Bloggang.com : ไร้นาม : จังหวะชีวิต

จังหวะชีวิต

ดื่มด่ำชีวิต
ลิขิตความฝัน
ด้วยทราบเท่าทัน
นิรันดร์ใช่มี

วันนี้อยู่ๆ ก็อยากเขียนเรื่อยเปื่อยขึ้นมา... ฉันมักเป็นคนที่ "โชคดี" คือมีหลายๆ สิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิตเรื่อยๆ บางคนบอกว่าอาจเป็นเพราะฉันมองโลกในแง่ดีเลยรู้สึกว่าอะไรๆ ก็เป็นเรื่องดีๆ จริงๆ แล้วทุกๆ อย่างในชีวิตฉันมันก็ไม่ได้ราบรื่นสวยงามขนาดนั้น แต่ถ้าเรามัวแต่ไปเศร้ากับมัน เราอาจมองไม่เห็นทางออกที่สวยงามรอบๆ มันก็ได้ จริงไหม?...

ก่อนเล่าเรื่องราวขอเริ่มด้วยการบรรยายภาพก่อนว่าภาพด้านบนเป็นภาพเครื่องดื่มร้านหรูหราที่เชียงราย เพราะได้รับเชิญให้ไปช่วยเป็นที่ปรึกษางานหนึ่งวันเสาร์อาทิตย์ให้เค้าเร็วๆ นี้โดยมีคนจองตั๋วเครื่องบิน โรงแรม ขับรถมาพาไปโน่นไปนี่ พร้อมทั้งจัดเลี้ยงอาหารแทบทุกมื้อตอนที่ไปให้ นั่นก็เป็นเรื่องนึงที่ฉันคิดว่าฉันเป็นคนโชคดี ที่โอกาสหลายๆ อย่างค่อยๆ วิ่งเข้ามาหาในเวลาที่พอเหมาะพอดี

เพราะคบเพื่อนดี ฉันก็เลยตัดสินใจไปเรียนต่อโรงเรียนดีๆ (ตามเพื่อน) เพราะคบเพื่อนๆ ดี ฉันก็เลยตามเพื่อนๆ ไปสอบเทียบจนเข้ามหาลัยได้ก่อนเวลาเรียนปกติ และเพราะคบเพื่อนดี ฉันก็เลยเรียนจบจนได้ที่หนึ่งมหาลัย (ติวเพื่อนๆ ทำให้จำเนื้อหาวิชาไปสอบได้) พอเรียนจบมาก็เพราะมีแฟน(เก่า)ที่ดี ฉันก็เลยขวนขวายหาทุนไปเรียนเมืองนอกตั้งความหวังจะเรียนจบดอกเตอร์ให้ได้เหมือนๆ กับเขา และ เพราะเลิกกับแฟน(เก่าอีกคน)อย่างได้จังหวะพอดี ทำให้ฉันรับทำอะไรๆ มากมาย จนชีวิตมีคุณค่าขึ้นมา

ฉันคงต้องขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาเติมเต็มทุกๆ ช่วงจังหวะของชีวิต ถ้ามองย้อนไป ฉันก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เมื่อหนึ่งปีที่แล้วฉันจำได้ว่าฉันแอบร้องไห้มากมายตอนที่ตัดสินใจเดินออกมาจากความสัมพันธ์กับแฟนเก่าคนที่สอง แต่พอถึงวันนี้ฉันคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีนะ แม้วันนี้ฉันจะยังไม่รู้ก็ตามว่าจริงๆ แล้วทำไมเราต้องเลิกลากัน มันก็เป็นเหมือนความสัมพันธ์ของฉันกับแฟนเก่าคนแรก ที่ฉันมาทราบจากเพื่อนมหาลัยที่เค้าจบปริญญาเอกทีหลังว่าตอนเลิกกันเป็นเพราะฉันเข้าใจอะไรเค้าผิด (แต่ฉันว่าฉันไม่น่าจะเข้าใจอะไรเค้าผิดน่ะนะ) ฉันจำได้ว่าฉันตัดสินใจตัดใจเพราะตอนนั้นฉันทราบมาว่าเค้ามองๆ ผู้หญิงอีกคนอยู่ที่อเมริกา ขณะที่ฉันอยู่ที่อังกฤษ ฉันถามเค้าไปทางเมล์ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วเค้าก็เมล์ตอบมาประโยคสั้นๆ ว่า "I'm still searching" ฉันจำได้ว่าฉันโทรศัพท์ทางไกลไปถามเค้าตรงๆ ว่า "นายไม่รักเราแล้วเหรอ?" แล้วเค้าก็ตอบว่า "รัก... แต่เรารู้สึกว่าเรารักเธอเหมือนน้องสาว" แล้วฉันก็ตัดใจไม่โทรหาเค้าอีกเลย ฉันจำได้ว่าฉันพยายามตัดใจน่าดู ฉันเชื่อว่าเค้าส่งสัญญาณบอกเคลียร์แล้วว่าฉันไม่ใช่ ฉันเลยไม่คิดว่ามันมีอะไรที่ฉันเข้าใจผิด

