เม้นท์ส่วนตัวนะคะ


ก็เดาอยู่นะคะว่าทอรักปักใจต้องเป็นชุดต่ออะไรสักอย่างพอมาอ่านคำนำถึงได้รู้ว่าจริงด้วย มันเป็นเล่มต่อของ เจ้าสุราร่ำรัก และนาวาหัวใจแต่สารภาพว่าจำอะไรแทบไม่ได้ในสองเรื่องก่อนแล้วล่ะ


เรื่องจะเกริ่นถึงตัวพระเอกก่อนว่าเขาคือใครและอะไรทำให้เขาถึงไม่ต้องการใช้ชีวิตในวังหลวงที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น จนมาพูดถึงกฏของราชสำนักที่ทำให้สกุลที่เคยรุ่งเรืองจากการทอผ้าใกล้ล่มสลายและความรู้สึกลึกๆในใจเกี่ยวกับกฏนี้มันจะส่งผลในตอนท้ายเรื่อง แต่ตอนนี้นางเอกผู้มุ่งมั่นว่าจะค้าขายเท่านั้นเริ่มคิดถึงการใช้ประโยชน์จากหนุ่มพเนจรที่เก็บได้จากข้างถนนแน่นอนว่าเธอไม่ใช่แม่พระ แต่เธอคือแม่ค้า ที่รู้แล้วว่าเขาต้องหากำไรให้เธอทว่าสิ่งที่เหนือจากที่คิดไว้ เขาเป็นน้องชายจักรพรรดิ งานนี้เธออาจจะซวยได้เพราะล่วงเกินเบื้องสูง ถ้าไม่เพราะเธอกลายเป็นที่รักของพระเอกคงได้โดนประหารกันยกครัว แต่อุปสรรคใดๆที่ว่าลำบากก็คงไม่ยากเท่าความคิดเรื่องการล้มราชวงศ์ชิงของน้องชายเธอที่อาจจะนำภัยร้ายแรงมาถ้าไม่เพราะพระเอกอีกเช่นกัน บทสรุปของครอบครัวคงไม่งดงามเหมือนดั่งตอนจบ


ก็คือแนวเจ้าชายตามหารักแท้อะไรแบบนั้นนะคะแค่เริ่มต้นเขาอาจจะไม่ได้มุ่งมั่นว่าการออกมาสู่โลกกว้างจะมาหาเจ้าสาวอะไรหรอกแค่อยากมีอิสระเสรี แต่ไม่คิดว่าจะถูกเก็บไปดูแลจากนางเอกพระเอกที่อยากได้ความเป็นปกติของชีวิตเลยต้องตะครุบโอกาสนี้ไว้ จากชายหนุ่มสูงศักดิ์กลายเป็นไอ้หนุ่มมาดเซอร์กันไป พระเอกเรื่องนี้จะเป็นแนว ฉันไม่ชอบวังหลวงฉันอยากโบยบินไปในโลกกว้าง ไม่มีพระอนุชาอีกต่อไป จึงเป็นองค์ชายที่สบายๆไม่สนใจโลกหรือว่าอะไร แต่ถ้ารักใครแล้ว เขาก็รักจนวันตาย เหมือนกับที่ต่อให้เขาจะหันหลังให้กับพี่ชายแต่ว่าเขาก็ยังจงรักภักดีและคอยปกป้องเสมอ เหมือนที่ทำให้กับนางเอกแม้รู้ว่าสิ่งที่ทำมันเสี่ยงเพียงใด แต่เพื่อให้นางเอกแล้ว ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้


ซึ่งไม่ต่างจากนางเอกแม้ว่าเธอเป็นแม่ค้า สิ่งที่เธอคิดเสมอคือต้องฟื้นฟูความรุ่งเรืองของบ้านแต่เพื่อคนที่เธอรักไม่ว่าจะเป็นพระเอกหรือน้องชายเธอก็เสียสละเพื่อเขาได้หมดสิ้น ซึ่งสิ่งที่เด่นสำหรับนางเอกคือเธอก็ค่อนข้างเฉลียวฉลาดช่างสังเกตไม่เหมือนน้องชายนางเอกที่เหมือนจะฉลาดแต่ดันขาดเฉลียวไปนิดเกือบจะพาให้บ้านตัวเองวิบัติกันไปหมด ถ้าไม่ได้พระเอกมาเป็นพี่เขย ตอนแรกคิดว่านางเอกจะออกแนวบื้อๆแต่อ่านแล้วไม่ใช่เลย


จากสองเล่มที่ผ่านมาฟีน่าจำเนื้อหาไม่ได้ ก็เหมือนอ่านแค่เล่มนี้เล่มเดียวค่ะ ขี้เกียจรื้อมาอ่านด้วยเพราะคิดว่าคงไม่ได้มีเนื้อหาอะไรต่อกันนะคะแต่ถ้าใครอยากรู้ว่าเป็นไงก็กลับไปลองอ่านรีวิวสองเรื่องนั้นได้ค่ะ


