วันนี้ขออัพบล็อค เพื่อไว้อาลัยให้แก่คุณสืบ นาคะเสถียร ผู้อนุรักษ์ผืนป่าห้วยขาแข้ง
ถ้าย้อนกลับไปเมื่อปี พ.ศ.2533 เวลานั้นเจ้าของบล็อคคงยังไม่เกิด แต่ก็ได้มีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น เป็นเหตุการณ์ที่วงการนักอนุรักษ์ต้องสูญเสียบุคคล ซึ่งเป็นกำลังสำคัญในการอนุรักษ์ผืนป่าของประเทศ
เช้ามืดของวันที่ 1 กันยายน พ.ศ.2533 เสียปืนดังสนั่นในป่าห้วยขาแข้ง...วินาทีนั้นคงจะปฏิเสธไม่ได้ว่า เราได้สูญเสียข้าราชการคนสำคัญไปแล้ว แต่ด้วยการเสียสละนี้เองเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ ข้าราชการใหญ่โต ได้มองเห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการทำลายป่าอันอุดมสมบูรณ์
หลังจากที่ สืบ นาคะเสถียรจบชีวิตลง ในสองอาทิตย์ต่อมา ข้าราชการระดับสูง ผู้ว่า ตำรวจ และทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ได้ประชุมเพื่อหาทางป้องกันการบุกรุกป่าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง โดย สืบ นาคะเสถียร ได้พยายามจัดตั้งการประชุมหลายสิบครั้งแต่ไม่มีการตอบรับจากเจ้าหน้าที่สักครั้งจนกระทั่งการเสียชีวิตของสืบ ทำให้มีข้อกล่าวว่า "หากไม่มีเสียงปืนนัดนั้น การประชุมดังกล่าวก็คงไม่เกิดขึ้นเช่นกัน"
แต่ ณ วันนี้ 22 ปีผ่านไป ดูเหมือนการเสียสละของคุณสืบ นาคะเสถียร จะเป็นการสูญเสียที่เสียเปล่า...ทุกวันยังมีการบุกรุกป่าจากผู้มีอิทธิพล จากนายทุนที่หวังแต่ผลกำไรและผลประโยชน์ส่วนตัว หลายฝ่ายลืมมองความสำคัญของป่าไม้และธรรมชาติ ไม่มีใครที่จะคอยผลักดัน หรือเป็นหัวหลักที่จะเป็นนักอนุรักษ์แนวหน้า นับว่าหายากมากในสภาพการปัจจุบัน ผู้ที่ไม่คิดถึงผลประโยชน์ และมีอุดมการณ์ที่จะเป็นนักอนุรักษ์
หลายคนคงมองว่า การเป็นนักอนุรักษ์เป็นเรื่องไกลตัว บางคนไม่ได้จบด้านนี้ และบางคนก็ไม่เคยนึกถึงธรรมชาติเลย ด้วยการใช้ชีวิตที่อิงเทคโนโลยี ไม่มีโอกาสได้ไปสัมผัสธรรมชาติมากนัก ทำให้หลายคน ลืมคำว่า "ธรรมชาติ" ไปเลยด้วยซ้ำ
จากใจเจ้าของบล็อคคิดว่า การเป็นนักอนุรักษ์ไม่จำเป็นต้องเรียนจบด้านอนุรักษ์หรือด้านป่าไม้ แค่เรามีจิตสำนึกในการอยู่กับธรรมชาติ มีจิตสำนึกที่จะเรียนรู้วิถีธรรมชาติ เพียงเท่านี้เราก็คือนักอนุรักษ์คนนึง ที่ไม่บุกรุกและรักษาป่าให้อุดมสมบูรณ์ได้
หวังว่า...ประเทศของเราจะมีผู้ร่วมอุดมการณ์ในการอนุรักษ์ป่าเพิ่มมากขึ้น 22 ปีแห่งการสูญเสียนักอนุรักษ์ผู้เสียสละ แห่งผืนป่าห้วยขาแข้ง
ขอบคุณที่มาจาก วิกิพีเดีย....