บนเส้นทางสายพระนิพพาน 121 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 121 121/01 อย่ายึดติด..ตำรา..จนท้องปริ ใช้สติ..ปัจจุบัน..อันเกิดดับ อย่าผูกพัน..กับสิ่งใด..นะขอรับ เชื่อเถอะครับ..วางลงไป..เบาใจตน 121/02 เบาใจตน..บนได้รู้..บนได้เห็น ให้มันเป็น..ธรรมดา..อย่าสงสัย ใช้ปัญญา..ใช้จิต..คิดตัดใจ บ่วงอันใด..คล้องไม่ติด..จิตเราดี 121/03 จิตเราดี..มีกรรมไล่..ใจไม่เกาะ โอกาสเหมาะ..โอกาสดี..ที่ได้ใช้ ไม่จองเวร..ต่อกัน..นั่นคือชัย มีแต่ใจ..ฝึกงดงาม..จึงทำได้ 121/04 จึงทำได้..ใช้สติ..รู้ทุกอย่าง รู้ก้าวย่าง..รู้ทำงาน..รู้เจ็บปวด รู้อดทน..ไปจนนิ่ง..รู้ยิ่งยวด รู้ก้าวพรวด..ข้ามผ่าน..ด่านมนุษย์ 121/05 ด่านมนุษย์..ที่สุดหิน..เก็บกินยาก เพราะว่ามาก..ด้วยกิเลส..ด้วยตัณหา มากเจ้าเวร..นายกรรม..ตามติดมา เราต้องมาก..ด้วยปัญญา..จึงผ่านพ้น 121/06 อย่ารู้สึก..ถึงการ..ปฏิบัติ แค่อีตอน..นั่งขัด..สมาธิ เจอทุกสิ่ง..ทุกอย่าง..ตั้งสติ เรียกว่ามิ..ขาดช่วงงาน..การปฏิบัติ 121/07 การปฏิบัติ..รู้ขัดเกลา..ทุกขณะจิต รู้สิ่งผิด..สิ่งถูก..สิ่งกระทบ รู้แล้ววาง..รู้แก้ไข..ที่ใจจบ พุ่งกระทบ..ก็บรรลัย..ไปเท่านั้น 121/08 บ้างบอกว่า..ไม่มีเวลา..ว่าแล้วไง มีเวลา..หายใจ..ใช่ไหมเล่า ก็เอาจิต..ตามรู้..ตามดูเอา หายใจยาว..หรือว่าสั้น..ท่านตามรู้ 121/09 ท่านตามรู้..จิตตน..จนค้นพบ สิ่งกระทบ..ปล่อยไป..ใจไม่จับ รู้เป็นกรรม..ตามสบาย..ได้เลยครับ เมื่อยอมรับ..เสียได้..กลายเป็นดี 121/10 ศีลและธรรม..จำเป็น..ต่อการฝึก ควรระลึก..เข้าไว้..ไม่ยึดมั่น จงดูที่..เจตนา..เป็นสำคัญ ทั้งเราท่าน..รู้แก่ใจ..อย่าไปแบก 121/11 อย่าไปแบก..แอกมันหนัก..ผู้รักดี เมื่อไม่มี..เจตนา..ไปฆ่าเขา แค่คันหลัง..ลูบไปนิด..เลือดติดเรา ก็จงเอา..บุญทุกชนิด..อุทิศไป 121/12 อุทิศไป..ไม่เจตนา..จะฆ่าสู เราคือผู้..ตั้งใจ..ไม่เบียดเบียน จิตสงบ..ค้นพบธรรม..บำเพ็ญเพียร ไม่อยากเวียน..มาเกิดใหม่..รับไปบุญ 121/13 การสำรวม..อินทรีย์..นี่ถูกต้อง แต่อย่าจ้อง..จับผิด..จนเกินเหตุ มีสติอยู่..รู้ธรรม..พระโลกเชษฐ์ ทุกวัยเพศ..ทำธรรมดา..ให้ปรากฏ 121/14 ให้ปรากฏ..ธรรมชาติ..ของมนุษย์ พระสารีบุตร..ถกจีวร..โดดข้ามน้ำ พระเถระ..ผู้ใหญ่..ทำไม่งาม เป็นไปตาม..จริตตน..บนธรรมดา 121/15 บนธรรมดา..ของผู้มา..เป็นมนุษย์ บ้างก็หลุด..บ้างก็ติด..บ้างคิดต่าง บ้างเดินอ้อม..บ้างเดินตรง..