ความรู้สึกหลังอ่านจบ สนุกไหมก็สนุกอยู่ในระดับหนึ่ง แต่ไม่ที่สุดเพราะตอนอ่าน ฟีน่าอ่านกำไลคล้องรักไปก่อนซึ่งมันสนุกมากกว่า เล่มนี้เลยดร็อปในความรู้สึกค่ะแต่ถ้ามองกันในมุมของความรักที่เรียกว่าทุ่มเทเพื่อคนที่รักแน่นอนว่าพระเอกและนางเอกก็ได้ใจ ในด้านพระเอก เขาใช้ความเป็นน้องชายที่รักนำสิ่งที่นางเอกต้องการมาให้ และที่สำคัญกว่าคือปกป้องน้องชายนางเอกซึ่งถ้าไม่ใช่นิยายนะคะ อย่าหวังเลยว่าครอบครัวนางเอกจะอยู่รอดได้ตัวนางเอกเองก็คงจะไม่พ้นตายสถานเดียว เพราะเรื่องกบฏนี้เรื่องใหญ่มากนะคะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นที่จะละไว้ได้ง่ายดายขนาดนี้


เนื้อเรื่องฟีน่าว่าตอนแรกเล่าเรื่องได้รวบรัดตัดความไปไหนกันค่าตอนเก็บพระเอกมาได้และเขาไม่ยอมออกไปจากบ้านนางเอกและทำตัวแบบเอาแรงงานแลกข้าวปลาอาหารและที่อยู่อาศัยนั่นล่ะเริ่มดำเนินเรื่องแบบสปีดจนงงว่าสองคนนี้เขาไปตกหลุมรักกันยังไงอีกทีก็เหมือนจะปิ๊งๆกันล่ะ จะว่าเป็นเคมีที่ตรงกันก็รีบร้อนไปนิดหนึ่งเล่ามาได้ยังไม่ซึ้งเท่าไรจะเริ่มมาออกอาการทุ่มเทอย่างเห็นได้ชัดก็ตอนที่องค์จักรพรรดิมาปรากฏตัวที่บ้านนางเอกเพราะพระเอกดื้อดึงไม่กลับสักที


แต่ประเด็นนี้ก็ดูจะง่ายๆแปลกๆดีนะคะจักรพรรดิมาพักที่บ้าน ดูไม่ค่อยทำให้ฟีน่าอินเท่าไร มันลอยๆไงไม่รู้และยิ่งสร้างให้เห็นว่าจักรพรรดิไม่ค่อยเรื่องมาก อะไรก็ได้ มันจะใช่หรือแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ออกจากปากน้องชายที่รักตัวเองก็ตามทีมันจะง่ายดายประหนึ่งปอกกล้วยเข้าปากไปหมดหรือจักรพรรดิไม่โกรธไม่ระแวงหรืออะไรกับคนที่แสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อราชวงศ์ชิงจนใครดูก็รู้ว่านี้อยากล้มชิงกู้หมิงสุดๆ


การบรรยายหน้าตาพระเอกนี้พูดตรงๆว่าทำให้ฟีน่าจิ้นสลายนางเอกดันชมว่าพระเอกเหมือนซาลาเปา หมั่นโถวอะไรสักอย่างคิดออกอย่างเดียวว่าหน้าเขากลมๆ ขาวๆ มีผมครึ่งหัว หล่อตรงไหนฟะ ความจริงก็ไม่หล่ออยู่แล้วล่ะแต่อย่าให้ฉันจิ้นมาเป็นหน้าขนมเปี๊ยะหรือขนมไหว้พระจันทร์ได้ไหมเนี่ยต่อมฝันสลายกันตั้งแต่ต้นเรื่อง


ความสนุกของเนื้อเรื่องก็จัดว่ากลางๆค่ะบางอย่างมันก็ง่ายๆไป โดยเฉพาะประเด็นพระเอกกับองค์จักรพรรดิช่างมีพระเมตตามากมายไม่สมกับคังซีเลยจริงๆ ไม่โกรธ ไม่ติดใจ ไม่เอาความง่ายดายชะมัด


แต่ต้องนับว่าคนเขียนเก่งที่จะหยิบเอาแค่เกร็ดเล็กๆมาจับเสริมโน่น เสริมนี้ให้กลายเป็นนิยายได้ เพราะมีจุดที่ฝันเฟื่องได้ทั้งอดีตจักรพรรดิที่สร้างเรื่องสวรรคตแล้วหนีไปใช้ชีวิตแบบสามัญชนกับหญิงคนรักหรือองค์ชายที่เป็นปริศนา เรื่องว่าประเด็นนี้โอเคค่ะ

