หลงเซี่ยวเทียนไม่เคยคิดว่าบุรุษผู้องอาจเช่นเขา เป็นประมุขประตูมังกรจะต้องมาพบความอับอายดั่งเช่นวันนี้ ที่ต้องมาเป็นเสมือนหนูทดลองยาให้หญิงไร้ยางอายคนหนึ่งใช้ร่างกายของเขาประดุจของเล่นไร้ชีวิตจิตใจ ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ฝ่านรกหรือสวรรค์ เขาก็ต้องจับนางมารสารพัดพิษผู้นี้มาลงโทษให้สาสมกับความผิดที่ทำให้เขาเสียความภาคภูมิใจเช่นนี้
นี้เธอทำคุณบูชาโทษหรืออย่างไร ทั้งๆที่ซือเย่าเอ๋อร์มีน้ำใจกว้างใหญ่ดุจแม่น้ำ พากเพียรอุตสาหะ ช่วยชีวิตเศษซากผู้ชายคนหนึ่งมาประกอบกันใหม่ให้กลายเป็นคน แล้วเหตุไฉน เจ้าคนอกตัญญูผู้นี้ถึงได้คิดจะเชือดเนื้อเถือหนังเธอทุกเวลา ก็แค่เธออาศัยร่างกายของเขาทดลองยานิดๆหน่อยๆ จะเป็นไรไปเล่า แค่นี้จะตระหนี่ขี้เหนียวไปถึงไหน แลกกับมีชีวิตสมบูรณ์ดั่งเดิมก็น่าจะคุ้มค่ากันแล้วมิใช่หรือ
มันน่าแค้นใจยิ่งนัก ทั้งๆที่หลงเซี่ยวเทียนได้นางมารน้อยผู้นี้ไว้ในกำมือแล้ว แต่กลับปล่อยให้เธอโบยบินออกไปจากที่คุมขังได้ แต่เขาก็สาบานต่อฟ้าแล้วว่าต้องแก้แค้นให้ได้ ต่อให้เธอมีปีกก็บินหนีหนี้แค้นของเขาไม่พ้น หากไม่คิดว่าศัตรูที่หลงเซี่ยวเทียนหมายหัว กลับไม่ใช่อย่างที่เขาคิดแม้แต่น้อย เพียงแค่ได้เห็นหน้าซือเย่าเอ๋อร์ หัวใจของประมุขหนุ่มผู้ไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดแม้แต่ความตาย กลับพ่ายแพ้ให้กับความงดงามและสูงค่าของเธอ ตกลงแล้ว เธอคือนางมารร้ายที่เขาตามหา หรือว่าเขาเองที่ประนามผิดคน
ไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่จะทำให้ซือเย่าเอ๋อร์สนใจได้เท่ากับสมุนไพรและการรักษาผู้คน ไม่เว้นแม้แต่หลงเซี่ยวเทียน แล้วคนบ้านี้ถือสิทธิ์อะไรมาทำให้เธอต้องเดือดร้อนดูแลเอาใจใส่กันอีกรอบด้วยนะ ช่างไม่เห็นอกเห็นใจเธอเลยหรือไง กว่าจะดึงเขาออกจากประตูนรกครั้งก่อนได้ก็แทบตาย ยังจะมีครั้งนี้อีก แต่ในความกรุ่นโกรธนั่น ซือเย่าเอ๋อร์ไม่รู้เลยว่าหลงเซี่ยวเทียนกับยินดีในความบาดเจ็บครั้งนี้สักเพียงไหน
เมื่อหลงเซี่ยวเทียนเกิดมาเป็นบุรุษผู้องอาจ การกระทำทุกอย่างเขาต้องรับผิดชอบ ในเมื่อเขาเคยลวนลามซือเย่าเอ๋อร์ เธอก็คือว่าที่ภรรยาของเขาในอนาคต แม้สาวเจ้าจะไม่สนใจไยดีในตัวเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ช่วยไม่ได้ เพราะใครใช้ให้เธอมาทำให้เขาหลงรักปักใจได้ขนาดนี้ ต่อให้ซือเย่าเอ๋อร์จะใช้สารพัดวิธีมาจัดการผลักไสเขาแล้ว ก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เพราะหลงเซี่ยวเทียนยึดถือในคำมั่นว่าเขาจะต้องคอยปกป้องดูแลภรรยาในอนาคตคนนี้ให้ดีที่สุด
