ต้องโทษความจุ้นจ้านวุ่นวายของเฮ่อเยี่ยเยี่ยเพียงอย่างเดียว เธอจึงต้องรับเดิมพันอันแสนประหลาดจากขอทานหนุ่มหงอี้เฉิง และนับตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของเธอก็มีหงอี้เฉิงมาอยู่ในชีวิตด้วยอีกคน ตกลงว่าเขาเป็นใครกันหนอ ขอทานเช่นนั้นหรือ เฮ่อเยี่ยเยี่ยชักไม่มั่นใจเสียแล้ว เพราะเขางดงามและมีสง่าราศีเกินกว่าจะเป็นได้ แถมยังชอบวางอำนาจและข่มขู่เธออยู่ไม่วายเสียด้วย ซ้ำร้ายไปกว่านั่น เธอเองก็ยินยอมจะทำทุกที่เขาต้องการเพียงแค่ได้สบตา
ในชีวิตของหงอี้เฉิง เขาไม่เคยถูกใครขัดใจ สิ่งใดที่ปรารถนาจะต้องได้ และเขาก็ไม่เคยต้องทำตามคำสั่งใครด้วย แต่เพราะอะไรกันเฮ่อเยี่ยเยี่ยคนนี้ถึงทำให้เขาละเว้นในสิ่งที่หลายคนต้องตายไปแล้วจากกระทำเหล่านั่น หงอี้เฉิงไม่รู้หรอกว่ามันเรียกว่าอะไร แต่สายตาของเขามีไว้เพียงเพื่อมองเฮ่อเยี่ยเยี่ย หวงแหนความคิดคำนึงของเธอ หากจะสุขหรือทุกข์ ก็ต้องเป็นเพราะเขาเท่านั้น
จะมีสักครั้งไหมที่หงอี้เฉิงรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาล่วงเกินร่างกายของเธอ แถมยังหน้ามาบอกเฉยเมยว่าจะแต่งงาน แม้จะไม่มีความรัก เป็นตายร้ายดีเช่นไร เฮ่อเยี่ยเยี่ยก็ขอแต่งงานกับคนที่รักเท่านั้น แต่หงอี้เฉิงไม่ใช่คนที่เธอรักหรือ ถ้าเช่นนั้นการได้อยู่กับเขา ได้ดูแลเอาใจใส่แบบนี้จะไม่เรียกว่ารักอีกหรือ หากรักแล้วจะทำเช่นไรได้ เมื่อเฮ่อเยี่ยเยี่ยกำลังจะถูกบังคับให้แต่งงานกับชายอื่นโดยที่ไม่ได้เต็มใจแม้แต่สักนิดเดียว
ใครหน้าไหนบังอาจลักพาผู้หญิงของหงอี้เฉิงไป สิ่งที่มันต้องได้รับการตอบแทนคือความตายเท่านั้น เขาไม่สนใจว่าจะต้องแลกด้วยอะไร หรือเหยียบย่ำไปบนเลือดเนื้อมากมายสักเพียงใด ขอเพียงให้ได้ช่วยเหลือเฮ่อเยี่ยเยี่ย และเธอเองก็นำพาความรู้สึกที่เขาไม่รู้จักมาให้ ความกลัว กลัวที่จะใช้ชีวิตอยู่เพียงเดียวดายโดยปราศจากเฮ่อเยี่ยเยี่ย ผู้หญิงที่เขามีมอบความหมายให้มากกว่าคำว่ารัก
ท้ายสุดเฮ่อเยี่ยเยี่ยก็ได้รู้ว่าแท้จริงหงอี้เฉิงคือใคร จากขอทานหนุ่มรูปงาม ผู้มีวรยุทธ์อันล้ำเลิศ โหดเหี้ยมเกินกว่าใคร เขาคือเทพสงครามแห่งแผ่นดิน ผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ให้แก่ข้าศึกใด และเขาก็สูงส่งเกินกว่าเธอจะเอื้อมถึง แต่ดูเหมือนเฮ่อเยี่ยเยี่ย จะไม่มีวันดิ้นหลุดจากหงอี้เฉิงอีกต่อไป เพราะเธอเป็นผู้หญิงของเขา คนที่เขาฝ่าฝันอุปสรรคมากมายเพื่อครอบครองเธอ แต่เฮ่อเยี่ยเยี่ยจะทนรับได้หรือ หากรักเขาแต่อาจต้องแบ่งเขาให้กับหญิงอื่นที่เหมาะสมกัน
