ไดอารี่วันนี้ ค้นเจอเพลงเพลงนึงตรงกะชีวิตตอนนี้มาก
ที่เธอมีให้กัน ให้กับฉันมานาน
สิ่งที่เหมือนจะหวานแต่กลายเป็นภาพลวง
เธอไม่คิดจริงจัง เหมือนที่ฉันจริงใจ
ยิ่งนานเท่าไหร่ในใจมันยิ่งรับรู้ความจริง
ว่าฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ
เป็นอยู่เสมอก็แค่คนที่ไม่เคยมีตัวตน
ในความฝันของเธอ ((แค่ผ่านมา และผ่านไป...))
ก็ได้แต่ช้ำเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ฉันหวังมานาน
มันเป็นแค่จินตนาการของคนโง่งมงาย
เจ็บแทบตาย...แต่ทั้งใจก็ยังรักเธอ
มันก็เป็นเพียงโลกโลกนึง ที่ไม่มีตัวตน...มันคือการจินตนาการ และการสมมติ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีตัวตน แม้กระทั่งการพูดคุยกัน...มันเป็นเพียง จินตนาการ :) หลังจากเวลาผ่านไป ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเปลี่ยนตาม ไม่มีการรู้จักกัน ไม่มีการพูดคุยกันอย่างแท้จริง สุดท้าย ในโลกของความจริง เราสองคนคือคนแปลกหน้า
ทำไมนะ...ความรู้สึกตอนนี้ มันถึงเป็นแบบนี้ มันเรียกว่าอะไรหรอ? เวลาที่รู้ว่าเค้าคุยกับผญ. คนอื่น เวลาที่เค้าไปไหนไม่บอก ทำไมเราต้องรู้สึกนอยด์ ?? มันไม่ใช่เราเลยนะนั่น! จะมางอนบ้าอะไรไร้สาระหว่ะ แต่มันก็บังคับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ พยายามบอกตัวเองว่า อยู่ในมุมของตัวเองก็พอแล้ว...ความรู้สึกของคนมันซับซ้อนมากจริงๆ
ไม่อยากรู้สึก...ไม่อยากก้าวก่าย...ไม่อยากทำให้อึดอัดนะ ได้แต่เก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้ แล้วแสดงรอยยิ้มออกไป รอยยิ้มที่มีคราบน้ำตาปนอยู่ ถ้าวันนึงเราหายออกไปจากชีวิตเค้าก็คงจะดี...แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ ซักวัน ฉันจะเข้มแข็ง ฉันสัญญา
วันที่: 19 สิงหาคม 2555 เวลา:21:51:02 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
