อาจจะมีอะไร...ที่ทำให้เราไม่ได้พบกัน
แต่จะไม่เสียใจ...เพราะนั่นคือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
หลายครั้งที่เราดื้อดึง พยายามบอกกับตัวเองว่า "เห้ย ทุกสิ่งเราเป็นคนกำหนดนะ! ไม่มีอะไรมากำหนดชีวิตเราได้หรอก" แต่ในเรื่องของความรัก มันไม่ใช่ตัวเราเป็นผู้กำหนดเพียงคนเดียว ยังมีอีกฝ่ายที่กำหนดว่าความรักครั้งนี้จะเป็นยังไง...
หลายคนบอกให้ลุย และสู้ต่อไป...ใจตอนนี้ยังเข้มแข็งและพร้อมที่จะเดินก้าวไป เพียงแค่มีเค้าคนนั้นคอยจับมือเราก้าวไป เราก็ยังอยากจะเดินเคียงข้างเค้า ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ไม่ว่าจะอยู่ในสายตาหรือไม่นั้น สุดท้ายก็อยากอยู่ข้างๆคอยให้กำลังใจ มีหลายครั้งที่ชั้นงอนคุณ น้อยใจคุณ แต่ก็ทำได้เพียง...เก็บไว้ในใจ
คำตอบที่อยากรู้ บางทีแค่มองตากันก็ทำให้เรารู้ได้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง...แต่กับบางเรื่องมันก็ยากที่จะคาดเดา ฉะนั้น ได้โปรดบอก...กับชั้นเถอะว่าคุณคิดและรู้สึกกับชั้นยังไง?
หลายวันมานี้ เราได้คุยกันมากขึ้น แต่ก็เหมือนผู้ใหญ่คุยกัน คือทักมา คุย ถามไถ่ แล้วก็แยกย้ายไปทำอะไรที่ตัวเองจะทำไม่มีมานั่ง คุยกันยาวเป็นชม. เหมือนที่คนอื่นเค้าจีบกัน T.T" บางทีก็งงนะ ว่า "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" หรือคุณก็คุยแบบนี้กับทุกคน หรือยังไงหว่า?
ก็พยายามจะเข้าใจว่า อายุเราห่างกัน 15 ปี วัยเราต่างกัน ความคิดต่างกัน มันก็คง...ไม่แปลก เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่ที่อายุใกล้หลักสี่ แต่เราพึ่งจะ ยี่สิบต้นๆ ช่องว่างระหว่างวัยก็ค่อนข้างห่างกันพอสมควร เค้าก็คงไม่มานั่งทำซึ้งอะไรหรอก...แต่! devil ก็เริ่มก่อตัว อ้าว! แล้วคนที่อายุเยอะเวลาเค้าจีบเด็ก เค้าก็หวานๆไม่ใช่หรอ????
อืม...คิดเยอะก็ดีอย่าง เสียอย่าง...
ก็คอยดูต่อไปละกัน เพราะยังไงเราก็คงต้องพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จะหายไปก็คงมีแต่ตอนไปเรียนต่อที่เยอรมันนั่นแหละ แต่เอาตอนนี้ให้ดีที่สุดก่อนละกัน ปล่อยให้เวลาและความผูกพัน พาเราไปหาคำตอบ...
วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:8:50:18 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
