ลวี่ซินคืออดีตนางสนมของจักรพรรดิที่มิเคยต้องถวายตัวเลยสักครั้งเดียว นางตัดสินใจที่จะออกจากวังหลวงเพราะนางต้องการมีชีวิตอย่างคนธรรมดา แต่นางกลับใช้ชีวิตไม่ธรรมดาด้วยการแต่งเป็นชาย เพื่อได้อิสรเสรี หากแต่หญิงงามและกิริยาแช่มช้อยอย่างลวี่ซินมิอาจลวงตา เหลิ่งมู่ฉี เก้าแก่ร้านซื้อขายสินค้าเก่าๆที่แสนจะทรุดโทรมที่ลวี่ซินมาสมัครงานได้
แม้จะรู้ว่านางกำลังเล่นตลกอะไรสักอย่าง แต่เขาก็ตัดสินใจรับผู้หญิงประหลาดคนนี้ไว้ทำหน้าที่ผู้จัดการร้าน และไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้กลับมีหัวทางด้านตัวเลขแม้จะเจรจาธุรกิจไม่ได้เรื่องเลยก็ตาม ยิ่งได้รู้จักนาง เขาก็ยิ่งประหลาดใจและสงสัยในฐานะของผู้จัดการร้านคนนี้ยิ่งนัก
แต่ใช่ว่าเขาคนเดียวจะแปลกใจในพฤติกรรมของลวี่ซิน เพราะผู้คนทั่วไปต่างโจษขานถึงผุ้จัดการที่ดูยังไงก็เป็นหญิงของเขา แต่เมื่อนางยืนกรานว่าเป็นชาย ทุกคนก็พากันเข้าใจว่าลวี่ซินคือชายใจหญิง และเหลิ่งมู่ฉีก็กลายเป็นพวกชายรักชาย แม้จะไม่จริงแต่เพื่อปกป้องลวี่ซิน เขาก็จำใจยอมรับคำนินทา เพราะเขาก็ไม่เคยสนใจลมปากของใคร
ทว่าหากเขาเป็นแค่ชายธรรมดาคงจะไม่สำคัญ แต่เพราะความจริงแล้วเหลิ่งมู่ฉีคือ เจ้าทะเลทรายนามว่าเก๋อเอ่อเต้าฉี คำนินทานี้ทำให้ซิงหม่าคู่หมายของเขาทนไม่ได้ เร่งรุดมาเพื่อกำจัดข่าวลือเสียหายนี้ แต่แทนที่จะได้ทำตั่งใจปรารถนา แต่กลับกลายเป็นว่ามาเจอเก๋อเอ่อเต้าฉี มีใจรักหญิงอื่นไปเสียสิ้น
ซิงหม่ามิอาจจะยอมให้ใครคว้าชายในดวงใจไปครองได้และเมื่อสบโอกาส ที่เขากำลังวุ่นวายกับการปราบคนที่แอบอ้างเอาชื่อเขามาหาผลประโยชน์ นางจึงลักพาตัวลวี่ซินไป เหมือนฟ้าจะเข้าข้างซิงหม่าเมื่อระหว่างทางได้พบโจรร้ายม่อไห่ นางจึงทิ้งให้ลวี่ซินไว้ในเงื้อมมือของจอมโจร
และก็เป็นดั่งใจปรารถนาของซิงหม่า คนในเผ่าทุกคนล้วนรับไม่ได้กับอดีตนางสนมของจักรพรรดิ ยังต้องมาโดนโจรร้ายทำให้เสื่อมเสียอีก แต่ทุกอย่างก็มิอาจทำให้เก๋อเอ่อเต้าฉีสนใจ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเขาก็รักนางอย่างไร้เหตุผล
แม้ว่าม่อไห่โจรร้ายกลับใจมาภักดีต่อลวี่ซินเพราะสำนึกในบุญคุณที่ช่วยเหลือเขาไว้จะยืนยันในความบริสุทธิ์ใจต่อกัน ก็มิอาจทำให้ลวี่ซินเป็นที่ยอมรับ แต่ในที่สุดลวี่ซินก็เอาชนะใจคนทั้งเผ่าได้ด้วยความดี
ทว่าสิ่งที่ลวี่ซินตัองการจริงๆมิใช่การยอมรับ แต่คือการได้กลับบ้าน แม้ความรักที่มีต่อกันก็มิอาจจะฉุดรั้งนางไว้ได้ จนเก๋อเอ่อเต้าฉีต้องยอมตัดใจ หากเมื่อต้องพลัดพรากจากกันลวี่ซินก็รู้แล้วว่าอิสรเสรีที่นางใฝ่หาเทียบไม่ได้กับการได้อยู่เคียงข้างชายที่รักเธอสุดหัวใจคนนี้เลย
ในส่วนของคำวิจารณ์เรื่องนี้ยังสนุกสู้ตำรับรักฯไม่ได้ค่ะ
นางเอกเป็นอดีตนางสนมที่ลาออกมาอยู่ข้างนอก แต่ด้วยความอ่อนต่อโลกมากจึงคิดว่าตัวเองนั้นเหมือนชายแล้ว ใครจะพูดว่าเป็นหญิงก็ไม่เชื่อ(ต๊องส์มากนางเอกคนนี้)
ส่วนพระเอกก้เหมือนจะไม่ค่อยได้เรื่องแต่จริงๆแล้วเก่งมาก รักนางเอกมากตามประสานิยายมากวารัก แต่อาจจะมีสีสันน้อยกว่าท่านอ๋องจากตำรับรักค่ะ
และส่วนที่ฟีน่าว่ามันทำให้ชอบน้อยกว่าตำรับรักฯก็คือ นางเอกร่ำร้องจะกลับบ้านอย่างเดียวเลย กลับไปทำไมเนี่ย พระเอกออกจะรักขนาดนี้ อาจจะเพราะคิดว่าไม่มีใคกล้ารักนางหรอก อดีตเคยเป็นนางสนมของฮ่องเต้แบบนี้แล้ว
โดยสรุปแล้วเรื่องนี้ก็พอใช่ค่ะแต่ยังไม่เข้าขั่นโปรดปรานมากอยางรักประดับใจ ตำรับรักมัดใจค่ะ
และอีกอย่างที่ขอแนะนำค่ะ ไม่รุ้ที่ฟีน่าเข้าใจนั้นจะตรงหรือเปล่า หลังจากที่อ่านจอมนางฯก็เลยเข้าใจคำบ้างคำที่พูดอย่าง ทำไมอาเก๋อ ถึงพูดกับลวี่ซินว่า "สตรีอย่างเจาคิดจะปั่นหัวบิดาหรือไร" ในตอนอ่านจอมนางฯได้พูดเอาไว้ในทำนองว่า คำวาบิดานี้เหมือนถึงว่ายกวาตัวเองเป็นบิดาอีกฝายซึ่งเข้าทำนองว่าเหยียดหยามและกดอีกฝ่ายไว้
จากตรงนี้เลยอยากฝากให้ช่วยบอกอุปมาไว้ด้วยได้ไหมค่ะคือบางครั้งจะงงกำอุปมาแนวจีนค่ะ