บ้างหลงทาง แม้แตกต่าง..แต่มุ่งไป..สายนิพพาน 121/16 สายนิพพาน..นั้นปลายสุด..แห่งจุดหมาย มีอยู่หลาย..เส้นทาง..ต่างมุ่งสู่ บ้างไปถึง..บ้างเดินงง..ลงข้างคู บ้างมองดู..แต่คนอื่น..ยืนส่ายหัว 121/17 ยืนส่ายหัว..มัวแต่มอง..หัวคนอื่น ไปตาตื่น..กับหัวเขา..ไม่เข้าท่า จงดึงจิต..ที่ไปลับ..เรากลับมา เข้ามาหา..ดีชั่ว..ในตัวเรา 121/18 ในตัวเรา..เฝ้าขัดถู..อยู่ที่จิต จงกล่าวโทษ..โจษความผิด..อยู่เสมอ ทำไปจน..จิตเราใส..ผิดไม่เจอ แล้วอย่าเผลอ..ออกไปอีก..ควรหลีกเลี่ยง 121/19 ควรหลีกเลี่ยง..ส่งใจ..ไปข้างนอก ไปวิ่งรอก..เรื่องคนอื่น..จะขื่นขม จิตของเรา..ขัดเข้าไป..ให้ใสคม พาจิตจม..กองธรรมนี้..ที่เป็นเรา 121/20 ที่เป็นเรา..จับให้มั่น..จนฌานชิน น้ำตาริน..ก็รู้ค่า..ว่าเป็นคน ปล่อยให้ไหล..ระบายมา..ผู้ทุกข์ทน ปุถุชน..กับน้ำตา..มาคู่กัน 121/21 ยืนส่ายหัว..มัวแต่มอง..หัวคนอื่น ไปตาตื่น..กับหัวเขา..ไม่เข้าท่า ส่องกระจก..ดูหัวเรา..จะดีกว่า อ้าวตายห่า..มีเห็บเหา..ติดเข้ามา 121/22 เมื่อเรารู้..เราเห็น..สิ่งเป็นทุกข์ เราก็ลุก..มาดับทุกข์..อันนั้นได้ ไม่รู้คิด..มัวแต่ติด..สุขสบาย อาจจะตาย..ด้วยความหลง..โดดลงตม 121/23 โดดลงตม..ทั้งตัว..สกปรก ก็จงยก..มาเป็นครู..ดูให้แจ้ง ให้ปัญญา..ของเรา..เข้าแจกแจง นั่นแสดง..ใหรู้..เป็นครูเรา 121/24 พระพุทธองค์..ทรงตรัส..สอนเอาไว้ ว่ากิเลส..ทั้งหลาย..เป็นครูเรา เมื่อเราผิด..พลาดพลั้ง..อย่านั่งเศร้า จงยกเอา..มาพิจารณา..หาทางแก้ 121/25 หาทางแก้..ที่แท้..หาทางพ้น คือขุดค้น..หาทาง..ระหว่างทุกข์ หาจิตแท้..แก้ไข..ทำไงสุข หาทางปลุก..ปัญญา..มาแก้ไข 121/26 มาแก้ไข..ให้จิตใส..จากขุ่นมัว เฉพาะตัว..เฉพาะตน..คนที่ทุกข์ ปรารถนา..ไขว่คว้า..หาความสุข เรียนรู้ทุกข์..จนช่ำชอง..จึงมองขาด 121/27 จึงมองขาด..ความผิดพลาด..คือทดสอบ มีคำตอบ..ตามจริต..ความคิดอ่าน มีปัญญา..การศึกษา..ยิ่งชำนาญ ยิ่งเนิ่นนาน..ยิ่งปลงจิต..คิดไว้เร็ว 121/28 คิดได้เร็ว..ผลอย่างนี้..เหตุอย่างนั้น เคยดื้อรั้ร..ท้าทาย..ไปไม่รอด ไร้ปัญญา..ไร้ทางไป..ใจก็จอด ผ่านตลอด..จิตไม่บอด..ยอดปัญญา 121/29 ยอดปัญญา..จึงจะพา..ข้ามพ้นได้ ไม่แพ้พ่าย..กิเลสตน..หลุดพ้นบ่วง ชีวิตตน..หลุดพ้น..สิ่งหลอกลวง ทุกข์ทั้งปวง..ธรรมดา..ผู้มาเกิด 121/30 ผู้มาเกิด..ยังมีกิจ..ติดบัญชี บุญก็มี..บาปก็รุก..ทุกข์ก็เห็น ทำอย่างไร..กันเล่าสู..อยากอยู่เย็น ผู้แก้เป็น..ก็ทำได้..ให้ยอมรับ 121/31 ให้ยอมรับ..รู้รส..ทุกข์บดอัด ความข้องขัด..เคืองขุ่น..วุ่นวายจิต แล้วจะทำ..อย่างไร..เพื่อคลายพิษ จะหมดฤทธิ์..ต่อใจ..ปล่อยไปเลย 121/32 ปล่อยไปเลย..ทุกข์ทั้งหลาย..หายไปที ก็ยังมี..ทุกข์ใหม่..ไหลไม่หยุด มีหนักไป..เบาไป..ใส่เป็นชุด ไม่เคยหยุด..จนกว่ากาย..จะตายแล 121/33 มีปัญญา..ก็ไม่คิด..ยึดติดกาย จิตรู้คลาย..ไม่เกาะ..เพราะตายแน่ ทุกเพศวัย..ไล่แต่เด็ก..ไปจนแก่ จึงมีแต่..ฝึกทำใจ..วันไปจาก 121/34 วันไปจาก..พรากไป..ไม่อาวร ร่างที่นอน..เบื้องหน้า..สิ้นค่าแล้ว ยกให้ใคร..ก็ส่ายหน้า..พากันแจว พอเผาแล้ว..เห็นไหมลูก..กระดูกกอง 121/35 กระดูกกอง..มองไป..ได้แค่นั้น ให้เราท่าน..ห่อผ้าขาว..เอาลอยน้ำ เผาทิ้งไป..ไม่น่าเชื่อ..เหลือแต่นาม เคยงดงาม..หล่อเหลา..เขาอยู่ไหน 121/36 เขาอยู่ไหน..หาไม่เจอ..แล้วคนดี ตอนนี้มี..แต่กระดูก..กับขี้เถ้า มองให้ดี..มีสีขาว..กับสีเทา ไม่เหลือเงา..แล้วคนดี..มีแต่นาม 121/37 มีแต่นาม..ความดีชั่ว..ของตัวเขา ความหล่อเหลา..สวยงาม..ตามไม่เจอ รอเวลา..เป็นเหมือนกัน..ทั้งฉันเธอ อย่าละเมอ..ว่าฉันผู้..อยู่ยืนยง 121/38 อยู่ยืนยง..อย่างไร..ให้มองตัว ตาก็มัว..หน้าก็ดึง..ตึงยันหู เก้าทวาร..คุมไม่ได้..ใช่แล้วกู แค่ตามดู..มันจะตาย..ไม่อายใคร 121/39 ไม่อายใคร..เป็นตาม..ธรรมชาติ ที่เรี่ยราด..เรื่อยไป..ไม่ใช่แกล้ง ธรรมดา..ว่าแก่เฒ่า..เขาแสดง พอหมดแรง..หายใจ..ก็ไปเอง 121/40 ก็ไปเอง..เมื่อกายเนื้อ..เขาเหลือทน ใช้มาจน..เฮือกสุดท้าย..กายชีวิต ก็หนีออก..แยกทางไป..กายกับจิต เป็นการปิด..บัญชี..หนี้ของตน 121/41 หนี้ของตน..เป็นคน..จึงชดใช้ ที่ยิ่งร้าย..ตายจากคน..หล่นนรก ไม่รู้ฝึก..ยิ่งทำให้..ใจสกปรก พอจิตตก..อาระวาด..ขาดสติ 121/42 ขาดสติ..ไร้ปัญญา..มาควบคุม จิตก็สุม..แต่ไฟ..ไม่ระงับ มีแต่เผา..ลุกไหม้..ไม่รู้ดับ จึงย่อยยับ..อัปรา..สิ้นค่าคน 121/43 สิ้นค่าคน..หนทาง..ก็มืดมน อยู่ที่ตน..จะยอมรับ..ได้แค่ไหน มีแต่ตน..มองออก..ทั้งนอกใน มีแต่ใจ..ที่น้อมรับ..ไม่คับแค้น 121/44 ไม่คับแค้น..บีบคั้นตน..จนคลุ้มคลั่ง จะทนนั่ง..พิจารณา..หาเหตุผล ไปไล่ต้อน..ที่หลบซ่อน..ในจิตตน ให้หมดฤทธิ์..อิทธิพล..ความมืดมน 121/45 ความมืดมน..ขุดค้น..จนสว่าง เปิดหน้าต่าง..รับแสง..แห่งพุทธะ มาเป็นผู้..พากเพียร..เพื่อการละ หวังชนะ..ตลอดปี..ตลอดไป 121/46 ตลอดไป..ไม่หวนคืน..