Bloggang.com : ไร้นาม : รวมมิตร

รวมมิตร

บังเอิญได้ไปพบว่ามีงานเขียนที่เขียนลงวารสารรวมมิตรของนักเรียนไทยในเคมบริดจ์ปี 2003 (ซึ่งจริงๆ ก็ลืมไปแล้ว) เลยนำข้อเขียนมาลงที่นี่ด้วยก่อนที่จะลืมเลือนไปอีกครั้ง ทั้งเล่มอ่านได้ที่นี่

CUTS Experience

(1999) “ครื่น...” เสียงข้าวของพะรุงพะรังถูกเข็นไปตามทางเดินขึ้น เครื่องบิน ‘ปีเดียวเอง’ ฉันคิด... เพราะหลักสูตร MPhil ของฉันเป็นหลักสูตรปีเดียวเท่านั้น ใจนึงก็ดีใจแต่อีกใจนึงก็กังวลว่า... ‘อยู่ที่นั่นคนเดียว ชีวิตจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้นะ’ “อุ๊ๆ เราพาเดินดูเมืองนะ” แวว เพื่อน Newnham & ทุน CTF ที่มาก่อนฉันไม่กี่วัน แวะมาหาแต่เช้าวันแรก... เย็นวันถัดมาพี่ชมพู่ก็ชวนพวกเราไปทำกับข้าวกินกัน... ไม่นานก็รู้จักน้องแยมเพราะว่าอยู่ Newnham เหมือนกัน ช่วงนั้นน้องแยมเป็นประธาน CUTS วันนึงฉันได้การ์ดสีชมพูน่ารัก มาเสียบไว้ที่ P’hole เขียนขอแรงให้ไปช่วยทำขนมงานรับน้องใหม่ของ CUTS ที่ครัวแยมเลยได้รู้จักน้องเปา พี่เอก ฯลฯ การได้ไปทำงาน CUTS ทำให้ฉันรู้จักคนไทยที่นี่เพิ่มขึ้น... และค่อยๆ เรียนรู้ว่าเมืองเคมบริดจ์นอกจากจะสวยงามแล้วยัง เปี่ยมไปด้วยคนมีน้ำใจโดยเฉพาะสังคมไทยที่เราสร้างกัน ขึ้นมานั้นช่างให้ความอบอุ่นเหมือนครอบครัวเล็กๆ ที ่แดนไกล.

ปลายปีการศึกษานั้น U of Edinburgh ให้ทุนฉันไปต่อเอก พี่ชมพู่ก็มาถามวันที่ฉันคิดจะย้าย พร้อมบอกว่าพี่ๆ จะช่วยกัน เช่ารถขับขนของไปให้ ฉันซึ้งใจมากจนแทบร้องไห้ แต่แปลกเหมือนโชคชะตาพาไป อยู่ๆ อาจารย์ก็ชวนให้ทำปริญญาเอก ต่อที่นี่พร้อมให้ทุน ฉันเลยตัดสินใจอยู่ต่อที่เคมบริดจ์นี้อีกสามปี... จำได้ว่าพี่ๆ ทำอาหารเลี้ยงกันใหญ่ประทับใจที่สุด ปีที่สองฉันก็ไปร่วมกิจกรรมของ CUTS เช่นเคย... ในงาน AGM ปีนั้นจำได้ว่าเพื่อนฉันใครสักคนนี่แหล่ะ nominate ให้ลงทั้งตำแหน่งเหฯ และเลขาฯ เลยออกไปเลือกว่าถ้าจะเลือกก็ขอเป็นเหฯ เท่านั้นเองเพื่อนๆ ก็ช่วยกันเทคะแนนเสียงให้ ดังนั้นปริญญาเอกปีแรกของฉันก็เลยรับงาน committee ของ CUTS มาทำอย่าง ไม่คาดฝัน... พอได้ลองทุ่มเท ทำงาน CUTS รู้สึกว่าเป็นงานที่สนุกและท้าทาย... งานสอนให้รู้จักแบ่งเวลา ให้สังคมพร้อมกับดูแลงานวิจัยตัวเอง ทำให้ได ้ทำงานเป็นทีม รู้จักฟังความคิดเห็นที่แตกต่างแต่สร้างสรร จากเพื่อนๆ ที่มีความสามารถและประสบการณ์ต่างกันไป ได้วางแผนจัดงาน ประสานงาน ได้รู้จักคนไทย แทบทุกคน (โดยเฉพาะเป็นเหฯ เพราะต้องตามเรื่อง clear สตางค์ ☺ ) และรวมทั้งได้รู้สึก อบอุ่นในน้ำใจ ที่เอื้อเฟื้อช ่วยเหลือกันและกันของพวกเรา... สรุปก็คือจากปีนั้นฉันได้เพื่อนที่ดีมากมายอย่างนับไม่ไหว... ปีถัดมาฉันก็ยังพยายามไม่พลาดงาน CUTS เหมือนเคย... และด้วยความที่เป็นเด็กคอมพ์ฯ ลีโอ พี่บอย และ ฉันก็เลยดูแล ระบบคอมพ์ฯ ของ CUTS กันเรื่อยมา…

