เรียกว่ากว่าฟีน่าจะได้ครบทั้งสามเล่มนี้ก็หืดจับเอาการค่ะ แต่ก็ดีนะคะทยอยมาจะได้มีเวลาอ่าน และฟีน่าก็มีเวลารีวิวด้วยค่ะ ได้รู้สึกว่าชอบไม่ชอบเล่มไหนอย่างไรดีค่ะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาจะรีวิวแล้ว ฟีน่าจะเรียงลำดับพูดถึงเรื่องที่ส่วนตัวฟีน่าชอบไว้ก่อนนะคะ ฟีน่าชอบหนี้วิวาห์ที่สุดค่ะ ประกาศิตหัวใจกับรักอำพรางก็รองลงมา



คอมเมนต์หนี้วิวาห์ค่ะ

อ่านคำโปรยคร่าวๆก็พอจะเข้าใจแล้วใช่ไหมค่ะว่าจะแนวไหน ใช่แล้วค่ะ พระเอกและนางเอกเป็นคู่หมั้นคู่หมายแต่เกิด แต่ชะตากรรมทำให้พ่อแม่นางเอกตาย แถมหมดตัว นางเอกโดนพี่ชายและพี่สะใภ้จับขายเข้าหอนางโลม นางเอกที่ไม่อยากเป็นนางคณิกาเลยอ้อนวอนต่อเทพจันทราให้เปลี่ยนเธอจากหญิงงาม เป็นหญิงขี้เหร่ และนั่นก็ได้ผล นางเอกไม่ต้องทำงานเช่นนั้น แต่เมื่อพระเอกที่เป็นคู่หมั้นมาตามเจอก็แทบช็อก เพราะจำได้เลาๆว่านางเอกตอนเด็กๆหน้าตาน่ารัก แต่ไฉนโตขึ้นถึงอัปลักษณ์ยิ่งนัก จะสลัดทิ้งนางเอกก็ไม่ยอม ขอตามกลับไปกับพระเอกที่แสดงออกว่ารังเกียจ และเมื่อนางเอกไม่ไปก็ขอกลั่นแกล้งเพื่อให้นางเอกทนไม่ไหว หากนางเอกใจเด็ดสุดๆ ทนทุกอย่าง จนพระเอกเห็นใจ และมองเห็นความดีของนางเอก กลายเป็นความรัก ที่ไม่น่ามีปัญหาอะไรถ้าไม่เพราะเจอตัวอิจฉาเข้าไป เลยเกิดเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยแต่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าพระเอกรักนางเอกแค่ไหน และรักเธอที่ตัวเธอไม่ใช่เพราะหน้าตาและพรสวรรค์

ส่วนตัวฟีน่าอ่านตอนแรกๆอาจจะไม่ชอบพระเอกเท่าไรค่ะ เพราะพระเอกเป็นประมุขน้อยแห่งตระกูลที่อาชีพขายพวกเครื่องประทินโฉม ก็เลยสนใจแต่ความงามของหน้าตาและของสวยๆงามๆตลอดเวลา พอมาเจอนางเอกที่เป็นคู่หมั้นหน้าตาขี้เหร่เข้าไปก็เลยรับไม่ได้ อาการปากร้ายใจดำเลยมีมากหน่อยค่ะ และยิ่งแกชอบแกล้งนางเอกให้เสียใจบ้าง อับอายบ้างก็เลยออกแนวว่านิสัยไม่ดี เกือบลาขาด แถมดันไปตบนางเอกทีหนึ่งเพราะคิดว่านางเอกละเลยหน้าที่จนต้นไม้ที่สำคัญต้องตาย แต่แกมาแก้ตัวได้เพราะว่าชักเริ่มเห็นความดีนางเอกเรื่อยๆ และรักนางเอกจากความดีของนางเอก โดยที่ไม่ได้เห็นรูปโฉมที่แท้จริงของนางเอก ดูแล เอาใจใส่ปกป้องนางเอกได้จากคนรอบข้าง แถมให้กำลังใจนางเอกยามที่รู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา

และตอนนางเอกรู้สึกว่าพรสรรค์ที่มีหมดไป เขาก็ยังยืนยันจะรักนางเอกต่อไป พระเอกเลยได้คะแนนตรงนี้ไปเลยค่ะ คะแนนไม่ชอบน้ำหน้าตอนแรกหายหมดเลยค่ะ

ส่วนนางเอก เธอแบบว่าอึด อดทนต่อคำพูดแย่ๆของพระเอกตลอดเวลา จนบางครั้งฟีน่าล่ะสงสารนางเอกไปเลย แต่จะให้ทำไงในเมื่อเขาคือความหวังสุดท้ายในชีวิต นางเอกโดนใจฟีน่ามากค่ะ เธอไม่เคยอ่อนแอ ย่อท้อต่อสิ่งใด โดนคนดูถูกหยาดเหยียมเท่าไรก็ไม่เคยหมดหวัง สิ่งเดียวที่ทำคือเพื่อให้พระเอกสมหวังดั่งตั้งใจ รักพระเอกที่สุด เธอเป็นผู้หญิงที่ล้ำค่ากว่าหน้าตาที่ไม่สวยค่ะ ต้องยกนิ้วโป้งให้สองนิ้วเลยค่ะ

อย่างที่บอกค่ะว่าช่วงแรกฟีน่าไม่ค่อยชอบพระเอกเท่าไร เพราะเขามองคนที่หน้าตาเท่านั้น แต่โดยเนื้อแท้แล้วเขาก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้าย ตรงกลางๆเรื่องที่พระเอกเริ่มเห็นค่านางเอกแล้วฟีน่าชอบค่ะ เพราะพระเอกเรียนรู้ที่จะรักนางเอกเพราะอะไร นางเอกที่โดนเขาแกล้งตลอด กลับไม่เคยเกลียดเขา ในทางกลับกัน เธอทำทุกอย่างเพื่อเขา ไม่รักได้ยังไง รักทั้งๆที่นางเอกไม่สวยด้วยซ้ำไป

ฟีน่าชอบแบบนี้มากกว่า เขากล้าออกปากบอกรักนางเอกทั้งๆที่เธอยังไม่สวยเหมือนเดิม ถ้าไปบอกหลังจากนางเอกกลับมาสวยอย่างเดิมแล้ว เพราะถ้าแบบนั้นฟีน่าว่ามันรักแค่หน้าตามากกว่าค่ะ เหมือนเรื่องแก้วหน้าม้าค่ะ พระเอกของเรื่องนั้นรักนางเอกที่หน้าตาแท้ๆ ถ้าขี้เหร่แบบแก้วหน้าม้าต่อให้ดีแค่ไหนก็ไม่รัก แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ เขาไม่อายที่จะแสดงให้คนทุกคนรู้ว่าเขารักนางเอกจริงๆ กลับกลายเป็นว่านางเอกเสียอีกที่กลัวพระเอกจะอายที่อยู่กับเธอ แต่เขาก็เป็นคนกระตุ้นให้นางเอกกล้าและคิดว่าตัวเองคู่ควร เขาเข้าใจในสิ่งที่นางเอกเคยบอกว่าความงามของคนอยู่ที่จิตใจไม่ใช่หน้าตา ไม่รู้ว่าจะมีผู้ชายแบบนี้บนโลกไหมเนี่ย


อ่านแล้วฟีน่าจะค่อยๆรักพระเอกค่ะ พระเอกก็เหมือนผู้ชายทั่วไป รูปกายภายนอกอาจจะจับตาจับใจในครั้งแรก แต่หากมองลึกลงไปจะเห็นความงามที่แท้จริง เหมือนกับในเรื่องที่จะมีคุณหนูอีกคนที่มาแอบรักพระเอก หน้าตาสวยแต่ใจร้าย ต่างจากนางเอกอย่างสิ้นเชิง ยิ่งเป็นตัวเปรียบเทียบให้เห็นได้ชัด


