ระบำร่ายรัก เฉียนเฉ่าโม่ลี่
ณ ดินแดนอันห่างไกลจากวังหลวงหากชีวิตของนางรำสาวที่เคยเรียบง่ายกลับไม่เป็นเช่นนั้นอีกเมื่อฉู่จิ้งต้องถูกลากเข้าสู่อำนาจที่ยิ่งใหญ่และการแก่งแย่งของผู้คน ที่มีเขามู่หรงอวี่ซวงเป็นนำมา และหัวใจที่ไม่รักดีของเธอก็ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่งการเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของมู่หรงอวี่ซวงแม้ว่าสิ่งที่ฉู่จิ้งกระทำจะเป็นเพียงคำว่าเพื่อความถูกต้องก็ตามที
ในสายตาของท่านอ๋องผู้ยิ่งใหญ่เช่นเขาไม่มีสิ่งใดอยู่ในสายตา ยกเว้นเพียงนกจาบแสนสวยที่ชื่อฉู่จิ้งนับตั้งแต่ได้พบนางรำที่ตราตรึงใจเขาได้แล้วมู่หรงอวี่ซวงก็ปรารถนาจะได้ครอบครองเธอเพียงผู้เดียวหากแต่เพราะความดื้อรั้นของฉู่จิ้งและสิ่งที่มู่หรงอวี่ซวงไม่กล้าเปิดเผยไปก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการทว่าสิ่งใดที่มู่หรงอวี่ซวงต้องการเป็นเจ้าของ เขาก็จะทำทุกหนทางเพื่อได้มันมา
กรงทองที่แสนงดงาม ใหญ่โตหรูหราที่ผู้คนล้วนแต่ริษยาฉู่จิ้ง กลับไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเธออยากได้เพียงอิสระที่เคยได้รับแต่จริงหรือที่นกน้อยในกรงทองเช่นเธอจะกล้าโบยบินจากอุ้งมือของมู่หรงอวี่ซวงและเมื่อฉู่จิ้งไม่อาจตัดอาลัยในสายสัมพันธ์นี้ได้ มันก็รัดรึงเธอไว้โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า มันกำลังจะทำร้ายให้เธออาจเจ็บปางตาย เพราะฤทธิ์ของคำว่ารัก
ทั้งๆที่มู่หรงอวี่ซวงรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องราวทั้งหมดมีที่มาที่ไปเช่นไรแต่เมื่อเขาเลือกที่จะเก็บงำมันไว้เขาจึงไม่ทันคาดคิดว่าผลที่ออกมาจะเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้ คำว่ามีร่างแต่ไร้วิญญาณเป็นเช่นไรมู่หรงอวี่ซวงได้รู้ซึ้งแก่ใจ ทุกสิ่งที่เขาทุ่มเทมาทั้งชีวิตกลับไม่มีค่าอันใดเพราะมันไม่ใช่ฉู่จิ้ง หญิงเดียวที่ครอบครองดวงใจเขาแต่เมื่อมู่หรงอวี่ซวงเลือกที่จะมีฉู่จิ้งมากว่าสิ่งที่ต้องการเขาก็ไม่คิดอาลัยในสิ่งที่ต้องแลกไปเพราะมันคุ้มค่าหากว่าเขาจะมีเพียงเธอที่อยู่เคียงข้างเขาตลอดไป
จะว่าคุณหลอกดาวได้ไหมอันนี้ก็สุดรู้ค่ะ ความที่ฟีน่าอ่านเล่มนี้ค่อนข้างช้าคือคนรอบตัวอ่านกันไปเยอะแล้ว มีเสียงร่ำลือว่ามันแนวปวดใจ ดราม่าเฉียนเฉ่าโม่ลี่เปลี่ยนไป เอาล่ะซิ ฟีน่าเอ๋ยแกได้เตรียมหาทิชชู่ไว้สักม้วนแล้วล่ะ และเมื่อจบอุบายหมายรัก เราก็เตรียมพร้อมสำหรับการโศกาน้ำตารินพร้อมแล้วเอาซี้ แกจะมามุกไหน ฉันพร้อมแล้วนะเฟ้ย แต่ทว่า
