เพื่อทวงความยุติธรรมให้แก่ครอบครัว หลินจื่อเสวียนต้องพยายามทุกวิถึทางเพื่อให้ถานปู้ผิง เจ้าของฉายาผู้กันตุลาการพู่กันเทพ ช่วยร่างคำฟ้องให้แก่เธอ เพราะเขาคือความหวังเดียวที่จะพลิกผันชะตากรรมที่แสบอับจนหมดหนทางของครอบครัวคนยากไร้เช่นเธอ แต่มิคาดคิด ถานปู้ผิงที่เธอคาดคิดไว้จะไม่เหมือนดั่งที่วาดหวังไว้ เมื่อชายหนุ่มผู้มีชื่อเลื่องลือไปไกลเป็นเพียงชายหนุ่มที่ดูหลักลอยไร้สาระ เจ้าสำราญและไม่แยแสต่อสิ่งใดบนโลกนี้
ถานปู้ผิงไม่ยี่หระต่อคำสรรเสริญเยินยอที่ใครๆจะกล่าวขวัญถึง เขาพอใจจะใช้ชีวิตตามความต้องการของตัวเองเท่านั้น หากวันหนึ่งกลับมีสาวน้อยที่เหมือนจะผิดหวังในตัวตนของเขา หากแต่เธอก็ยังบากบั่นจะอ้อนวอนขอให้ตุลาการพู่กันเทพเช่นเขาช่วย แม้จะไม่อยากสนใจ ทว่าเขาก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อความเดือดร้อนของเธอ จนกลับกลายเป็นเขาต้องชีวิตส่วนหนึ่งเข้าไปผูกพันธ์กับเธอ
ความยุติธรรมที่หลินจื่อเสวียนต้องการอยู่ที่ไหน เมื่ออิทธิพลมืดของนายอำเภอที่ต้องการตัวเธอไม่เอื้อให้เธอหลุดพ้นจากความทุกข์ทนนี้ หรือเธอควรจะยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรมอันโหดร้ายนี้ เพราะเธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น หากถานปู้ผิงไม่คิดเช่นนั้น ในทุกความมืดมิดยังมีแสงสว่างอยู่เสมอ
แม้ปากจะบอกว่าไม่สนใจแต่หัวใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น ยามเห็นหลินจื่อเสวียนต้องตกอยู่ในอันตราย ถานปู้ผิงก็เจ็บปวด เมื่อเขาไม่อาจปล่อยให้เธอต้องต่อสู้เพียงลำพัง เขาจึงต้องพาเธอฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆไปให้ถึงเมืองหลวงเพื่อยื่นฏีกาเรียกร้องความยุติธรรมคืนมา เมื่อความลำบากนานัประการที่ผ่านมา หล่อหลอมให้ความรู้สึกลึ้กซึ้งได้เกิดกับสองหัวใจ หลินจื่อเสวียนไม่ใช่แค่หญิงสาวที่เขาปรารถนาดี แต่เธอคือหญิงที่เขารัก
แน่หรือที่เธอจะมีวาสนาต่อถานปู้ผิง ในเมื่อเธอเป็นแค่หญิงสาวชาวบ้านไร้การศึกษาคู่ควรต่อบัณฑิตหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยความรู้ความสามารถ หากความรักไม่เลือกเหตุผล เพราะความลำบากที่ทั้งสองต่อสู้มาด้วยกัน เป็นเครื่องยืนยันความรักที่ทั้งสองมีให้กันนั้น ลบเลือนความเหมาะสมใดๆที่เป็นกำแพงขวางกั้นความรัก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เล่มนี้จะเป็นเรื่องของสาวน้อยที่ถูกความอยุติธรรมเล่นงาน แล้วเธอที่ไร้อำนาจจะไปต่อกรกับความเลวของนายอำเภอชั่วๆจะทำเช่นใด มีเพียงพระเอกเป็นความหวังเดียวเท่านั้น แต่แรกพบกับพระเอก ทำให้เธอผิดหวังเพราะพระเอกไม่เหมือนคนที่คิดไว้ แต่จะอย่างไรก็ตามเธอก็ต้องทำให้เขายอมช่วยให้ได้ เพราะความมุ่งมั่นตั้งใจและบางอย่างทำให้พระเอกยอมช่วย แต่จากที่จะแค่ช่วยนิดๆหน่อยๆก็กลายเป็นว่าต้องทุ่มไปทั้งตัว และนั่นก็ทำให้เกิดเป็นความรัก ท่ามกลางความลำบากลำบนที่เกิดร่วมกัน แนวว่าความลำบากทำให้เป็นความเห็นใจและกลายเป็นความรัก
ส่วนตัวแล้วฟีน่าเฉยๆค่ะ ไม่ถึงกับแย่ แต่ก็ไม่สนุกเท่าไรค่ะ เพราะพระเอกออกแนวเป็นบัณฑิตเก่งกาจเรื่องการร่างคำฟ้องและเก่งด้านบุ๋นมากกว่า ตรงนี้เลยเป็นจุดด้อยเล็กน้อยว่าแกดูเหมือนคุณชายเจ้าสำราญ เอาแต่ใจ เลื่อนลอยไปบ้างแต่จริงๆแล้วมีน้ำใจ แต่ลึกไปนิด ฟีน่าก็คิดว่าแกคงแอบมีวรยุทธ์บางล่ะ ตามสไตล์ว่าพระเอกต้องเก่งทั้งบุ๋นและบู๊แต่พระเอกไม่มีวิชาใดๆเลยค่ะ เวลาโดนผู้ร้ายไล่ติดตาม ก็ได้แต่พานางเอกหนีค่ะ มันก็ดีเพราะแม้จะทำอะไรไม่มาก แต่พระเอกก็ไม่เคยทอดทิ้งนางเอกเลยสักครั้งเดียว หากเพราะความไม่เป็นวรยุทธ์ก็เลยสะบักสะบอมกันไปมากมายค่ะ พระเอกเป็นฝ่ายเจ็บใจหนักกว่านางเอกเสียอีก ส่วนนางเอกก็กลับอึดและบึกบึนกว่าค่ะ
ฟีน่าจะชอบนางเอกมากกว่าค่ะ เพราะเธอไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา ไม่ว่าต้องทำอะไรก็ต้องทำให้ครอบครัวได้กลับมามีความสุขดั่งเดิม ส่งผลให้นางเอกแกร่งมากๆค่ะ และถึงแม้เธอจะไม่รู้หนังสือแต่เธอก็เฉลียวฉลาดไม่น้อยค่ะ แถมนางเอกเรานี้คงจะเป็นศรีภรรยาสุดๆ จะเห็นได้จากฉากปรนนิบัติพระเอกค่ะ ซึ่งสาวๆอย่างเราคงทำไม่ได้แน่เชียวค่ะ อย่างล้างเท้าให้สามีอะไรแบบนั้น
ก็อย่างที่บอกแล้วค่ะว่าสำหรับเล่มนี้ไม่ได้มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจมากนัก และพระเอกอ่อนไปนิดหนึ่งค่ะ แต่ก็เพราะเค้าเป็นบัณฑิตค่ะเลยเป็นเช่นนี้ หากบางมุมก็แสดงว่าเขาหลักลอย เอื่อยเฉื่อยมากไปค่ะ ก็เลยไม่โดนใจคนเรื่องมากอย่างฟีน่า