เนื่องจากตอนนี้ฟีน่าเปิดเวบเองแล้ว ขอย้ายรีวิวไปที่เวบนะคะ ใครอยากอ่านรีวิวนิยายเล่มอื่นๆ ที่ฟีน่ายัายไปลงหรือรีวิวนิยายใหม่ๆ ไปอ่านได้ที่เวบ philiciana.com นะคะ สำหรับเรื่องนี้กดไปอ่านได้เลยนะคะ รีวิวต้แค้นสุดรัก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
มาเล่าเรื่องย่อบาดจิตกันก่อนดีกว่าที่จะอกแตกตายกันไปข้างหนึ่ง เริ่มด้วยเรื่องนางเอกที่เป็นคุณหนูผู้แสนบอบบาง น่าทนุถนอม ต้องตกที่นั่งช่วยชายหนุ่มผู้บาดเจ็บสาหัสให้รอดตาย คุณพระเอกผู้แสนอึดถึกราวกับคูโบต้า ก็รอดตายจากการอาการบาดเจ็บสาหัสมา และตอบแทนน้ำใจแม่นางฟ้าคนงามด้วยความรักสุดใจ แต่ทั้งสองก็รู้ดีว่า รักระหว่างสงครามมันต้องลำบากเลือดตาแทบกระเด็น แต่เราสองคนจะฝ่าฝันอุปสรรคไปด้วยกัน ทว่าฝันก็สลายเมื่อพระเอกก็หายสาบสูญไป ทิ้งไว้แต่แหวนแทนรัก เธอเฝ้ารอเขาถึงสามปี จนเริ่มรู้สึกว่าชาตินี้เราคงหมดวาสนา เพราะเธอก็ใกล้ตายเข้าไปทุกที่ด้วยอาการตรอมใจและสุขภาพที่ไม่แข็งแรง
และแล้วการรอคอยของนางเอกก้อสิ้นสุดลง หากครั้งนี้ พระเอกไม่ได้กลับมารับเธอด้วยความรัก แต่มาด้วยความเกลียด เพราะคิดว่านางเอกคือนางนกต่อที่ล่อให้เขาติดกับ สามปีที่ผ่านมาเขาต้องไปติดคุกนรกอยู่ เมื่อแหกคุกมาได้ ก็ต้องมาเอานางเอกไปลงโทษ ไม่ว่านางเอกจะยืนกรานถึงความบริสุทธิ์ของตัวเองแค่ไหน พระเอกก็ไม่ได้ฟัง ทำกลับนางเอกประหนึ่งเป็นโจรใจทราม คนในเผ่าของพระเอกก็รุมกันกลั่นแกล้งเพราะคิดว่านางเอกนี้ล่ะทำให้ท่านหัวหน้าต้องเกือบตาย นางเอกจึงต้องใช้หนี้กรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ จนแทบตาย แต่เพราะความรักที่ยังหลงเหลือทำให้พระเอกที่ยังอยากจะเชื่อว่านางเอกไม่ได้ทำ พยายามหาความจริง(ซึ่งน่าจะหาก่อนนะไอ้บ้า) แต่ท้ายสุด เพราะพี่ชายที่รักนางเอกจนเข้าขั้นโรคจิตก็ทำให้พระเอกเข้าใจผิดอีกว่านางเอกทรยศจริงๆ จนนางเอกเลือกจะตายดีกว่าอยู่ แต่พระเอกอีกเช่นกันก็ทนไม่ได้ ต่อให้เกลียดแค่ไหน แค้นแค่ไหนก็ต้องทำให้นางเอกหายป่วย
แต่มันคงสายเกินไป เมื่อความจริงปรากฏ นางเอกก็หายไป เพราะพี่ชายของเธอส่งคนมาช่วย พระเอกจึงต้องแบกหน้าไปเอาตัวมาใหม่ แต่ครั้งนี้ก็ต้องเจอวิบากกรรมกันไป และที่ร้ายกว่าคือนางเอกเหลือแต่ร่างที่ไม่มีจิตใจอีกแล้ว เพราะเหมือนกับว่าเธอต้องใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดมาจนสมองได้สั่งการให้เธอลืมทุกอย่าง เหมือนเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่งที่หายใจแต่ไร้การตอบสนอง ซึ่งพระเอกก็ต้องคอยดูแลและรอคอยให้นางเอกกลับมาจดจำเขาได้อีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าก็เป็นดั่งนั้น แต่เขาต้องอาศัยความอดทนอย่างสูงส่ง
