บนเส้นทางสายพระนิพพาน 120

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 120

120/01

มนุษยชาติ..พลาดก็ไป..ตายก็จบ

ได้พานพบ..ทุกเพศวัย..ทั้งชายหญิง

จิตยอมรับ..ครับทุกท่าน..นั่นความจริง

จิตก็นิ่ง..สงบได้..ไม่หวาดหวั่น

120/02

ไม่หวาดหวั่น..วันเวลา..มาเมื่อใด

พร้อมจะไป..ทันที..สู่ที่ใหม่

จะมาทน..ใช้ร่างเก่า..อยู่ทำไม

เพราะข้างใน..มันเน่า..ทิ้งเขาไป

120/03

ทิ้งเขาไป..กายเนื้อ..เบื่อรักษา

ปรารถนา..กายทิพย์..ในเบื้องหน้า

หมั่นทำดี..ขัดเกลาใจ..ไปไขว่คว้า

ไม่ขายค้า..ใครอยากได้..ให้ทำเอง

120/04

 อันธัมมะ..ดุจอาหาร..ท่านทั้งหลาย

ไม่วางขาย..ใครหิว..ลิ่วเข้าหา

ใครไม่หิว..ก็ผ่านไป..ไม่ชายตา

ผ่านไปมา..หิวแล้วแหละ..ก็แวะชิม

120/05

ก็แวะชิม..ไม่ถูกใจ..ไม่ถูกปาก

ก็ลาจาก..กันไป..สบายจิต

เพราะอาหาร..เรารับทาน..ตามจริต

บ้างก็ติด..เลิศหรู..มันดูดี

120/06

มันดูดี..แต่ที่นี่..ยองยองเหลา

ร้านของเรา..ธรรมดา..สามัญชน

เป็นโรงธรรม..ทานได้ด้วย..ทั้งรวยจน

ยิ่งเหล่าคน..ชั่วช้า..ยิ่งน่าทาน

120/07

ยิ่งน่าทาน..ผู้ต้องการ..ออกจากชั่ว

หยุดเมามัว..ชั่วช้า..เข้าหาศีล

แค่ศีลห้า..เท่านั้นเจ้า..เอาไปกิน

จะได้ยิน..เสียงโมทนา..สาธุการ

120/08

สาธุการ..จริงใจ..ในความดี

ได้ผู้มี..ศีลสัตย์..ขัดเกลาจิต

มีปัญญา..ผ่องใส..ในชีวิต

ที่รู้คิด..รู้ธรรม..นำสู่ตน

120/09

นำสู่ตน..ให้เป็นคน..อันมีค่า

ทั้งชาติหน้า..ชาตินี้..ใจมีสุข

เหลือกรรมเก่า..เราทำไว้..กายรับทุกข์

ก็น้อมปลุก..จิตครับ..ยอมรับได้

120/10

ยอมรับได้..ผู้รู้..อยู่ในธรรม

อันมีกรรม..ตามประกบ..ตามพบแน่

มุ่งสู่สิ่ง..ปรารถนา..อย่าท้อแท้

ผู้พ่ายแพ้..ให้เป็นกาย..ไม่ใช่ใจ

120/11

 ไม่ใช่ใจ..หรอกเจ้า..ผู้เข้าถึง

ผู้นับหนึ่ง..บนเส้นทาง..ก้าวย่างอยู่

ถ้าดวงจิต..แจ่มใส..ทั้งไอยู

เราคือผู้..เดินไปสู่..พระนิพพาน

120/12

พระนิพพาน..นั้นเริ่มต้น..จากที่ใด

จากที่ใจ..มีปัญญา..เข้าหาธรรม

รักษาศีล..จริงใจ..ไม่ลูบคลำ

รู้จักกรรม..ชั่วดี..มีเหตุผล

120/13

มีเหตผล..บนความจริง..สิ่งธรรมดา

เดินเข้ามา..หาธรรม..ด้วยศรัทธา

เริ่มจากสุข..ทุกข์สิ้น..ด้วยศีลห้า

เมื่อจิตกล้า..ก็เก็บกิน..ด้วยศีลแปด

120/14

ด้วยศีลแปด..พอได้อยู่..ผู้ครองเรือน

ผู้หวังเตือน..จิตตน..ก้าวพ้นทุกข์

เมื่อเราท่าน..ปรารถนา..หาความสุข

ก็ต้องบุก..ขัดเกลาใจ..ให้ใสวาว

120/15

ให้ใสวาว..มีเรื่องราว..ก็เห็นชัด

เมื่อกรรมซัด..ก็รู้สึก..ฝึกอดทน

จิจตแผ่ไป..ก็แต่ล้วน..ส่วนกุศล

จะได้ผล..หรือไม่..ไม่สนใจ