จะว่าไปพระเอกเรื่องโรแมนติคไม่เบาแถม ที่ฟีน่าชอบที่สุดคือ พระเอกที่ทำกิจการเครื่องประทินโฉมเขาจะมีแป้งหอมที่เลื่องชื่อชนิดหนึ่ง ที่เขาไม่คิดจะทำขาย เพราะมันเหมือนสื่อรักที่ทำให้เขาและนางเอกรักกัน จึงเลือกจะทำแป้งหอมเพื่อนางเอกคนเดียว และไม่คิดทำขายอีกต่อไปไม่ว่าใครให้ราคาเท่าไร กลิ่นนี้เพื่อเธอคนเดียว น่ารักมาก

นางเอกได้พระเอกไปเป็นสามีนี้โชคดีที่สุด แต่นางเอกก็สมแล้วค่ะที่ได้พระเอกคนนี้ไป เพราะเธอสวยทั้งจิตใจและหน้าตา เรื่องนี้เลยทำให้ฟีน่าชอบ แม้พระเอกจะร้ายๆ ตอนแรกเหมือนกันทุกเล่ม ที่เกือบทำเอาฟีน่าเกลียดขี้หน้าพระเอกที่ผิดพลาดไปตรงตบหน้านางเอกนี้ล่ะ แต่เขาก็เปลี่ยนมาเป็นนุ่มนวลอ่อนโยน และการดำเนินเรื่องราบรื่นกว่าค่ะ ไม่รวบรัดในเรื่องเหตุการณ์จนเกินไป

การดำเนินเรื่องจะเป็นการค่อยๆให้พระเอกมองเห็นความจริงใจและมุ่งมั่นของพระเอก ซึ่งใช้ได้เลยค่ะ ความสัมพันธ์มันค่อยๆเปลี่ยนไป เมื่อคนหนึ่งได้เห็นความดีของอีกคน คนที่เค้าไม่เคยสนใจและอับอายหากคิดจะแต่งมาเป็นภรรยา แต่คนที่เขาไม่เคยเห็นค่า กลับมีค่ายิ่งนัก ภรรยาที่เหมาะสมคือคนที่จะช่วยประคับประคองและเพื่อนคู่คิดกันหรือว่าเพียงเพราะหน้าตาของเธอเป็นดั่งเขาใฝ่ฝันอะไรแบบนั้น

ประกาศิตหัวใจ

ประกาศิตหัวใจเป็นเรื่องของพระเอกที่หยิ่งยโสในชาติตระกูลและความเป็นอ๋องผู้สูงศักดิ์ไม่เคยต้องเจอเรื่องลำบากใดๆ แต่แล้วกลับตื่นมากลายเป็นทาสติดดิน โดนส่งขายราวกับไม่ใช่คน จนโดนนางเอกซื้อมาทำงานเพราะค่าตัวถูกมา ก็พระเอกหมดสภาพโดนซ้อมจนต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มขนาดไหน ด้วยความพระเอกหยิ่ง หัวแข็ง ก็ไม่ยอมทำตามคำสั่งนางเอกง่ายๆ วางมาดตลอด ดีว่านางเอกปากร้าย มือหนักแต่ใจดี ไม่ถือโทษพระเอกเท่าไร แถมเอาใจใส่พระเอกจนพระเอกเริ่มเห็นความดีว่านางเอกเป็นแค่สาวชาวบ้านธรรมดาแต่กลับมีจิตใจที่ดีงาม ก็เลยเริ่มดีกับนางเอกบ้าง แต่ก็ไม่ดีที่สุด จากนั้นความสัมพันธ์ก็ค่อยๆดีขึ้น จนเปลี่ยนจากแค่ลูกน้องมาเป็นคนรักแบบไม่ตั้งใจ แต่นั้นล่ะยิ่งทำให้พระเอกรู้ตัวว่ารักแล้ว และเมื่อรักแล้วก็ต้องคอยปกป้องนางเอกจากอันตรายที่แอบแฝงมาจากใครบางคนและจากคนที่ต้องการฆ่าพระเอก นางเอกก็เลยต้องรับเคราะห์ไปนิดหน่อยค่ะ พอให้มีเรื่องพิสูจน์น้ำใจพระเอก แต่สุดท้ายก็ลงเอยอย่างหอมหวาน ไม่ต้องคิดมากตามแนวมากกว่ารัก

อ่านแล้วเป็นไง ให้อารมณ์แบบโฉมงามกับเจ้าชายอสูรค่ะ พระเอกนิสัยไม่ดีต้องโดนดัดนิสัย แต่ไม่ใช่จากนางฟ้า หากเป็นคนปองร้ายแทน ก็สนุกดีค่ะ เพราะพระเอกแกเป็นพวกท่านอ๋องเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ประมาณว่ารู้ไหมว่าข้าคือใครหรือไม่ก็รู้ไหมตรูลูกใคร แต่ใครจะเชื่อ แกเหมือนพวกเด็กเอาแต่ใจที่ไม่รู้จักความลำบากค่ะ จนบางครั้งรู้สึกว่าแกขี้โวยวายไปหน่อยค่ะ จะบ่นจะเอาแต่ใจไปทำไมกันพ่อคุณ สภาพอย่างนั้นใครจะไปเชื่อว่าเป็นท่านอ๋องย่ะ โทรมหมดสภาพการใช้งาน ดีนะมีความเก่งกาจเรื่องวรยุทธ์ไม่งั้นเป็นพวกพึงพาอะไรไม่ได้ จะว่าแกน่ารักไหม ก็พอไหวค่ะ แกขี้หึงน่ารักดี ไม่ชอบให้นางเอกอยู่ใกล้หนุ่มๆที่ไหน ปกป้องดูแลนางเอกได้ ทำอะไรๆเพื่อนางเอกได้

เสียตรงไม่ยอมรับความจริงว่าตอนนี้ตัวเองไม่ใช่ท่านอ๋องแล้ว เป็นแค่ทาสของนางเอก ร่ำร้องจะให้ทุกคนปรนนิบัติเขา ต้องเอาใจเขา เหมือนเด็กไม่ได้ดั่งใจไปหน่อยค่ะ คือถ้าสุขุมกว่านี้ ประมาณครุ่นคิดว่าจะกลับมาจัดการพวกที่ทำให้เขาเป็นนี้ สงบ เย็นชากว่านี้จะได้ใจค่ะ พระเอกเหมือนเด็กหนุ่มเลือดร้อนไปนิดหนึ่งค่ะ ติดตรงนี้ล่ะ แต่เรื่องรักนางเอก ปกป้องนางเอกโอเคอยู่ค่ะ

ส่วนนางเอก เป็นพวกสาวบึกบึน สู้ฝนทนแดดทุกสถานการณ์โลก ปกป้องคนที่ตัวเองรักหมด ไม่ว่าจะเป็นใครแม้แต่ผู้ชายอกสามศอกอย่างพระเอก อาจจะปากร้าย มือหนัก ไม่สวยเลอเลิศ แต่แท้จริงเป็นคนจิตใจดี มีน้ำใจ เห็นได้จากตอนซื้อพระเอกมาทำงานนี้ล่ะ ราคาถูกก็จริง แต่สภาพเหมือนคนจะตาย ยังเสี่ยง แถมมาดูแลอย่างดี ลูกน้องอย่างพระเอกจะขี้วีนแค่ไหนก็ทนได้ แต่ถ้าเหลือทนก็จัดการซะอยู่หมัด โดนรวมแล้วนางเอกมองแล้วเป็นผู้ใหญ่กว่าพระเอกค่ะ แต่ก็มาจากที่นางเอกปากกัดตีนถีบกว่าพระเอกที่แสนสุขสบาย

