เพื่อซาลาเปาที่จินฝูหลัน ปีศาจจิ้งจอกสาวโปรดปราน จะให้ทำอะไรเธอก็ทำได้ และยิ่งได้ยินคำว่าภูเขาซาลาเปาด้วยแล้ว ให้ลำบากแสนเข็ญหรือเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเธอก็ยอมทั้งนั้น แต่มิคิดว่าอุตส่าห์สละพลังวิเศษที่บำเพ็ญเพียรมานานปี ซาลาเปาสักลูกก็ไม่ลิ้มรสและยังต้องมาสูญเสียพลังไปอีก แต่จะให้จินฝูหลันละทิ้งรางวัลที่เธอต้องได้รับไปเช่นนั้นหรือ ไม่มีทางเสียล่ะ
ยิ่งสูงยิ่งหนาวเหน็บ เห็นทีจะเป็นจริงดั่งที่ว่าไว้ ในยามที่เถี่ยมู่อิงเป็นท่านแม่ทัพผู้องอาจ เขาคือวีรบุรุษ แต่ในวันที่เขาต้องสละตนมาเป็นเจ้าเมือง เขากลับไร้คนเข้าใจ ยกเว้นก็คงมีเสี่ยวฝู จิ้งจอกน้อยที่เขาเก็บได้จากคราวตามหาจินฝูหลัน สาวน้อยผู้มีพระคุณ ในยามที่โดดเดี่ยวไร้คนเข้าใจ แต่อย่างน้อยเถี่ยมู่อิงก็ยังมีเสี่ยวฝูไว้ให้ปรับทุกข์
ในเมื่อเถี่ยมู่อิงร่ำร้องจะตอบแทนบุญคุณของเธอที่ติดค้างภูเขาซาลาเปาเอาไว้ ผนวกกับจินฝูหลันไม่ชอบใจนักที่ใครๆ ต่างก็มองเถี่ยมู่อิงที่แสนเสียสละเป็นดั่งทรราชย์ เธอจึงต้องยอมทิ้งร่างจิ้งจอกน้อย มาเป็นจินฝูหลัน แต่ทำไมในยามที่เธอเป็นมนุษย์เช่นเขา เถี่ยมู่อิงกลับดูรังเกียจเธอยิ่งนัก แถมชอบพูดอะไรประหลาดให้จิ้งจอกสาวผู้ไร้เดียงสาเช่นเธอไม่เข้าใจไปกันใหญ่
ใช่ว่าเถี่ยมู่อิงจะรังเกียจเดียดฉันท์อะไรในตัวจินฝูหลันหรอก แต่เขากำลังปฏิเสธหัวใจตัวเองต่างหาก ในเมื่อเขาเป็นชายและเธอเป็นหญิงสาวที่น่ารัก ซึ่งเป็นเหมือนดั่งผู้มีพระคุณของเขา เขาจะทำให้เธอต้องเสื่อมเสียได้เช่นไร ทว่าสำหรับเขาแล้ว หากไม่มีเจ้าจิ้งจอกน้อยอย่างเสี่ยวฝู ก็คงมีจินฝูหลันเท่านั้นที่เข้าอกเข้าใจเขา และทำให้เขาสุขใจที่สุดยามที่ได้อยู่กับเธอ หากจะแปรเปลี่ยนฐานะจากผู้มีพระคุณมาเป็นภรรยาข้างกายก็คงไม่แปลกอะไร
แม้ชีวิตของจินฝูหลันจะไม่เคยทุกข์โศกกับสิ่งใด หากในยามนี้ เธอกลับไม่รู้จะเอ่ยปากบอกกับเถี่ยมู่อิงอย่างไรว่า แท้จริงเธอมิใช่มนุษย์ธรรมดา หากเป็นปีศาจจิ้งจอก และเมื่อความลับในโลกนี้ไม่มี ยามสามีที่รักมีภัย จินฝูหลันจึงไม่อาจเลี่ยงซ่อนเร้นความจริงได้อีกต่อไป ไม่มีสิ่งใดที่เธอจะวอนขอให้เท่ากับขอให้เขาปลอดภัยและอย่าได้เกลียดจินฝูหลัน ปีศาจจิ้งจอกอย่างเธอเลย
