BlogGang.com : : นมสิการ : การตกเป็นทาสของความคิด

การตกเป็นทาสของความคิด

ช่วงนี้หนูเจอมรสุมมากมายค่ะ ช่วงที่หนูพยายามทำสมาธิดูจิตใจเนี่ย
หนูเกิดอาการ เบื่อไปเฉยๆ ซึ่งหนูรุ้สึกว่า หนูดันผูกไอ่การทำสมาธิ กับเรื่องบุญและความร่ำรวย
หนูไม่ถูกหวยเลยค่ะ แต่เลขที่ออกมันวนเวียนอยู่กะทะเบียนบ้านหนู แล้วหนูก็เกิดอาการเบื่อ เลิกไปซะงั้น ปรากฎว่า เหตุการณ์ที่ทำท่าว่าจะดีขึ้น คื่อ หนูไปเจอหนังสือที่ให้อุทิศบุญอะไรแบบนั้น พอหนูนั่งสมาธิ เสร็จหนูก็อุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวร ให้เทวดารักษาตัวพ่อแม่ และคนในครอบครัว ก็รู้สึกว่า ดีชึ้น แต่หลังจากที่เริ่มเบื่อและหยุด ทุกอย่างกำลังพังทลาย มันเป็นเพราะเวรกรรมเหรอ เฮ้อก็คงไม่ใช่ แต่ทำไมชีวิตหนูมันชั่งน่างสมเพช ตอนนี้อยากลาออกจากงาน อยากไปจากบ้าน อยากไปที่ไหนๆสักแห่ง เบื่อ เซ็งมาก ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ไม่รู้จะปรึกษาใคร ทำไมมันเป็นแบบนี้ จนเริ่มสงสัยว่าปัญหาเรามันใหญ่มากเหรอ แต่ก็รุ้สึกว่า ทำไม ทำไม
รู้สึกสมเพชตัวเอง เรียนมาเยอะซะเปล่า

***********************
นี่เป็นอาการของการตกเป็นทาสของความคิดครับ
ความเป็นมนุษย์และยังต้องดำรงค์ชีวิตอยู่จะเต็มไปด้วยทุกข์
ทั้งทุกข์ของตนเองและทุกข์ของคนที่อยู่รอบข้าง ยิ่งถ้าเราไปพบเห็น
และเข้าไปแบกทุกข์นั้นไว้ด้วย มันก็จะกลายเป็นทุกข์ที่เพิ่มขึ้น

พระพุทธองค์ท่านสอนว่า การมีชีวิตอยู่ที่จะไม่ทุกข์หรือทุกข์น้อยทีสุดก็คือ การทำชีวิตให้ดีที่สุดในปัจจุบัน สิ่งที่ผ่านมาแล้วมันแก้ไม่ได้แล้ว อย่าไปนึกถึงมันอีก สิ่งทียังมาไม่ถึงก็ทำอะไรไม่ได้อีก ถ้ามามัวแต่วิตกในปัจจุบัน จะทำให้การทำสิ่งต่างๆ ในปัจจุบันไม่ดีพอแล้วจะส่งผลเสียไปถึงอนาคตได้

เมื่อท่านตกอยู่สภาวะเช่นนี้ ทีชาวบ้านเรียกกันว่า จิตตก ท่านจะอยู่ในวังวนแห่งความทุกข์ ความไม่สมหวัง อยากจะหนีไปให้พ้น ๆ แต่ในความเป็นจริง สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมาจากความคิดที่มันวนเวียนอยู่ในหัวสมอง ขอให้ท่านพิจารณาดู ถ้าสมองของท่านไม่มีเรื่องพวกนี้อยู่ในหัว ความรู้สึกเหล่านีจะมีอยู่หรือไม่ นี่คือสิ่งที่เป็นจริงที่คนทั่ว ๆ มักมองข้ามไป

สำหรับคนทั่ว ๆ ไป การตัดสิ่งเหล่านี้ออกไปจากหัวสมอง ไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย ๆ เพราะยิ่งคิดจะหยุดมัน มันจะยิ่งรุกหนักขี้นไปอีก มันเป็นซะอย่างนี้ มันไม่ใช่เวรกรรม แต่เป็นธรรมชาติของจิตใจ ถ้ามีการไปนึกถึง หรือ พยายามที่จะกระทำอะไรกับจิตใจ มันจะยิ่งย้ำเยือนมาถี่มากขึ้น