แต่ทุกๆ วันนี้เราก็เป็นเพื่อนห่างๆ ที่ดีต่อกันอ่ะนะ เค้ากลายเป็นเพื่อนที่ดีช่วยเขียน recommend ให้ฉันตอนฉันทำ Post-Doc ต่อที่อังกฤษ เพราะเค้าจบดอกเตอร์ก่อนฉันเล็กน้อย และ ใบ recommend ต้องการคนที่เป็นดอกเตอร์เขียน ตอนนั้นฉันไม่รู้จะไปเร่งใคร เพราะต้องให้ได้ในอาทิตย์นั้น ดอกเตอร์คนอื่นๆ ฉันก็เกรงใจ ก็เลยเมล์ไปขอให้เค้าช่วยและเค้าก็ช่วยอย่างรวดเร็ว หรือตอนที่ฉันรู้สึกอยากสอนหนังสือพอฉันบอกเค้าไปให้เค้าช่วยเค้าก็ช่วยติดต่อให้อย่างดี หรือตอนที่ฉันอกหักกับแฟนคนที่สอง มีอารมณ์ช่วงหนึ่งที่ฉัน down มากไม่รู้จะไปร้องไห้กับใคร ฉันเลยเมล์ไปหาเค้าว่าฉันกำลังร้องไห้ทำยังไงถึงจะหยุดได้? เค้าก็เมล์มาปลอบเป็นข้อความสั้นๆ ว่า "อดีตเป็นอะไรไม่ได้มากไปกว่าความทรงจำ" พออ่านข้อความนี้ มันก็ทำให้ฉันหยุดร้องไห้ไปได้ทีเดียว... ฉันเลยคิดว่าการที่ได้รู้จักเค้า ถึงแม้จะเคยร้องไห้เพราะเค้าก็ตาม... แต่จริงๆ แล้วมันเป็นสิ่งดีๆ ที่เข้ามาในชิวิต

ฉันอยากจะขอโทษเค้าในหลายๆ เรื่อง... เค้าเหมือนจะเล่าให้เพื่อนเค้าฟัง (แล้วคำพูดมันก็วนกลับมาหาฉันเพราะคนเราก็รู้จักกันต่อๆ กันมา) ว่าเค้ารู้สึกผิดต่อฉัน... ฉันอยากบอกเค้าว่าฉันให้อภัยเค้าหมดแล้ว จริงๆ ลึกๆ แล้วฉันรู้สึกว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ที่ฉันร้องไห้เพราะเค้า คิดๆ ไปแล้วเป็นเพราะเราเคยมีความทรงจำดีๆ ต่อกัน... และชีวิตที่ผ่านมา ก็สอนให้ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติที่คนเราวันนึงถึงแม้จะเคยรักกันมากมาย แต่สุดท้ายก็ถูกโชคชะตาพัดพาให้เปลี่ยนแปลงไปได้... ช่วงเวลาที่เคยดีๆ ต่อกันหลายปี มันก็คือจังหวะชีวิตดีๆ ของชีวิตฉันช่วงหนึ่งที่ฉันอยากจะขอบคุณ

สำหรับแฟนเก่าคนที่สอง ฉันก็มีเรื่องอยากขอโทษและขอบคุณเค้ามากมาย แต่ช่วงนี้ฉันตั้งใจไว้ว่าจะไม่ติดต่อเค้า ปีที่แล้วฉันเป็นคนใจร้ายมากๆ ที่พูดกับเค้าไปว่า "นายอย่าโทรมาหาเราอีกได้ไหม?" แล้วก็ตบท้ายด้วยเมล์ไปว่า "Can you disappear from my life?" ฉันทราบจากน้องแฟนใหม่เค้าว่าเค้าเข้าใจ(ผิด)ว่าฉันโกรธเค้าที่แอบมีน้องคนใหม่ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลย จริงๆ แล้วฉันอยากให้เค้าเริ่มต้นชีวิตกับแฟนใหม่ดีๆ ต่างหาก... สิ่งที่ทำให้ฉันตัดสินใจพูดอย่างนั้นเป็นเพราะว่าตอนนั้นฉันบอกเค้าไปว่าฉันเข้าใจและให้อภัยเค้าได้ (ตอนนั้นฉันคิดว่า จบแล้วก็เป็นเพื่อนพูดคุยกันต่อ เพราะเราเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก) แต่พอเราคุยกันต่อ มีจังหวะหนึ่งฉันบอกเค้าว่าฉันเชื่อว่าเค้าไม่ได้รักฉันแล้ว... แต่เค้ากลับตอบกลับมาว่า "เรารักเธอเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกถึงวันนี้ไม่เคยเปลี่ยน... แต่ว่าความรักมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก" สิ่งที่เข้ามาในหัวฉันคือความสัมพันธ์ของคนสามคนที่จะมีปัญหาวุ่นวายในอนาคต ฉันจะคบกับเค้าเป็นเพื่อนสนิทได้อย่างไรทั้งๆ ที่เค้ามีแฟนใหม่แล้ว แต่ยังคิดกับฉันแบบนี้? ฉันคิดอยู่หลายคืนและตัดสินใจเดินจากมาจากชีวิตของพวกเค้า ตอนนั้นฉันร่างจดหมายอธิบายน้องแฟนใหม่เค้าอธิบายว่าฉันจะทำเป็นโกรธแล้วเดินจากมาฝากน้องดูแลแฟนเก่าฉันดีๆ ด้วยนะ แต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ส่งเมล์นั้นและตัดสินใจทำตัวใจร้ายเดินออกมาเลย (โดยการบอกให้เค้าช่วยหายไปจากชีวิต) ฉันเชื่อว่าถ้าฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้นพวกเค้าก็คงจะคบกันมีความสุขกว่านี้ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปนั่งอธิบาย ฉันเชื่อว่ากาลเวลาจะทำให้วันนึงเค้าลืมเลือนฉันไปได้เอง...

