กว่าจะได้รีวิวเรื่องนี้ก็ล่าช้าเสียเหลือเกินค่ะแต่ตามธรรมเนียมนั่นล่ะ มากกว่ารัก จะอ่านช้าแต่รีวิวก็ต้องมากันหน่อยช้าไปนิด(จริงๆคือมากแล้ว) ก็ขออภัยนะคะ เป็นงานของนักเขียนเจ้าประจำคนหนึ่งของหัวมากกว่ารักค่ะพักหลังแม้ว่าจะเริ่มตัดๆ ออกไปบ้าง ไม่ซื้อทุกเล่มแต่ของหยางกวงฉิงจื่อยังจัดว่าเป็นนักเขียนที่อ่านได้ตลอดรอดฝั่งอยู่ค่ะ


เรื่องนี้ก็ตามธรรมเนียมหากนางเอกของนิยายเป็นจอมยุทธ์หญิงเจ้าหล่อนก็ต้องไร้ซึ่งความเป็นกุลสตรีที่พึงมีกันไปยิ่งเธอเติบโตมาในครอบที่มีพี่ชายถึงแปดคนที่คอยให้ท้ายเธอตลอดเธอก็คงไม่อาจจะไปซึมซับความเป็นลูกผู้หญิงมาจากไหนบ้านช่องก็เป็นสำนักฝึกมวยอีก ดังนั้นอนาคตแต่งงานของเธอจึงดูริบหรี่แทบจะไม่มีโอกาสกันเลยทีเดียวซึ่งถ้าเป็นสมัยเรา ก็คงจะแบบว่า ก็ไม่เห็นเป็นไร สาวโสดไม่เห็นแปลก แต่เมื่อนางเอกเป็นสาวสมัยเก่าการแต่งงานจึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุด


แล้วใครล่ะจะกล้ามาเป็นเจ้าบ่าวของเธอเมื่อเธอไม่รู้จักการเย็บปักถักร้อย ทำกับข้าวก็ไม่เป็นให้ตีรันฟันแทงกับชาวบ้านจะง่ายกว่าแต่สิ่งที่ทำให้เธอพิเศษมากมายก็คือน้ำใจไม่ดูดายต่อเรื่องเลวร้ายในโลกนี้และมันก็นำพาว่าที่เจ้าบ่าวที่คุณสมบัติเพียบพร้อมจนที่บ้านเธอแทบจะใส่พานถวายให้หากความลับบางอย่างของชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้ ก็แทบจะทำให้ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้แต่ความผิดพลาดที่นางเอกไม่ได้ทำ แต่ต้องรับกรรม มันก็เข้าสู่โหมดชักจะชีช้ำกันล่ะเล่นเปลี่ยนนางเอกจากหญิงสาวแก่นเซี้ยวสุดขั้วมาเป็นอีกคนหนึ่งได้เรื่องราวหลังจากซีนดรามาบีบคั้นจิตวิญญาณก็เริ่มเข้าสู่แนวที่เรียกว่าหรือฉันจะเกลียดพระเอกกันดี แต่ก็ไปโทษเขาก็ไม่ได้เพราะทุกอย่างมันทำให้คิดได้ว่านางเอกอาจจะหลอกลวงเขาอีกคน


ความรักที่อยู่บนรากฐานที่ง่อนแง่นต่างๆมากมายก่อให้เกิดอุปสรรคและกำแพงในหัวใจของทั้งพระเอก นางเอกที่กว่าจะกล้ายอมรับความจริงในหัวใจ ก็ทำเอาต้องอดทนฝันฝ่าหลายสิ่งหลายอย่างที่ดาหน้าเข้ามาทดสอบความรักของทั้งคู่



ก่อนจะพูดถึงเรื่องอะไรของงแป๊บหนึ่งนะคะ คือชื่อเรื่องกับเนื้อนิยายมันชวนงงมากค่ะ สามีทิ้งจรรยาพระเอกทิ้งจรรยาอะไรอ่ะ คือนางเอกมากกว่าที่ทิ้งจรรยาของกุลสตรีทั่วๆไป ที่ควรจะเรียบร้อยอ่อนหวานแต่นี้เล่นไร้คุณสมบัติเล่านั้นทุกประการเป็นอันไม่เข้าใจกันไปเลยว่าชื่อเรื่องจะสื่ออะไรกัน


