ค่ะ...สู้ๆ ค่ะ โย่วๆๆๆ

เข้มแข็งนะคะ..เคยต้องต่อกรกับความคิดถึงอันแสนทรมารแบบนี้เหมือนกัน..แม้แต่วันนี้ก็ยังคงต้องสู้อยู่กับมันทุกครั้งที่จิตตกน่ะค่ะ..

เข้าใจ..เข้าใจ.....

สู้ สู้ ......
ยิ้มๆ ยิ้มเอาไว้ แปลเป็นไทยว่า...กำลังมีความสุข อิอิ

ขอให้สอบผ่านฉลุย (อันนี้คิดว่าแน่นอนอยู่แล้ว)

ส่วนเรื่องคิดถึง...ยากจังนะคะ แต่ไม่เป็นไรผ่านวันนี้ไป ผ่านวันพรุ่งนี้ไป แล้วที่เหลือก็จะไม่ค่อยยากเท่าไหร่ หมายถึงก็ยังคิดถึงอยู่ แต่ยิ้มออก แล้วก็เศร้าน้อยลง

อดทนนิดนะคะ ...

นะ..ความคิดถึงยากนักจะหักใจ..ในเมื่อมันห้ามไม่ได้ ก็คิดถึงไปเถอะค่ะ..แต่อย่าลืมคิดถึงตัวเองด้วยล่ะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ

สู้..สู้

สู้ สู้ จ๊ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ เหมือนวันเดิมๆที่เคยมีกันและกัีน

จำได้ในห้องคอมพ์ที่ Cambridge อยากบอกว่า... อย่าร้องไห้เลยคนดี ครั้งนี้ก็จะผ่านไปได้เหมือนกัีน...

Take care,

ว่างๆไปกินข้าวกันนะ

--- คุณ Love_Forget me not ---

ขอบคุณค่ะ


--- คุณ I'm not superman ---




--- คุณ fonrin ---

ยิ้มตลอดเวลาค่ะ จำได้ว่าวันก่อนมีน้องที่ทำงาน
มาทักว่า ไร้นามกำลังจะมีข่าวดีเหรอ?
เพราะเห็นยิ้มแย้มเชียว... ก็ตอบไปว่าเปล่า

ในใจก็นึกขำๆ ว่าตรงข้ามต่างหาก


--- คุณ SevenDaffodils ---

เชื่อว่าวันนึงจะผ่านไปได้เหมือนกันค่ะ


--- คุณบุษบามินตรา ---

ค่ะ... คิดถึงตัวเองด้วยค่ะ
ตอนอกหักครั้งแรก ไม่ค่อยคิดถึงตัวเองเท่าไหร่
เลยรู้สึกว่าที่ทุกข์ๆ มากๆ บางทีเป็นเพราะเราทำเอง
คราวนี้ต้องขอไม่ทุกข์มากบ้าง... เวลาจิตตก
ก็จะรีบหาโน่นหานี่ทำจะได้คิดเรื่องอื่น...


--- คุณณรงค์ เปี่ยมสิน ---

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ


--- คุณ gripenator ---

รับกำลังใจมาแล้วค่ะ


--- เป่าจิน ---

จำได้เหมือนกัน สมัยเรียนโทยังไม่มีคอมพ์ในห้อง
พอตื่นมาทุกเช้าจะรีบไปห้องคอมพ์ เจอกัน...
กลับจากคณะ ก็มาทำงานกันหน้ามืดในห้องคอมพ์
เวลาอ่านเมล์อะไรเศร้าๆ เราก็ยังมีเป่าจินอยู่เป็นเพื่อน
ทุกข์ สุข เศร้า เหงา ในต่างแดน ผ่านวันคืนเหล่านั้นมาได้

คิดถึงเคมบริดจ์จริงๆ นะ

เรื่องกินข้าว เดือนหน้าจะว่างจ้า (สอบเสร็จ)
ไปกินกันที่ไหนดีนะ?

เพราะเพียงคิดถึง จึงต้องห่างหาย
คิดถึง.. จึงห่างหาย

อืม.. มีเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยหรือ ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ
กำลังอ่านซ้ำไป ซ้ำมา เผื่อมันจะเข้าไปใจใจบ้าง

--- คุณ Plin, :-p ---

คิก คิก ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนค่ะ @^_^@
คุณ Plin อ่านได้ละเอียดดีนะคะ...


--- คุณ icebridy ---

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

อ้อ คราวก่อนที่ลองแย๊บ ๆถามคุณไร้นามว่า จะของ Tag อีกรอบได้หรือเปล่านั้น

ขอบอกว่า ไม่ Tag คุณไร้นามล่ะครับ เพราะว่าหาเหยื่อ Tag ได้ครบ 10 คนแล้ว

คุณไร้นามจะได้ไม่ต้องเหนื่อยนั่งคิดเรื่องมาเล่า
เอาเวลามานั่งแต่งกลอนดีกว่า

อ้อ ต้องสอบด้วยนี่

--- คุณ Plin, :-p ---

ดีใจด้วยนะคะ ที่ได้ tag ครบ 10 คนแล้ว ^_^

ตอนนี้สอบมาได้ครึ่งทางแล้วค่ะ เย้ๆ

สู้ต่อไป ไร้นาม

(แบบอยากให้เหมือน สู้ต่อไป จีบัน
หรือ สู้ต่อไป ขบวนการโกกุนไฟท์ - อ่าระบุรุ่นไปไหมนั่น)

โกกุนไฟท์นี่ ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นเราอยู่ ป 1 หรือ ป2 เนี่ย

--- คุณ cottonbook ---

อิอิ ให้กำลังใจแบบนี้ชอบค่ะ
(ชอบการ์ตูนญี่ปุ่น)


--- คุณ Plin, :-p ---

เอ... ตอนไหนนะ...
จำแทบไม่ได้แล้วค่ะ รู้แต่เด็กๆ ชอบดู ช่อง 9
แล้วก็ลังเลว่าเราจะเป็นตัวสีชมพูดูผู้หญิงๆ
หรือตัวสีแดงหัวหน้ากลุ่มดี (ดูเท่ห์ดี อิอิ)

เอ๋... ใช่เรื่องนี้หรือเปล่าน้า...

เจ็บ ๆ อย่างนี้ มันก็มีรสชาติดี
ผ่านมาแล้วหลายปี ยังแปลบทุกทีเมื่อเหงาใจ

ก็ไม่มีข้อแนะนำอ่ะ ถือว่าไร้นามมีเพื่อนร่วมชะตากรรมก็แล้วกันนะ :)

บรรดาหนังยอดมนุษย์ที่ทำงานเป็นทีมนี่
ของญี่ปุ่นทำมา plot เดียวกันหมดเลย ไม่ว่าจะเปลี่ยนชื่อผู้ร้ายหรือกลุ่มของตัวเองเป็นอะไรก็ตาม

โกกุนไฟท์ เป็นเรื่องแรกในชีวิตที่ดูเลย

แต่ว่า..ก่อนหน้านั้นมีหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ

ล่าสุดมีหนังไทยทำตาม ใช้ชื่อว่า sport ranger เป็นหนังไทยแต่ทำ style ยอดมนุษย์ญี่ปุ่น มีตัวสีแดง สีชมพู เหมียนกัลล์

เข้าใจ..เข้าใจ..เข้าใจ และเป็นกำลังใจให้จ้ะ..
รัก คิดถึง และ เป็นห่วงเพื่อนเสมอจ้ะ.. สู้ๆ

