|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ลมหายใจของฤดูหนาว
ลมเย็นโชยมา ร่ำลาคิมหันต์ ทักทายเหมันต์ ก่อนพลันจากลา
มีเรื่องราวหลากหลายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต บางเรื่องผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางเรื่องเป็นเรื่องดีๆ ก็เก็บไว้ในความทรงจำ บางเรื่องเป็นเรื่องแย่ๆ ก็วางมันไว้ในอดีตแล้วเดินจากมา หากแต่... เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่ผ่านไปมันเป็นแบบนั้นจริงๆ? วันก่อนมีเพื่อนคนนึงมาเล่าเรื่องราวสิ่งนึงให้ไร้นามฟัง เป็นเรื่องราวที่ทำให้ไร้นามงงงวยมาจวบจนถึงบัดนี้...
ใบไม้ใบบาง อ้างว้างโหยหา ไออุ่นพบพา พลันมาจากไป
ด้วยความที่โลกใบนี้เป็นโลกใบเล็กนิดเดียว เรื่องราวในอดีตที่เราเคยมองเห็นจากมุมมองของเรา กลับถูกเล่าสะท้อนจากมุมมองของคนอื่นที่ยืนอยู่อีกจุดหนึ่งของอีกมุมโลกได้แตกต่างกันเหมือนเป็นคนละเรื่องราว แล้วคำที่ได้ยินจนทำให้กลับมางงงวยจนบัดนี้คือ... คำว่า "ความเข้าใจผิด" ของเรานั่นเอง...
จึงโทษลมหนาว ทุกคราวเหตุไหน เยี่ยมเยียนคราใด ปลิดใบปลดปลง
ถึงตอนนี้ไร้นามก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องราวตรงไหนคือตรงที่เราเข้าใจผิดไป ด้วยการเลิกรากับแฟนคนแรกมันก็ผ่านมายาวนานเหลือเกินจนแทบจำรายละเอียดไม่ได้ (หรืออาจเพราะพยายามลืมเกินไปจนทำให้ลืมจริงๆ) จำได้แต่ว่ามันเป็นการบอกเลิกกันที่ซับซ้อนวุ่นวาย ยาวนานและเจ็บปวด... และที่จำได้ก็คือหลายๆ สิ่งที่วุ่นวายนั้นเกิดจากตัวไร้นามเอง...
หารู้ไม่ว่า ทราบมาเพียงหลง คิดผิดพลาดคง ยากปลงอภัย
เรื่องเกิดจากไปกินเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง แล้วเพื่อนๆ ก็ถามเรื่องแฟน(คนที่สอง)ก็เลย update ไปว่าเลิกกันไปแล้วเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เพื่อนอีกคนก็ถามว่าเป็นเพราะเค้ามีคนใหม่หรือ? ก็บอกไปว่าเปล่าไม่ได้เลิกเพราะเค้ามีคนใหม่ แล้วเพื่อนอีกคนก็ถามถึงแฟนเก่าคนแรก (พอดีคราก่อนเพื่อนกลุ่มนี้เจอแฟนเก่าในงานเลี้ยงแห่งหนึ่งก็เลยพูดถึงขึ้นมา) ว่าแล้วคนนั้นล่ะมีแฟนใหม่หรือยัง ไร้นามก็บอกไปว่า... ก็ไม่ได้ข่าวนะ
ใบไม้เจ้าเอย ก่อนเคยอ่อนไหว โทษลมฟ้าไป เลยไม่เห็นธรรม
ปรากฏว่าเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่คุยพอดีเคยเรียนที่เดียวกับเค้าที่อเมริกาตอนที่ไร้นามอยู่อังกฤษ ก็บอกว่าเค้า(แฟนเก่าคนแรก)ยังไม่มีแฟนหรอก และบอกว่าเห็นบอกว่าคงจะไม่มีแฟนจนกว่าไร้นามจะแต่งงาน ไร้นามก็งงๆ ว่า... อ้าวไหงงั้นอ่ะเกี่ยวอะไรกัน... เพื่อนก็เลยเล่าให้ฟังว่าเหมือนเค้ารู้สึกผิดกับไร้นาม แล้วก็พูดประโยคสุดท้ายที่ทำให้ยิ่งงงมาว่า เห็นเค้าเล่าให้คนที่นั่นฟังว่า ตอนนั้นไร้นามเข้าใจเค้าผิดไป...