แม้จะปฏิเสธเท่าไร หากความจริงก็ย่อมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ภรรยาที่แนบข้างเขาอยู่ทุกคืนวันมิใช่มนุษย์เช่นเขา แต่กลับเป็นปีศาจที่ทุกคนต่างก็คิดว่าคือมารร้ายที่เข่นฆ่าคนในเมืองเขา แต่สำหรับเถี่ยมู่อิงแล้ว จินฝูหลันคือผู้บริสุทธิ์ แต่จะมีค่าอันใดที่จะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับเธอ ในเมื่อสิ่งที่จินฝูหลันกำลังพยายามช่วยเหลือทุกคนกำลังจะพรากเธอไปจากเขาชั่วนิรันดร์
ความสุขสุดยอดของคนคืออะไร สำหรับปีศาจจิ้งจอกทั่วไป คงเป็นการได้เป็นเซียนที่สมบูรณ์แบบ แต่สำหรับจินฝูหลัน เธอปรารถนาเพียงได้เคียงข้างกับเถี่ยมู่อิง ได้ดูแลซึ่งกันและกัน ได้อยู่ร่วมกันไปจนแก่เฒ่า เธอยอมละทิ้งความเป็นปีศาจจิ้งจอกที่เฝ้าบำเพ็ญเพียรมาหลายร้อยปีก็เพื่อสิ่งนี้เท่านั้น มันจะมีค่าอะไรหากสิ่งที่ทำลงไปไร้ซึ่งเถี่ยมู่อิงข้างกาย หากได้เป็นเซียนแต่ไร้รัก เธอขอเป็นมนุษย์ธรรมดาผู้มีความรักเสียดีกว่า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ปีศาจน้อยยอดรักเป็นเรื่องปีศาจจิ้งจอกน้อยที่รักการกินซาลาเปาเป็นที่สุด เธอยอมทำอะไรก็ได้ขอแค่ได้กินของชอบ และเมื่อได้ยินว่าหากช่วยพระเอกได้ ก็คงจะได้กินซาลาเปาอร่อยๆ เป็นภูเขา เรื่องแค่นี้ ปีศาจสาวอย่างเธอไม่ครณามือหรอก แต่ช่วยแล้วแทนที่จะได้กินกลับชวดไปเสียนี้ แต่ของอร่อยๆแบบนี้ ยังไงเธอก็ต้องกลับมากิน แต่งวดนี้เธอต้องกลับมาในรูปจิ้งจอกน้อย ที่ได้อยู่กับพระเอกตลอด เป็นเหมือนเพื่อนคนเดียวของเขา และการที่ได้ยินพระเอก ระบายความในใจต่างๆมากมาย ประจวบเหมาะกับคนในเมืองเริ่มมองพระเอกผิดๆ นางเอกจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นคนเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดทั้งหมดให้พระเอก ตอนเป็นหมาจิ้งจอก พระเอกถึงได้เอ็นดูเธอนัก แต่ไหงตอนเป็นคนแสนจะรังเกียจ เพราะเธอไม่รู้เลยว่าความเหมาะสมระหว่างชายหญิงคืออะไร แต่ก็มีเหตุให้พระเอกและนางเอกได้แต่งงานกัน ความใกล้ชิดก็กลายเป็นรัก ที่นางเอกยอมทุกอย่างเพื่อเสียสละปกป้องพระเอก จนเป็นอันตราย ที่พระเอกคิดว่านางเอกได้ตายจากไป แต่แน่นอนว่ามันเป็นมากกว่ารัก ไม่ใช่มากกว่าเศร้า ทุกอย่างก็ต้องจบลงแบบมีความสุขค่ะ