เนื้อเรื่องเบาๆ สบายไม่ต้องคิดมาก เพราะพระเอกเป็นถึงท่านอ๋องมีวรยุทธ์ที่ปกป้องนางเอกได้ เป็นเพื่อนคู่คิดให้นางเอกได้ เสียอีตรงพระเอกขี้วีนนี้ล่ะคะ รสนิยมฟีน่าชอบพระเอกขรึม แค้นแต่ไม่แสดงออกแบบโวยวาย เก็บไว้ลึกๆ แบบนี้น่ากลัวกว่าค่ะ เมื่อพระเอกมีปากมีเสียงไปนิดเลยทำลายความสุขุมที่พระเอกน่าจะมีไป ก็เลยทำให้ฟีน่าเกือบจะแนวแล้วค่ะ แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดจนเรียกว่าอ่านไม่จบไม่ได้นะคะ ฟีน่าจะชอบอาการหึงหวงของพระเอก ที่ยอมทำงานหนักคนเดียวก็ได้ แต่อย่าให้นางเอกจ้างผู้ชายอื่นมาช่วยงาน

และขำๆที่เขาประชดนางเอก เพราะกลางๆเรื่องนางเอกโดนพระเอกปล้ำไปแล้ว แต่นางเอกไม่อยากให้บอกใคร ก็เลยประชดประมาณว่า คุ้มนะ ซื้อเขามา ทำงานทั้งนอกเตียงและบนเตียง เหมือนเป็นชายบำเรอไงไม่รู้

และถามว่าชอบช่วงไหนสุด คือช่วงที่พระเอกคอยออกหน้าปกป้องนางเอกนี้ล่ะคะ ยิ่งช่วงสองนี้ พระเอกทำให้นางเอกได้ทุกอย่าง มาประทับใจตรงนี้ล่ะคะ แม้แต่ชีวิตก็ยอมเสี่ยงให้นางเอก

แต่ปัญหาของมากกว่ารักคือ มันเล่มไม่หนามาก ทำให้รายละเอียดของท้ายเรื่องมันเลยรวบรัดตัดความมากไปหน่อยค่ะ ทำให้เนื้อเรื่องมันสะดุดไปหน่อยค่ะ เพราะจู่ๆ พระเอกก็หายไป ไม่รู้ไปทำอะไร จริงๆก็พอเดาได้นะคะ แต่ด้วยพื้นที่ที่มันมีแค่นี้เลยใส่ได้แค่นี้ บทบาทของตัวร้ายก็เลยโดนกำจัดแบบไม่มีอะไรเลย นอกจากคำบอกเล่าของพระเอกเท่านั้น บางคนก็อาจจะคิดว่าดีไม่เปลืองการอ่าน แต่มันทำให้เนื้อเรื่องขาดๆไปค่ะ

และที่หยึ๋ยๆ เป็นการส่วนตัวคือ นางเอกเป็นแม่ครัว ตอนท้ายทำอาหารให้พ่อสามีฉลองวันตรุษจีนอะไรแบบนั้น เป็นเนื้องู ขดในโถ แม่เจ้าฟีน่าแพ้พวกสัตว์เลื้อยคลานที่เป็นเมือกๆ อย่างงูอย่างแรง แล้วอธิบายประมาณว่าเอางูมาทำเป็นมังกร ขดในโถ พอเปิดฝาก็มาหัวเหมือนมังกรโผล่ออกจากโถ คือคนอ่านสยองค่ะ ปลาบปลื้มไม่ขึ้นค่ะ น่ากลัวชะมัดยาด อันนี้เรียกว่าไม่เกี่ยวกับคนเขียนหรือเนื้อหาใดๆค่ะ ความไม่แนวงูส่วนตัว เรียกว่าฝังใจฟีน่ายิ่งกว่าตอนไหนอีกค่ะ พูดแล้วยังสยองอยู่เลยล่ะ

โดนรวมก็จัดว่าโอเคอยู่แต่ไม่ได้ชอบมากเท่าไรค่ะ พออ่านได้ หรือว่าช่วงนี้ฟีน่ามีปัญหาว่าตายด้านมากค่ะ อ่านอะไรก็แบบ อืมห์ สนุกดีแต่ยังไม่โดนใจจนกรี๊ด แบบเรื่องนี้ต้องขอเป็นแม่ยก แต่ยังไม่จัดว่าอยู่ในข่ายเบื่อนิยายค่ะ เพราะยังอ่านแล้วสนุกแค่ไม่บ้าบอสุดขอบโลกก็เท่านั้น

รักอำพราง

คำโปรยบ่งบอกแล้วค่ะว่ารันทด ใช่เลยค่ะ เรื่องราวประมาณนี้ค่ะ โศกนาฏกรรมของความรักที่เก็บซ่อนไว้ของหนุ่มสาวสี่คน แต่มีหลายปัจจัยขวางกั้น นั่นทำให้ทุกคนต้องทุกข์ทน แต่นางเอกเลือกจะเป็นผู้ยืดอกรับทุกอย่าง เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองต้องเสียสละและเธออดทนได้ทุกอย่าง เธอมีคุณค่าน้อยกว่าทุกคน เมื่อวอนขอเทพจันทราให้ย้อนคืนวันกลับไปได้ แต่เธอไม่รู้เลยว่าต้องเลือกกับอะไร และทุกอย่างก็ไม่อาจเปลี่ยนไปได้หมด บางอย่างก็ยังคงอยู่ให้เธอต้องชดใช้ความผิดที่คิดลิขิตกฏสวรรค์ด้วยตัวเอง นางเอกต้องกินน้ำตาต่างข้าว ทนให้พระเอกทำร้ายจิตใจ กว่าจะลงเอยกันได้ นางเอกสะบักสะบอมไปจนเรียกว่าขาข้างหนึ่งกำลังจะก้าวลงยมโลกแล้วค่ะ แต่ผ่านบ่อน้ำตามาได้ และจบลงแบบแสนสุขสันต์

ขอบอกว่าเล่มนี้โคตะระรันทดใจเลยค่ะ น่าจะเปลี่ยนจากรักอำพรางเป็นรักทรหดหรือรักต้องทนเลยค่ะ

พระเอกแกแค้นจนเหมือนว่าจะเอานางเอกให้ตายกันไปข้างหนึ่ง เพราะเขาโดนคนที่รักที่สุดอย่างแม่ทรยศความไว้วางใจ ซ้ำร้ายมาต่อด้วยนางเอก พี่ชายและว่าที่ภรรยาทำร้ายเขาอีก แต่ทุกคนก็หนีไปหมดแล้ว เหลือไว้แต่นางเอกที่ต้องชดใช้ทุกอย่าง พระเอกที่เต็มไปด้วยความแค้นระคนรัก จึงเลือกจะลงโทษนางเอกให้เจ็บ ให้จำว่าอย่าทำให้เขาผิดหวังอีก เป็นพระเอกที่ความแค้นปิดบังทุกอย่างไปหมดค่ะ

