BlogGang.com : : นมสิการ : เพียงรู้สึกตัว ก็พอแล้วหรือในการปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์

เพียงรู้สึกตัว ก็พอแล้วหรือในการปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์

ผมเชื่อว่า จะมีคนจำนวนมากที่สงสัยในห้วข้อที่ผมนำมาโปรยไว้ที่ว่า .เพียงรู้สึกตัว ก็พอแล้วหรือในการปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์.
แล้ว มันสอดคล้องกับ Zen อย่างไรที่ว่า การปฏิบัติไม่ต้องทำอะไร เพราะทุกคนคือพุทธะอยู่แล้ว

ก่อนอื่น ผมเชื่อว่า ทุกคนคงรู้จักว่า .ความรู้สึกตัว. คืออะไร มีอาการอย่างไร ถ้าใครไม่รู้จัก ผมก็แนะนำว่า ให้ท่าน.หยิกแขน.ตัวเองเดียวนี้เลยครับ ท่านรู้สึกเจ็บใช่ใหมครับ ต้องใช่แน่นอน ถ้าท่านหยิกจริง ๆ นั้นแหละครับ อาการที่เกิดขึ้น คือ เมื่อท่านรู้สึกได้ถึงความรู้สึกทางร่างกาย (ดังเช่นเจ็บจากการหยิกแขน ) + ความรู้สึกทางจิตใจ
ในขณะวินาทีนั้นแหละ คือ ท่านได้รู้สึกตัวแล้ว

ท่านสังเกตอีกอยางหนึ่งในเรื่อง .ความรู้สึกตัว. ที่จะเข้าถึงธรรมแห่งความพ้นทุกข์ มันต้องเป็นธรรมชาติจริง ๆ ไม่ใช่แกล้งทำขึ้นมา
ที่ว่าแกล้ง เช่น การที่ท่านตั้งใจหยิกตัวเองดังตัวอย่างข้างต้น นี่คือแกล้งทำขึ้นมา มันไม่ใช่ของธรรมชาติ แต่ถ้าท่านกำลังอ่านบทความนี้อยู่ แล้วมียุงมากัดแขนท่าน ท่านรู้สึกได้ถึงการถูกกัด นั่นแหละคือท่านรู้ความรู้สึกที่แบบเป็นธรรมชาติ

ถ้าท่านเพียงรู้สึกตัวที่เป็นธรรมชาติ ตาท่านจะมองเห็นได้ หูท่านจะได้ยินอยู่ จมูกท่านจะได้กลิ่นเองได้ ลิ้นท่านจะรู้รสเองได้ รางกายจะรุ้สึกถึงการสัมผัสได้ ( อย่าลืมว่าท่านต้องไม่แกล้งทำนะครับ )

*** เมื่อท่านรู้สึกตัวอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่เสแสร้งแกล้งทำ นั่นแหละครับ สภาพธรรมชาติของท่านคือ การไร้ตัวตนปรากฏแล้วครับ เพียงแต่ท่านไม่รู้จักเท่านั้นเอง
นี่คือทำไมพวก Zen จึงบอกว่า การปฏิบัติไม่ต้องทำอะไร เพราะทุกคนคือพุทธะอยู่แล้ว
ก็เพราะมันเป็นจริง ๆ ครับ

ทีนี้ ท่านอาจสงสัยว่า ถ้ามันง่ายอย่างนี้ แล้วทำไมจึงมีการสอนการปฏิบัติธรรมแบบเอาเป็นเอาตายในประเทศไทย เพื่อให้รู้ธรรม สำเร็จธรรม เป็นพระอริยบุคคล กันละ

เรื่องนี้ ผมขอตอบตามความเห็นส่วนตัวว่า เพราะปุถุชนนั้น ไม่สามารถรู้สึกตัวแบบไม่เสแสร้งได้ตลอดเวลาครับ จิตใจของปุถุชน นั้น จะมีการใจลอย หลงคิด อันเป็นสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรู้สึกตัวนั่นเอง เมื่อจิตใจปุถุชนเป็นแบบนี้ ปุถุชนจึงมิอาจเข้าใจในธรรมชาติความไม่มีตัวตนของตนเองได้

ดังนั้น สำนักปฏิบัติธรรมต่าง ๆ จึงได้คิดค้นอุบายการฝึกฝน เพื่อให้จิตใจของปุถุชนนั้นตื่นจากการใจลอย การหลงคิด ซึ่งอุบายในการฝึกฝน ก็คือ สติปัฏฐาน 4 นั่นเอง

การฝึกฝนสติปัฏฐาน 4 อย่างถูกต้อง จะทำให้จิตใจของปุถุชนตื่น และเข้าใจ เห็นสภาวะแห่งขันธ์ 5 อันเป็นไตรลักษณ์ ในขั้นต้น และถ้ายิ่งตื่นมากขึ้น ก็จะเกิดญาณหยั่งรู้สภาวะแห่งสุญญตาของจิตใจได้ และเมื่อนั้น เขาก็จะเข้าใจและอาจร้องอ๋อออกมาว่า สัพเพ ธรรมา อนัตตา คือ อย่างนี้เอง เขาจะรู้ได้ว่า ความรู้สึกตัวที่เป็นธรรมชาติ คือ ธรรมชาติแท้จริงนั่นเอง

แต่ถ้าท่านใดที่เข้ามาอ่านบทความนี้ ถ้าเขาเป็นผู้มีปัญญาแก่กล้าอยู่แล้ว ลองสังเกตดี ๆ ในขณะที่ท่านรู้สึกตัวที่เป็นธรรมชาติ ท่านอาจมองมันออก และเข้าใจธรรมแท้ อันเป็นธรรมชาติของตัวท่านเองได้ครับ

เร็วช้า มันอยู่ที่ตรงนี้เองครับ คนที่เร็ว คือ มองได้ออกเร็ว
คนที่ช้า คือ มองเท่าใดก็มองไม่ออก ทั้ง ๆ ที่ของมันปรากฏให้เห็นอยู่ต่อหน้าเหมือนกัน

Create Date : 26 ตุลาคม 2552

Last Update : 29 มกราคม 2555 18:33:56 น.

4 comments

Counter : 1093 Pageviews.

ซาโตริ!!!

โดย: ล้อลม IP: 115.67.24.105 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:22:24:16 น.

เพราะความไม่รู้ในสภาพธรรมที่ปรากฏ..(อวิชชา)

เมื่อมีสติระลึกรู้..เห็นสภาพธรรมตามความจริง..แล้วกลับคิดว่ามันไม่ใช่..มันต้องเป็นแบบนี้ๆ....

จึงเกิดการปรุงแต่งต่อไม่สิ้นสุด....เลยหมดโอกาส..ซาโตริ!!

ขออนุโมทนาครับ.........

โดย: palmgang IP: 119.42.102.161 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:9:18:21 น.

สติ สัมปชาโน รู้สึกตัวทั่วพร้อม ผลเเห่งการปฎิบัติสติปัฏฐาน4 ยิ่งปฏิบัติมาก ยิ่งลดการปรุงเเต่ง ลดความเร่าร้อนของจิต ในที่สุดจะเห็นสภาวะเกิดดับ เย็น ใส ว่าง ของจิต ของดีของพระพุทธเจ้าที่เป็นสัจจธรรม ดีกว่าสิ่งใดในโลก

โดย: อุบาสก IP: 203.149.28.115 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:9:33:18 น.

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน

โดย: นมสิการ

วันที่: 29 มกราคม 2555 เวลา:18:56:50 น.