ถ้าใครเป็นแฟนนิยายจีน หนังจีน คงต้องคุ้นกับปิศาจจิ้งจอกแน่นอนค่ะ นางเอกเป็นปีศาจน้อยที่เห็นแก่กินมากๆค่ะ แต่ก็น่ารักดีค่ะ และด้วยความว่าเป็นปีศาจเลยไม่เข้าใจธรรมเนียมของมนุษย์เอาเสียเลย ไม่เข้าใจว่าทำไม เธอจะไปนอนกับพระเอกไม่ได้ ในเมื่อตอนเป็นหมาจิ้งจอกก็ทำได้ ตอนเป็นคนทำไมพระเอกถึงรังเกียจนัก ฟีน่าว่านางเอกขำดีค่ะ แกมน่ารักดีค่ะ เหมือนเด็กสาวซื่อๆ ไปจนถึงบื้อเลยล่ะ เพื่อของกินเธอทำได้หมดเลย
ฟีน่าชอบตอนนางเอกเป็นเสี่ยวฝูล่ะ สมเป็นน้องหมาน้อยจริงๆ มีสักตัวจะขอฟัดเล่นค่ะ น่ารักอ่ะ จนใครๆก็รักเจ้าน้องหมาจิ้งจอก แต่ถึงแม้เธอจะไม่เข้าใจเรื่องรักระหว่างชายหญิงว่าคืออะไร แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่เสียสละเพื่อคนรักมาก ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้สามีไม่ตาย ไม่มีอะไรที่เธอจะคิดถึงตัวเองก่อนสามี ตอนที่คนไม่เข้าใจว่าพระเอกทำอะไร ก็เป็นนางเอกอีกที่คอยเป็นโฆษกประจำตัวพระเอก คอยอธิบายเรื่องต่างๆ
สำหรับพระเอกเนี่ย จะไม่ค่อยเด่นเท่านางเอกเท่าไรค่ะ เป็นพวกขุนพลผู้จริงจังไปเสียหมด แต่เขาก็ซ่อนความรู้สึกไม่มีใครเข้าใจไว้ ยกเว้นเจ้าเสี่ยวฝูตัวน้อยเท่านั้นที่เขาพูดคุยได้ โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือนางเอก พระเอกนับว่าเป็นพวกเจ้าเมืองผู้เสียสละเพื่อประชาชน ซึ่งบางครั้งก็น่าน้อยใจที่คนที่เคยรักเขาก็ตัดสินเขาจากการกระทำเด็ดขาดไม่กี่ครั้ง ความดีที่ทำมาตลอดก็ลืมเลือนไปหมด ถ้าไม่ได้นางเอกก็คงแย่ค่ะ
เรื่องก็น่ารักดีค่ะ ไม่มีอะไรให้เศร้าเคล้าน้ำตาค่ะ เพราะนางเอกจะออกแนวใสซื่อก็ปานนั้น สนใจแต่ของกินก็เท่านั้น เสียสละเพื่อพระเอกอีกต่างหาก ไม่ต่างจากที่พระเอกก็ทำทุกอย่างให้นางเอกได้ค่ะ เรียกว่าเล่มนี้ผ่านเลยนะคะ ไม่หนักเลยค่ะ อ่านแล้วก็ให้คิดว่า แท้จริงแล้วบางครั้งปีศาจที่เราตัดสินว่าเป็นปีศาจนั่นไม่ได้เลวร้ายอะไรแต่อย่างใด คนที่เป็นมนุษย์อย่างเราๆนี้ต่างหากที่น่ากลัวกว่าปีศาจอีกค่ะ เข่นฆ่าและทำร้ายคนด้วยกันเองมากกว่าปีศาจที่ไล่ตามล่าเสียอีกค่ะ อุๆๆ เป็นจริงเป็นจังมากนะคะ เอาเป็นว่าเล่มนี้ผ่านค่ะ