ส่วนนางเอกต้องบอกว่าเธออึด ถึก บึกบึนเป็นคูโบต้าเรียกพี่ อย่างไม่เคยเจอนางเอกมากกว่ารักเจอมาก่อนค่ะ ก้มหน้าก้มตาทนทุกอย่าง เพราะรู้สึกว่าติดค้างพระเอก ไหนจะพระเอกที่เกลียดไม่พอ ยังมีบรรดาคนรับใช้ทุกคนก็รุมเกลียด อะไรๆก็ลงกับนางเอกหมด แต่เธอก็ทำได้แค่ยอมรับสภาพไปค่ะ ไม่มีสิทธิ์ปริปากขอความเห็นใจใดๆทั้งสิ้น เจ็บจนเจียนตายก็ต้องทนเพราะรักพระเอก แม้ชีวิตก็ให้เขาได้เพราะรักเขาที่สุด ตัวเองตายได้ แต่พระเอกอย่าตาย คืออะไรที่ว่ารันทดเนี่ยนางเอกเรื่องนี้เจอทุกรูปแบบค่ะ อะแฮ้ม เตือนก่อนว่าเรือ่งนี้ขอสปอยส์สุดฤทธิ์ค่ะ เพราะมันอัดอั้นตันใจมากอยากระบาย

บอกตรงว่าฟีน่าไม่แนวค่ะ เพราะนางเอกน่าสงสารสุดๆค่ะ ทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นค่ะ ตัวเองเจ็บเจียนตายก็ไม่เป็นไร ขอให้พระเอก พี่ชายและคนรักที่เป็นคู่หมั้นพระเอกได้สมหวัง แม้จะทำให้นางเอกโดนตราหน้าว่าเลวก็ยอม

ทำให้ฟีน่าเกลียดพี่ชายและแฟนไปเลยค่ะ เห็นแก่ตัวที่สุด ทำไมต้องให้นางเอกเสียสละ พอเธอไม่ทำให้ก็โวยวายว่าทำไมนางเอกไม่ช่วย ทั้งๆที่ตอนแรกนางเอกก็ถามแล้ว แต่ก็ไม่กล้าสู้ความจริง แต่เมื่อเกิดเรื่องนางเอกก็รับเคราะห์ไปทั้งหมด หนีไปไม่เหลือ เพราะเชื่อว่านางเอกรับมือได้ พี่นางเอกแมนมากๆ เหมือนกับคนรักสองคนนี้เห็นแก่ตัวจนน่ารังเกียจค่ะ แต่นางเอกน่ะ รักพี่ชายกับแฟนมาก จนน่าสงสาร แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัจจัยที่ทำให้นางเอกยอมทุกอย่าง แต่เพราะพระเอก ที่เธอรักเขาและรู้สึกว่าตัวเองผิด ทั้งๆที่เธอไม่ผิดอะไร

ก็ในเมื่อนางเอกรักพระเอก แต่รู้ว่าไม่คู่ควร แถมพระเอกมีคู่หมั้นที่พร้อมสมอยู่เคียงข้างจะให้เธอทำเช่นไร หากพระเอกประมาณว่าทำอะไรที่ดีกว่า ทำตัวสนิทสนม มีใจแต่ไม่เอ่ยจะดีมาก แกเล่นพูดนัยๆว่าอยากอยู่กับนางเอกแต่ไม่เห็นทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยออกปากจะแต่งมาเปนอนุก็ยังดี แต่นี้เฉยๆ พอนางเอกปลอมตัวมาแทนคู่หมั้นที่หนีไปกับพี่ชายแล้วก็มาลงที่นางเอก หาว่ามักใหญ่ใฝ่สูง รับโทษไปเถอะหล่อน ฟีน่าเลยไม่เอาเลยค่ะพระเอก ใจร้ายแบบว่า โหดหินมากๆ แม้จะแอบดู แอบเป็นห่วง แต่พวกเป็นห่วงในใจหากไม่คิดทำอะไร ลากนางเอกขึ้นเตียงกลางคืน กลางวันไล่ส่ง ให้คนในบ้านหยามเล่น นางเอกก็แสนดีไม่ปริปากว่าพระเอก แถมยังมีสาวสวยมาบ้านให้นางเอกเสียใจอีกนี้ ไม่ไหวๆ ไม่พอเข้าใจผิดนางเอกตลอด ไม่เคยไว้ใจเลย ความผิดครั้งเดียว แก้ไขและให้อภัยไม่ได้แม้ความดีเป็นร้อย

ฟีน่าสงสารนางเอกที่สุดค่ะ เธอคือผู้เสียสละตัวจริง เมื่อฝืนลิขิตฟ้า เธอจึงต้องทนทุกข์คนเดียว กล้ำกลืนกินน้ำตาไป ไม่มีคนสนใจ แต่เธอก็แสนเข้มแข็ง ทนได้ๆ ขอให้พระเอกมีความสุขก็พอ มองเค้ามีความรัก แม้ตัวเองจะน้ำตาอาบน้ำไม่เป็นไร ขอให้พระเอกยิ้มได้ก็พอแล้ว โอ๊ยๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดพี่ชายนางเอก แฟนพี่ชายและพระเอกค่ะ อะไรจะทำร้ายนางเอกได้ตลอด

แต่ฟีน่าไม่เกลียดพระเอกเท่าพี่นางเอกนะคะ ไร้ประโยชน์สิ้นดี นี้หรือคนเป็นพี่ทำให้น้องสาวที่ยอมแม้แต่ขายตัวหาเงินให้พี่เป็นจอหงวน ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง เป็นได้แค่บัณฑิตอ่อนแอ ที่เห็นแก่ตัวที่สุดค่ะ พระเอกนี้ฟีน่าพอจะเข้าใจเหตุผลนะคะ เลยไม่เกลียดเท่าไร

แต่เพราะวิบากกรรมนางเอกมันเยอะมากค่ะ เยอะจนฟีน่าอยากให้นางเอกตายไปเลยค่ะ ทุกข์มาก แต่อะไรก็เท่านางเอกต้องแท้งลูกโดยไม่มีใครรู้แม้แต่พระเอก ต้องใช้มือเปล่าๆ ขุดหลุมฝังลูกตัวเอง บาดเจ็บเจียนตาย ทั้งแท้งลูก โน่นนี้ พอพระเอกบาดเจ็บ ก็ต้องฝืนสังขารไปขอร้องหมอมาให้ช่วยเขา แต่พระเอกกลับคิดว่าเธอวางยาเขาอะไรแบบนั้น จับมาขังคุก แต่นางเอกก็ยังรักภักดีต่อเขาต่อไป ยอมให้ควักตาตัวเองไปช่วยพระเอก กว่าเขาจะรู้ว่านางเอกดีเท่าไร นางเอกก็จะตายรอมร่ออยู่แล้วค่ะ แบบนี้ไม่ให้ฟีน่าชังน้ำหน้าคนรอบข้างนางเอกได้ไงค่ะ

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารนางเอกนะคะ ทำกรรมทำเวรไว้มากมายจริงๆ แต่เธอก็ทำเพียงแค่คำโง่ๆว่ารักนี้ล่ะ เขาไม่รักตอบ เกลียดแค่ไหนก็จงรักภักดีต่อไป แต่เพราะพระเอกและคนรอบข้างทำอะไรกับนางเอกเยอะมากค่ะ ตอนมาทำดีไถ่โทษมันนิดเดียวเอง ฟีน่าเลยไม่เอาอ่ะ ไม่อินด้วย ไม่เห็นใจด้วยเลยแม้แต่น้อยค่ะ นางเอกน่าจะตายเลยค่ะ จะได้สิ้นสุดความทุกข์เสียที