120/16

 กราบสวัสดี..ท่านผู้มี..อายุครับ

ทั้งผู้หลับ..ผู้ตื่น..ผู้ขื่นขม

ผู้สุขกาย..สุขใจ..ไร้ระทม

ผู้เพาะบ่ม..จิตใจ..อยู่ในธรรม

120/17

อยู่ในธรรม..ละทิ้ง..ทุกสิ่งชั่ว

ด้วยว่ากลัว..เวรกรรม..ตามรุกไล่

แค่ชาตินี้..ก็เจ็บช้ำ..กรรมตามไว

สงบใจ..จึงมองเห็น..มาเป็นสาย

120/18

มาเป็นสาย..นายกรรม..ตามจนพบ

ไม่สู้รบ..กับใคร..ยอมพ่ายแพ้

แม้เลือดเนื้อ..เขาสูบ..ธูปเทียนแพ

ขมาแล..จิตน้อมนับ..ไม่คับข้อง

120/19

ไม่คับข้อง..ให้จองเวร..เป็นห่วงโซ่

ขอยอมโง่..ดีกว่า..หาทางหนี

ยอมชดใช้..จนกว่าตาย..กายไม่มี

แม้จะหนี..ได้แค่ไหน..เอาแค่นั้น

120/20

เอาแค่นั้น..มันก็..สบายใจ

มากเกินไป..จะเสียผล..จิตตนหมอง

ถ้าจิตดี..จิตใส..อาจได้ครอง

แต่รับรอง..อยู่บนทาง..สายนิพพาน

120/21

เมื่อมีความ..ตั้งใจ..บุญไปรอ

นอนตัวงอ..ล้มตาย..ไปไม่ได้

คล้ายไม่สม..ปรารถนา..อย่าเสียดาย

บุญนั้นได้..ตั้งแต่จิต..เราคิดทำ

120/22

  วันพระใหญ่..ทำใจนิ่ง..สิ่งกระทบ

เอาสงบ..ไปสยบ..ความเคลื่อนไหว

เห็นทุกสิ่ง..ยิ่งเรียนรู้..อยู่ที่ใจ

คิดได้ไว..หาทางออก..ไม่หลอกตัว

120/23

ไม่หลอกตัว..ไม่มัวเมา..ในกิเลส

รู้ปฏิเสธ..สิ่งไม่ดี..ที่เขายื่น

มั่นในดี..ที่ทำมา..กล้าหยัดยืน

กล้าทนฝืน..ต่อสิ่งยั่ว..เพื่อตัวเอง

120/24

เพื่อตัวเอง..จะไม่หล่น..ลงโคลนตม

ไม่หลงลม..ความลวง..ร่วงลงเหว

ไปตอดดี..ดีกว่า..อย่าติดเลว

อันไฟเปลว..นรกนั่น..มันสุดร้อน

120/25

มันสุดร้อน..สุดรุ่ม..กลุ้มดวงจิต

เดินทางผิด..ทางบาป..ฉาบไว้สวย

มองไม่ซึ้ง..ซึ่งปัญญา..จะพาซวย

คนเป็นมวย..เขามองเห็น..เหม็นข้างใน

120/26

เหม็นข้างใน..ของไม่แท้..แค่ชั่วคราว

จะยืนยาว..เท่าไหร่กัน..รอวันเน่า

ถึงเวลา..ไปทางไหน..ใครจะเอา

ก็รอเผา..เท่านั้น..นั่นแหละจริง

120/27

นั่นแหละจริง..ทิ้งกาย..ตายคือจบ

แต่ชาติภพ..อยู่ที่ใจ..ใครคิดเป็น

ใช้ปัญญา..ตรองดู..จึงรู้เห็น

กายเน่าเหม็น..ที่ครองอยู่..ของคู่โลก

120/28

ของคู่โลก..คนสัตว์..กรรมจัดสรร

ทั้งเธอฉัน..ต่างเปลี่ยนหน้า..มาข้องอยู่

เป็นสัตว์บ้าง..เป็นคนบ้าง..ต่างไม่รู้

ต่างเป็นผู้..มาใช้กรรม..ตนทำมา

120/29

ตนทำมา..ทั้งบาปบุญ..ตุนไว้มาก

บุญก็ลาก..บาปก็ดึง..ตรึงกันไว้

อยู่ที่ใคร..ใช้ปัญญา..จะเข้าใจ

หนทางไป..จะแตกต่าง..อย่างสิ้นเชิง

120/30

ผู้เดินทาง..สายธรรม..นำสู่ดี

ที่ซึ่งมี..พระนิพพาน..เป็นที่สุด

จะผ่านได้..ใช้เริ่มต้น..จากมนุษย์

สวรรค์พรหม..ไปสิ้นสุด..ที่นิพพาน

120/31

ที่นิพพาน..ที่ซึ่งอัน..จิตบริสุทธิ์