อีกประการหนึ่ง เมื่อจิตตก ขอให้หยุดการฝึกฝนเรื่องการดูจิต เพราะการดูจิตในสภาวะจิตตก มีแต่ข้อเสียด้วยกำลังจิตนั้นอ่อนปวกเปียก ไร้กำลังในการสู้รบเสียแล้ว แต่สิ่งที่ควรกระทำก็คือ การไม่นึกถึงสภาวะของจิตใจ แต่ให้มาหมกหมุ่นกับสภาวะของร่างกายแทน ให้จิตรับรู้สภาวะของร่างกายไปมาก ๆ แล้วจิตจะปล่อยสภาวะของจิตใจที่มันเป็นทุกข์ไปเอง

ผมเคยอยู่ในสภาวะจิตตกเช่นกันในอดีต ทั้ง ๆ ที่ผมฝึกมานานแล้ว และเห็นความคิด เห็นอารมณ์จิตได้แล้ว แต่อาการจิตตกนี้มันหนักมาก
ผมแก้ไม่ได้ ผมเลยไปปรึกษาหลวงพ่อที่ผมเรียนธรรมด้วย ท่านสอนว่า เมื่อจิตตก ห้ามดูจิต แต่ให้ดูกายแทน ผมเลยกลับมาเดินจงกรม ดูแต่กายที่มันเคลื่อนไหวไปมา เดินอยู่ 7 วัน จิตตก ก็หลุดจากการวิตกกังวลได้สำเร็จ ผมก็เลยได้ประสบการณ์มาว่า ถ้าจิตตก ห้ามดูจิต แต่ให้ดูกายแทน ให้จิตไปมุ่งรู้ที่กาย แล้วจะแก้อาการจิตตกได้

ข้อแนะนำตอนนี้ก็คือ
อย่าไปคิดจะหยุดมัน แต่ให้ไปฝึกการรู้ที่กายแทน ฝึกรู้กายให้มาก
อย่าไปดูจิตเด็ดขาด ผมเชื่อว่าภายใน 5 -7 วัน อาการจิตตกน่าจะหยุดลงได้เองครับ
การรู้กาย ผมมีเขียนไว้ในเรื่อง ตัวอย่างการฝึกเพื่อการรู้กาย
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&month=05-2009&date=30&group=1&gblog=20

ในเรื่องเหตุผลว่าทำไมการรู้กายจึงแก้จิตตกได้ เพราะเมื่อจิตไปรับรับรู้อะไรมาก ๆ เข้า จิตจะไปจดจำไปยึดในสิ่งเหล่านั้นไว้ เมื่อจิตตก ถ้ายิ่งไปดูจิต จิตมันจะยิ่งจำอาการทุกข์ในจิตนั้นไว้ ทำให้เกิดการยึดติดไม่ยอมปล่อย ทีนี้ทุกข์ก็จะยิ่งหนักขึ้น การแก้ก็คือ ให้จิตไปยึดสิ่งอื่นแทนจิตที่กำลังตกนั้น และสิ่งทีไปยึดทีดีสุด ก็คือให้จิตไปยึดกายแทนครับ
นี่คือการแก้ทุกข์ที่ใช้เหตุผลประกอบ ไม่ใช่มั่วซั่วส่งเดช
แนะนำอ่านเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลนี้

กินให้อ้วน
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&month=08-2009&date=25&group=1&gblog=79

****
ขออวยพรให้ท่านหายจากจิตตกโดยเร็ววันครับ

Create Date : 03 ธันวาคม 2552

Last Update : 29 มกราคม 2555 18:31:01 น.

3 comments

Counter : 948 Pageviews.

ผมเคยสังเกตุเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ และจากที่เจอกับตัวเองจะพบว่า ถ้าจิตตก จิตมัว แล้วฝืนดูจิตจะพบว่ามันดูไม่ได้ ดูไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าจิตมันตกแล้ว แต่มันเป็นการรู้แบบถลำลงไป ผมเลยคิดว่าถ้าจิตตกแล้วนั่นก็แสดงว่าจิตไม่ตั้งมั่น จิตแบบนี้ใช้ดูจิตไม่ได้หรอก เลยเลิกปฏิบัติไปก่อน หาอะไรทำที่มันสบายๆดีกว่า

ผมก็เคยจิตตก จนเก็บมานอนฝันร้ายแน่ะครับ

แต่จากอ่านบทความไม่นึกว่าจะต้องเดินจงกรมตั้ง 7 วัน

โดย: viroot

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:12:20:21 น.

การหลุดจากจิตยึดว่าจะนานแต่ไหนขึ้นกับเรื่องราวและสภาพของแต่ละบุคคล บางคนก็เร็ว บางคนก็ช้า บางเรื่องก็เร็ว บางเรื่องก็ช้า

โดย: นมสิการ

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:16:17:30 น.

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน

โดย: นมสิการ

วันที่: 29 มกราคม 2555 เวลา:18:44:33 น.