แม้หัวใจจะปฏิเสธว่าไม่ต้องการให้หลงเซี่ยวเทียนมาวุ่นวายกับชีวิตอันแสนสงบราบรื่นของตน แต่ทุกการกระทำที่เขาทำให้เธอ มันสร้างความอบอุ่น อ่อนโยน จนผู้หญิงที่เย็นชาและไม่ไยดีต่อความเป็น ความตายของใครอย่างซือเย่าเอ๋อร์กลับหวั่นไหวและแสนอบอุ่นใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่มุทะลุดุดันคนนี้ และเพราะหลงเซี่ยวเทียนคนนี้ เขาคือคนที่ทำให้ซือเย่าเอ๋อร์รู้สึกได้ถึงความรัก ความผูกพันอันเกินกว่าตัวยาใดๆในโลกนี้จะหาได้ ตัวยาที่ชื่อว่ารัก ที่มีค่าเลิศล้ำกว่าของชิ้นใดบนโลก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ถ้าใครอ่านท้ายเล่มสองก็จะเห็นบทบาทของนางเอกที่เป็นศิษย์คนที่สอง ผู้เก่งกาจด้านสมุนไพรและเธอกำลังโดนตามล่าเอาชีวิตจากชายคนที่คิดว่านางเอกไปเอาเขาเป็นหนูทดลองยา มาเล่มนี้ก็ย้อนกลับไปว่านางเอกไปทำอะไรกับพระเอกไว้บ้าง และด้วยความโกรธแค้นและเจ็บปวด พระเอกจึงคิดว่านางเอกเป็นนางมารที่ทรมานเขา และเมื่อคิดจะแก้แค้นนางเอก ก็ดันหนีไปได้ งานนี้แค้นสิบปี ชำระตอนนี้ก็ยังไม่สาย พระเอกจึงออกตามหา และเจอแบบไม่คาดคิด แต่ที่ไม่นึกไม่ฝันคือ เพียงแค่เห็นหน้านางเอก พระเอกก็เกิดอาการ อึ้ง ตะลึงไปเลย อ่ะหลายคนอาจจะคิดว่าอ้าว รักษากันมาตั้งนานไม่เห็นหรือ ตอนนั้นพระเอกตาบอดค่ะ พระเอกที่กำลังเลือดขึ้นหน้า จะฆ่านางเอกอย่างเดียว ก็คิดว่าเข้าใจผิด ผู้หญิงข้างหน้าตัวเองเนี่ยนะจะใช่นางมารนั่น เพราะนางเอกสวย สง่า บริสุทธิ์ สูงส่งประหนึ่งเทพธิดา งานนี้เปลี่ยนจากจะแก้แค้นมาเป็นหลงรักไปเลย เพราะยิ่งมาฟังเหตุผลนางเอกดีๆ แล้วก็เข้าใจว่าตัวเองน่ะบ้าไปเอง
งานนี้ล่ะค่ะ จะเจอพระเอก แสนดี ตามจีบนางเอกแบบเปิดเผยตัวตนมากๆ หน้าด้านหน้าทน เพื่อพิชิตใจนางเอก รักนางเอกสุดๆ ถ้านางเอกไม่ใจอ่อนเนี่ยคงจะตายด้านแน่นอนค่ะ อาจจะมีอุปสรรคบ้างก็คือใจนางเอกที่ไม่รู้จักรักใคร จนมาเจออีตาพระเอกที่เล่นมุขหน้ามึนคนนี้ล่ะ
กรี๊ดพระเอกมากกว่าสองคนที่ผ่านมาอย่างแน่นอน แกเป็นผู้ชายประเภทฆ่าได้หยามไม่ได้ ยอมตายดีกว่าเสียหน้า เลือดร้อน มุทะลุดุดัน ห่ามๆ ตรงไปตรงมา ประมาณท่านจอมยุทธ์บ้าวิชาอย่างเดียวแต่จีบหญิงไม่เป็นล่ะคะ แต่อย่าให้แกรักใครนะคะ ทุ่มเทแบบถวายหัว ชีวิตก็ให้ได้ รักมากๆๆ ทนุถนอมดูแลไม่เคยให้คลาดสายตา ดีสุดๆ ว่าพระเอกสองเล่มก่อนดีแล้ว เจออีตาหลงเซี่ยวเทียนนี้เขาไป ฟีน่าว่าทุกคนชิดซ้ายไปเลยค่ะ แกได้อีกค่ะ เรื่องความบ้ารักนางเอก