ช่วงต้นปีนั้นเองที่พวกเรานึกสนุกเปิดตัว CUTS webboard ขึ้น แล้ว webmaster team ก็เริ่มขยายตัว เพราะพวกเราชักชวนเพื่อนที่มีพรสวรรค์ ให้มาร่วมชะตากรรมทำงาน ด้วยเช่น นอต และ น้องกฤษฎ์ (หมายเหตุ:พรสวรรค์ด้านไหนไปตรวจสอบได้ที่ //www.srcf.ucam.org/cuts/webboard/ ) ปีสุดท้ายฉันย้ายบ้านอีกครั้ง จำได้ว่าเพื่อนๆ อาสามาช่วยเต็มไปหมด พี่อ้อมาขับรถให้ พี่มุ พี่จามร และ นอต มาออกแรงขนกันหลายรอบทีเดียว จำได้ว่าเพื่อนๆ บอกให้ฉันรออยู่ที่ห้องใหม่คอยจัดของเข้าที่ แล้วพวกเค้าก็ จัดการเรื่องขนของไปมาให้ โดยบอกว่าฉันจะได้ไม่เหนื่อยเกิน ไป ทำให้ฉันซึ้งกับคำว่า “น้ำใจ”... อีกสิ่งหนึ่ง ที่ประทับใจมากๆ ในปีนี้คืองาน Thai Night ที่จัดออกมาสวยงามได้อย่างลงตัว แบบไม่คาดฝัน แม้จะเป็นงาน Thai Night ที่ขอยอมรับว่า เหน็ดเหนื่อยที่สุด... แต่ก็เป็นปีที่ประทับใจที่สุด เช่นเดียวกัน... อีกไม่นานฉันก็คงจะจบจากที่นี่ไป อยากจะบอกว่า มีความ ทรงจำดีๆ พร้อมสิ่งที่ได้เรียนรู้มากมายเหลือเกิน ตลอดช่วง เวลาสี่ปี ที่ผ่านมาในเคมบริดจ์... จนไม่สามารถเขียนลงในนี้ไหว (ไม่งั้นอาจกลายเป็น text เล่มหนึ่งไป ☺) สิ่งที่ฉันได้ จากที่นี่ไม่ใช่เพียงแค่ความรู้ แต่การที่ได้ช่วยใครๆ ทำอะไรๆ ทำให้ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ได้เข้าใจคนอื่นมากขึ้น และได้เรียนรู้ ชีวิตมากขึ้น.

ผาณิต วัชรวิชญ์ (อุ๊)

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2552 15:48:06 น.

4 comments

Counter : 587 Pageviews.

มาลงชื่ออ่าน ในวันวาเลนไทน์จ้า....แบบว่าว่าง..อะ อิอิ ;-)
(จริงๆ ตอนนี้ งานก็ยังยุ่งมากๆๆๆ เลย ทำหลายอาชีพไปหน่อย แหะๆ)
ขอให้โชคดี มีแต่รักที่ดีๆ จากคนดีๆ นะจ๊ะ :-)

โดย: Ja~ IP: 203.113.1.130 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:07:52 น.

ไม่ขึ้นย่อหน้าใหม่ อ่านแบบคนสูงอายุ ตาลาย

โดย: คนหน้าเดิม IP: 202.44.219.100 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:38:08 น.

งานเยอะหรอคะ อ.
พรุ่งนี้หนูก้อเรียนกับอ. ^^ คะ

โดย: อิ่มจัง IP: 125.24.143.124 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:22:19 น.

--- Ja ---

เพื่อนกันก็เหมือนกันเปี๊ยบ งานยุ่งเพราะหลายอาชีพเหมือนกันเลย

ดีใจที่มาอวยพรดีๆ วันวาเลนไทน์นะ สาธุๆ แต่จะได้เจอไหมเนี่ย
คนดีๆ สมัยนี้ช่างหายากจริงๆ เน๊อะ, แถมพวกเราก็ยังเป็นแก๊งส์
สาวที่(คนอื่นมักเข้าใจผิดว่า)เสป็คสูงซะด้วย ใครจะกล้ามาจีบกัน?

แต่นึกๆ ไปแล้วพอมีคนมาจีบจริงๆ เพื่อนเราก็ไม่เอาซะงั้น เฮ้อๆ

--- คุณคนหน้าเดิม ---

ฮะ ฮะ ตอนนั้นทำแบบประหยัดกระดาษค่ะ เพราะต้องพิมพ์เล่มแจกน้องๆ ไร้นามตอนนี้ (แก่แล้ว) มาอ่านเองก็เริ่มตาลายเหมือนกันค่ะ

--- อิ่มจัง ---

ถูกจับได้ซะละว่างานยุ่ง (ไม่ได้ up blog มาหลายวัน)
ว่าแล้วก็ up ดีกว่า... เขียนอะไรดีน้า... อืมๆ

โดย: ไร้นาม

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:42:12 น.