ฟีน่าน่ะไม่เข้าใจพระเอกตรงที่ เห็นแล้วว่านางเอกไม่ได้คิดมาเป็นเมียเขาแท้ๆ ก็ยังแค้นนางเอกไม่เลิกรา แถมเชื่ออะไรง่ายดาย โดยไม่ยอมคิดถึงความดีหนหลังนางเอกแม้แต่น้อย ประมาณฉลาดทุกอย่าง ยกเว้นนางเอก แกฝังใจว่านางเอกเลวแล้ว ดีแค่ไหนก็ไม่เชื่อ แค้นและลงโทษนางเอกมาเกือบจบเล่ม มาเข้าใจนางเอกเพราะคนอื่นยืนยัน ไม่ใช่เพราะเชื่อในความรักนางเอก คะแนนแกตรงฮวบๆ แทบไม่เหลือหลอ ตอนง้อก็นิดเดียว ไม่สมกับความผิดและสิ่งที่นางเอกเจ็บตัวไปมากมายขนาดนั้น ฟีน่าเลยส่ายหน้าลาแกไปค่ะ พระเอกคนนี้ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะ คู่แข่งพระเอกนิยายไทยได้หลายคนค่ะ ปกติพระเอกมากกว่ารักไม่ใจร้ายขนาดนั้นแต่เรื่องนี้เอาโล่ห์ไปพร้อมกับพี่ชายนางเอกเลยค่ะ

ปกติฟีน่าจะไม่ชอบตัวร้าย แต่เรื่องนี้คนที่ทุเรศที่สุดคือพี่ชายและคนรัก ที่เป็นคู่หมั้นพระเอก อะไรๆก็นางเอกหมด ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ถ้าขาดนางเอกคงตายค่ะ ไร้ความเป็นผู้นำอย่างสิ้นเชิง ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นคนที่เธอรักเนี่ย นางเอกคงไม่เจอชะตากรรมแย่ๆแบบนี้

เนื้อหาส่วนใหญ่ อยู่กับความแค้นพระเอก การเอาคืนนางเอกให้เจ็บปวดที่สุด แม้พระเอกจะเจ็บไปด้วย แต่ไม่ช่วยอะไรนอกจากมองจากมุมมืดๆ ที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ ไม่ต้องคิดอะไรเลยจะดีกว่า เพราะไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นแม้แต่น้อย แต่จะยิ่งทำร้ายนางเอก นางเอกที่มุ่งมั่นกับคำว่าเธอทนได้ อะไรก็มอบให้เธอเถอะ เธออดทน หนังหนา ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่ทรมานกับทุกอย่าง เรียกว่ารักจนมัวเมาจนมากไปค่ะ คนเรามันก็มีลิมิตกันบ้าง แต่นางเอกไม่มีเลยค่ะ ทนเพราะรักจริงๆ

ฟีน่าว่าเนื้อหานิยายมันพูดถึงอดีตมากไปค่ะ จนไม่สนุกเอาเลย แป๊บๆ พระเอกหรือนางเอกต้องย้อนคิดถึงอดีตที่เคยใกล้ชิดกันมาก เหตุการณ์สำคัญๆต่าง และพระเอกก็รู้สึกว่ารักนางเอกนะ แต่ไม่แสดงออกเท่าไร เอาแค่มีนัยๆพอแล้ว ทีเล่นทีจริงกับนางเอกไปเรื่อยๆ หากไม่คิดทำอะไรสักที ไงล่ะ พระเอกก็มีส่วนผิดเช่นกัน แต่ทำไมทุกคนต้องมาลงที่นางเอกไม่รู้ค่ะ

โดยรวมทั้งหมดแล้วฟีน่าไม่แนวค่ะ เพราะนิสัยฟีน่าไม่ชอบอะไรที่ทำร้ายจิตใจกันเกินไปค่ะ อย่างที่บอกว่ารันทดสุดตอนนางเอกแท้งลูกคนเดียว ไม่ตกเลือดตายก็บุญแล้ว ไม่มีใครรู้สักคน ต้องขุดหลุมฝังลูกตัวเองอีก มาต้องควักตาให้พระเอกอีก แต่ดันโดนเขาหาว่าจะฆ่าตัวเอง ติดคุกจะตายล่ะ ดีว่าพระเอกรู้ความจริงก่อนเลยไม่ตาย เจอเข้าไปทุกรูปแบบแห่งควมชอกช้ำขนาดนี้ ฟีน่าขอลาค่ะ

ตอนท้ายฟีน่าว่ามันไม่ไหวเลย พี่ชายนางเอกที่หนีหายไป ได้เป็นจอหงวนผู้เก่งกาจ ฟีน่าไม่เอาเลยค่ะ ผู้ชายไม่เป็นผู้นำ เอะอะก็น้องสาวแบบนี้ จะมาเป็นขุนนางบ้านเมือง จะทำอะไรได้ เกิดปัญหามิวิ่งหาน้องสาวให้ช่วยหรือ หรือไม่ก็น้องเขย เท่านั้นหรือค่ะ

นางเอกน่ะดี แต่รักคนอื่นมากเกินไปจนลืมดูกำลังตัวเองว่าจะทำได้แค่ไหนค่ะ ต้องทุกข์คนเดียว มีความสุขเพียงแค่ให้พระเอกและทุกคนแฮปปี้ เธอลำบากแทบกระอักเลือดก็ทนได้ จนลูกตายไปคนหนึ่ง

แนวนี้ไม่ใช่แนวฟีน่าเลยคะ นางเอกดีเกินไป แม้แต่พระเอกแบบนี้ ฟีน่าเลี่ยงมานานแล้วค่ะ เพิ่งมาเจอกับเล่มนี้ล่ะคะ หนักมือไปนิดหนึ่ง ฟีน่าไม่ซึ้งแต่แค้นแทนนางเอกแล้วค่ะ นางเอกเหมือนตาบอดในรักจนจะเข้าขั้นหลงแล้วค่ะ อาจจะมีคนชอบแนวซึ้งบาดใจแบบนี้มั๊งค่ะ แต่ฟีน่าขออะไรที่อ่านง่ายๆ หวานนิดๆ ดีกว่าจะอ่านไปเช็ดน้ำตาไป แค้นใจไป แอบลุ้นให้นางเอกตายไปจนพระเอกรู้สึกผิด อารายแบบนั้น มากกว่ารักเล่มนี้เลยแปลกในใจฟีน่าไปหน่อยค่ะ ทำไมมันใจร้าย ใจดำกันเหลือก่อนนะ

ไม่ต้องถามให้เสียเวลาว่าแนวไหม เล่มนี้ฟีน่าไม่แนวเลยค่ะ ฟีน่าชอบหนี้วิวาห์มากกว่าค่ะ ส่วนเล่มนี้ขอลากันไปแล้วค่ะไม่ไหวจะเคลียร์เพลียใจอย่างแรงค่ะ

มากกว่ารักมาเป็นชุดอีกแล้วหรอคะเนี่ย ของเก่ายังอ่านไม่หมดเล้ย
ไปเช่าอ่านดูก่อนดีกว่าชุดนี้ อิอิ บางเล่มดูอาจจะไม่โดนใจเช่นกัน

พลอย พี่น่ะ ตอนนี้มีปัญหาใหญ่คือ หนังสือเข้าบ้านมากมายแต่ไม่มีเวลาอ่าน พักหลังขนาดนิยายหนุกพี่ยังสลบคานิยายได้เลย นี้พี่อ่าน ล่าหัวใจนางฟ้ามาสามวันล่ะ อ่านไม่จบสักทีเพราะหมดสภาพ กำลังหนุกๆ เคารพหนังสือไปตลอด ฝืนอ่านตาก็ปิด เลยต้องปิดหนังสือหนีไป วันนี้อยากจะอ่านให้จบใจจจะขาดแล้ว เล่มใหม่ก็กำลังจะออก กลุ้มมาก