หลังจากขุด..กิเลสร้าย..ทิ้งไปหมด

เป็นเส้นทาง..เพื่อไปหา..พระสุคต

ทิ้งทั้งหมด..เพื่อสุขอัน..นิรันดร

120/32

เมื่อยังอยาก..ยากจะหลุด..ทุกจุดปิด

มันไปติด..สงสัย..จิตวายวุ่น

ขอทุกวัน..ดันไม่ได้..ใช่ไหมคุณ

เล่นลงทุน..อธิษฐาน..กันอย่างเดียว

120/33

อธิษฐาน..ครั้นไม่ได้..สงสัยแหลก

จึงไม่แปลก..ไม่ฝึกตัว..มัวแต่ขอ

อยากจะได้..อยากจะดี..มีมากพอ

แต่นั่งงอ..มือตีน..รอกินฟรี

120/34

รอกินฟรี..ได้ที่ไหน..ไม่ลงทุน

ก็จิตคุณ..ไม่เคยฝึก..นึกถึงศีล

ทั้งห้าข้อ..ก็ผิดหมด..จึงอดกิน

น้ำตาริน..นึกขึ้นได้..ไม่สายเกิน

120/35

ไม่สายเกิน..พุทธองค์..ทรงชี้นำ

ผู้หยุดทำ..ความชั่ว..แต่บัดนี้

แล้วมุ่งมั่น..กระทำ..แต่ความดี

แล้วให้มี..จิตแจ่มใส..ไม่ขุ่นมัว

120/36

พระพุทธองค์..ทรงสอนกาย..วาจาใจ

สอนแต่ใน..ตัวเรา..ท่านเจ้าขา

อันมรรคแปด..พุทธองค์..ทรงสอนมา

ก็อยู่ที่..กายา..ของตนเอง

120/37

หลวงพ่อชา..ท่านช่วย..ชี้ช่องมา

มีสองตา..สองหู..สองรูจมูก

มีหนึ่งลิ้น..หนึ่งกาย..เป็นมรรคลูก

แต่จะถูก..ใจจูงชัก..มรรคเป็นผล

120/38

คือใจเรา..เข้าควบคุม..คอยบงการ

จนชำนาญ..การควบคุม..ไม่กลุ้มจิต

ให้ดำเนิน..ตามสบาย..กายชีวิต

พูดทำคิด..อยู่บนทาง..วางเพื่อพ้น

120/39

วางเพื่อพ้น..หนทาง..แห่งความทุกข์

ที่ตามรุก..รุมลาก..ออกจากที่

ไม่อดทน..อดกลั้น..ยอมมันที

ก็ไปถี่..ก้าวพลาด..เป็นทาสมัน

120/40

เป็นทาสมัน..สำคัญผิด..คิดว่าดี

ปัญหามี..มาถึงตัว..จิตมัวหมอง

เมื่อก่อนนี้..ดียังเลย..ไม่เคยมอง

น้ำตานอง..จึงรู้ว่า..เสียท่ามัน

120/41

จงเฝ้าดู..รู้ให้ทั่ว..ตัวเราเอง

อย่ากลัวเกรง..ความชั่ว..จะมัวหมอง

อันตัวเรา..รู้ดีชั่ว..ตัวเจ้าของ

เป็นเพชรทอง..หรือขี้..อยู่ที่ตน

120/42

อยู่ที่ตน..คนกำหนด..สุขภาพตัว

ใช้เหมือนวัว..ตัวเป็นคน..ใครทนได้

อย่าใช้อึด..ใช้ทน..จนมันตาย

มันน่าอาย..ใช้ไม่เป็น..เข็นไม่ไป

120/43

รู้ผ่อนหนัก..ผ่อนเบาไว้..กายบำรุง

มันจะยุ่ง..ใช้หนักไป..กายอ่อนล้า

เมื่อมันทรุด..เจ็บป่วยไข้..ไล่รักษา

จนปัญญา..ถ้าไม่ตาย..ก็หายแล

120/44

ใช้กายเป็น..เห็นผล..เข็นจนคล่อง

ใช้ถูกต้อง..มากคุณค่า..มหาศาล

กว่าทิ้งกาย..เข็นไปไกล..ตามต้องการ

ทั้งบุญทาน..การฝึกตัว..ชัวร์ก้าวไกล

120/45

ชัวร์ก้าวไกล..ในเส้นทาง..บริสุทธิ์

ผิดต้องหยุด..พิจารณา..หาเหตุผล

มีสติ..แก้ปัญหา..ปัญญาตน

ไม่ดิ้นรน..ไม่ถึงจุด..สุดสองอย่าง

120/46

สุดสองอย่าง..พุทธองค์..ทรงห้ามเลย

อย่าคุ้นเคย..ทรมานกาย..ไม่เกิดผล

และหย่อนยาน..เกินไป..ไม่ฝึกตน

ให้ทุกคน..ค่อยฝึกให้..ใจตนดี