ช่วงจังหวะที่ฉันตัดสินใจเดินจากมากลายมาเป็นจังหวะชีวิตที่ดีของฉันอีกช่วงหนึ่ง ฉันได้เรียนรู้ที่จะมองโลกเปลี่ยนไป ฉันรู้จักการปล่อยวางที่แท้จริง และเริ่มเห็นว่าไม่มีอะไรในโลกที่จะยึดเอาไว้ได้เลย ฉันตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตต่อมาให้มีคุณค่าขึ้น ฉันว่าเวลาเป็นสิ่งที่มีค่า ฉันรับทำงานที่มีคุณค่าเพิ่มขึ้นอีกมากมาย และก็รู้สึกสนุกกับมันจริงๆ ถึงวันนี้ฉันยังรู้สึกขอบคุณเค้าอยู่ในใจด้วยซ้ำไป แฟนเก่าคนที่สองเป็นคนที่มักพูดประโยคดีๆ กับฉันเสมอว่า "เธอเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษมากมาย เราเชื่อว่าเธอต้องทำทุกๆ เรื่องได้สำเร็จ" ทุกๆ ครั้งที่ฉันท้อๆ เวลาทำอะไรแล้วเหมือนถึงทางตัน คำพูดคำนี้มักจะกลับมาในหัวเสมอ และ ฉันก็จะรู้สึกฮึดสู้ว่า ฉันน่าจะทำ หรือ ผ่านเรื่องนี้ๆ ไปได้ และสุดท้ายก็ผ่านแต่ละเรื่องไปได้จริงๆ

ฉันไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันเชื่อว่าถ้าคนเราตั้งใจทำสิ่งดีๆ ก็จะมีความสุขได้ในใจตนเอง ไม่ว่าผลที่ได้จะเป็นเรื่องดีๆ ของชีวิตหรือไม่ก็ตาม... จังหวะของชีวิต เราควรเป็นผู้ลิขิตให้มันออกมาดีจากข้างในให้มันสอดคล้องรับกับสิ่งที่ผ่านเข้ามากระทบจากภายนอกอย่างสวยงาม... มิใช่หรือ?

สร้างท่วงทำนอง
สอดคล้องกวี
ใส่บทที่ดี
ให้ชีวิตตน

Create Date : 26 กรกฎาคม 2552

Last Update : 27 กรกฎาคม 2552 1:10:11 น.

14 comments

Counter : 597 Pageviews.

ขอบคุณจังหวะชีวิต ที่ครั้งนึงหนูได้เรียนรู้จากอ.

และจะพยายามแบ่งปันสิ่งดีดี เหมือนอ. บ้างคะ

:$

โดย: immwwi IP: 125.24.147.66 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:32:39 น.

ไปเที่ยวเชียงรายสนุกไหมค่าาา
ความทรงจำเป็นสิ่งดีค่ะ
อุปสรรคหรือปัญหาที่เข้ามาทำให้คนเราทุกคนแข็งแรงขึ้น ^^ เหมือนเป็นเกาะให้หัวใจของเรา

สู้ ๆนะค่า คุณครูของหนู

//www.imeem.com/fabulous-angel/music/tyyC-Jz9/the-begins-remember/

ลองฟังเพลงนี้ค่ะ พออ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลย

โดย: banana IP: 158.108.232.95 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:33:51 น.

:-)

โดย: Ja~ IP: 113.53.150.11 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:33:25 น.

"ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยาชูกำลัง"

อ่านจังหวะชีวิตของไร้นามแล้วได้แง่คิด โดยเฉพาะ paragraph แรก ตามมาด้วยย่อหน้าอื่นครับ เข้าลักษณะ"สายธรรม"อีกด้วยอาทิ"การ"คบคนดี" -อเสวนา จะพลานัง....ทำให้นึกถึงสุภาษิตที่พ่อแม่เคยย้ำเตือนอยู่เสมอสมัยวัยเด็ก

"คบคนพาล พาลพาไปหาผิด ; คบบัณฑิด บัณฑิดพาไปหาผล(ดี)"

ให้กำลังใจครับ."อนาคต(ไม่)ต้องคิด----อดีตไม่จำ---ทำแต่ปัจจุบัน" (ให้ดีที่สุด )

โดย: SkyOneOne_2009 IP: 58.8.150.167 วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:30:20 น.

--- immwwi ---

ดีใจที่ได้สอนเราเหมือนกันค่ะ @^_^@

--- banana ---

ต้องแว๊บไปฟังเพลงซะแล้ว Thanks นะคะ

--- Ja ---

รู้กัน ;)

--- คุณ SkyOneOne_2009 ---

ชอบค่ะ "ทำแต่ปัจจุบัน" (ให้ดีที่สุด)
ขอบคุณที่แวะมาเยือนนะคะ

โดย: ไร้นาม

วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:43:15 น.

ใช่จ๊ะ จังหวะชีวิต เราลิขิตเอง

จากใจของเรานี่แหล่ะ....

ดีใจด้วยจ้า...

โดย: เป่าจิน

วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:36:20 น.

เฮ้อ อ่านแล้วก็เศร้าแทน แต่ก็ดีใจนะที่พี่ไร้นามคิดในแง่ดีเสมอ ตั้งแต่ที่ผมรู้จักพี่ไร้นาม พี่ไร้นามก็ยังเป็นคนดี และน่ารักกัีบทุกคนเสมอ โชคดีกับทุกอย่างในชีวิตนะครับ

:)

โดย: predeterminism IP: 218.186.178.161, 218.186.10.234 วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:13:31:14 น.

--- เป่าจิน ---

Thank you จ้า ดีใจที่แวะมาเยี่ยมนะ @^_^@

--- น้อง predeterminism ---

ฮะ ฮะ ดีใจที่มีรุ่นน้องดีๆ ด้วยค่ะ

จริงๆ จังหวะชีวิตอีกอย่างที่ประทับใจ คือคืนวันเก่าๆ
ที่ได้ฝึกนั่งติวที่เคมบริดจ์แหล่ะค่ะ รู้สึกอยากเป็นอาจารย์
ก็ตอนนั้นเอง เพราะพอสอนแล้วรู้สึกสนุกดี

โดย: ไร้นาม

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:21:10:03 น.

๏ ชื่นชมท้องฟ้า
หยุดคว้าไขว่ค้น
เพียงอยู่รู้ตน
ดิ้นรนก็คลาย

นี่แหล่ะเสรี
สิ่งดีเรียบง่าย
ทำได้สบาย
เป็นนายแห่งตน ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:55:05 น.

๏ มีทุกข์ก็รู้
สุขคู่วิถี
เกิดดับสลับที่
ไม่มีตัวตน

เฉกหนทางมรรค
หยุดพักจักพ้น
แปดชอบพึงยล
เป็นหนทางธรรม ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:1:42:36 น.

๏ ปลดปล่อยภาพฝัน
ตัว "ฉัน" สลาย
หยุดอยู่รู้กาย
จิตคลายสิ่งลวง

ยิ้มแย้มเอมใจ
สิ่งใดไม่ห่วง
ก้าวข้ามพ้นล่วง
เล่ห์บ่วงมายา ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:1:42:54 น.

๏ เพียงเป็นผู้ตื่น
รู้ชื่นสราญ
ปลดปล่อยวันวาน
แผ่วผ่านจารจินต์

หยุดอยู่ปัจจุบัน
โลกขันธ์เลิกสิ้น
รสธรรมประทิน
รดรินถิ่นไทย ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:1:43:08 น.

๏ เห็นชอบตามจริง
ทุกสิ่งเป็นไป
สิ่งนอกหลอกใจ
จึ่งไม่สั่นคลอน

เพราะทราบว่าว่าง
ปล่อยวางจิตสอน
ทิ้งสิ้นสิ่งร้อน
สร้างพรชีวิน ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:1:43:26 น.

๏ มีทุกข์ก็รู้
เพียงดูไม่สน
จิตไม่ร้อนรน
ความหม่นหายสิ้น

สมุทัยละไป
ใจไร้ราคิน
นิโรธแจ้งจินต์
จิตชินมรรคธรรม ๚

โดย: ไร้นาม

วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:16:15:51 น.