ส่วนนางเอก จะว่าน่ารักก็ได้นะคะ จะว่าตลกก็ไม่เชิง เธอสวย น่ารัก ดูสูงส่งเป็นเทพธิดา แต่ความจริงแล้วเธอเย็นชาจะตายไป ไม่สนใจใครสักคนถ้าไม่ป่วยหรือมีเรื่องสมุนไพรน่าสนใจ และเมื่อเธอเอาร่างกายพระเอกเป็นเหมือนหนูทดลองยาจึงไม่แปลกที่พระเอกจะโกรธได้ขนาดนั้น แต่ในความเย็นชาของนางเอกคือความมีเมตตาค่ะ พระเอกน่าจะตาย เธอยังเอามาประกอบใหม่ให้ฟื้นคืนชีวิตได้เลย ทำไมถึงเรียกว่าประกอบใหม่ต้องอ่านค่ะ ฟีน่าว่านางเอกน่ารักดีค่ะ เธอเก่งในเรื่องสมุนไพรแต่อย่างอื่นต้องให้คนมาดูแลจริงๆค่ะ แม้จะมีความสามารถเรื่องพิษป้องกันตัวเองได้ก็จริงเถอะ แต่ก็เหมาะที่จะได้พระเอกมาคุ้มครองดูแลค่ะ
ชอบเล่มนี้มากๆค่ะ โรแมนติคมากๆเลยค่ะ แต่ปนฮาด้วยค่ะ ฟีน่าอ่ะหลุดขำแบบจริงจังไปสองฉากค่ะ ฉากแรกเนี่ย คือตอนนางเอกรักษาพระเอกแล้วให้ยาที่เสริมพลังหยางเข้าไปมันจะร้อนจน น้องชายพระเอกมันตื่น นางเอกเห็นแล้ว ไม่น่ามองเท่าไร ในฐานะคนรักษาแม้จะไม่ควรรู้สึกรังเกียจ แต่มันระคายใจ เลยเอากาน้ำชาใบใหญ่มาครอบไว้ ฟีน่าแทบสำลักเลยค่ะ คิดไปได้ ขำมากๆ
กับตอนที่พระเอกจูบนางเอกครั้งแรก เดินกลับบ้านพักด้วยความสุขโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองมีอะไรผิดปกติ ก็เพราะนางเอกโกรธเลยเอาพิษให้เสียเลย ปากบวมเป็นไส้กรอกดุ้นใหญ่สองอันติดอยู่บนปาก 555 นึกหน้าตาพระเอกแล้วมีปากบวมๆ เดินอวดคนทั้งเมืองแล้วขำค่ะ
ฟีน่าชอบเรื่องก็เพราะพระเอกนี้เลยค่ะ เป็นพวกรักแรกพบ เจอนางเอกปุ๊บนี้ ชอบเลย เปลี่ยนท่าทางห่ามๆมาเป็นสุภาพชนทันใด ลูกน้องยังอึ้งเลย และเข้าใจอะไรง่ายขึ้น นางเอกจะทำอะไรไม่โกรธแล้ว หน้ามึน หน้าด้านตามจีบเขาตลอด แต่ตามประสาผู้ชายห่ามๆนั่นล่ะค่ะ ต้องมีคนคอยให้คำแนะนำ แต่แกจะไม่มีมาดขนาดไหน ฟีน่าก็ช๊อบชอบ เป็นลูกผู้ชายสุดๆ เจ้าเล่ห์ไม่น้อย แถมแกก็ใจเด็ดสุดๆ เพื่อให้ได้คำยกโทษจากนางเอก พี่แกเล่นตัดแขนตัวเองให้นางเอกเลย ห่ามสุดๆ ดีนะนางเอกเก่งไม่งั้นได้กลายเป็นเดชไอ้ด้วนแหง
ต้องผู้ชายแบบนี้ซิค่า มันน่ากรี๊ด เวลาแกจัดการศัตรู เด็ดขาดมาก ใครอย่าได้มาคิดทำร้ายนางเอกแม้แต่ปลายก้อย ไม่ได้ตายดีแน่นอน เตรียมตัวตายได้ แต่เวลาอยู่กับนางเอก เอาใจนางเอก โอ๊ยอิจฉามากๆ ผู้ชายดีๆ แบบนี้ไปอยู่ไหนกันค่ะ รู้ว่านางเอกเก่งเฉพาะเรื่องการรักษาคน แต่ไม่เก่งเรื่องการใช้ชีวิต เธอไม่มีวรยุทธ์ ไม่ชินกับความลำบากใดๆ เขาจะปกป้องเธอเอง นางเอกไม่อยากขี่ม้าเพราะกลัวแดด กลัวฝน กลัวลม เขาก็จะต้องคอยกางร่มให้ เอาตัวกันฝน กันแดดให้ เรียกได้ว่าเดินทางกับพระเอก นางเอกแสนสบาย เพราะพระเอกเอาใจใส่เป็นอย่างดี แบบนี้ไม่รักก็โง่แล้วค่ะ เป็นสุภาพบุรุษอีกต่างหาก ไม่มีฉวยโอกาสกับนางเอกเลย(ยกเว้นชอบปล้ำจูบนางเอกเท่านั้น) แต่ที่สำคัญคือ อะไรที่นางเอกอยากได้ เขาจะหามาให้ทุกอย่าง แลกกับชีวิตได้เขาก็ยกให้ ดีเลิศประเสริฐศรี ขนาดนี้จะไม่ให้ฟีน่ากรี๊ดยังไงไหวค่ะ