ในชีวิตนี้หงอี้เฉิงเคยสนใจผู้ใดกันเหล่า ถ้าไม่ใช่เฮ่อเยี่ยเยี่ย เมื่อเธอไม่ต้องการให้เขาแต่งงานกับอีกหญิงหนึ่งเขาก็จะไม่แต่ง แม้เดิมพันที่ต้องแลกกับการได้ถอนหมั้นจะหมายถึงชีวิตที่ต้องแลกมา หงอี้เฉิงก็จะยอมทำ เพราะชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาได้มอบให้กับเฮ่อเยี่ยเยี่ยจนหมดสิ้น หากเธอตาย เขาก็จะตายตาม ไม่ปรารถนาจะมีลมหายใจต่อไป ชั่วชีวิตเขาไม่เคยรู้สึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่และสวยงามเลย จนกระทั่งมาพบเฮ่อเยี่ยเยี่ย ผู้หญิงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีต่อทุกคน แต่หงอี้เฉิงนี้ล่ะ จะเป็นเพียงรักเดียวในใจของเธอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
พระเอกเป็นท่านอ๋องที่เก่งกาจ เย็นชา ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น หลังจากเบื่อทำสงครามก็หนีหน้าจากสมรภูมิดื้อๆ แล้วเดินทางค้นหาว่าคนเราจะกลัวอะไรได้ จนมาหยุดที่เมืองที่นางเอกอยู่ ส่วนนางเอกนั่นเป็นสาวสู้ชีวิต หลังจากพ่อแม่ตาย ไปอยู่กับลุงที่อ่อนแอ ป้าสะใภ้ใจร้าย เธอออกมาทำร้านซาละเปาขาย และได้พบกับพระเอกที่คิดว่าเป็นขอทาน และคุยกันไปมา จู่ๆพระเอกก็ขอพนันว่าหากนางเอกทำให้เขารู้สึกกลัวได้ในหกเดือน ชีวิตของเขาจะเป็นของเธอ แม้จะไม่อยากเล่นด้วย แต่อำนาจบางอย่างของพระเอกก็ทำให้นางเอกรับคำไปได้
แต่เหมือนจะคิดผิด เพราะสุดท้ายนางเอกกลับได้เจ้านายมาเพิ่ม แต่ความหล่อของพระเอกก็ทำให้ขายของดีขึ้น จนความหล่อไปเข้าตาญาติของนางเอก และเมื่อผิดหวังที่พระเอกไม่สนใจ ก็ยิ่งเกลียดนางเอก เมื่อตัวเองจะโดนจับแต่งงานเลยวางแผนให้นางเอกไปแทน ก็เลยซวยเพราะพระเอกโกรธมากจนเข้าขั้นบ้าเลือดและนั่นก็ทำให้เขารู้จักคำว่ากลัวเป็นครั้งแรก พร้อมกับนางเอกก็ได้รู้ว่าพระเอกเป็นใคร แต่ก็ไม่อุปสรรคใดเพราะนางเอกไม่ได้เป็นพวกเราต่างกันเลิกกันเถอะ แค่ตกใจนิดหน่อย แต่ที่ทนไม่ได้มากกว่าคือพระเอกพูดง่ายๆว่าเขาต้องแต่งงานกับคู่หมั้น แต่ก็แค่แต่ง แต่ไม่สนใจหรอกเพราะรักนางเอก แน่นอนว่านางเอกต้องไม่ยอม จนเกิดเรื่องราว แต่สุดท้ายก็จบลงแบบสวยงามค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงตอนอ่านตำรับรักมัดใจค่ะ คือพระเอกได้อีกค่าเรื่องความเอาแต่ใจ ไม่แยแสใครบนโลก นางเอกยังโดนพระเอกแกล้งเลย แต่เหมือนหยอกเล่นมากกว่า เพราะนางเอกน่ารักดี แก้มยุ้ยๆ พระเอกจะชอบบีบแก้มนางเอกที่สุด แต่ที่ชอบที่สุดคือเลียนิ้วนางเอก เพราะเขาบอกว่ามันหวานดี จนนางเอกค่อนแคะว่าวันหลังก็ไปเลียน้ำตาลให้มันสิ้นเรื่องเลยซิ
นางเอกจะเป็นคนเดียวที่พระเอกไม่รำคาญ หรือทำร้าย ไม่เคยมีใครจับเนื้อตัวเขาได้ จับผม หรือชมว่าเขาสวยแล้วจะรอดไปสักคน มีนางเอกนี้ล่ะ คือง่ายๆว่าแกไม่ลงให้ใคร ไม่สนใจใคร โหดเหี้ยมเย็นชา ยกเว้นว่าอะไรที่นางเอกจะรู้สึกไม่สบายใจ เสียใจ เขาก็จะไม่ทำ เพื่อทำให้นางเอกมีความสุข อย่างรับปากว่าจะไม่ฆ่าใคร ก็ทำ แม้ตัวเองจะบาดเจ็บสาหัส เพราะถือว่าสัญญากับนางเอกไว้
แต่พระเอกเป็นพวกเจ้าอำนาจมาก ช่วงแรก ไม่แน่ใจว่านางเอกเป็นเจ้าของบ้านหรือไงกันแน่ จะกิน นางเอกก็ต้องทำให้กินเดี๋ยวนั้น ยึดห้องนอนนางเอกไปเฉยๆ จนต้องมานอนห้องครัวแทน แต่ฟีน่าไม่ซีเรียสค่ะ แกเอาแต่ใจตัวพ่อขนาดนั้น มายอมทำตัวเป็นแค่บ่าวไพร่คงแปลก
ส่วนนางเอก ไม่ได้สวยเลิศลอยค่ะ สังเกตว่านางเอกมากกว่าจะไม่ใช่คนสวยนะคะ น่ารักหรือไม่ก็ธรรมดา แต่มีความงามทางความคิด จนกลายเป็นความประทับใจ เรื่องนี้ก็เช่นกัน นางเอกจะสู้ชีวิตมาก เป็นกำพร้าแต่ไม่ยอมแพ้ โดนป้าสะใภ้เอาเปรียบก็ก้มหน้ารับเพราะถือว่าเขาเลี้ยงมา ใจดี ขนาดพระเอกที่เป็นขอทานในครั้งแรกก็เป็นห่วงเขา และความรู้สึกที่มีให้พระเอกเสมอมาคือสงสารในชะตาชีวิตของพระเอก ไม่ได้หวาดกลัวความเป็นเทพสงครามของเขาเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยปฏิเสธพระเอกสักครั้ง เป็นพวกสาวจิตใจดีประมาณนั่นล่ะคะ
ฟีน่าชอบค่ะ เหมือนที่บอกว่าให้ความรู้สึกแบบอ่านตำรับรักมัดใจ แกร้ายกับคนทั้งโลกยกเว้นนางเอก นางเอกคืออะไรที่พระเอกต้องยกไว้เหนือทุกเหตุผล ซึ่งไม่เป็นมาแต่แรก แต่ค่อยๆพัฒนาไป พระเอกอาจจะไม่รู้หรอกว่าทำไมสายตาถึงไม่เคยห่างจากนางเอก ผู้หญิงสวยๆ มีเงินทองมากมายทอดสะพานให้ก็ไม่สนใจ เขาสนใจแต่นางเอก ตายได้ก็เพื่อนางเอก ขนาดยาพิษแกยังกินได้หน้าตาเฉย แม้จะรู้ว่าตัวเองมีภูมิต้านทานพิษก็ตามที