มาขื่นขม สู้ด้วยคม..ปัญญา..ผู้หาทาง จิตเคยรก..เมื่อรู้..สู้ถากถาง สิ่งกีดขวาง..ตัดทิ้งไป..ให้ใจโล่ง 121/47 ให้ใจโล่ง..สว่างไสว..ไร้มืดมัว ด้วยความกลัว..กลับมาใหม่..ให้มากทุกข์ แค่ชาตินี้..ชาติสุดท้าย..ไล่เสียจุก ไม่อยากลุก..ขึ้นมา..อยากลาตาย 121/48 อยากลาตาย..ก็ยัง..ไม่ได้ตาย เพราะว่ากาย..ไม่ใช่เรา..เขาคุมอยู่ ตายไม่ไตย..ไม่ใช่เรื่อง..ฉันหรือยู จงมองดู..อย่างเข้าใจ..ในทางธรรม 121/49 ในทางธรรม..มีกรรม..ชั่วและดี กายชีวี..ผู้กำหนด..กฏแห่งกรรม มีสติ..ไม่ลุ่มหลง..ถือธงนำ ถูกกระทำ..ก็รู้ทัน..หมั่นอภัย 121/50 หมั่นอภัย..ทานมัย..อันสูงสุด ที่มนุษย์..จะพึงมี..ต่อกันได้ ทั้งมนุษย์..ทั้งต่อสัตว์..จัดสรรไป ก็ทำใจ..ให้เบิกบาน..ชั่วกาลแล 121/51 จิตสงบ..ตาก็ดู..หูก็ฟัง นินทายัง..ได้ยิน..ชินเสียแล้ว ตาเห็นสวย..ก็วางสวย..ด้วยรู้แกว ใสวาวแวว..ที่จิต..ปิดบัญชี 121/52 ปิดบัญชี..หนี้ใหม่..ใช้หนี้เดิม หยุดซ้ำเติม..ชีวิตตน..เถิดคนเอ๋ย อันหนี้เก่า..ชดใช้เขา..เอาไปเลย จนคุ้นเคย..ไม่บีบคั้น..จึงมั่นใจ 121/53 จึงมั่นใจ..ใครก่อกรรม..ทำดีชั่ว ได้กับตัว..แน่แท้..ไม่แปรผัน มีเจ้าเวร..นายกรรม..ตามผูกพัน จะสวรรค์..หรือนรกเล่า..เลือกเอาเอง 121/54 เลือกเอาเอง..จะนอนอยู่..ในอู่บุญ หรือว่าคุณ..จะเวียนว่าย..ในดงบาป มีสติ..ใช้ปัญญา..ก็จะทราบ หยุดทุกบาป..ก่อแต่บุญ..อุ่นสบาย 121/55 อุ่นสบาย..ปัจจุบัน..ยันเบื้องหน้า เป็นผู้กล้า..ประกอบกิจ..จนจิตนิ่ง เมื่อเป็นผู้..ปรารถนา..หาความจริง ทำทุกสิ่ง..ปัจจุบัน..ให้มันดี 121/56 ให้มันดี..ที่สุด..ในวันนี้ เพื่อจะชี้..ผลดี..ในวันหน้า พอพรุ่งนี้..ก็ทำดี..ต่อต่อมา ทั้งภพนี้..หรือภพหน้า..ก็ย่อมดี 121/57 ก็ย่อมดี..ผู้มีธรรม..ประจำจิต รู้ถูกผิด..รู้เลือกสรร..อันถูกต้อง ทำไปแล้ว..สุขล้น..ผลมันฟ้อง ถ้านั่งร้อง..ร้อนรุ่มใจ..ไม่ใช่แน่ 121/58 ไม่ใช่แน่..แค่กิเลส..มาลวงเรา ให้มัวเมา..ลุ่มหลง..ว่าคงสุข ทำไปแล้ว..เสียใจจัง..มานั่งทุกข์ ขอจงลุก..มายอมรับ..พร้อมกลับใจ 121/59 พร้อมกลับใจ..อยู่ในธรรม..บริสุทธิ์ เป็นผู้หยุด..ก่อเหตุ..กิเลสสั่ง มีสติ..มีปัญญา..มายับยั้ง เป็นผู้นั่ง..ยิ้มได้..เมื่อภัยมา 121/60 เมื่อภัยมา..นิ่งสงบ..สยบไว้ แล้วก็ใช้..ปัญญา..หาทางหนี หลบไม่ได้..ใจยอมรับ..แต่โดยดี อาจจะมี..หนี้เวรกรรม..ทำต่อกัน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |