เห็นด้วยมากๆ แค่ลงมือทำแค่นั้นเอง...
แต่หัดพูดเยอรมันเพื่อหนีเที่ยวนี้นะ...เป็นความพยายามที่น่ายกย่องมากเลยอ่า...

พูดเยอรมันเพื่อหนีเที่ยวได้ด้วย สุดยอด (เด็กเล็กยังพูดอังกฤษไม่ได้เลยเนี่ย)

สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้และทำให้มีกำลังใจในการทำงานวิจัยแปลกๆ (PhD) ก็คือได้พบว่าทุกคนนั้นเป็นคนธรรมดาเหมือนกัน มีชีวิต มีความเหลวไหล มีความกลัว ฯลฯ ด้วยกันทั้งนั้น แต่พวกเขาเหล่านั้นก็สามารถเอาชนะตัวเองและประสบความสำเร็จได้

สุดยอดค่ะ

ถ้ามาทำงานที่มหาวิทยาลัยในไทย ป่านนี้คงได้ ศจ. นำหน้าชื่อแล้วมั้ง ความสามารถโลดแล่น

--- คุณ noom_no1 ---

อิอิ เรื่องหนีเที่ยวไร้นามถนัดค่ะ

ตอนนี้ไร้นามอยู่เมืองไทยค่ะ ไม่รุ่งเหมือนสมัยอยู่เมืองนอกค่ะ บางทีก็เสียใจนะคะที่ตัดสินใจกลับเมืองไทยเพราะตอนก่อนกลับคิดว่าอะไรๆ จะดี ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมีบริษัทต่างประเทศหลายบริษัทมาชวนทำงาน.... แต่ตอนนั้นอยากอยู่เมืองไทยค่ะ

หลายๆ ครั้งก็น้อยใจที่ทำงานเมืองไทยแล้วผู้คนไม่เชื่อมือเท่าฝรั่ง (ทั้งๆ ที่ตอนไร้นามอยู่เมืองนอก ไม่เคยทำงานแพ้ฝรั่งเลย << ได้งานก็ชนะฝรั่ง ได้ทุนก็ชนะฝรั่ง) แต่อยู่ที่นี่ พูดความเห็นไปเถอะ เค้าก็ฟังพวกฝรั่งมากกว่าเราทั้งๆ ที่หลายๆ คนก็แค่พูดเหมือนสร้างภาพ แต่ทำงานไม่เป็น...

ว้ายๆ เผลอบ่นอุบอิบ ขอโทษค่ะ

--- คุณ เด็กเล็ก ---

พูดได้เพียงนิดหน่อยค่ะ ตอนนี้ลืมหมดแล้ว

(จริงๆ คือไปลงเรียนภาษาเยอรมันพื้นฐานมาปีนึง สมัยอยู่อังกฤษ << อีกปีก็เรียนภาษาฝรั่งเศษพื้นฐาน แล้ว อีกปีก็เรียนภาษาญี่ปุ่นพื้นฐาน เพราะที่มหาวิทยาลัยเปิดสอนฟรี!!! สรุปคือเตรียมตัวเอาไว้ทุกภาษาเพื่อหนีเที่ยว อิอิ)

ฝันใดยิ่งใหญ่สุดเฉลย
ให้รีบทำเลย
ไม่งั้นฝันหดหายไป

ตามฝันหาหัวใจ
ตามมาตามไป
ตามให้สุดหล้าฟ้าเขียว

เกิดมามีชีวิตเดียว...ฯ

เอาใจช่วยครับ

ขอให้มีความสุขกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ

--- คุณ แพฯ ---

กลอนความหมายดีมากค่ะชอบ :')

--- คุณ noon_no1 ---

ยกเว้นเรื่องอาชีพการงาน เรื่องอื่นๆ ที่เมืองไทย (ชีวิตครอบครัว เพื่อนฝูง อาหารการกิน ฯลฯ) ทำให้ไร้นามมีความสุขมากค่ะ ^_^

เพชรน้ำหนึ่ง ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็ยังคงคุณค่านะครับ

ดีใจจัง ที่มีความสุข...