ความรักของพระเอก นางเอก จัดว่าโอเคค่ะแม้จะยังงงๆกับสิ่งที่ว่าเขารักกันตรงไหน ยังไงไปบ้าง แต่กลางๆเรื่องก็ไหวอยู่แค่จะไม่เนียนเพราะเริ่มต้นปูมาไม่ดีเท่าไร รวบรัดมากไป มันเลยดูหลอกๆตาชอบกลแต่ถ้ามองทั้งเรื่องก็ใช้ได้ค่ะ พระเอกเขารักนางเอกมากมายดี เหมือนที่นางเอกก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างพระเอกไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์แต่ถ้าถามว่าชอบแค่ไหน จัดให้เป็นนิยายกลางๆที่พออ่านได้นะคะ ไม่สนุกมากแต่ก็ไม่ขี้เหร่อ่านได้จนจบเรื่องอย่างปลอดภัยไม่มีทิ้งขว้างระหว่างทางค่ะ แต่คิดว่าคงจะมีเล่มต่ออีกเล่มล่ะเพราะเล่นมาสามเรื่องแล้ว กลอนที่พูดถึงความรุ่งเรืองในยุคนั้นก็เกือบครบล่ะขาดแต่คณะละคร แต่ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าจะเขียนไหม ซึ่งถ้ามีก็ตามอ่านกันต่อไปเพราะเรื่องนี้อ่านได้ ถ้ามีเล่มต่อก็ตามกันไป

คือว่าอ่านจบแล้วค่ะเราก็อ่านกำไรคล้องรักก่อนเหมือนกันค่ะรู้สึกว่าจะสนุกมากว่าเหมือนกันค่ะ.......แล้วเรื่องนี้ก็รู้สึกว่าพระเอกกับนางเอกจะรักกันมากๆๆๆเลยไม่เคยทะเลาะกันเลยอ่ะ....ถ้ามีก็แค่งอนเล่นๆตุ๊บป๋องๆธรรมดาเงี้ย.....ก็เลยไม่ค่อยได้ลุ้นค่ะเนื้อเรื่องเรียบง่ายมากค่ะแต่ส่วนมากเราจจิ้นน้องของนางเอกมากกว่าค่ะรู้สึกว่าจะเด่นมากค่ะ หล่อมาด้วยเทียบกับซาลาเปาแล้วอ่ะนะคะ555 ที่จริงเราก็ชอบกินซาลาเปามากค่ะ......แต่ก็ไม่ได้รู้สึกจิ้นหรือฟินอะไรเลยตอนที่นางเอกอธิบายว่าพระเอกหน้าเหมือนซาลาเปา....อ่ะค่ะอย่างที่คุณฟีน่าบอกค่ะว่าหน้ากลมมีผมครึ่งหัวหล่อตรงไหน....ส่วนมากจะชอบน้องนางเอกมากค่ะเพราะเด่นกว่าพระเอกมากเวลาออกมาทีเนี้ยบรรยายซะทุกตัวดับเลยค่ะเวลาอยู่กับพระเอกเนี้ยเหมือนพระเอกเป็นตัวละครที่เลื่อนลอยมากเลยค่ะ (เพราะความหล่อและนิสัยที่น่ารักกินขาด555)แถมยังลุ้นนะค่ะว่าจะมีเรื่องของน้องนางเอกต่อไปถึงแม้ว่าน้องนางเอกจะตายแล้ว....(แต่เรายังเชื่อว่าจะมีปาฏิหาริย์ค่ะ) และก็ขอให้เป็นจริงค่ะ555 เราคิดว่าดำเนินเรื่องเรียบง่ายเกินไปค่ะ....แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆค่ะไม่ถึงกับแย่ ก็คงแล้วแต่คนชอบมั้งคะ.....

ชอบตรงที่บอกว่า นางเอกกับพระเอกเป็นคนฉลาด อ่านออกว่า ใครคิดอะไร
เลยออกแนวมองตาก็รู้ใจ พระเอกเลยแกล้งไม่พูดได้เป็นนาน

แต่ว่า ช็อกมากเรื่องน้องนางเอก คือ ปกติมากกว่ารักจะไม่ค่อยทำร้ายจิตใจ
รู้สึกเหมือนโดนหลอกให้รักผูกพันกับน้องนางเอกมาทั้งเรื่อง
แล้วก็วูบหายตกหน้าผาไปเสียอย่างนั้น แปล๊บเลย

เราก็อยากให้มีปาฏิหาริย์นะคะ แต่คงจะไม่มี
สังเกตจากคำนำท้ายเล่มของคนเขียน บอกว่า
ตอนแรก จะเขียนบทส่งท้าย ให้ลูกนางเอกฝันเห็นบุรุษผู้นึงที่หน้าตาเหมือนตัวเขาเอง (ลูกนางเอกหน้าตาเหมือนน้องนางเอกค่ะ)
แล้วทำหรือพูดอะไรซักอย่างเชิงว่า ความปรารถนาเป็นจริงแล้ว
ที่ชื่อตัวเอง ชื่อผ้า ขจรไกลเลื่องลือ
แต่เธอบอกว่า จบแบบนั้นมันเหมือน ไม่ได้อารมณ์หรืออะไร
เราคิดตาม ก็จริง เพราะเราคงรู้สึกว่า ได้หายใจมากขึ้น
ถ้ามีฉากนั้น
แต่พอไม่มี มันเลยแปล๊บบทุกครั้งเลยที่นึกถึง