120/47

 ใจตนดี..มีเมตตา..คนและสัตว์

มุ่งปฏิบัติ..เพื่อให้..ใจสงสาร

จิตยินดี..ที่พวกคุณ..ทำบุญทาน

และรู้กาล..อุเบกขา..ถ้าเกินตน

120/48

ถ้าเกินตน..จะข้ามพ้น..ต้องรู้วาง

มันเป็นทาง..เป็นช่อง..ของกรรมเขา

เดี๋ยวเจ้ากรรม..นายเวร..เขม่นเอา

จะมาลง..ที่เรา..ก็บรรลัย

120/49

ก็บรรลัย..ไปคว้าไฟ..มาใส่ตน

จงอดทน..อุเบกขา..อย่าหาเรื่อง

อย่าหน้ามืด..ตามัว..ใช้ตัวเปลือง

เดี๋ยวไอ้เรือง..จะเสียท่า..ว่าไม่เตือน

120/50

ว่าไม่เตือน..ตนบ้าง..ฉุดรั้งไว้

จงมุ่งใช้..ปัญญา..ดีกว่าครับ

มันเกินกว่า..ฉุดไหว..ตาให้หลับ

หันหลังกลับ..จะเข้าท่า..กว่าลุยไฟ

120/51

มนุษย์สัตว์..กรรมจัดสรร..แต่ละคน

มีรวยจน..เล็กใหญ่..กายพิการ

มีมากน้อย..มีพอดี..ตามต้องการ

แต่ไม่นาน..จดจำไว้..ตายทุกคน

120/52

ตายทุกคน..ก่อนไป..ชดใช้กรรม

เป็นผู้ทำ..ผู้ก่อไว้..หลายชาติภพ

ถึงเวลา..ตามมาทัน..ได้บรรจบ

ไม่อาจหลบ..เลี่ยงพ้น..ต้องทนใช้

120/53

ต้องทนใช้..กรรมเก่า..เขาเสียก่อน

เขาไล่ต้อน..เอาคืน..มากขื่นขม

ยิ่งโกรธแค้น..ชิงชัง..ก็พังโครม

เหมือนก่อโดม..ขังเราไว้..ฆ่าไปมา

120/54

ฆ่าไปมา..จองเวรกรรม..ทำต่อกัน

ยิ่งผูกพัน..ชาติภพ..ไม่จบสิ้น

เป็นคนสัตว์..ไล่กัดฆ่า..เป็นอาจิณ

น้ำตาริน..ไหลหลั่ง..ดั่งทะเล

120/55

ผู้ถึงธรรม..กรรมหรือหนอ..ขอชดใช้

จะดีร้าย..อดทน..เราคนก่อ

กรรมทั้งหมด..ขอปลดแอก..ไม่แตกกอ

ตายก็พอ..ขอหนีพ้น..ไม่สนใคร

120/56

ไม่สนใคร..จงรับไป..บุญกุศล

จะเกิดผล..แก่ผู้น้อม..พร้อมอภัย

เจ้าเวรกรรม..แค่สะกิด..ไม่คิดใจ

ให้อภัย..คู่กรรมเก่า..ไม่เอาความ

120/57

ไม่เอาความ..กฏแห่งกรรม..เขามีไว้

ต้องชดใช้..เศษกรรม..เคยทำก่อน

ผู้ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..ได้แน่นอน

ผู้อ้อนวอน..ไม่ฝึกปรือ..ได้หรือคุณ

120/58

ได้หรือคุณ..วอนขอ..รอมรรคผล

บุญกุศล..จากที่ไหน..จะไปหา

ผู้ปฏิบัติ..หรอกคุณ..บุญไหลมา

อธิษฐาน..ด้วยศรัทธา..ได้ดั่งใจ

120/59

ได้ดั่งใจ..เพราะใบบุญ..คุณปฏิบัติ

จะติดขัด..อย่างไรเล่า..เทพเขาให้

ผู้ขัดเกลา..จิตเขาสุข..ทุกข์ห่างไกล

บุญแผ่ไป..ทั่วจักรวาล..รอบด้านเลย

120/60

รอบด้านเลย..บุญเขาให้..แผ่ไปทั่ว

บุญเป็นรั้ว..เป็นบ่อน้ำ..เย็นฉ่ำชื่น

เป็นผู้ให้..สุขกายใจ..ทุกวันคืน

เป็นผู้ตื่น..ผู้เบิกบาน..การครองตน

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2556 Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2556 8:04:47 น. Counter : 834 Pageviews.		6 comments
Share Tweet