ไม่เคยไปเลยเมืองนี้ เห็นเค้าว่าสวยกันเนอะ สวยจริงๆด้วยสิ

อุ๊จ๋า อย่าเสียใจเลยที่กลับมานะ เรามีหน้าที่ต่างกันไป เมื่อเรามีโอกาสทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีก็ควรจะใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่าที่สุด ซึ่งเราก็เชื่อว่าอุ๊ทำได้เยี่ยมไม่เป็นรองใคร ความสามารถที่มีอยู่ยังไงก็ยังอยู่กับอุ๊ มีโอกาสเมื่อไหร่เพชรแท้ก็จะเปล่งประกายออกมาเอง ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ เรามั่นใจในตัวอุ๊ เหมือนที่เคยมั่นใจตลอดมานะจ๊ะ

ยิ้มเหมือนในรูปเรื่อยๆ นะครับ โลกก็จะสดสวย

สวย ๆ

โอ๋ ๆ มามะ มาอยู่ในอ้อมกอดของเรา อย่าคิดมากนะหนูอุ๊นะ ระบบเมืองไทยกับเมืองนอกมันไม่เหมือนกันน่ะ ต้องทำใจนิดนึง ...จริง ๆ ต้องมาก ๆ เลยล่ะ - -'... ถ้าไม่สบายใจ เครียดเรื่องงาน หรือเบื่อ ๆ เรื่องงาน บอกเราได้เลย เราจะพาตะลุยเที่ยว

เออ ว่าแล้วก็อยากไปดูหิ่งห้อยอีกจัง ไปกันนะ น้า

--- คุณ noom_no1 ---

พูดได้ซึ้งๆ มากเลยค่ะ

อย่างนี้ต้องยิ้มเยอะๆ ซะแล้ว

--- เป่าจิน ---

ฮึดๆ (พยายามมั่นใจในตัวเองว่าจะทำอะไรๆ ได้)

ขอบใจนะแวว

--- ชาบุ ---

หลบๆ (มาน่ากลัวอีกละเพื่อนเรา )

ไปเที่ยวๆ ไม่เอาหิ่งห้อยอ่ะ อยากไปสมุย กระบี่ ฯลฯ มากกว่า อิอิ

"ทุกคนนั้นเป็นคนธรรมดาเหมือนกัน มีชีวิต มีความเหลวไหล มีความกลัว ฯลฯ ด้วยกันทั้งนั้น" -- Agree with you krub. There is a word from old time saying that -- The person who know best about the president is the servant in his house.

Su su na krub and jai yen yen ^ ^

อรุณสวัสดิ์ครับ ไร้นาม

ชีวิตมีความสุขทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องอาชีพการงานเหรอครับ? อืม น่าคิด น่าคิด

เรื่องใหญ่เลยนะนั่น

ฮาโหลอุ๊ สบายดีบ่...

วันนี้ไปถ่ายรูปติดบัตรมา ออกมาตลกมากเลย แง แง

อยากถ่ายใหม่แต่เสียดายตังค์อ่ะ

งานเยอะ งานเยอะ ปวดหัว

--- aunaun ---

ใจเย็นลงแล้วครับ ขอบคุณครับ

--- คุณแพฯ ---

ไร้นามว่าชีวิตคนเราคือส่วนประกอบหลายๆ อย่างรวมๆ กันค่ะ งานก็เป็นเรื่องหนึ่ง (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด)

สมัยอยู่อังกฤษ ตอนได้งานดีๆ ก็นั่งปวดหัวทีเดียว (แล้วก็หลงทำอยู่เกือบปี) คือตอนนั้นมองว่าอาชีพการงานดีอยู่ด้านเดียว แต่เหมือนชีวิตไม่มีอะไร ไม่มีแก่นมีสารในส่วนอื่นๆ เลยเหมือนอยู่ไปวันๆ รู้สึกว่าชีวิตไม่สมดุล

แต่ตอนนี้ที่ไม่ค่อยมีความสุขกับการงาน ไร้นามว่าเป็นเพราะส่วนตัวคาดหวังไว้เยอะไป บางทีก็เพราะเปรียบเทียบเสียดายโอกาสที่ทิ้งมาเป็นพักๆ แต่ถ้าพูดโดยภาพรวมแล้วมีความสุขที่ได้เลือกมาอยู่บ้านค่ะ

--- คุณเป่าจิน ---

เหรอๆ อยากเห็นๆ
งานเยอะเหมือนกันจ้า งานก็สนุกนะ แต่ที่เบื่อๆ คือโอกาสก้าวหน้าไม่ค่อยมีเลย (ดูเหมือนตันๆ น่ะ แล้วก็ไม่ค่อยสนับสนุนพัฒนาบุคลากรเท่าไหร่ แล้วก็เอาใจแต่ฝรั่ง) ยิ่งทำงาน ก็ยิ่งรู้สึกไม่ค่อยมีค่าน่ะ แปลกดี (ไม่เหมือนสมัยเรียน หรือ ทำงานที่อังกฤษที่เรารู้สึกว่าเป็นคนมีค่า)

ตอนนี้เลยไปลงเรียนหนังสือกะน้องจะได้ช่วยๆ กันจบ + แก้เบื่อน่ะ อิอิ