เฮ้ออออออ นี้มันมากกว่าเศร้าชัดๆ ด้วยความเล่มนี้ไปติดค้างอยู่ที่ไปรษณีย์หลายวันจัดเลยได้อ่านช้ากว่าชาวบ้าน แต่ก็ดีค่ะ เพราะคนร่วมชะตากรรมได้อ่านไปก่อนและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เศร้ามากกก ไอ้เราเลยมีเวลาเตรียมทิชชู่รอ เป็นไงล่ะ อ่านไปแล้ว น้ำตาตกในซิค่า นางเอกเรื่องนี้ชาติก่อนไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้เนี่ย ต้องปรึกษาเจน ญาณทิพย์ สแกนกรรม ล้างกรรมกันอย่างด่วน แม่คุณเอ๊ย อึดมากกกกกก เป็นฟีน่าน่ะ ยอมตายไปเลยดีกว่าต้องมาชดใช้อะไรให้กับพระเอกเนี่ย
รับไม่ได้ตั้งแต่เอาโซ่ล่ามแล้ว ไหนจะโดนบรรดาไอ้พวกผู้ชายใจทรามตบตีทำร้ายร่างกาย ดีนะที่พระเอกโผล่มาช่วย ถ้ามันยืนเฉยๆ ดูนางเอกโดนรุมทึ้ง ฟีน่าจะโยนหนังสือทิ้งเลย หรือฉากนางเอกใจเด็ดคิดว่าตัวเองเป็นนกฟีนิกส์กระโจนเข้ากองไฟเพื่อเก็บแหวนพระเอกที่หล่นไปในกองไฟ เพราะบรรดาสาวๆในเผ่าพระเอกคิดว่านางเอกเป็นหัวขโมย ทั้งตบตี ทำร้ายร่างกาย จริงๆ นางเอกทำสตีไปเลยค่าสะใจดี (สตีคือพิธีโดดเข้ากองไฟของสาวฮินดู เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ว่าหลังจากสามีตายเธอจะตายตามสามี) ไหนจะโดนอีพระเอกข่มขืนอีก พูดตรงๆว่าเป็นนางเอกเรื่องนี้ ไม่น่าอิจฉา ไม่อยากเป็น สงสารและคิดว่าเธอตายน่าจะมีความสุขกว่า แต่นางเอกกลับทนได้ทุกอย่าง เพื่อขอให้ได้อธิบายกับพระเอก ซึ่งมันก็ไม่เคยฟังนางเอกเลย สะใจมากที่ร่างกายเธอปิดกั้นความเจ็บปวดทุกอย่างด้วยการน็อกตัวเองไปเลย เหลือไว้แต่ร่างกายที่ไม่มีจิตวิญญาณให้พระเอกมันต้องมาชดใช้ และต่อให้ตอนจบนางเอกเป็นแบบนี้ไปจนตายฟีน่าก็โอเค เพราะพระเอกนี้ไม่น่ารักเอาเสียเลย
ส่วนอีตาพระเอก แรกๆก็ดูดีเชียว แต่พอแกกลับมาใหม่ นี้มันคนละคนเลย ก็เข้าใจว่าแค้นว่าตัวเองต้องทรมานในคุก ตายดีกว่าอยู่ แต่นี้แกจะหาความจริงก่อนได้ไหม อ๊ายยยยยย ฉันเกลียดเธอ ต้องเอาไปลงโทษ ตอนอ่านคำโปรยปกหลังก็คิดว่าคงแนวแก้แค้น แต่ไม่คิดว่าแกจะได้ขนาด ตกกระป๋องไปเหอะอีตานี้ ถ้าเทียบกันกับเล่มแรกอย่างท่านเสือนี้ ท่านเสือประเสริฐไปเลย เพราะทุกอย่างที่ทำ แม้จะทำร้ายใจนางเอก แต่ทำเพราะรักมาก จนยอมยกชีวิตตัวเองให้ วิบากกรรมของท่านเสือ เราปวดร้าวไปด้วย ประหนึ่งว่า ทำไมคนดีต้องเป็นแบบนี้ ร้องไห้ ร้องห่มตาบวม แต่เรื่องนี้สมน้ำหน้า แช่งชักหักกระดูกพระเอก ร้องไห้นี้เพราะสงสารนางเอกเท่านั้น ส่วนพระเอก อย่าหวัง แม้ฉากที่ยอมคลานไปเพื่อหานางเอกก็อย่าหวังเลย เกลียดแล้วเฟ้ย เรื่องนี้เลยร้องไห้ไม่เยอะ หนักไปทางแค้นพระเอกมากกว่า
