บางครั้งการรักผู้อื่นให้เหมือนรักตัวเองมันก็ยาก
พยายามสวดภาวนาให้เรามีสติและความอดทนอดกลั้น เวลาเจอเหตุการณ์ร้ายๆที่ทำให้เกิดอารมณ์โมโห บางทีก็คิดว่าทำไมคนที่เป็นต้นเหตุถึงไม่คิดถึงใจคนอื่นบ้าง ไม่อยากเผชิญหน้ากับใคร ไม่อยากมีเรื่องหรือมีปัญหากับใคร แต่บางครั้งเราก็เลือกที่จะเดินไปหาปัญหา
ตั้งแต่ย้ายหอมารู้สึกชอบที่นี่มาก ห้องกว้าง เดินทางสะดวก ถึงจะเป็นหอที่รวมคนหลายแบบไว้มีคนทะเลาะกันบ่อยๆ มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจ เพราะแต่ละคนก็มีปัญหาที่แตกต่างกัน มันทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้นว่าการอยู่ด้วยกัน บางครั้งมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด หลายๆคู่ทะเลาะตบตีกัน ทำลายข้าวของ ทำร้ายร่างกาย แต่สุดท้าย...เค้าก็เลือกที่จะอยู่ด้วยกัน มันก็แปลกดีนะ
แต่ที่รับไม่ได้เลย และพยายามทำใจยอมรับอยู่ทุกวัน คือการไม่มีมารยาทของห้องข้างๆ ที่พาเพื่อนมาเฮฮา ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย คือคุณมีความสุข แต่คุณลืมไปรึเปล่า?ว่าคุณกำลังทำให้คนอื่นทุกข์ เมื่อก่อนเป็นคนใจร้อนมาก ถ้าเจอแบบทุกวันนี้คงได้ออกไปเคลียร์กันซึ่งหน้าบ้างหล่ะ แต่นั่นคือตอนอายุไม่เกิน 18 แต่ตอนนี้จะ 22 แล้ว รู้สึกอารมณ์เย็นลง มีสติ มีเหตุผล แก้ปัญหาจากเบาไปหาหนัก เพราะถ้ามันจำเป็นจริงๆก็คงจะยอมไม่ได้
ถึงจะเกิดมาเป็นผู้หญิง สรีระร่างกายสู้ผู้ชายไม่ได้ แต่จิตสำนึกของความเป็นมนุษย์ การมีมารยาทขั้นพื้นฐาน ก็ไม่เคยขาดซักนิดเลย ป่วยการที่จะพูดจากับคนประเภทนั้นจริงๆ หวังแค่ว่าซักวันเมื่อเค้าโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะที่ดี เค้าคงคิดได้บ้างว่าสิ่งไหนควร สิ่งไหนไม่ควร อารมณ์ของคนมันน่ากลัวกว่าทุกสิ่ง พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง เพื่อลดการเผชิญหน้า เพราะคิดถึงพ่อกับแม่ ถ้าลูกสาวคนนี้เป็นอะไรไปคนที่เสียใจที่สุดก็คือท่าน
ถ้าหยุดที่ต้นเหตุไม่ได้ ก็คงต้องแก้กันที่ปลายเหตุ พยายามไม่อาฆาต ไม่แค้น ไม่เอาคืนกับใคร และก็ขอให้ความอดทนที่มีอยู่มันสูงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เหมือนมี Davil กับ Angle มายืนอยู่ข้างหู อีกฝั่งนึงบอกทำไมต้องยอมกับคนแบบนั้น จัดให้ซักครั้งหนักๆไปเลย คนกร่างๆแบบนั้นต้องถูกสั่งสอนซะบ้าง แต่ก็ยังมีอีกฝ่ายที่บอกให้เรามีสติ ให้เราควบคุมตัวเอง และแก้ปัญหาด้วยวิธีอื่น เพื่อให้ปัญหามันจบดีที่สุด
ภาวนาให้ตัวเองมีสติ มีความอดทน มีใจเมตตา และภาวนาให้อีกฝ่ายมีจิตสำนึกขึ้นบ้าง ถามว่าย้ายหอได้มั๊ย...ย้ายได้สบายมากแต่เหนื่อยที่ต้องขนของ และทุกที่ก็มีแบบนี้ทั้งนั้น นอกจากคอนโดแพงๆ แล้วจะไปอยู่เพื่ออะไรหล่ะ? ไว้รอเรียนจบ ทำงานมีเงินเดือน คงได้เอาประสบการณ์นี้ไปใช้เวลาต้องเลือกที่พักดีๆ ถ้าคนไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ก็คงมองข้ามจุดๆนี้ไป มันก็เป็นข้อดีอย่างนึงสินะ
อีกทางคือแจ้งตำรวจ...แต่ประเทศไทย ตำรวจที่จะบริการประชาชนในยามวิการมีน้อยนัก ไม่อยากทะเลาะกับตำรวจอีกรอบ ถามว่ารู้กฏหมายบ้างมั๊ย เมื่อคืนนั่ง list ข้อกฏหมายต่างๆ ไว้ทั้งของผู้เช่า และ ผู้ให้เช่า ถ้ามองดูแล้วมีเรื่องจริงๆ ขอย้ายและเอาเงินประกันคืนเลยก็ได้ เพราะเราถูกละเมิด และผู้ให้เช่าไม่สามารถจัดการแก้ปัญหาได้ แต่.....มันก็เท่านั้น ย้ายไปก็ไปเจอเรื่องเดิมๆ นอกจากทำใจยอมรับให้ชิน นี่แหละคนไทยแท้!
ถ้าเป็นต่างประเทศ ป่านนี้ห้องข้างๆคงโดนเนรเทศออกจากหอตั้งแต่ครั้งที่ 2 ที่โทรไปแจ้งผู้ดูแลแล้ว แต่ประเทศไทยอะไรก็หยวนๆกันไป ความอดทนต้องเป็นเลิศ มีคนมายืนด่า ยืนตะโกนขู่หน้าห้องก็ต้องทำเฉย เพราะเราเป็นผู้หญิง ขืนไปเผชิญหน้ามีหวังลงข่าวหน้า 1 แน่นอน เห้อ ถ้ามีลูกมีหลานสิ่งแรกที่จะสอน คงเป็นเรื่องมารยาทกระมัง....
วันนี้เวิ่นเว้อซะเยอะ เมื่อคืนไข้ก็ขึ้น โทรไปแจ้งให้คนดูแลมาเคลียร์เค้าก็หาว่าเราเข้าใจผิด จนห้องข้างๆมาตะโกนด่าหน้าห้องถึงจะเชื่อ วันหลังถ้าคนเหล่านั้นมาขู่ฆ่าแล้วโทรไปแจ้ง คุณคงรอให้ชั้นโดนฆ่าทิ้งก่อนสินะถึงจะเชื่อ เห้อ เหนื่อยใจ วันนี้ขอไปทำบุญดีกว่า เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ทำทั้งพุทธ สวดทั้งคริสต์นี่แหละ เผื่อบุญจะได้ถึงเค้า เผื่อพระเจ้าจะดลบันดาลให้เค้ามีจิตใจที่ดีขึ้นบ้าง
เราทุกข์ เขาไม่ทุกข์ แล้วทำไม...เราต้องสร้างความทุกข์ให้กับตัวเอง...
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
