จอมโจรเจ้าเล่ห์ โม่เหยียน
เมื่อเกิดเป็นโจรความเมตตาจึงไม่ใช่สิ่งที่เต้าหลางต้องมีหากแต่การพบสตรีผู้หนึ่งรอดพ้นจากเหตุการที่เหมือนอยู่ในขุมนรกมาได้เขากลับไม่อาจดูดายได้แต่มันคงไม่ใช่ความกรุณาแต่อย่างใดคงเรียกว่าแค่สมเพชเวทนาก็เท่านั้น และสิ่งที่เต้าหลางไม่คิดว่าจะนำความยุ่งยากมาสู่ชีวิตของเขาก็คือสตรีผู้นั้นช่างน่ารำคาญ บอบบาง เจ้าน้ำตาเป็นที่สุดถึงเมื่อเธอได้ขจัดคราบไคล้ความสกปรกออกไปมู่หรงจื่อจะงดงามเพียงใดก็เป็นแค่เพียงสตรีที่ควรนำไปให้ไกลจากชีวิตจอมโจรเช่นเขา
นารีมีรูปเป็นทรัพย์และเป็นอาวุธอันทรงพลังเสมอและมู่หรงจื่อก็รู้ดีว่าเธอมีทุกอย่างเพียบพร้อมครั้นอยากจะจับพยัคฆ์ร้ายก็ต้องเข้ามาถึงถิ่นแผนการหญิงงามจึงเป็นสิ่งที่ถูกนำมาใช้ แต่สิ่งนั้นอาจไม่มีความหมายกับเต้าหลางหมาป่าที่แสนทระนง ยิ่งน่าทนุถนอมมากเท่าใดก็ยิ่งถูกผลักไสให้ออกไปให้ไกลจากเป้าหมายที่มู่หรงจื่อต้องการตัวมากเท่านั้น
สตรีล้วนแต่มากเล่ห์ ร้อยมายาเป็นแท้แต่น่าแปลกยิ่งนักเมื่อตัวตนของมู่หรงจื่อเปิดเผยความรู้สึกของเต้าหลางกลับเปลี่ยนไปจอมโจรผู้ใช้ชีวิตในทะเลเลือดเช่นเขารักใคร่ในตัวหญิงแกร่งมากกว่าหญิงงามและเมื่อเขาเคยคิดว่าเป็นเจ้านายของมู่หรงจื่อแล้ว เขาก็ต้องเป็นเช่นนั้นแม้ว่าเส้นทางของเธอจะอยู่ในด้านสว่างก็ตามทีแต่เต้าหลางก็ทำให้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ตัวมู่หรงจื่อมาเป็นของตน
บุรุษเช่นเต้าหลางเป็นคนเช่นไรกันแน่หญิงสาวเย็นชาไร้หัวใจเช่นเธอกลับเป็นที่ต้องการของเขายิ่งนักหากแต่มู่หรงจื่อไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของชายใดทุกอย่างในวันนี้ก็เพื่อผู้มีพระคุณ ต่อให้ต้องทำในสิ่งที่ยากลำบากสักปานใดหรือถูกบอกให้เป็นของผู้ใดมู่หรงจื่อก็พร้อมจะทำตามแต่เอาเข้าจริงหรือบางทีมู่หรงจื่อจะยังเหลือหัวใจให้รักให้หวงแหนใครสักคนที่ชื่อว่าเต้าหลางก็เป็นไปได้
มันน่าโมโหยิ่งนักคนเช่นเต้าหลางอาจจะไม่มีความหมายเพียงพอในสายตาของมู่หรงจื่อแต่เขาก็เป็นแค่คนที่โง่งมเพียงเพราะหลงรักผู้หญิงเช่นมู่หรงจื่อ หมาป่าที่เดียวดายเช่นเขาเปลี่ยนไปได้ก็เพราะอยากดีพอสำหรับเธอต่อให้มู่หรงจื่อไม่เข้าใจเขาก็ไม่อาจปล่อยให้ผู้หญิงที่คู่ควรเช่นนี้หลุดลอยไปอยู่ในมือของผู้อื่นเป็นอันขาด
คงเพราะรักมากจึงเสียใจมากความรักไม่เห็นดีงามตรงไหนกันเลย แต่ทุกอย่างก็เป็นเพียงความเข้าใจผิดอันใหญ่หลวงเพราะทุกอย่างที่เต้าหลางทำก็เพียงแค่ต้องการเพียงแค่มู่หรงจื่อเท่านั้น นับจากนี้ชีวิตของเธอจะไม่เสมือนคนมีแต่ร่างกายแต่ไร้หัวใจอีกต่อไปเมื่อข้างกายของเธอจะมีเต้าหลางผู้นี้รอนแรมไปทุกที่ที่มีกันและกัน