ตอนนี้นิยายอ่านจบไปหลายเล่มสนุกดีแต่ไม่มีเวลารีวิวล่ะ ช่วงนี้หัวสมองตื้อๆไงไม่รู้ บ่นๆในเฟซว่า นิยายมีเยอะ อ่านไม่ทัน ซื้อไม่ทัน บทสัมภาษณ์ยังไม่ได้อ่าน เดือนหน้ายังไม่ได้คิด นิยายออนไลน์ก็อ่านไม่ทัน จาบ้าตาย

ช่วงนี้พลอยก็แทบไม่ได้อ่านเลยค่ะ กว่าจะจบได้เล่มนึงยากมากมาย
(ทำไมก่อนหน้านี้อ่านได้วันละเล่มล่ะหว่า)
ไปเที่ยวขอนแก่นมาเกือบอาทิตย์ ถึงจะได้มีเวลาอ่านนิยายที่หอบไปด้วยค่ะ
เพราะดันไปป่วยที่นู่น ไปเที่ยวไหนไม่ได้ นอนเปื่อยอ่านนิยายได้อย่างเดียว T_T
ตอนนี้ว่าจะกลับมาฮึดอ่านอีกรอบแล้วค่ะ(หวังว่าจะสำเร็จ)

อ่าน รักอำพราง เมื่อคืนค่ะ แหม รู้สึกอยากซัดพี่ชายนางเอกเข้าไปสักตุ๊บจริงๆ ช่างเป็นพี่ชายที่แย่ๆๆๆๆ (พระเอกก็ช่างใจแคบ แต่ระดับห่างกันจริงๆ)

ตอนก่อนอ่านก็สงสัยว่าจะเอาลงหัวข้อเหมันต์ขยันอ่านอันไหนดี อ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งเรื่องบอกได้ว่าเอาหัวข้อสิ่งที่เกลียดได้เลย

ฟีน่า บรรยายชุดแสงจันทราฯ ได้เห็นภาพมากค่ะ ราวกับเราอ่านพร้อมกัน 555+

รักอำพราง ..ฟาเรนอ่านแล้ว อยากสาปแช่งให้นางเอกตายๆไปซะ พระเอกจะได้รู้สำนึกว่าถ้าไม่มีนางเอกอยู่แล้วจะเป็นไง ตายด้านไปเลยหรือเปล่า ..เพราะถ้าแช่งพระเอกตาย นางเอกต้องตรอมใจชัวร์ เฮ้อ
ส่วน พี่ชายนางเอกกะแฟน เน่าจริงๆ ฟาเรนรับนิสัยมิได้อย่างแรง มากๆๆๆๆ

พระเอกก็เอาแต่แค้นเนอะ เเบบน่าจะได้โล่ เก็บกด ซาดิส..โรคจิต ยอดยี้งี่เง่า ฯลฯ สารพัดอภิมหาความแย่สุดๆไปเลย

พออ่านรักอำพราง จบแล้ว รู้สึกละเหี่ยใจจริงๆ สงสารนางเอกก็สงสาร แต่ก็เข้าใจว่านางเอกผิดจริงๆที่ไปฝืนลิขิตอย่างนั้น โคตะระรันทดสุดๆๆๆๆเลยอ่ะ มากกว่ารักเล่มนี้ เอิ๊กกกก อ๊ากกกก รู้สึกๆๆๆ ...

ส่วนอีกสองเรื่องในชุดเดียวกัน ฟาเรนยังไม่ได้อ่านยังไม่ได้ซื้อ เพราะดันดองหนังสือที่ซื้อมาตอนงานหนังสือไว้เยอะเกิน ไม่มีเวลาอ่านซะงั้น สักสี่สิบเล่มได้

หนี้วิวาห์ ..ฟีน่าบรรยายได้น่าสนใจมากค่ะ ส่วนประกาศิตฯ พระเอกดูเอาแต่ใจชะมัด สงสัยทั้งสองเรื่องฟาเรนต้องลองไปทดลองอ่านที่ร้านหนังสือดูก่อน ส่วนที่ยังเก็บไว้ที่บ้านยังไม่ได้อ่าน คงต้องดองไปก่อนแล้วกัน มันยังละเหี่ยใจจากรักอำพราง จนหมดอารมณ์ไปแล้ว

น่าอ่านทั้งสามเล่มเลยค่ะ

พลอยเอ๋ย ตอนแรกพี่ลัลล้ามากกว่าปีใหม่หยุดหลายวันจะนอนอ่านนิยาย แต่ที่ไหนได้ลืมไปว่ามีคิวเดินสาย 55 กลับบ้าน กลับช่อง บ้านที่มีนิยายไม่ได้อยู่ แล้วตรูจะได้อ่านเมื่อไร จะลาพักร้อนมาอ่านก็ทุ่มทุนกันเกินไป ปกติวันละเล่มชิลล์ๆ เด๋วนี้ งานเยอะ กลับบ้านก็หมดเวลาแล้ว วันนี้ว่าจะจัดการรีวิวนิยายที่อ่านจบมาหลายเรื่องให้หมด ก่อนมันจะจืดเพราะลืมอารมณ์ แต่รีวิวเล่มหนึ่งก็เป็นชั่วโมง 55 สงสัยวันนี้จะอดอ่าน

คุณ jackfruit_k รักอำพรางนี้ สอบตกในหัวใจฟีน่าเช่นกันค่ะ 55 แต่ไม่บอกก็น่าจะรู้เพราะบ่นยาวขนาดนั้น

คุณฟาเรน หนี้วิวาห์นี้พอไหวสุดสำหรับฟีน่านะคะ ส่วนประกาศิตฯ ก็เพลินๆแต่ไม่ได้ชอบมาก ส่วนรักอำพรางลาขาดเลยค่ะ ยังแค้นพระเอกไม่หาย ไม่รู้ด้วยว่านางเอกท้องจนแท้งลูก เออ ดีมากๆ

ยังไม่ได้อ่านหนี้วิวาห์ เลยออกความเห็นไม่ได้ (จะอ่านคืนนี้)
ส่วนประกาศิตฯ ก็โอเคนะคะ อ่านแล้วก็น่ารักดี ตามสไตล์มากกว่ารัก
แต่รักอำพราง ฟี่รับไม่ได้อ่ะ อะไรมันจะรันทดขนาดนั้น
พระเอกใจร้ายเกิน พระรองกับนาวรองก็เห็นแก่ตัว
ดีนะที่ไม่ได้ซื้อเล่มนี้อาศัยอ่านของเพื่อน

55 คุณฟี่ นางเอกเค้ากินน้ำตาต่างข้าวไงค่ะ อึด ถึก บึกบึน เธอรับได้ทุกอย่างเหมือนที่บอกว่าพี่สะใภ้ไงค่ะว่า ให้นางจัดการทุกอย่างเอง

มาเกาะขอบจอรอพี่ฟีน่า

ว่ามีเรื่องอะไรที่น่าอ่านบ้าง

พักผ่อนบ้างนะค่ะ

เป็นห่วงด้วยใจค่ะ

อ่านทั้ง 3 เล่มแล้วเช่นกันค่ะ โรสชอบเรื่องหนี้วิวาห์กับประกาศิตหัวใจ แต่เกลียดเรื่องรักอำพรางมาก พระเอกงี่เง่ามากเลยค่ะ โรสยกให้เป็นพระเอกมากกว่ารักยอดแย่ประจำปีเลย ไม่ชอบพล็อตประมาณให้นางเอกเป็นคนใช้ตอนกลางวัน เป็นนางบำเรอตอนกลางคืน ยิ่งฉากนางเอกแท้งลูก อ่านแล้วรันทดหดหู่สุดๆ พระเอกก็เหลือเกิ๊นค่ะเรื่องนี้ กินหญ้าตลอดเรื่อง ไม่รู้รักนางเอกประสาอะไร นางเอกก็ก้มหน้าก้มตาให้เค้าโขกสับอยู่ได้ อ่านแล้วเซ็งค่ะ
แถมโรสยังนึกไปถึงว่าถ้าคู่หมั้นพระเอกไม่หนีไป มีหวังพระเอกรับนางเอกเป็นอนุแน่ๆ แสดงถึงความเห็นแก่ตัวสุดๆ ไม่ทำอะไรเพื่อนางเอกเลยอ่ะค่ะ ยิ่งพูดยิ่งเกลียดพระเอกเรื่องนี้ค่ะ 55

