คู่ผจญมนตร์มาร เฮยเจี๋ยหมิง คู่ผจญมนตร์มาร เฮยเจี๋ยหมิง หน้าที่ที่ไม่อาจเลือกบนทางเดินที่เปล่าเปลี่ยวไร้เพื่อนรู้ใจหากจื่อจิงก็ยินดีจะยอมรับชะตาการเป็นผู้เฝ้าประตูของป่าต้องห้ามหากในความเงียบสงัดและน่าหวาดกลัวท่ามกลางเหล่ามารจื่อจิงไม่คิดว่าข้อห้ามที่มีแค่เธอเท่านั้นจะโง่เขลายอมละเมิดมันจนทำให้จื่อจิงรู้จักกับมารที่แสนต่ำต้อยสกปรกและดูน่าสงสารไปคราเดียวและถ้าเธอยังสติดีพอคงไม่ทำในสิ่งที่สักวันจื่อจิงอาจจะเสียใจไปตลอดกาล นานเท่าไรที่มันต้องใช้ชีวิตอยู่เช่นนี้ไม่มีความหวัง ไม่มีคำตอบให้กับสิ่งที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ว่ามันคือใคร หากในความชั่วช้าและมืดมนกลับมีแสงสว่างผ่านเข้ามาในชีวิตสตรีในชุดขาวที่เปรียบเสมือนนางฟ้าตลอดเวลาในการทนทุกข์มันไม่เคยได้รับความรักและเมตตาจากใครจนทำให้มันรับรู้บางอย่าง มารเช่นมันก็มีตัวตนในสายตาของจื่อจิง น่าขันยิ่งนักมิตรเพียงผู้เดียวที่ดีกับจื่อจิงกลับไม่ใช่มนุษย์หากกลายเป็นภูติมารที่ควรหลีกให้ไกล จากเศษซากของตัวอะไรสักอย่างหนึ่ง แต่ตอนนี้คือเยี่ยอิงทว่าเช่นไรแล้วมารกับมนุษย์ก็เหมือนจะไม่มีวันอยู่ร่วมกันได้ไม่ว่าจะเป็นเช่นไรทุกอย่างก็ขีดไว้อย่างชัดเจนว่าถ้าจื่อจิงไม่เลือกที่จะหันหลังให้กับเยี่ยอิงจุดจบของเพื่อนที่แสนดีของเธอคงไม่ใช่สิ่งที่จื่อจิงคงอยากรู้ ถ้าไม่เพราะจื่อจิงเยี่ยอิงคงไม่กล้าคิดอะไรที่เหมือนฆ่าตัวตายเช่นนี้ถึงแม้เขาจะเป็นมารที่ถูกตราหน้าว่าเลวทรามสักเพียงใดทำไมเขาจึงไม่มีสิทธิ์รักเป็น ห่วงใยเป็น อดีตที่เยี่ยอิงไม่อยากจดจำกลับมาทำให้เขาต้องคิดใหม่อำนาจคือสิ่งที่จะเรียกทุกอย่างคืนมามันอาจจะเสี่ยงแต่ถึงอย่างไรก็ดีกว่าไม่ลงมือทำไม่ใช่หรือ หรือสิ่งที่ทุกคนบอกจะเป็นเรื่องจริงที่ไม่อาจผันแปรต่อให้ดีสักเพียงใดมารก็มารไม่วันเปลี่ยนแปลง เยี่ยอิงที่จื่อจิงเคยรู้จักหายไปไหนทำไมเขาถึงได้ลืมเธอ และเขาก็คือใครเดียวที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิตของจื่อจิง หากในความไร้เดียงสาและเชื่อใจผู้คนง่ายดายจะทำให้ชะตากรรมของจื่อจิงน่าสมเพชนักนับจากนี้เธอสาบานว่าจะไม่มีวันเชื่อคำใครอีกต่อไป สิ่งที่เยี่ยอิงใฝ่หาได้มาแล้วเกิดอะไรเพราะมันยิ่งทำให้เขาทุกข์ทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็นมากกว่า เขาไม่ได้อยากลืมแต่ไม่อาจจดจำได้ หรือนี้จะเป็นผนึกของโชคชะตาที่มันเริ่มต้นจากน้ำมือใครก็ตามทีหากมันกลับทำให้คนเดียวที่ทำให้เขารู้จักรักและไขว่คว้าทุกอย่างเกลียดชังเขาเป็นที่สุดแล้วมันจะสำคัญตรงไหน แต่เยี่ยอิงสาบานว่าต่อให้มันต้องแลกด้วยอะไร แม้จะคือชีวิตของเขาเยี่ยอิงก็จะทำให้จื่อจิงได้เข้าใจว่าตลอดชาตินี้หรือชาติไหนเขาก็จะรักเธอแต่เพียงผู้เดียว   Create Date : 20 พฤษภาคม 2558 1 comments Last Update : 20 พฤษภาคม 2558 9:59:07 น. Counter : 5870 Pageviews. Share Tweet