มาถึงเล่มสองของชุดนี้แล้ว (เอาเข้าใจจริงมันควรเป็นเล่มแรกของชุดนี้ต่างหาก) ยิ่งพอตอนที่ได้หนังสือมาก่อนอ่านก่อนเล่มแรกอย่างท่านหมอป้อนรัก รู้สึกแบบนั้นจริงๆ เลยทีเดียว แต่เอาเถิดอย่าไปจุกจิกคิดมากอันใด นอกจากพระเอกยอดนิยมในมากกว่ารักจะมีคุณหมอมาเป็นอันดับต้นๆ แล้ว จอมโจรก็เป็นอีกอาชีพที่ถูกจับมาเป็นพระเอกเช่นกัน แต่ก็ต้องเป็นโจรชนิดมีคุณธรรมประจำใจกันบ้าง เล่มนี้พระเอกจึงได้การเลือกให้เป็นโจรกันไป
คล้ายคลึงกับท่านหมอป้อนรัก ที่พระเอกไม่ได้เป็นคนดีอะไรนักหนา ไม่ได้อยากช่วยคนเพราะใจอันเป็นกุศลแต่เล่มนี้รู้สึกสังเวชใจก็เลยช่วยๆ ไป พระเอกหยาบกระด้างเป็นโจรจึงรำคาญนางเอกในมาดสาวงามเจ้าน้ำตาเสียเหลือเกิน แต่ความจริงแล้วนางเอกไม่ใช่แบบที่พระเอกเห็นเลย ต้องบอกว่าก่อนเล่าแบบนี้สปอยส์เลยหรือ จะสนุกไหมเนี่ยตอนอ่านเอง คือนิยายเปิดเผยตัวตนนางเอกตั้งแต่แรกเลยค่ะว่านางเอกเป็นพวกใช้แผนนารีล่มรังโจร ยังไม่ทันได้เดาอะไรสักอย่าง เปิดเอง ชงเองเสร็จ แต่แผนจะสำเร็จเพราะอะไรยังไงมันไม่ได้จบแค่นั้น เพราะมันคือการเริ่มต้น พระเอกดันถูกใจแม่เสือสาวคนนี้แบบปักใจมาก ดังนั้นให้ทำอะไรเพื่อให้ได้นางเอกมาก็ยอมทั้งสิ้นทั้งปวง แต่คล้ายกับว่าอีกฝ่ายจะไม่อยากได้คู่ครองแบบนี้เหลือเกิน ก็ใครจะไปอยากได้สามีเป็นโจรกันเล่า แต่ถึงจะเป็นโจรก็มีหัวใจ ปกติพระเอกไม่เคยทำอะไรเพื่อคนอื่นเลย แต่เพื่อให้ได้นางเอก ทำได้ทุกอย่างจริงๆ งานนี้ความดีก็เลยเริ่มเข้าตาสักหน่อย ยิ่งการประกาศก้องนางเอกเป็นคนเดียวที่ยอมตายแทนได้ ประโยคที่เป็นไม้เด็ดแบบนี้เลยได้ใจไปครอง เข้าทำนองสาวงามมักแพ้แบดบอยแบบพี่โจรไปอีกคนหนึ่ง
ผู้ชายคนนี้มีดีอะไรให้หลงรัก คงเป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจกันเลยทีเดียว ถึงพระเอกจะเป็นโจรแต่อย่างที่บอกว่าเมื่อได้รับเกียรติให้เป็นพระเอก ก็ย่อมต้องมีความดีให้เห็นกันบ้างละ แน่นอนว่าปณิธานในการเป็นโจรอย่างหนึ่ง และต่อมาก็คือการปกป้องนางเอกแกมรำคาญใจ ตัวจะได้พ้นภาระปวดหัวที่ต้องมาดูแลผู้หญิงสาวแสนอ่อนแออย่างนางเอกก็พอจะมองเห็นว่า อีตาจอมโจรนี้มีดีในระดับหนึ่ง แต่ที่ดูจะเข้าสเป็คที่สุดก็คงเป็นแนวที่ว่า ต่อให้ไม่ทำดีกับคนทั้งโลกแต่เพื่อนางเอก เกิดมาเจ็บก็เพื่อเธอกันเลยทีเดียว อยากให้เปลี่ยนเป็นฝ่ายดีก็ได้ต้องแลกกับนางเอกนะ ผิวเผินดูจะเป็นคนไร้สาระ ไม่ได้เรื่อง สรรหาแต่เรื่องราว ซึ่งสุดท้ายก็ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้ทั้งหมด อย่าไปคาดหวังพระเอกแนวสุภาพอะไรทั้งสิ้นเลยนะคะ พระเอกยียวนกวนประสาทมากๆ แต่ดีตรงที่รักนางเอกแบบแสดงออกชนิดที่ทั้งคนรู้หมดยกเว้นนางเอกคนเดียว เพราะเธอคิดแค่ว่าตานี้คงอยากได้เธอร่วมเตียงหรือไม่ก็จะแก้เผ็ด เพราะนางก็พยศไว้ไม่น้อย