ฟีน่าชอบที่การแสดงความรักของพระเอกไม่ใช่พวกอ่อนหวาน บอกรักนะคะ แต่เป็นการหวงแหน ห่วงใยนางเอกมากกว่า ตอนที่บอกว่ารักนางเอกแบบที่ไปจำมาจากคนอื่นดูเสแสร้งมาก ที่ทำเพราะจะเอาใจนางเอก แต่มันดูไม่เข้าท่า ไม่เหมือนตอนบอกถึงความห่วงใยนางเอก และขู่บอกคนร้ายให้ปล่อยนางเอกทำไม ไม่ได้ค่ะ ซึ้งกว่ากันเยอะ มีความหมายมากกว่าคำว่ารักที่จำชาวบ้านมาบอกนางเอก
ดีว่าเป็นแนวมากกว่ารัก ที่เรียกว่าโอเวอร์มาเถอะรับได้หมด พระเอกอารายจะเก่งกาจขนาดจัดการคนได้เป็นเบือ ไม่เคยแพ้อะไร คน พิษ หรืออาวุธลับ ไม่รู้จักอารมณ์อะไรนอกจากเรื่องที่ตัวเองพอใจ เรื่องราวของนิยายก็ง่ายดายค่ะ ชนชั้นอะไรก็ไม่มี พระเอกรัก ใครก็ขวางไม่ได้
ซึ่งจริงๆทุกคนโล่งอกที่พระเอกรู้จักรักเป็น เพราะแกน่ากลัวมาก คู่หมั้นพระเอก ยังดีใจแทบตายที่ต้องถอนหมั้น กลัวว่าอยู่ด้วยกัน แล้วไม่พอใจ พระเอกคงปาดคอได้อย่างไร้เยื่อใย มันก็เลยให้ความรู้สึก นางเอกโชคดีมากค่ะ พระเอกที่รักใครไม่เป็น แสดงออกไม่ได้ กลับรักนางเอกเป็นที่สุด จนเรารู้สึกเลยว่านางเอกอะไรจะโชคดีขนาดนั้นเนี่ย
นอกจากพระเอกนางเอกแล้ว ฟีน่าชอบหลานของพระเอกที่เป็นรัชทายาทค่ะ นิสัยไม่ต่างจากพระเอกเลย แต่ไม่มีจิตสังหารแรงเท่าพระเอกเท่านั้น แต่ก็แทบจะถอดนิสัยพระเอกมาเลยค่ะ น่ารักดี แหมถ้าเป็นนิยายไทยนี้เรียกว่าต้องมีขอร้องให้เขียนภาคหลานชายพระเอกมาด้วยค่ะ เขาเด่นมากเลยคนหนึ่ง แถมมีความสามารถพิเศษคือ เป็นคนจมูกไวมาก กลิ่นที่ใครไม่ได้กลิ่นก็ได้กลิ่นหมด
อย่างที่บอกว่ามันอาจจะโอเวอร์ไปบ้างในหลายๆเรื่อง แต่มันคือมากกว่ารักค่ะ เป็นไปได้ทุกอย่าง เรื่องนี้ถือว่าโอเคน่ารักเลยละคะ เราจะชอบพระเอกเลวกับคนทั้งโลก แต่ดีกับนางเอก เรื่องนี้ก็เป็นแบบนี้เลยค่ะ แถมนางเอกก็เป็นคนสอนให้พระเอกรู้จักคำว่าเมตตาปรานี ความยับยั้งชั่งใจ สอนให้รู้ว่าต้องคิดถึงใจคนที่เรารักด้วย พระเอกเลยกลายเป็นคนนิสัยน่ารักขึ้นก็เพราะนางเอกนี้ล่ะ ฟีน่าชอบพระเอกนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว
วูบหนึ่งคิดถึงสามีค่ะ เพราะแกเป็นคนหน้าสวย จนจัดการคนไปเยอะแล้ว เอาแต่ใจ ไม่แคร์ใคร เหมือนกันเลย ดีนะ พระเอกเรื่องนี้ไม่ปากจัดชอบจิกกัดชาวบ้านด้วย ไม่งั้นล่ะ อารมณ์แบบสามีลอยมาเลยค่ะ ใครชอบแนวพระเอกทุ่มเทรักให้นางเอก แม้จะช่วงแรกๆ น่าอัดไปบ้าง ค่าที่ทำตัวสุภาพบุรุษน้อยไปนิดก็น่าอ่านนะคะ อ่านแล้วอาจจะคิดถึงสไตล์แบบตำรับรักมัดใจได้นะคะ เอาแต่ใจที่สุดมีนางเอกฉุดรั้งพระเอกได้เท่านั้น