ที่ผ่านมา...คิดว่าตัวเองผ่านอะไรมามากมาย เรื่องราวในชีวิตที่ร้ายแรง คงไม่มีอีกแล้ว
แต่สุดท้าย...ก็พึ่งจะรู้ว่า "เราคิดผิดมาก" หลังจากติดนิสัยเป็นคนไม่ชอบล็อคประตูห้อง เพราะคิดว่าเห้ย! ขาใหญ่แบบเราใครมันจะกล้า 5555+ แต่เมื่อวันก่อน เจอแบบแทบช็อค! เมื่อแฟนเก่ามาหาที่หอ คืองงมาก เค้าไม่รู้ว่าเราอยู่ห้องไหน เค้าไม่มีกุญแจห้อง แล้วเค้ามาถูกได้ไง? มาถึงไม่เคาะประตู เปิดเข้ามาเลย
สุดท้ายก็รู้ว่า ที่มาเพราะเค้าโกรธเรามากที่ไม่รับโทรศัพท์ บล็อคเฟซ และลบการติดต่อทุกช่องทาง พอถามว่ารู้ได้ไงว่าอยู่ห้องไหนก็ไม่บอก เคลียร์กันก็ไม่ลงตัว แต่ก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นที่ทำให้เราเข้าใจแล้วว่า ขนาดคนที่เรารัก คนที่เราเคยไว้ใจ เค้าทำกับเราได้ขนาดนี้เลยหรอ? คนที่เคยแสนดี คนที่เคยดูแล ห่วงใยเรา กลับทำให้เราเกือบเสียสติ
มันเหมือน ชีวิตโดนสต๊าฟไว้ชั่วขณะ ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งๆ นิ่งจนเราก็กลัวตัวเอง สุดท้ายเค้าก็ไม่ทำอะไร และจากไปด้วยคำพูดที่ว่า "งั้นพี่กลับละ" หือ? ตอนนั้น งงมาก เดินกลับมานั่งบนเก้าอี้ นิ่งๆๆเกือบ 10 นาที อึ้งมาก ตกใจ และต่างๆนาๆ จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก จะกรี๊ดก็ไม่มีเสียง และคิดแค่ว่า "มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้น"
ไม่เข้าใจว่าจะกลับมาทำไม มาขอคืนดีทั้งๆที่คุณก็อยู่กับผญ.อีกคน จะมาทำอะไรชั้น ทั้งๆที่คุณก็มีเค้าอีกคน เพื่ออะไร? คำว่า "พอ" สะกดไม่เป็นหรอ มีพี่คนนึงบอกว่า 90% ของผช. จีบผญ.ที่คิดว่าเป็นสเป็กตัวเองเพื่อฟันและหลังจากนั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไป คือจะสานต่อ หรือจะตีจาก....อืม....พี่ทำให้หนูเข้าใจโลกมากขึ้น ทำให้รู้แล้วว่า ทุกวันนี้คนที่จริงใจจริงๆนั้นหายาก ผช.ก็เห็นผญ. เป็นเพียงเครื่องมือในการระบายอารมณ์
การเปิดใจครั้งล่าสุด สำหรับการคบหากันแบบจริงมันยุติลงแล้ว สุดท้ายสิ่งที่ได้ก็คือ "น้ำตา และความทุกทรมานในใจ" ตอนนี้คิดแต่ว่า อะไรวะ ชีวิตชั้นทำไมเจอแต่อะไรร้ายๆ คนดีๆทำไมไม่เข้ามาบ้างหรือสูญพันธุ์ไปหมดแล้ว? ผช.ที่ให้เกียรติ ผญ. ยังมีอยู่มั๊ย ยิ่งโตก็ยิ่งรู้ว่า หน้าตาและฐานะมันไม่ใช่ประเด็น สิ่งสำคัญคือการให้เกียรติและความเข้าใจซึ่งกันและกัน
ตอนนี้ขอให้ชีวิตดำเนินไป ด้วยคำว่า จำ และทำในสิ่งที่มีความสุข คนรักถ้ามีเพื่อระบายอารมณ์ก็อย่าไปมี อยู่กับสิ่งที่เรารัก ทำในสิ่งที่เราชอบ เดินตามความฝันของเราและสักวันเราคงเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน ชอบในสิ่งที่เราเป็นเรา
มีพี่ๆเพื่อนๆหลายคนบอกว่า "ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าแกไม่มีแฟน" แกพูดเก่ง คุยสนุก หน้าตาก็ไม่ได้เลวอะไร บางทีก็งงว่า นั่นสิชั้นทำให้คนรอบข้างยิ้มได้ นี่หล่ะมั้งคือเสน่ห์ที่มีในตัวเรา รอยยิ้มที่ยิ้มจนไม่มีตา...แค่นี้ก็พอใจแล้ว แค่คนรอบข้างเค้ารู้สึกดีกับสิ่งที่เราเป็นก็พอแล้ว บางครั้งคนที่ร่าเริง แจ่มใจ เปิ่น โก๊ะ ฮา สร้างสีสันให้ชีวิตคน ลึกๆๆแล้วเค้าอาจจะซ่อนความอ่อนไหว และความเศร้าอยู่ก็ได้ เพราะหลายคนคิดว่าเราไม่เคยทุกข์ไม่เคยร้อนอย่างใคร สุดท้ายก็ไม่มีใครที่จะมาสร้างรอยยิ้มให้แก่เรา.....
ทุกชีวิตเกิดมามีทั้งข้อดีและข้อเสีย พระเจ้าสร้างเรามาเพื่อทำภารกิจที่ท่านทรงประทานให้ และการสร้างรอยยิ้มให้แก่คนรอบข้าง การที่เราทำให้คนใกล้ชิดมีความสุขเมื่ออยู่กับเราก็คงเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า สินะ :) แต่ข้อเสียที่เกิดขึ้นนั้น คืออารมณ์อ่อนไหว สำหรับเราแล้วมันทำให้เรา รักเพื่อนมนุษย์มากขึ้น เห็นใจคนอื่นเยอะขึ้น มันอาจจะไม่ใช่ข้อเสียไปทั้งหมด แต่มันคือ ความอ่อนโยน ที่พระทรงประทานให้เรา......
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
