โรงเรียนเปิดแล้ว

เฮ้อ..ด้วยความที่เป็นคนไม่ยอมวางแผนให้ดีดีก่อนมา ดั๊น ดันไปเลือกเวลาเปิดเรียนหลังจากเหยียบแผ่นดินอเมริกาได้แค่หนึ่งอาทิตย์ แทนที่จะอีกหนึ่งเดือนค่อยไปเรียนหนังสือ (เป็นคนขยันมาก หุหุ)

ก่อนเปิดเรียนก็ต้องไปทำบัตรนักเรียน ซึ่งบัตรนักเรียนที่นี่จะทำก็ได้ไม่ทำก็ได้..เพราะว่าบางคนไม่อยากจะเสียเงิน..แต่ที่เลือกทำเพราะว่ามีเพื่อนแนะนำบอกว่าไปที่ไหนก็ยื่นบัตรนี่แทนที่เราจะต้องพก passport ติดตัวตลอดเวลา..(อัตราเสี่ยงมันสูง) แล้วก็เผื่อว่าจะได้ส่วนลดเวลาไปสถานที่ต่างๆเนื่องจากเราเป็นนักเรียน หุหุ ความงกเข้าสิง...ก่อนเริ่มเรียนก็ต้องทำข้อสอบวัดระดับก่อนว่าเราจะเข้าไปอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนแห่งนี้ดี..หลังจากนั้นก็ไปหาซื้อหนังสือ บางคนที่มีเพื่อนอยู่แล้วก็ไม่ต้องซื้อใช้ของเพื่อนที่เค้าเรียนจบไปแล้วก็ได้..แต่อย่างเราๆมาครั้งแรกไม่มีพรรคพวกกะใครเค้าก็เลยต้องซื้อหนังสือ แล้วด้วยความที่ไม่เคยได้ศึกษามาก่อนก็ซื้อมันในโรงเรียนนี่หล่ะ..แต่มารู้ทีหลังว่า..บางครั้งซื้อข้างนอกอาจจะได้ถูกกว่านี้ก็ได้เพราะว่าเค้าใช้ของพวก Longman ก็ถือว่าเสียค่าโง่ไปแล้ว...ควักกระเป๋าด้วยความไม่เต็มใจแต่จำยอม...ได้หนังสือหนักๆมาหนึ่งเล่ม..เฮ้อ..คิดในใจว่า..หาเรื่องรึป่าววะเนี่ย..อยู่บ้านดีดีไม่ชอบ..ย้อนกลับมาเป็นเด็กเรียนหนังสืออีกครั้ง..

วันเปิดเรียนก็เข้าไปเลย..ไปนั่งเอ๋ออยู่คนเดียว..เพราะว่าคนส่วนใหญ่เค้าเป็นเด็กเก่าที่มาจากชั้นเดิมเลื่อนขึ้นมาพร้อมกัน..โชคดีที่วันนั้นได้เพื่อนใหม่มาหนึ่งคน..(ใหม่ทั้งคู่) เป็นสาวชาวญี่ปุ่น น่ารักดี..ในห้องส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนเอเชียกันทั้งนั้น..ญี่ปุ่น เกาหลี อินโดนิเซีย..ติด ฝรั่งเศสมาหนึ่งคน..เย้ๆๆ ทั้งห้องมีประมาณ สิบกว่าชีวิต..สิบต้นๆนะ..อาจารย์ก็เป็นคนตุรกี แต่ก็สอนได้ดีมากๆ...(ดุนิดหน่อยพอเป็นพิธี) คุยกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง...อาทิตย์แรกของการเรียน..แบบว่าหลังเลิกเรียนนี่อยู่คนเดียวตลอดเพราะว่าไม่สนิทกับใครก็เลยไปไหนคนเดียว ยกเว้นวันแรกไปกะพี่คนไทย เค้าพาไปลองกินร้านเกาหลี ก็อร่อยดี..กินกิมจิเป็นครั้งแรกก็ที่นี่หล่ะน๊า

หลังจากวันนั้นก็เริ่มฉายเดี่ยว เพราะว่าพี่เค้าต้องทำงานด้วยไง เราก็เดินมันไปเรื่อยๆตามเมืองนิวยอร์กนี่หล่ะ..หนุกคนเดียว..พูดคนเดียว คุยคนเดียว..กางแผนที่ไปเรื่อยๆ...แต่ก็ต้องเดินอย่างระมัดระวังเนื่องจากมีคนขู่เอาไว้เยอะว่าเมืองนี้อันตราย..เราก็เป็นคนขี้ระแวงอยู่แล้ว..ก็เลยแบบว่าเดินไปมองซ้ายมองขวาไปเรื่อยๆ (ดูวิวนะ ฮ่าๆๆ) ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก ไปนั่งตามสวนสาธารณะเพราะว่าชอบนั่งดูไรไปเรื่อยๆ..แต่ช่วงที่มาเป็นหน้าร้อนก็เลยมีคนมาอยู่ตามสวนเยอะหน่อย..เค้ามานั่งตากอากาศกัน..บางคนก็ใส่แค่สองชิ้น..นอนอ่านหนังสือ ยังนึกว่าเค้านอนอยู่บนพื้นทรายติดทะเลเลยนะนั่นอ่ะ..หุหุ (แค่นี้ก่อนดีกว่า) ไว้เจอกันฉบับหน้า...

Create Date : 03 ตุลาคม 2549 Last Update : 3 ตุลาคม 2549 2:13:54 น. Counter : 352 Pageviews.		2 comments
Share Tweet