เรื่องราวที่คิดว่าต้องรันทนใจสุดๆกลับกลายเป็นว่านางเอกผู้แสนยากจน เติบโตในเมืองที่ห่างไกล กันดารยิ่งนักหากหน้าตาของเธอกลับงดงามและร่ายรำได้ตราตรึงใจคนและเมื่อชะตากรรมดันทำให้เธอเป็นที่ถูกตาต้องใจพระเอก ท่านอ๋องที่ยิ่งใหญ่ มีหรือนางเอกจะยอมถูกจับเป็นนกน้อยในกรงทองได้อย่างราบรื่นก็ต้องมีขัดขืนกันบ้าง แต่สุดท้ายเธอก็หนีใจตัวเองไม่พ้น มาในทำนองผู้หญิงดีๆพ่ายแพ้แบดบอย
ก็ดูเหมือนจะดีถ้าไม่เพราะนางเอกเองก็หวาดกลัวการถูกหน่ายรักจากพระเอกทำให้เธอตั้งป้อมกับพระเอกเสมอมาและเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่พาให้เธอเข้าใจผิดไปกันใหญ่ มันก็เลวร้ายลงทุกทีจนเหมือนทุกอย่างสิ้นสุดลง ทั้งพระเอกและนางเอกก็เหมือนคนที่ตายไปแล้วเพราะรักมันไปไม่ถึงอีกใจของฝ่ายหนึ่งถ้าไม่เพราะความจริงที่ทั้งสองซ่อนเร้นความรู้สึกลึกๆไว้เปิดเผยก็คงจบแบบลาจากชั่วนิรันดร์
ค้างค่ะ เตรียมร้องไห้ค้างไปเลยไอ้เราน่ะ นึกจริงๆว่า เนื้อเรื่องมันต้องมาแบบบทนำแหงๆ พระเอกเย็นชา ร้ายๆจิกกัดหยามเกียรตินางเอก ฟีน่าเตรียมคำสาปแช่งพระเอก ประมาณว่าแบบนี้ต้องกินแห้วระทำ ท้อให้สะใจไปเลยนะแก ต้องโดดเดี่ยวถูกนางเอกลงโทษให้ตากฝนเป็นพระเอกมิวสิคไปนานๆ
แต่พูดเลยว่าสุดท้ายแล้วฟีน่าดันชอบพระเอกมากกว่า คือไม่ได้ซาดิสต์นะคะ คือพระเอกแกมาดแบดบอยไปงั้นล่ะแต่เนื้อแท้ แกโคตรรักนางเอกเลยค่ะ รักนะ แสดงออก แต่ปากไม่บอกก็เท่านั้นคือนางเอกถ้าไม่ทิฐิเยอะคงเข้าใจไปนานแล้วล่ะ จะมีปากพาจนก็แค่ครั้งเดียวยัยนางเอกเลยจำจนวันเกือบตาย
ส่วนเหตุการณ์ที่ชวนเข้าใจผิดเนี่ยเราก็พอเข้าใจว่านางเอกจะคิดมาก คิดเองเออเองไม่แปลกหรอก เอาฟะโทษฮอร์โมนเพศหญิงงี่เง่าก็ได้แต่พอจบเรื่อง ตอนท้าย นางเอกก็รู้สึกว่าจะเต็มไปด้วยปัญหาเสียเหลือเกินถ้าไม่มีคนอื่นมาบอกว่าความจริงของพระเอกว่า เขารักหล่อนมานานแล้วทำอะไรให้หล่อนบ้าง ชีคงแบบว่าทิ้งพระเอกได้นะคะ
จะว่าไปคนอ่านแบบฟีน่าเห็นคาตาว่าพระเอกนี้แสนจะดีกับนางเอกแม้แกจะเย็นชา นิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงออกแบบอ่อนหวานแต่ว่าสิ่งที่ทำให้นี้ก็เห็นสุดๆล่ะ ไหนจะองครักษ์พิเศษที่มอบให้นางเอกไม่เคยโกรธนางเอกสักครั้ง แถมยังบอกนางเอกอีกว่า อย่าไปยอมลงให้กับใครเธอต้องอยู่เหนือกว่าทุกคน อาการหวงนางเอกออกนอกหน้า คือสรุปว่าแทนที่จะสงสารนางเอกฟีน่าสงสารพระเอกเองค่ะ เจอนางเอกแอบงี่เง่าเล็กน้อย