เกิดดับเวียนวน เพียงผลแห่งกรรม พลัดพรากทราบจำ รสธรรมสอนตน
ถึงตอนนี้ไม่ว่านึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าจุดไหนที่เราเข้าใจผิด? แต่ก็อ่ะนะ... ผ่านมานานแล้ว... จนไม่รู้ว่าเป็นที่ตรงไหน... แต่ก็อยากจะ "ขอโทษ" ในสิ่งที่เราทำลงไปที่เกิดจากความเข้าใจผิดเหมือนกัน หลายๆ อย่างที่แย่ลงในตอนนั้น เกิดจากตัวไร้นามนะ... แต่ก็เหมือนหลายปีที่ผ่านมาพวกเราก็ขอโทษกันไปๆ มาๆ บ่อยๆ จนเราไม่อยากพูดคำนี้อีกเพราะการพูดมันเป็นเรื่องง่าย แต่สิ่งที่อยากให้เป็นคือการพิสูจน์ด้วยกระทำที่อยากให้ทุกๆ อย่างดำเนินไปด้วยดี... เราเชื่อว่าวันนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วและไม่อยากให้มิตรภาพดีๆ ตอนนี้ต้องหมองไปด้วยการขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตขึ้นมา
ลมหนาวพัดมา แล้วลาอีกหน ต้นไม้เพียงทน ผ่านพ้นหยัดยืน
ถึงวันนี้ชีวิตเราก็มีความสุขจริงๆ นะ เราก็อยากให้ชีวิตของนายมีความสุขด้วย เราไม่อยากให้นายรู้สึกผิด พอๆ กับที่เราไม่อยากรู้สึกผิดกับนายอีกเหมือนกัน... จริงๆ เรากำลังคิดว่าเราคงไม่ได้แต่งงานอ่ะนะ แล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับนายด้วยอ่ะ... เราไม่อยากให้ชีวิตนายต้องมาขึ้นกับชีวิตเรา... ที่เราคิดว่าเราคงไม่ได้แต่ง เป็นเพราะตัวเราเองที่ปล่อยโอกาสหลายๆ ครั้งให้ผ่านไปเอง และปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ แล้วเราเองก็มุ่งมันกับความฝันของเราเกินไป... ยังจำได้ไหมว่าเราเองที่เลือกเรียนเคมบริดจ์เอง แทนที่จะตามนายไปเรียนต่อที่อเมริกา ทั้งๆ ที่มีทุนอยู่ในมือ... เราไม่เคยเสียใจกับการตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตของเรานะ
อืมนะ... ไม่รู้สิ เหมือนมีอะไรอยากเขียนมากมาย... ถ้าบางสิ่งเกิดจาก "ความเข้าใจผิด" ก็เป็นเรื่องที่แย่... แต่คนเราเมื่อทำอะไรไปก็ต้องรับผลที่ตัวเองทำ (^^') และถ้ายังไม่สายไป ทุกๆ คนก็มีโอกาสทำให้วันใหม่ เป็นวันที่ดีๆ ได้เสมอ... เราเชื่อเช่นนั้นนะ
เรายังจำคำพูดของนายตอนที่พวกเราเลิกกันได้เสมอที่ว่า:
"I'll always be your friend"
และการกระทำหลายๆ อย่างที่นายทำให้เราตลอดเวลาหลังจากพวกเราเลิกรากันไป ก็เหมือนยืนยันว่าคำพูดนั้นเป็นจริง และเราเองก็อยากพูดคำๆ นี้กลับเหมือนๆ กันนะว่า...
"I'll always be your friend"
Create Date : 16 เมษายน 2550 |
|
11 comments |
Last Update : 16 เมษายน 2550 15:09:27 น. |
Counter : 558 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: A.T. IP: 129.82.33.213 16 เมษายน 2550 23:54:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Ja~ IP: 203.113.32.13 17 เมษายน 2550 20:31:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไร้นาม 18 เมษายน 2550 8:06:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 20 เมษายน 2550 14:41:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชาบุ 20 เมษายน 2550 22:39:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไร้นาม 21 เมษายน 2550 0:50:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Plin, :-p ตัวจริง ไม่ได้ login IP: 202.28.62.245 21 เมษายน 2550 1:28:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไร้นาม 22 เมษายน 2550 19:17:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: alpha IP: 203.113.40.71 18 สิงหาคม 2550 17:11:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไร้นาม 23 สิงหาคม 2550 18:48:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
MY VIP Friends
|
|
|
|
Well, it's not easy to get along and to be willing to commit two lives together.
There are many other factors other than "chemistry" between the two.....
Anyway, in my case, my life would not be this happy without her... I appreciate my own life more and more because of her and my children. I admire and respect life more because of them. I also think about myself less because of them.
It's another kind of happiness of which had never experienced...
Move on krub, there should be someone out there awaiting for you...
Best wishes,
A.T.