กาลเวลาผ่านมาหลายหมื่นปี หรือจะมีใครเข้าใจฉันทุกข์หรือสุขปลุกที่เราเป็นสำคัญ เธอและฉันนั่นแหละแน่แท้ที่ตนเมื่อคราใดโลกเปลี่ยนเวียนบรรจบ วาระครบให้หมุนพลันวันทุกหนบ้างหนาวร้อนหิมะตกผละมีฝน ให้ทุกคนเตรียมพร้อมน้อมนำกันร่างกายนั้นต้องสู้อยู่ทุกเมื่อ อีกจุนเจือสภาวจิตคิดมิเหหันต้องแน่นิ่งในสภาพเปลี่ยนเวียนทุกวัน ด้วยจิตนั้นคือหนึ่งมิตรคิดดีงามเมื่อบรรจบความเปลี่ยนเวียนมาครบ จะมีจบครบดำเนินเหินหนีหนามอยู่สภาวแห่งความดีที่งดงาม ตามท่ามกลางจิตสงบไม่พบภัยแม้จะยากในการเปลี่ยนเวียนธรรมชาติ มิบังอาจโทษใครใจมิไหลให้แน่นิ่งทั้งร่างกายและจิตใจ เพื่อผ่านภัยไปพบสุขสุดความงามเมื่อกล่าวถามถึงความป่วยรวยหรือไม่ ให้เข้าใจในพอดีทุกที่ถามให้สงบพบเจอสุขทุกที่ยาม ตามท่ามกลางความสงบไม่พบภัยขอดิถีวาระผละความชั่ว ไม่เมามัวเข้าตาพาใจหายให้ทุกข์โศกโรคภัยมลายหาย เปลี่ยนให้กลายเป็นสุขาวดีทุกที่เทอญ
เพียรฝึกตนใฝ่รู้ หลักธรรม
จิตเพ่งคิดจดจำ บ่มไว้
หมายเพียรมุ่งตัดกรรม วัฏฏะ
หวังสละจิตสุดท้าย ดิ่งเข้านิพพาน..
บรรดาสิ่งทีงอกงามขึ้นมา วิชชาประเสริฐสุด
สุขกับความงอกงามแห่งวิชชา ตลอดไป...นะคะ