แสดงตัวตนเสียขนาดนี้ ไม่ต้องแปลเป็นอื่นค่ะ นอกจาก ไม่เอาเด็ดขาดเลยพระเอกเรื่องนี้ เชิญรับทุกข์ทรมานไปเหอะ ฉันไม่เอาด้วย ก็พยายามจะเข้าใจว่าพระเอกผ่านอะไรมา แต่มันแฟร์เนอะ ทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆ พี่แมนมาก ไปทำกับไอ้พี่ชายโรคจิตนางเอกดิ ตานั่นก็หล่อแต่ดันเป็นโรคประสาทแหงๆ เหมือนกับรักน้องสาว ที่ไม่รักแค่น้องสาว แต่รักเหมือนจะเอามาทำเมียมาก อ่านพระเอกโหดๆมาเยอะ เอาพ่อคนนี้ไปรวมด้วยนะคะ ลอยแพ สาปส่งกันเลยทีเดียว นี้ขนาดอ่านแบบไม่ละเอียดยิ่งกว่าเดิมเพราะทำใจกับบางฉากไม่ได้เลย มันดูถูกความเป็นคนกันมากไป สงสัยเพราะเรามันพวกสิทธิสตรีมากไป แค่เจอแนวพระเอกใจร้ายนิดหน่อย ยัยนี้ก็สะบัดบ๊อบเมินแล้ว แต่เจอไปเกือบร้ายบริสุทธิ์ ฟีน่าหรือจะเอาไว้
แต่ถ้าใครชอบแนวพระเอกมันเลวร้าย ประหนึ่งซาตานหัวใจยักษ์ เล่มนี้ล่ะใช่เลย ขาดแค่มองดูนางเอกโดนข่มขืนได้ ไม่งั้นก็เข้าข่ายเลวเต็มขั้นได้ล่ะ แกจะรักษาเขาไว้ทำไม ปล่อยเขาตายไปเหอะ ถือว่าทำบุญ สุดท้ายแล้วเมื่อความจริงปรากฏนางเอกก็เลยซวยสุด ไหนจะร่างกายอ่อนแอ เจ็บออดๆแอดๆ ต้องมีค่าแค่นักโทษอีก สุดๆล่ะ
และท้ายสุดที่น่าแค้นกว่าคือ ไอ้คนเลวที่สุดคือพี่ชายนางเอกไม่เป็นไรอะไรนอกจาก ต้องเสียนางเอกไปจนแทบบ้า เหมือนเป็นการสรุปที่ตอกย้ำว่า ที่สุดแล้วคนที่ชนะคือคนเลว แม้นี้จะเป็นความจริงของโลก แต่พอมันอยู่ในนิยายก็เลยรู้สึกว่ามันหดหู่ใจมากไปหน่อย
อ่านตอนท้ายเล่ม เห็นเตี่ยนซินชักติดใจกับแนวนี้ อืมห์ ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ อาจจะต้องเริ่มพิจารณาแล้วว่า ถ้ามากกว่ารักยังใช้คอนเซปต์มากกว่าเศร้าอีก เราคงไม่ตามอ่านทุกเล่มแล้วล่ะ เพราะมากกว่ารักเปิดมาด้วยเรื่องน่ารักๆ แต่เด๋วนี้ชักไม่หวานล่ะ ขมปี๋มากกว่า ซึ่งคนอ่านอย่างฟีน่าไม่แนวนิยายเช่นนี้ ซื้อมาก็มานั่งบ่น มันก็คงไม่ดี อย่างที่บอกว่า เคยมีปณิธานแล้วว่า เราจะไม่เปลี่ยนคนอื่นให้ทำตามใจเรา แต่เราจะเดินออกไปเองจะดีกว่า ถือว่าแฟร์กันทั้งสองฝ่าย แต่เมื่อตอนนี้ยังไม่ถึงขนาดนั้นเราก็ยังคงอ่านกันต่อไป แม้ว่าเล่มสามของเตี่ยนซินชุดนี้จะยังคงคอนเซปต์ตรมน้ำตาอยู่ก็ตามที เพราะอ่านมาสองเล่มแล้วนิ ก็ต้องกัดฟันอ่านกันต่อไปให้จบซีรียส์นี้