เหอะๆ กันติมาซื้อมาเล่มเดียวเองค่ะ หนี้วิวาห์

ยังไม่ได้ซื้ออีกสองเล่ม คงไปยืนอ่าน ก่อนแหละ

เด่วค่อยซื้อ ช่วงนี้ไม่มีเวลาเหมือนกันเลย

แต่คุณฟีน่ารีวิวไ้ด้อินมากอ่ะ ^^

เรื่องรักอำพรางนี่กันติมานึกถึงเรื่อง สายไปไหมที่จะรักเธอ

เลยอ่ะ - -''

น้องtawann มีอะไรโดนใจบ้างไหมเอ่ย และขอบใจในความเป็นห่วงนะคะ ช่วงนี้สุขภาพแข็งแรง แต่ไม่มีเวลาอ่านนิยายค่ะ

คุณโรส รู้สึกว่าพระเอกรักอำพรางนี้จะไม่เป็นที่ถูกใจเอามากๆค่ะ

คุณกันติมา สายไปมากๆเลยค่า555

ออกชุดใหม่มาอีกแล้ว..

6 เล่มที่บ้าน กะอีก 8 เล่ม ที่พี่ไปรษณีย์ยังไม่มาส่ง

จะเอาเวลาไหนไปอ่านเนี๊ย หุหุหุุ

แต่ก็คงซื้อเก็บไว้ก่อนอะน่ะ

ก็ติดใจมากกว่ารัก ยิ่งกว่าติดแฟนซะอีก 5555

คุณ suger ฟีน่าก็พอกันค่า จะบ้าตาย

555 ประเภทเดียวกันค่ะ มีหนังสือ แต่ไม่มีเวลาอ่าน เศร้า

ขออนุญาตพี่ฟีน่าระบายด้วยคนนะคะ

ตอนแรกหนูพีไปซื้อสองเล่มแรกมาก่อน อ่านแล้วก็โอเค หนี้วิวาห์สนุกดี ให้ความรู้สึกว่าตาพระเอกนี่เป็นผู้ชายจริงๆ คือ แรกพบก็ชอบผู้หญิงสวยๆ คนขี้เหร่พ่อก็เมิน คิดว่าพระเอกมีพฤติกรรมที่สมเหตุสมผลเหมือนคนทั่วไป ลองหล่อ รวยแบบตานี่ ไม่เลือกมากก็แปลกแล้ว

แต่ที่ชอบคือความสัมพันธ์พระนางมีการพัฒนาที่ชัดเจนและมีเหตุมีผล พออยู่ๆกันไป รู้จักกันมากขึ้น พระเอกก็คิดใหม่ทำใหม่ รักนางเอกที่ความดี เหมือนในชีวิตจริงที่คู่สามีภรรยาหลายคู่ที่แม้หน้าตาจะต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว แต่รักกันด้วยความเข้าใจ แนวหนูพีมากๆ

วันถัดมาเลยไปสอยรักอำพรางมา แล้วก็ เอ่อ นี่ตรูอ่านนิยายสนพ.หนึ่ง แบบพระเอกง่าว นางเอกโง่อยู่หรือเปล่านี่ แม่ปี่เงาอโศกมากๆ

อย่างที่พี่ฟีน่าบอก คู่พี่นางเอกวอนมากๆ เป็นคู่ที่ไม่ทำอะไรเพื่อตัวเองแล้วยังหาเรื่องให้ชาวบ้านอีก ตาพระเอกก็ อ๊าย พระเอกนิยายไทยแนวรักล้างแค้นชัดๆ โกรธ งอน แค้นอย่างเดียว แถมเล็งควบสองให้นางเอกเป็นน้อยตั้งแต่ต้น ขนาดรู้ความจริงแล้วยังต้องมานั่งชั่งใจว่าจะให้อภัยดีไหม พี่คะ จะเกรียนไปไหน คุณนางเอกต่างหากที่สมควรมานั่งคิดว่าจะให้อภัยพี่ดีไหม

นางเอกดูเหมือนจะเป็นคนมีสติที่สุดในเรื่อง ชอบที่เธอมีนำ้อดนำ้ทนนะ แต่เหตุผลในการอดทนของเธออ่อนมากๆ เพราะรัก เพราะรู้สึกผิดเท่านั้นหรือ เธอถึงยอมให้สามตัวนี่เอาเปรียบไปเรื่อย เธอน่าจะยืนหยัดเพื่อตัวเองมากกว่านี้ เธอรักพระเอก อยากชดใช้ให้เขาก็โอเค อะไรควรอ่อนอะไรควรแข็งก็ทำไป นี่อาไร้ ยอมเขาดะไปหมด ไม่รักตัวเองสักนิด ผิดปกติมนุษย์มากๆ

ถึงตรงนี้ หนูพีเห็นว่านางเอกหนี้วิวาห์ดูจะมีเหตุผลในการอดทนมากกว่า ที่ยอมทนพระเอกเพราะเธอไม่มีที่ไป ที่สำคัญ เธอก็ไม่ได้ทนไปหมด มีกัดคืนบ้างแล้วแต่กาลเทศะ ซึ่งทำให้พระเอกเกรงใจเธอบ้าง ไม่งั้นเธอคงได้กลายเป็นพรมเช็ดเท้าของสามีและทุกคนเหมือนนางเอกรักอำพรางไปแล้ว

บ่นยาวแล้ว กินที่บอร์ดพี่ฟีน่าหน่อยนะคะ คราวหน้าจะไม่ยาวขนาดนี้ค่ะ ^-^

โดย: หนู(อ้วน)พี IP: 27.130.81.122 วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:4:07:07 น.


ปล.พี่ขอแก้ไขนิดหนึ่งค่ะ เด๋วสนพ.ที่โดนพาดพิงเขาจะมากินหัวหนูกับพี่ได้ เพราะเขาไม่เกี่ยวกะงานนี้ค่ะ

ปล.จะระบายอารายได้ตามสบายค่ะ ขอแค่อย่าไปเอาสนพ.มายุ่งเลยเน้อ ยกเว้นพี่ทำเอง 5555 เพราะพี่โดนด่าจนด้านชา

D'จ้า ฟีน่า

ฟาเรนเพิ่งอ่านประกาศิตหัวใจจบเมื่อกี้เอง

ในความรู้สึกฟาเรน คือ ยังไม่แนวเลย ฟาเรนนึกว่าจะมีฉากฮามากกว่าหนี้วิวาห์ซะอีก เลยอ่านเรื่องนี้ก่อน ที่ไหนได้ ฟาเรนหาฉากฮาไม่เจอ พระเอกนี่เอาแต่หื่น,หึง,งอน,เอาแต่ใจ,ขี้วีน ตลอดเรื่อง

ฟาเรนชอบ..รักประดับใจ หรือไม่ก็ตำรับรักมัดหัวใจ มากกว่าซะอีก ยิ่งแนวพระเอกนิ๊งนิ่ง ขรึมๆเนี่ย แบบมีออร่าเเห่งความมืดแพร่ออกมาซะหน่อย 555 ฟาเรนช๊อบชอบ เพราะมักซ่อนความอ่อนโยนไว้ลึกๆภายใน แต่ไม่อ่อนแอ มีเจ้าเล่ห์หน่อยก็ดีนะ อ่านแล้วจะมั๊นมันส์

