้ำคงทนพี่ไม่ได้แล้ว ดีแล้วแหละ
พี่สมควรจะอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า พี่รักน้ำนะ พี่ขอโทษ"
เรารู้ว่าเค้าต้องตอบกลับมา ด้วยประโยคนี้ทุกครั้ง และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่ที่ไม่เหมือนทุกครั้ง
ก็คือใจของน้ำ และความสัมพันธ์ของเรา มันจบแล้วตั้งแต่คืนนี้...............
บางทีไมเกรนอาจจะไม่หายจากเราไป โรคหัวใจก็ยังคงอยู่ แต่เนื้อร้ายที่เกาะอยู่ในใจวันนี้เราตัดทิ้งแล้ว
รอแค่เวลารักษาให้จิตใจกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง เราอาจจะต้องสูญเสียความทรงจำดีๆ
จากการผ่าตัดเอาเนื้อร้ายออก แต่เรายังมีชีวิตที่ต้องเดินต่อไป.....เจ็บปวด......
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ถ้าจะบอกว่าหนูรู้สึกนับถือในการตัดสินใจของพี่นะคะ
พี่เป็นผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยวมาก นับถือจริงๆค่ะ