หลังจากรอคอยงานของเฮยเจี๋ยหมิงกันมาพักใหญ่ สมใจอยากที่รอคอยแล้วค่ะ งานในแนวดรามาบีบคั้นจิตใจและอารมณ์ที่เรียกน้ำตาให้ไหลๆมาแล้วอย่างมากมายถึงสามเล่ม ไม่นับคู่เคียงเรียงรัก(ที่ไม่โศกามากมาย) ความคาดหวังนิยายแนวบาดใจก็เลยมีอย่างแน่นอนค่ะ ชื่อนี้คล้ายๆ กับเป็นการันตีว่า เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ดีนะจ๊ะแฟนๆ ตามการดำเนินแบบสามเรื่องที่ผ่านเลยค่ะ เล่มแรกจะเป็นการพูดถึงอดีตชาติกันก่อน และมันก็ยังต้องเกี่ยวพันกับหลิงและเหตุการณ์ที่ทำให้หลิงเคียดแค้นยิ่งนัก แต่อะไรกันที่ปลดปล่อยหลิงออกมาจากการกักขังนั้นได้ จะมีเฉลยอยู่ในเล่มนี้ค่ะ แต่ก่อนอื่นจะไปสนใจหลิง เรื่องนี้จะดำเนินเรื่องแบบเรียบง่าย เมื่อนางเอกเป็นคล้ายๆ พวกแม่มดแต่พิเศษกว่าตรงที่เธอได้รับหน้าที่ซึ่งไม่มีใครอยากรับ คนเฝ้าประตูป่าต้องห้ามและนำของเซ่นสรวงไปให้พวกมารโดยที่เธอจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ และในโลกที่เหมือนทุกคนจะเกรงเธอปนกับไม่อยากสุงสิงกับเธอ ทำให้นางเอกรู้สึกโดดเดี่ยวมาก หากแต่เพื่อนสนิทเดียวที่เธอมีกลับกลายเป็นมารน้อยที่ดูน่าสงสารเหลือเกิน มิตรภาพที่ดีงามของคนและมารต้องเป็นไปอย่างลับๆ แต่อย่างที่ใครๆ บอกไว้ ความลับไม่มีในโลกใบนี้ การถูกขีดเส้นอย่างชัดเจนของคนและมารทำให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นและมันก็เกี่ยวพันกับหลิงอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง นำพาเหตุการณ์มาสู่เล่มสอง ภาคปัจจุบันที่กลายเป็นว่าพระเอกเป็นมารที่รอยทรงจำบางอย่าง ซึ่งไม่แจ่มชัดหากก็ไม่อาจลืมเลือน แต่เรื่องในอดีตเป็นสิ่งเจ็บปวดมาก ถ้าหากนางเอกได้รู้ความจริง ผลตอบรับจะเป็นเช่นไรไม่อาจบอกได้เลย แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาก็พร้อมจะยืนยันว่ารักเธอมากแค่ไหน มากยิ่งกว่าชีวิตของเขาเองเสียอีก ไม่รู้ว่าเราใจแข็งขึ้นหรือเปล่านะคะ หรือเพราะคาดหวังอารมณ์บ่อน้ำตาแตกมากไป เนื่องจากสามเล่มก่อนทำมาได้สุดใจ ร้องไห้ร้องห่มกันสาสะใจเลยทีเดียว แต่พอมาเล่มนี้อยากจะร้องไห้ดันร้องไม่ออก แค่ออกอาการน้ำตาคลอมากกว่า คล้ายๆ กับการตอนอ่านคู่เคียงเรียงรัก ซึ่งเล่มนี้อาจจะจี๊ดใจกว่านิดหนึ่งก็ตามที เนื้อเรื่องเป็นแนวคนกับมารยังไงก็รักกันไม่ได้ แม้จะรู้เต็มอกว่าท้ายเล่มหนึ่งจะเป็นยังไง บทสรุปของมันต้องเป็นการจากลาเพื่อขึ้นเล่มสอง แต่นิยายก็ดีตรงที่ว่าเนื้อเรื่องชวนให้ติดตามว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนความสัมพันธ์ที่เป็นความลับๆนี้ รวมทั้งการคลายปมของหลิงอีกประการหนึ่งต่อไปด้วย