พล็อตและเนื้อเรื่องไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน มาไว เคลมไวกันมากมาย รังโจรถูกทำลายก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร ดูจะไม่สมกับที่บอกไว้เลยว่าช่างแข็งแกร่งแต่อ่อนหัดยิ่งนกั แต่คิดเสียว่ากว่าจะทำได้ก็วางแผนไปไม่น้อย ไม่งั้นคงไม่ใช้แผนนารีพิฆาตแบบนี้หรอก ซึ่งก็ถือว่าการสร้างบุคลิกนางเอกให้เข้มแข็งก็เหมาะสมกับพระเอกที่เป็นจอมโจร ถ้าไปได้พวกสาวอ่อนแอบอบบาง เราคงไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร นางเอกฝีมือไม่ได้น้อยไปกว่าพระเอกเลย แต่อาจจะสู้เล่ห์เหลี่ยมไม่ได้ก็แค่นั้น แต่ถ้าได้อ่านจริงๆ สิ่งที่รู้สึกเลยก็คือ คนที่เด่นไม่ใช่พระเอกแต่ดันเป็นท่านใต้เท้าและกุนซือคู่ใจ มาทีไรเด่นกว่าทุกที จะมีฉากที่ทำให้ท่านใต้เท้าเสียศูนย์ไปบ้างก็ฉากที่พระเอกเอาจริงว่าใครว่าเขาเป็นหมาป่าแค่ชื่อยังมีดีพอให้ท่านใต้เท้าต้องพึงระวังไว้ว่าเขายอมลงให้เพราะนางเอกคนเดียว จัดว่าเป็นฉากที่พระเอกเท่สุดแล้ว
ตัวเรื่องเองก็สนุกพอใช้ได้ พอจะเดามุกได้อยู่ว่าจะมาในทำนองไหน แต่ที่รู้สึกว่ากลับมาเป็นนิยายแบบการเล่าของโม่เหยียนก็คือจะรวบรัดตัดความไปไหนกับฉากตอนท้ายเรื่องที่จับตัวคนร้ายที่ท่านใต้เท้าอุตส่าห์วางแผนมาเนิ่นนานว่าจะต้องการกระชากหน้ากากออกมาให้ได้ เรื่องมันก็ดำเนินมาชนิดที่ว่าน่าสนใจแล้วว่าแผนกำลังจะลุล่วง แต่ไหงดันไม่เล่าต่อไปว่าจับได้ยังไง ทำอะไรต่อไป ก็เข้าใจว่าเนื้อเรื่องสำหรับตัวพระเอกนางเอกมันสำคัญ แต่ไม่พูดถึงสักนิดเลยว่าจัดการได้เพราะอะไร ตอนแรกก็สงสัยว่าคดีใหญ่ขนาดนี้นักเขียนจะต้องเก็บเอาไว้เล่าในเล่มถัดไปแน่นอนเลย อาจจะไปเฉลยทุกอย่างแบบละเอียดอีกทีในเล่มของท่านใต้เท้า ก็เล่มต่ออย่างกุนซือฯ ก็มีพูดๆ ไว้บ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไร สรุปคือมันจบลงในเล่มนี้แบบให้เราไปหาข้อสรุปเอาเองว่าท่านใต้เท้าจับได้แล้วนะเพราะแผนนารีพิฆาตอีกรอบหนึ่ง แต่จับได้ยังไงไม่รู้ หยวนๆ กันไปแค่ว่ามีหลักฐานในมือแล้ว ไม่รอดหรอก คนอ่านก็ไม่รอดสักเท่าไรก็เรื่องที่มันรวบรัดตัดความแบบนี้
แต่เอาเป็นว่าเรื่องนี้เป็นไง ก็สนุกในระดับหนึ่งค่ะ อ่านได้อยู่ พระเอกถือว่ารักนางเอกในระดับที่ผ่านมาตรฐานมากกว่ารัก ทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้ตัวนางเอกมาครอง พ่อแม่แง่งอนกันเล็กน้อยพอให้มีเรื่องราว แต่จะเสียตรงที่ว่าเนื้อเรื่องมันดำเนินเรื่องรวบรัดตัดความในตอนท้ายเล่มอีกแล้ว ให้เราไปคิดเอง จินตนาการเองว่าจะเป็นยังไง ซึ่งเป็นปัญหาที่เราเองเจอกับการอ่านนิยายของโม่เหยียนเป็นประจำเลยทีเดียว มันก็เลยทำให้เรื่องไม่ส่งให้สุดในอารมณ์จัดไว้ในหมวดอ่านได้จนจบเล่มแต่ยังไม่ประทับใจมากมายนัก แถมบางช่วงก็ปล่อยให้ตัวอื่นเด่นอีก จอมโจรหมาป่ากับมือปราบสาวเลยไปไม่ถึงฝั่งฝันเท่าไรค่ะ