แต่จะว่าไปก็ว่านางเอกไม่ได้เต็มที่พระเอกแกดูร้ายกาจ นางเอกก็เลยเชื่อไม่ค่อยลงคือเธอเป็นพวกย้ำกับตัวเองว่าต่ำต้อยด้อยค่า ไม่มีราคาคู่ควรกับพระเอกจนบางทีก็อยากเอาอะไรฟาดหัวหล่อนสักที โดยเฉพาะตอนสำคัญที่ดันไปออกปากคนอื่นเองว่าเป็นแค่นางรำกระจอกๆ แต่หล่อนลืมคิดไปเลยว่าพระเอกนี้ปฏิบัติกับตัวเองยังกะเจ้าหญิงมาจากเมืองไหน ทั้งอุ้มทั้งเอาใจใส่ยามป่วยไข้ เนี่ยนะแค่นางรำธรรมดาๆ คิดไปได้แถมความคิดประเภทฉันมันไม่ดีพอก็ยิ่งให้รู้สึกว่านางเอกชักเยอะที่ว่าจะเข้าใจก็เริ่มรู้สึกว่าพระเอกหาเมียใหม่เหอะ เอาที่แบบว่าเป็นแบ็คอัพดีๆให้พระเอกดีกว่าไหมยัยคนนี้ไม่ไหวล่ะ น่ารำคาญขึ้นเรื่อยๆ
นี้ล่ะคือสิ่งที่ฟีน่ารู้สึกว่าตรูเกือบจะโดนหลอก เพราะว่าเชื่อเต็มที่ว่าต้องสะเทือนซางสุดๆ แต่ท้ายสุดสะเทือนใจค่ะ สงสารพระเอก ดันไปรักนางเอกที่ไม่กล้าสู้เพื่อจะให้ทัดเทียมหรือเข้าใจในความรักพระเอกเลยโอเคว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาแต่ถ้าหัดเปิดใจมองด้านดีๆที่เขาทุ่มเทเพื่อเธอบ้างก็คงจะดีนะคะเหมือนพระเอกเสียสละทุกอย่างเพื่อเธอไปสักหน่อย อะไรที่ผิดพลาดนางเอกโยนใส่หน้าพระเอกหมด ไม่ไหวๆๆ
ถ้าจะบอกว่าอะไรเศร้าฟีน่าว่าคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนรัก แม้จะรู้ว่าเขาไม่รักหล่อนเลย และหลอกใช้เธอน่าสงสารกว่าเยอะค่ะ พอเดาได้ว่าเธอต้องเจอเรื่องทำนองนั้นแน่นอนพอมาถึงเนื้อเรื่องตรงนั้นก็รู้สึกว่า บางทีความรักก็ทำให้คนตาบอด ยอมทำให้ทุกอย่างจริงๆนะแม้จะรู้ว่ามันเสี่ยง และอาจจะตายได้ก็ยังทำ คนนี้เลยน่าสงสารกว่านางเอกค่ะ เพราะตัวนางเอกเองดันทำตัวเองในบางทีเลยไม่รู้สึกอะไรมากมายนัก
เรื่องนี้นะคะ ทั้งๆที่พระเอกมาดร้ายแต่ท้ายสุดฟีน่ากลับสงสาร ตรงกันข้ามกับนางเอก ดูอ่อนแอน่าเห็นใจ แต่กลับกลายเป็นรำคาญเหล่อนสุดใจ ตัวฟีน่าเองอ่านก็พอได้ แต่ชอบหรือเปล่าจัดว่าเฉยๆค่ะ อ่านได้ แต่ไม่ติดใจหรือจดจำอะไรสักเท่าไร เรื่องนี้กับอุบายหมายรักฟีน่าชอบอุบายหมายรักกว่าค่ะ คือพระเอกกับนางเอกร้ายทันกันทั้งคู่ แต่เรื่องนี้นางเอกจัดไปในทางเพลียใจกับหล่อนตลอดเวลา ทำให้เสียฉันเสียเวลาสงสารหล่อนเก้อด้วย อันนี้มีแอบเคืองเล็กน้อยแบบนี้นะคะขอแบบพระเอกร้ายกาจมาเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลาเตรียมใจให้รอรับความเศร้าค่ะสรุปว่าฟีน่าคงจะประหลาดกว่านางเอกของเรื่องนี้ก็เป็นได้ค่ะ เรื่องไม่เศร้าก็ดันอยากให้เศร้าไปได้เพราะเราอาจจะชอบนิยายเรื่องนี้ได้มากกว่านี้ล่ะ