เหยียนจิ่วเจี้ย เสาะแสวงหาเหล้าชั้นยอดที่จะช่วยทำให้เขาเมามายเพื่อลบเลือนคืนวันอันเจ็บปวดมาเนิ่นนาน และในที่สุดเขาก็ได้พบกับสุราดอกท้อเมามายที่ทำให้เขาเมาได้อย่างหนักหน่วง แต่ว่าสุราชั้นยอดชั้นนี้กลับมาน้อยนักจนเขาต้องเสาะหาผู้ปรุงมันขึ้นมา
เสิ่นหลิงเฟยสาวน้อยที่มีฝีมือด้านหมักสุราที่เก่งกาจและรับผิดชอบทุกอย่างลงบนบ่าของเธอ เธอไม่เข้าใจเลยว่าชายร่างใหญ่คนนี้ที่บุกบันมาหาเธอเพียงเพื่อสุราเท่านั้นหรือ ถึงเธอจะเป็นหมักสุราแต่กลับเกลียดชังคนชอบเมามายเช่นเขายิ่งนัก และเมื่อเหยียนจิ่วเจี้ย บังอาจขโมยสุราดอกท้อเมามายของนางดื่มไปถึงสามไหจนหมดสติ เธอจึงเลือกจะดัดหลังเขาด้วยการให้ทำงานชดใช้ค่าเหล้าที่หมดไป
จากชีวิตติ้งอ๋องที่ไม่ต้องมาคอยฟังคำสั่งใคร ไม่เคยสนใจใคร เหยียนจิ่วเจี้ยกลับมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือเสิ่นหลิงเฟยทำงานทุกอย่าง แม้ว่าเขาจะชดใช้ค่าเหล้าที่ลักลอบดื่มไปแล้วก็ตาม แต่เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมการได้อยุ่เคียงข้างเธอ ได้ดูแลทุกข์สุขของเสิ่นหลิงเฟยและครอบครัวจะเป็นสิ่งที่เขาปรารถนาจะทำเป็นที่สุด หากแต่สิ่งหนึ่งที่เขากลับไม่กล้าบอกเธอที่สุดคือ เขาคือติ้งอ๋องที่ใครๆต่างโจษขานถึง
และเมื่อความลับที่เก็บไว้แตกขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกดีๆที่เสิ่นหลิงเฟยกำลังมีให้ชายหนุ่มที่รักการดิ่มคนนี้ก็พลันสลาย เพราะเขาคือท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ แต่เธอเป็นเพียงหญิงหมักสุราต้อยต่ำ หากเพราะความโมโหจนทำให้เธอออกปากประชดเหยียนจิ่วเจี้ยกลับส่งผลให้เขาได้ทำตามใจปรารถนาที่จะได้ครอบครองและดูแลเธอไปตลอดชีวิต
หากการได้อยู่เคียงข้างเขากลับทำให้เสิ่นหลิงเฟยได้ค้นพบความลับในชีวิตที่เจ็บปวดของเขา และเธอก็ปรารถนาจะเยียวยาความเจ็บปวดทั้งหมดด้วยความรักที่เสิ่นหลิงเฟยมีต่อเหยียนจิ่วเจี้ย พอๆกับที่เขาก็มิอาจยอมให้เธอต้องเป็นอันตรายจากสิ่งใดบนโลกนี้ เพียงเพราะความรักที่มีให้เท่านั้น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ต้องบอกว่าน่ารักดีค่ะ พระเอกเป็นท่านอ๋องที่เอาแต่ใจตัวเอง ใครๆก็ไม่ค่อยชอบหน้า ส่วนนางเอกเป็นหญิงสาวธรรมดาหมักเหล้าขาย แต่เป็นคนสู้ชัวิตและไม่เคยย่อท้อต่ออะไรทั้งสิ้นค่ะ แม้เธอจะต้องทำงานหนักเลี้ยงน้องอีกหลายคน จนพระเอกที่มาช่วยงานเธอได้ค้นพบว่าเขาช่างทำตัวได้ไร้แก่นสารเอามากๆ
คำพูดหนึ่งในเรื่องที่ฟีน่าชอบมากค่ะ เป็นตอนที่นางเอกพูดแล้วพระเอกคิดได้ค่ะ
"บางครั้งเราก็ต้องห้ามไม่ให้ตัวเองหันกลับไปมองอดีต ขณะที่ยังมีกำลังมากพอจะเดินต่อไปข้างหน้า ก็ยอ่าให้กำลังใจต้องเสียเปล่าโดยการคร่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ข้าไม่กล้าหันกลับไป ไม่กล้าคิดว่าเหนื่อยหรือไม่เพราะเกรงว่าหากคิดขึ้นมาแล้วอาจจไม่มีแรงก้าวขาต่อไปได้"
เพราะนางเอกสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างรวดเร็ว มีภาระเลี้ยงน้องๆ มีงานหนักต้องทำเธอจึงต้องเข้มแข็งค่ะ เป็นสิ่งที่พระเอกประทับใจมากๆ
ส่วนตัวเนื้อเรื่องหวานค่ะ พระเอกเป็นห่วงเป็นใยนางเอกสุดๆ มาคอยช่วยเหลืองานตลอดทั้งๆที่ใช้หนี้ค่าเหล้าที่ขโมยกินจนหมด หรือแม้แต่หลังแต่งงานกันก็รักและหวงแหนนาเงอกมากๆ หุๆๆ และท่านอ๋องคนนี้ก็ออกอาการหื่นเอาการเชียวค่ะ
สรุปแล้วเรื่องผ่านเลยค่ะ แนะนำให้หามาอ่านค่ะ แล้วจะไม่ผิดหวัง