ข้อสงสัยบางอย่างก็คลี่คลายลงไป แต่ไปสร้างประเด็นใหม่ระหว่างพระเอกนางเอกแทน ซึ่งต้องยอมรับว่าผูกเรื่องมาได้ดีนะคะ ขนาดเดาทางในตอนจบเล่มนี้ได้และเป็นการดำเนินเรื่องยอดนิยมอยู่แล้ว หากการเล่าเรื่องทำให้เราไม่หยุดอ่านหรือข้ามไปเปิดตอนท้ายเล่มก่อน มันต้องค่อยๆอ่านและทำความเข้าใจในความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้ก่อนว่า มันไม่ได้เริ่มจากรักแบบหนุ่มสาว แต่เป็นความหวังดีของคนคู่หนึ่ง และมันกลายเป็นว่าเติมเต็มอีกฝ่ายได้อย่างดี ถ้าไม่มีเงื่อนไขใหญ่มาคั่นไว้ ช่วงแรกพระเอกอาจจะไม่ได้มีบุคลิกเป็นผู้นำ ปกป้องนางเอกได้ แต่บนความเหมือนไม่เอาไหนกลับมีแค่เขาเท่านั้นที่เสียสละให้นางเอกได้ เป็นรักและภักดีแบบซื่อๆ จนบางทีกลายเป็นบื้อก็มี เนื่องจากพระเอกในเล่มนี้เขาจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ไม่กล้าสู้ ยอมถูกข่มเหงมาตลอด ซึ่งมันก็เป็นความลับที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ลืมไปแล้วต้องให้หลิงมาช่วยไขปริศนา แต่สำหรับนางเอกเธอควรค่ากับคำว่าแม่พระ จะคล้ายกับเป็นผู้ปกครองมารขี้แพ้แบบพระเอกก็ว่าได้ค่ะ สะอาดบริสุทธิ์สมกับเสื้อผ้าสีขาวที่เธอใส่เลย และการที่พระเอกอ่อนแอแบบนี้มันก็เป็นการนำไปสู่เนื้อเรื่องที่เป็นจุดหักเหของเรื่อง จากมารขี้ขลาดตนหนึ่งก็กลายเป็นอีกแบบนำไปสู่เรื่องที่สะเทีอนใจ แต่ก็อย่างที่บอกไปว่ามันน่าสนใจแต่มันขาดความรู้สึกสุดในอารมณ์แบบที่สามเล่มแรกทำได้ค่ะ ทำให้เกือบแค่ร้องไห้ พอมาเข้าสู่เล่มสองภาคปัจจุบัน จงลืมภาพลักษณ์นางเอกไปให้หมดสิ้น เพราะเธอไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ความรักของคนคู่นี้ก็คล้ายกับเล่มแรก ไม่ใช่เกิดในทันใด ทั้งสองมีสภาวะทางจิตค่อนข้างแปลก พระเอกคล้ายกับคนป่วยโรคจิตที่ต้องลืมความเจ็บป่วยสาหัสของตัวเอง แต่รู้แค่ว่าชอบอยู่ใกล้นางเอก และทำได้ทุกอย่างเพื่อให้นางเอกไม่หนีไปไหนจากตัวเอง ซึ่งนางเอกกลับไม่ชอบพึ่งพาใคร เกลียดการอยู่ร่วมกับคนอื่น ไม่ไว้วางใจใครง่ายๆ เพราะสิ่งที่เธอถูกกระทำ พอเรื่องราวในชีวิตช่วงวัยเด็กของนางเอกเปิดเผยขึ้นมา เธอคือเหยื่อของคนที่ควรจะรักเธอและดูแลเธอ บ่มเพาะให้นางเอกมีปมทางใจหนักหนาอีกแบบหนึ่ง จะว่าไปสองคนนี้คล้ายกับคนมีปัญหาทางจิตต้องมาอยู่ร่วมกันก็ว่าได้นะคะ เมื่อนางเอกเป็นคนที่โตมาแต่ไม่เคยมีคนรักและปกป้อง ในทางกลับกันพระเอกกับอยากดูแลเธอ และปลดล็อกทุกอย่างในความหวาดระแวงของนางเอก เลยเป็นความรักแบบไม่ต้องการอะไร ไม่ต้องหาเหตุผลมากมาย แค่มีกันและกันก็พอ แต่ความเป็นจริงแล้วมันโหดร้ายกว่านั้น ช่วงท้ายจะเป็นช่วงบีบคั้นจิตที่สุดก็ว่าได้ เพราะความลับทุกอย่างเปิดเผยมาหมด ครั้งนี้จะเห็นว่าพระเอกยอมได้ทุกอย่างจริงๆ เพื่อให้นางเอกไม่เกลียดเขาอีก บอกได้ว่าถ้าไม่รักหมดใจเขาคงไม่ยอมทำแบบนั้น แต่มันตลกร้ายนะคะที่ระหว่างเราควรซาบซึ้งกับพระเอกและนางเอก โฟกัสของฟีน่ากลับไปอยู่ที่หลิงและฉินเทียนกงแทน เพราะคู่นี้เขาเป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่คู่บุปผาข้ามภพแล้ว (เล่มสองที่พระเอกเป็นคล้ายๆยมบาล) และแน่นอนว่าเราจะต้องเจอตัวละครจากเล่มเดิมปรากฏมาด้วย ซึ่งตัวละครเหล่านี้กลายเป็นว่ามาแย่งซีนคู่นี้ไปนิดๆนะคะ ขนาดว่าเรื่องมันกระชากอารมณ์แต่ฟีน่ากลับไม่ค่อยอินกับช่วงอารมณ์นั้นที่สุด แบบที่สามเล่มแรกทำได้ เล่มนี้เลยกลายเป็นว่าไม่มีน้ำตาเลย ไม่มีการร้องไห้ร้องห่ม ก็อย่างที่บอกว่าหรือเพราะเราใจแข็งมากขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือเราคาดหวังมันสูงไป เพราะแท้จริงเรื่องไม่ได้เลวร้าย ช่วงที่พระเอกต้องการขอโทษและขอให้นางเอกกลับไปกับเขา เป็นช่วงวัดใจกันเลยว่ารักมากแค่ไหน ทนได้แค่ไหน แล้วพระเอกก็สอบผ่านหมด แต่กลายเป็นว่าคนอ่านยังรู้สึกไม่พอกับอารมณ์ในตอนนั้น อยากได้สุดทางกว่านี้ แต่ถ้าวัดกันจริงๆ ก็ต้องบอกว่าเฮยเจี๋ยหมิงก็ยังเขียนออกมาได้ดีนะคะ เรารู้สึกร่วมไปกับเรื่องว่าทำไมต้องมาเกิดเรื่องคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย โดยเฉพาะนางเอกในภาคอดีต แม้จนตายก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม ค้างใจเธอจนวันที่เกิดใหม่ มันอาจได้รับการชดเชยจากพระเอกในวันนี้แล้ว แต่มันก็ไม่ได้สวยงามแบบที่เรียกว่าสุขสมใจไปทุกอย่าง มันมีเงื่อนไขบางประการอยู่ แล้วมันดีไหม ต้องบอกว่าดีค่ะ ไม่งั้นมันจะกลายเป็นว่าตอนจบสุขนิยมเกิดขีดไป ความจริงเป็นไงก็ต้องเป็นอย่างนั้น อดีตมารกับคนอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีก ซึ่งจะว่าไปแล้วถ้าอ่านกันดีๆ คนก็ไม่ต่างจากมารหรอก บางทีมารอาจจะดีกว่าคนด้วยซ้ำไป แต่ยังไงนะคะแฟนเฮยเจี๋ยหมิงก็พลาดไม่ได้เลยค่ะกับเล่มนี้ และต้องบอกว่าแนะนำเลยนะคะให้อ่านไล่เรื่องมา ตั้งแต่คู่ฝันคะนึง คู่บุปผาข้ามภพ คู่มายาปรารถนา คู่ผจญมนตร์มาร เพราะเนื้อเรื่องมันจะค่อยๆ เล่าเรื่องของมันเองจากการปูเรื่องในเล่มแรกไว้แล้ว ถ้าไม่อ่านเล่มแรกอาจจะงงเรื่องหลิงได้เลยค่ะ เพราะหลิงคือตัวละครที่ดำเนินเรื่องหลัก ขาดเธอไปจะทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่องราวในแบบนี้ค่ะ แต่ถึงแม้เล่มนี้อาจจะไม่ตามที่ใจคิดไว้สักหน่อย ยังไงก็ตามก็รออ่านเล่มต่อไปของเฮยเจี๋ยหมิงอยู่ค่ะว่าจะเรียกน้ำตาได้แค่ไหน หรือไม่เราก็ต้องลดความคาดหวังลงบ้างเพื่อให้ตัวเองสนุกกับนิยายมากขึ้นค่ะ ครั้งนี้เก็บผ้าเช็ดหน้าไปก่อนเล่มหน้าค่อยมาเตรียมไว้ใหม่   โดย: ฟิลิเซียน่า 20 พฤษภาคม 2558 9:58:41 น.