ประเด็นเรื่องชื่อที่ชวนงงจบไปแล้วกลับมาประเด็นนิยายกันดีกว่านะคะ เรื่องนี้ เริ่มต้นเรื่องจะดูออกแนวเบาสมองนิดๆตามประสานิยายนางเอกแก่นๆ ไม่ค่อยมีมารยาทหญิง แต่พอเข้ากลางเรื่องล่ะ งานนี้ดรามางอกเงยกันเลยค่ะ พระเอกที่ดูเป็นสุภาพบุรุษผู้องอาจเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนึ่ง วาจาช่างร้ายเหลือทน คนอะไร ไร้ความปรานี แต่ไอ้ครั้นจะเจ็บแค้นเคืองโกรธโทษพระเอกก็ไม่ได้หรอกนะคะเพราะว่าเหตุการณ์มันพาไปซะขนาดนั้น แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะเข้าข่ายว่าน้ำตาร่วงรินเป็นสายน้ำตก เอาแค่พอให้เจ็บปวดแบบจี๊ดๆเล็กน้อย เพราะเล่นจบแบบไร้ความจำที่ดีต่อกันแล้วนิ แต่มันก็ทำให้เรื่องสนุกขึ้นตรงนี้ล่ะว่าพระเอกจะทำยังไงดี เมื่อความโกรธที่เหมือนฝุ่นมันจางไปความจริงบางอย่างก็มาทำให้เริ่มตรึกตรองได้ว่า หรือจะมีอะไรผิดพลาดไป พออะไรจะดีขึ้นก็ดูเหมือนเรือรักมันกำลังจะล่มทุกที


เป็นแนวพ่อแง่แม่งอนแบบจีนๆกันเลยค่ะจะบอกว่าน่ารำคาญความปากหนักของทั้งสองก็ไม่ได้นะคะ เพราะความรู้สึกที่ปิดบังซ่อนเร้นมันมาจากเหตุผลที่เข้าใจได้ ทั้งๆที่ก็รักกันออกขนาดนั้นแต่ความเข้าใจผิดที่ทั้งคู่ไม่ก่อเลยสักกะนิดหนึ่ง กว่าจะเข้าใจได้อาจจะเรียกว่าเกือบจะหมดโควต้าหน้ากระดาษกันเลยทีเดียวจนบางที่มีภาวะที่เรียกว่าสงสารนางเอกด้วยซ้ำไปนะคะรักที่เธอไม่รู้ว่านั่นเรียกว่าความรักทำให้หลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปความซื่อบริสุทธิ์ของเธอกลายเป็นเครื่องทำร้ายความรักของตัวเอง แต่ต้องนับถือว่านางเอกเข้มแข็งค่อนข้างมากที่รับมือกับความรู้สึกแย่ๆนี้ได้และมีความสะใจเล็กน้อยตอนทำทีท่าเย็นชาใส่พระเอก


และบอกตรงๆเลยว่าสิ่งที่ชอบมากกว่าอารมณ์รักใคร่ของพระเอกนางเอกคือความรักของบ้านสกุลหนี พ่อ แม่ พี่ชายทั้งแปดคนของนางเอกมากกว่าค่ะเป็นบ้านที่รักใคร่กลมเกลียวกันมากแม้ว่าการกระทำบางอย่างอาจจะทำให้ก่อให้เกิดปัญหาระหว่างพระเอกนางเอกก่อตามทีเพราะสิ่งที่เรียกว่าความรักระหว่างกันจนพลาดไปบ้าง แต่ถ้าเมื่อใดที่คนในครอบครัวมีปัญหาทุกคนจะลุกขึ้นมาปกป้องคนในครอบครัวอย่างเต็มที่ เป็นประเด็นความรักที่รู้สึกว่ามันหนักแน่นมากกว่าความรักระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาวเสียอีกค่ะ


หรือแม้แต่ความระหว่างมิตรสหายของทั้งฝ่ายนางเอกและพระเอก ก็มีความเข้มแข็งกว่า แต่เราก็พูดไม่ได้หรอกว่า ความรักของชายหญิงมันไม่ดีเท่า แย่กว่าหรืออะไรเพราะความรักเป็นสิ่งที่อธิบายได้ลำบากมีความซับซ้อนกว่าคำว่ารักของครอบครัวหรือเพื่อน แต่ถ้าได้ความรักดีๆมามันก็หนักแน่นได้เช่นกัน


ดังนั้นเล่มนี้นะคะ ไม่ใช่นิยายแนวรักหวานๆน้ำตาลเต็มไปหมด เพราะว่าทิฐิความโกรธและเรื่องไม่เข้าใจกันมันเป็นปราการความหวานของเรื่องนี้ ซึ่งฟีน่าซึ่งเป็นคนชอบเสพความหวานแถมตอนที่อ่านก็เป็นช่วงที่ต้องการน้ำตาลปลอบประโลมจิตใจมากๆด้วยทำให้บอกได้ว่าเรื่องนี้อาจจะไม่ถูกจริตฟีน่าในตอนนี้เท่าไรนะคะแต่ในแง่การเล่าเรื่องจัดว่าเล่าเรื่องได้สนุกและชวนให้ติดตามว่าคนสองคนที่ความรักเกิดในจังหวะที่ผิดพลาดจะเป็นเช่นไรแถมเรื่องต่อจากเรื่องก็น่าสนใจมากด้วยค่ะเพราะรู้สึกสะกิดใจบางอย่างในตอนอ่านแล้วว่าน่าจะมีวาระแอบแฝงบางประการแน่นอนว่าต้องตามอ่านเรื่องต่อค่ะ