ยิ่ง..อ่านถึงตอนเนื้องูนั่น เอิ๊กกกกกก อ๊ากกกกก...สยอง บรื๋อออ ไม่ชอบมานนนนนนนนนน

เดี๋ยวฟาเรนไปอ่าน หนี้วิวาห์ต่อ... แล้วมาร่วมระบายต่อน๊า

ปล... ฟาเรนชอบ Blog ฟีน่า จริงๆ

ปลล. .. ยิ่งที่ฟีน่า บรรยาย ..เข้าถึงอรรถรสมากเลย เห็นภาพแบบไม่ต้องจินตนาการ วะฮ่าฮ่า

ปลลล...ฟาเรนกำลังหาซื้อ เรื่อง ร่มไม้ ความรัก ฯ ของ ton-palm อยู่ ฟีน่าบรรยายซะ ฟาเรนอยากอ๊านอยากอ่าน เหมือนจะแนวฟาเรนด้วยอ่ะ ขอร่วมก๊งด้วยคนน๊า ยิ่งมีพี่หมาด้วยยิ่งน่าอ่าน (เพราะรักหมาเหมือนกัน)

ในที่สุดฟาเรน ก็อ่านหนี้วิวาห์ จบแล้ว ...ล่ะจ้า

ช่วงแรกจะปลื้มนางเอก ที่รู้จักตอบโต้ รู้จักอดทน แล้วก็ฉลาดการวางตัว รวมถึงเพิกเฉยกับการเหน็บแหนมของพระเอก

มาช่วงกลาง ฟาเรนเริ่มแอบขำ ว่า ... พระเอกเริ่มรู้สึกตัวว่าหลงรักนางเอกเข้าแล้วล่ะซี่ อะไรประมาณนั้น อ่านไปอมยิ้มไป ด้วยกำลังติดตามว่างไม่ได้ต้องอ่านต่อ อ่านต่อๆเร็วๆเข้า

แต่พอช่วงหลังที่นางเอกเลือกหนี ...มันให้ความรู้สึกหมดอารมณ์อ่านเลย คือ ไม่แนว ที่นางเอกไม่อดทนซะเลย ความอดทนที่แล้วมาไปไหน แล้วความรักที่พระเอกมีให้เล่า พอท้อพอถูกว่าก็หนี ถึงจะหวังอยากให้พระเอกรับ ... ที่ดีมีประโยชน์กว่าตัวเองเข้ามาแทนที่ก็เหอะ นางเอกตัดสินใจแทนพระเอกเสร็จสรรพเลยอ่ะ

ยิ่งปล่อยให้พระเอกตามหาเป็นเวลา ..ปีกว่าเนี่ย เฮ้อออ แล้ว ยิ่งพอตามหานางเอกเจอ นางเอกก็คลอดลูกไปนานแล้วเนี่ย ฟาเรนรู้สึกตะหงิดๆอยากเตะคนเขียนว่า จะทำให้เรื่องยาวขึ้นทำไมเนี่ย รีบๆแต่งให้นางเอกคืนสภาพชวนตะลึง เพื่อให้ชาวคนอ่าน(รวมเราด้วย)ที่ลุ้นมานานได้แล้ว จะได้มีหน้ากระดาษเหลือยาวหน่อย เหลือฉากหวานๆไว้บ้าง

สุดท้าย แอบสะใจเล็กๆที่เพื่อนพระเอกตะลึงกะความงามนางเอก ที่คนเขียน..พี่ท่านเหลือไว้แค่ไม่กี่ย่อหน้าเพื่อให้คนอ่าน(รวมเราด้วย) ตะลึงเล่น ด้วยอ่านใกล้หมดหน้ากระดาษแล้ว คงหมดหวังได้ยลฉากนางเอกกลับคืนสภาพสุดสวยแล้วมั้ง แต่ดันชะแว้บมา ไม่กี่ย่อหน้าสุดท้ายเนี่ย

เอาเหอะ อย่างน้อยก็จบแบบแฮปปี้เนอะ ที่สำคัญอ่านตั้งแต่หน้าแรกยันจบ ฟาเรนไม่คิดว่านางเอกไม่สวยเลยนะ กลับคิดว่านางเอกสวยตลอดเรื่องเลย

สรุป
ในชุดปาฏิหาริย์เเสงจันทรา ฟาเรนว่า น่าติดตามสุด คงเป็นหนี้วิวาห์แล้วล่ะ

รองลงมาก็ประกาศิตฯ ถึงไม่แนวฟาเรนนัก แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆธรรมดาๆ

สุดท้าย รักอำพราง ...ไม่อยากพบเจอกันอีก ถ้าอ่านใหม่เฉพาะสองหน้าสุดท้ายพอได้

ท้ายที่สุด ฟาเรนไม่ผิดหวังที่ซื้อมาอ่านทั้ง 3 เรื่อง ถึงไม่แนวเลย แต่เหมือนเราได้ปลดปล่อยอารมณ์หลายแนว เหมือนนั่งดูหนังติดกันสามเรื่องแบบไม่หยุดพักเลยจ้า

ชะอุ๋ย ลืมคิดไป ขอโทษค่า ขอบคุณพี่ฟีที่ช่วยแก้ให้นะคะ ไม่งั้น โอ้ววว สยอง

คุณฟาเรน ใช่ๆ เห็นด้วยกับตอนท้ายๆของหนี้วิวาห์แต่ยังที่โฟกัสเราไปที่พระเอก ไม่งั้นคงจะไม่จัดอยู่ในข่ายเฉยๆ

ปล.ร่มไม้ฯนี้ขอแนะนำเลยค่ะ ชีวิตเราสาวโสดบ้านิยายกันอย่างแรง

หนู(อ้วน)พี ไม่เป็นไรจ้า เด๋วเราจะโดนแหกอกคู่ แต่พี่จะมากหน่อย ประมาณไม่รู้จักดูแลคน ก็แหมคุณขา คุณก็เลือกนิยายดีๆเลิกกินหญ้าแบบโง่ๆให้ฉันอ่านดิ เอาเป็นว่า เมื่อคุณอยากทำต่อ ฉันก็หนีไปอ่านของที่อื่นก็ได้ แต่คุณคงไม่สนใจหรอก เพราะเรามันชนกลุ่มน้อยค่ะน้องหนู แวะมาคุยแกมระบายได้เสมอนะคะ

สรุปได้แล้วจากรีวิวพี่ฟีน่า มากกว่ารักชุดนี้หลินตัดทิ้งจากกองสั่งซื้อแน่นอน ไม่เปลืองพื้นที่วางหนังสืออันมีค่าของหลิน นับวันยิ่งเยอะกะลังหาเวลาคัดหนังสือไม่แนวไปบริจาคอยู่ด้วย

กันติมา....อ่านจบหมดแร้วว

เสียน้ำตาไปหลายหยดกะรักอำพราง นางเอกจะรันทดไปไหนอ่ะคะ


ส่วนประกาศิตอ่ะ รวบรัดไปนิดเนิงงง - -''

เคยอ่าน รักอำพราง รันทดจริงๆค่ะ
เสียน้ำตาไปเยอะพอสมควร
โดยเฉพาะฉากที่นางเอกแท้งลูก แถมยังโดนกิ่งไม้ทับอีก
อุตส่าห์ลุ้นให้พระเอกมาเจอ สุดท้ายก็ไม่เจอ ฮือๆๆๆ
พอบทพระเอกง้อก็มีนิดเดียว เปนเราโกรธยันลูกบวช