--- คุณเหล็กระทม ---

โดยเฉพาะเวลา อากาศหนาวๆ
ท้องฟ้าเงียบๆ นะคะ ^_^

เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ


--- คุณ Plin, :-p ---

อ๋อ ของไทยนั่นรู้จักค่ะ (ตอนเอาดอกไม้ไปให้ทหาร ^^')

พูดถึงการ์ตูน... ยุคไร้นามเด็กๆ...
ชอบดูโดเรม่อน อิคิวซัง ปา-ป้า-ป๋า (ตัวรูปร่างแปลกๆ)
เมียม (ตัวสีชมพูสอนวิทยาศาสตร์) เซ็นต์เซย่า รันม่า
ดราก้อนบอล (ติดสุดๆ) แล้วก็ ทอม & เจอรี่ (หลังข่าว)...
[จริงๆ ชอบอีกเยอะค่ะ ^^]

ถ้าตอนนี้ที่กำลังติด (ไม่ใช่ทีวี... เป็นเล่มๆ)
หลังจากตาม Death Notes ใน Boom (อ่านไปเครียดไป)
ตอนนี้กำลังเห่อ หงสาจอมราชันย์... สนุกสุดๆ ค่ะ แนะนำๆ
(เอ... ทำไมเราชอบอ่านการ์ตูนผู้ชายนะ...)


--- Ja~ ---

Thank you จ้า...

ไว้ว่างๆ ไปเที่ยวกันอีกนะ

วันนั้นพอกลับถึงบ้านอีกวันก็เมื่อยตัวจริงๆ เหมือนที่จ๊ะบอกเลย
(ที่ขับรถไปโคราชกัน) แปลกที่ตอนขับรถที่อเมริกาไม่เมื่อยเลย
ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ที่นั่นขับรถเยอะกว่าอีก (หลายวัน) ไม่รู้เกี่ยวกับ
เป็นขับด้านซ้าย หรือขับด้านขวาหรือเปล่า...

สู้ ๆ ไว้นัดเจอกันหลังไร้นามสอบเสร็จดีไหม

รักและคิดถึงเสมอ

--- ชาบุ ---

สอบเสร็จแล้วจ้า (เย้ๆ)
งานรอเต็มเลย

แต่พร้อมเจอกันเสมอ (ชาบุสู้ๆ เหมือนกันนะ)

ทำไมเราชอบอ่านการ์ตูนผู้ชายนะ...)

---

เราได้ข่าวว่า เคยมีคนแจ้งข่าวลือใน TechXchange ว่า ที่แท้แล้ว ท่านไร้นามเป็นชายนี่ !!!

555 มีข่าวลือว่า "ไร้นาม" เป็นผู้ชายเหรอเนี่ย งั้นเราก็มีเพื่อนชายมาตั้งแต่ประถมแล้วสินะ อิอิ
ไว้เจอกันนะ ชาบุ ไร้นาม อยากเจอๆ ตอนนี้ฟุ้งซ่าน สติแตกเล็กน้อยกะหลายๆเรื่อง แต่ก็พร้อมออกไปสังสรรค์เสมอ ชอบ..

คุณไร้นามรูปงามอย่างงี้
ใครว่าเป็นชาย
หือ

--- คุณ Plin, :-p ---

ใช่ค่ะ ยังจำได้เลยเสียดายไม่ได้ bookmark กระทู้ช่วงนั้นไว้ ขำๆ


--- Ja~ ---

ฮะ ฮะ รู้นะว่าสติแตกเรื่องอะไร


--- คุณคนหน้าเดิม ---

ตอนเด็กๆ บางคนก็ว่าหน้าตาเหมือนเด็กผู้ชายค่ะ ^^'

ปา-ป้า-ป๋า

ใช่ตัว บาบ้าปาป้า หรือเปล่าครับ

--- คุณ yuttipung ---

ใช่ค่ะ บาบ้าปาป้า (อ่านไม่เคยออกซักดี)
ชอบตัวสีดำขนฟูๆ ที่สุดเลยค่ะ ตลกดี :)