ซางลั่ว ประมุขน้อยแห่งหมู่บ้านหยวนเป่าที่ใครๆต่างก็รู้ว่าเขาช่างเหลวไหลไร้สาระ ไม่เป็นโล้เป็นพาย ดีแต่ใช้เงินไปวันๆ เกิดอยากผดุงคุณธรรมเพื่อหญิงงามจึงได้ช่วยเหลือหนุ่มน้อยนิรนามผุ้หนึ่งจากความตาย
ทว่าหนุ่มน้อยที่เขาช่วยมากลับมาใช่ผู้ชาย หากกลับกลายเป็นอู๋เหินหญิงสาวที่เก่งกาจด้านวรยุทธ์ไม่น้อย แต่เธอกลับเย็นชาและไร้อารมณ์ต่อทุกสิ่งรอบกาย นายน้อยที่อุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอขึ้นมาก็ยังประหลาดใจกับนิสัยของเธอ เขาไม่ได้เบื่อหน่ายกับความประหลาดหากกลับติดใจและนึกสนุกที่จะทำให้อู๋เหินเป็นคนที่รู้จักอารมณ์ต่างๆในชีวิตบ้าง
แต่นั่นก็ยังไม่น่าประหลาดใจได้เท่ากับว่า อู๋เหินสาวน้อยไร้หัวนอนปลายเท้ามิใช่หญิงสาวธรรมดา เพราะเธอคือนักฆ่าที่ถูกส่งมาจัดการเจ้าเมืองคนใหม่ที่กลับมีบุตรสาวอย่างสีเฉียนหนงที่งดงามแต่แอบแฝงวรยุทธ์และความโหดเหี้ยมไว้ได้
ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของซางลั่วต่ออู๋เหินทำให้เขาต้องคอยปกป้องเธอจากภารกิจนักฆ่าที่กำลังจะย้อนกลับมาฆ่าเธอเสียเอง แต่เมื่อภารกิจที่เธอรับมากลับกลายเป็นการกิจที่เสี่ยงชีวิตที่สุด จนทำให้ซางลั่วแทบเอาชีวิตไม่รอด และก็เผยให้รู้ถึงความลับอีกอย่างที่สำคัญกว่าการเป็นนักฆ่าของอู๋เหิน แต่อุปสรรคทั้งมวลก็ไม่อาจขวางไม่ให้เขาและเธอสมหวังในความรักอย่างแน่นอน เพราะซางลั่วเท่านั้นที่นำเอาอารมณ์ ความรัก ความรู้สึกต่างๆบนโลกใบนี้มอบให้อู๋เหินได้แต่เพียงผู้เดียว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องแรกประมาณนางเอกเป็นนักฆ่าไร้หัวใจ ไร้อารมณ์ ส่วนพระเอกเป็นพวกคุณชายเจ้าสำราญ ร่ำรวย วรยุทธ์สูงส่ง รักจริงแบบนั้น
แต่ฟีน่ากลับเฉยๆกลับเรือ่งนี้ค่ะ สงสัยหนึ่งล่ะพระเอกอายุน้อยจัง พยายามคิดว่านิยายจีนโบราณพระเอกอายุน้อยไม่แปลก แต่รู้สึกจะแค่18 เองมั๊งค่ะ เจ้าสำราญ หลักลอยไปหน่อย แต่รักนางเอกมั่นคงมาก ฟีน่าก็เลยยังไม่ค่อยชอบเท่าไร หรือตอนอ่านเพิ่งจะกลับจากงานเลยเครียดไปหน่อยเนี่ย เลยไม่แนวเท่าไรค่ะ
แต่ก็น่ารักๆ ไม่ปวดหัวคะ อ่านได้เรื่อยๆสบายๆ ตามแบบมากกว่ารักที่ไม่มีตัวอิจฉามาให้ปวดหัว ความคิดไม่ซับซ้อนดีค่ะ