งานนี้ไม่ต้องสาธยายถึงนางเอกมากค่ะ ฟีน่าก็ชอบนะคะ เธอน่ารักดี และมันเนียนที่ค่อยๆให้นางเอกหวั่นไหวกับอีตาจอมยุทธ์ห่ามๆ บ้ารักคนนี้ค่ะ เพราะถ้าให้นางเอกรับรักง่ายๆคงแปลกเพราะเธอติดนิสัยเย็นชามาตลอด แต่พูดกันตรงๆ ถึงแม้จะไม่มีพระเอกมาดูแลนางเอกก็พอเอาตัวรอดได้ล่ะ เพราะเธอไม่ใช่คนโง่เลยค่ะ รู้ทันผู้ชายชีกอทั้งหลาย รอบรู้เรื่องพิษอีกต่างหากค่ะ
แต่ชอบมากก็ใช่ว่าจะไม่ตงิดใจนะคะ ปัญหาคือตอนท้ายมันรวบรัดตัดความมากมายค่ะ กับนางมารตัวจริงที่คิดปองร้ายเนี่ย อารายมันจะตายง่ายดายขนาดนั้นค่ะ สองบรรทัดตายแล้ว ไหนว่าหนังเหนียว เก่งกาจ ตายง่ายไปหน่อยค่ะ แม้จะบอกว่าหล่อนบาดเจ็บ แต่เสียฟอร์มไปนิดค่ะ ไม่คิดว่าจะตายด้วยซ้ำค่ะ พออ่านดีๆ อ้าวตายนี้หว่า เกาหัวงงๆ อ่ะตายก็ได้ฟะ
พอๆกับฉาก ที่พระเอกไปแย่งของสำคัญมาให้นางเอกได้แล้วบาดเจ็บเจียนตายกลับมา อ้าวไหนว่าอีตาหัวหน้าเผ่ามันหวงนัก ร้ายนัก ไม่เห็นตามมาจัดการที่บ้านพักเลยค่ะ เพราะพระเอกเจ็บหนักไปไหนไม่รอด ปล่อยให้นางเอกรักษาพระเอกไปสบายๆ
เหมือนกับตอนที่พูดถึงคู่หมายพระเอก ไร้บทบาทมาก จู่ๆก็มาล่ะ เล่นบทนางร้ายเต็มขั้น ฟีน่าก็นึกว่า จะได้เห็นละครหลังข่าวช่องหลายสี ปรากฏไม่มีอ่ะ ยาที่ได้ไป ไร้ประโยชน์มาก แล้วเธอก็กลายเป็นตัวร้ายไร้บทบาทไปเสียนี้ ไม่มีบทต่อไปว่าจะทำอะไร ฟีน่าล่ะงงว่ามีมาทำไม อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป
เหมือนกับตอนท้าย พระเอกและนางเอกบทหายไปหน่อยค่ะ กลายเป็นเรื่องของศิษย์พี่นางเอกและสามีมีบทบาทแทน พระเอกที่ควรเด่นในเรื่องวรยุทธ์เลยถูกแย่งซีนไปเลยค่ะ
แต่โดยรวมแล้ว สนุกค่ะ ชอบพระเอกที่สุดนี้ล่ะ แสนดี รักนางเอกที่สุด ชอบผู้ชายแบบนี้ค่ะ เพราะเป็นผู้ชายที่หาได้แต่ในนิยายค่ะ จะมีที่ไหนฟะ รักเราและปกป้องเราได้ขนาดนี้เนี่ย มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ฝนฟ้าอากาศ แดดร้อนก็ไม่ได้กล้ำกลายนางเอก นางเอกเรื่องนี้โชคดีมากๆค่ะ เธอไม่ต้องมีปัญหาเรื่องสามีจะตีกันเหมือนกับพระเอกสองเล่มที่ผ่านมาด้วยค่ะ เพราะเขาไม่มีปัญหากับใคร เลยมีเวลาเอาอกเอาใจนางเอกตลอดเวลา ประคับประคองเธอไว้ในฝ่ามืออย่างทนุถนอม ซื้อเลยค่า อ่านแล้วมาช่วยฟีน่ากรี๊ดพระเอกกันนะคะ