สนทนาพิเศษเฉพาะคุณ Nattawee เท่านั้น มีอะไร ให้เขียนต่อท้ายใน comment ไปเลย ๆ  เหมือน facebook เลยครับ เมื่อจบการสนทนาแล้ว  ผมจะลบสิ่งทีสนทนาในนี้ทิ้งไป  ถ้าคุณต้องการเก็บไว้ ของให้ save ไว้ครับ   Create Date : 14 พฤษภาคม 2556 12 comments Last Update : 19 ธันวาคม 2560 18:31:56 น. Counter : 3044 Pageviews. Share Tweet

เชิญเขียนต่อท้ายได้เลยครับ คุณ Nattawee   โดย: นมสิการ 17 ธันวาคม 2560 8:49:37 น.

สวัสดีคะ คุณนมสิการ ดิฉันอยากถามเกี่ยวกับหน้าของดิฉัน มันชา เหมือนที่คุณบอกไว้ธรรมปฏิบัติเลยคะ และดิฉันอยากถามว่าต้องทำอย่างไร และที่คุณบอกว่า จิตรู้ มันอยู่ที่หน้า แล้วเราจะเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของจิตรู้ ดิฉันไม่เข้าใจ รบกวนช่วยบอกวิธีปฏิบัติอย่างไร ดิฉันจึงจะเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของจิตรู้ได้คะ ขอบคุณมากคะ   โดย: nattavee IP: 182.232.114.14 17 ธันวาคม 2560 10:59:02 น.

จิตไปอยู่ทีใบหน้า ใบหน้าจะรู้สึกซ่า ๆ เหมือนมีพลังงานอะไรปรากฏอยู่ คนทั่วไปทีไม่ฝีกฝน ก็จะมี แต่พวกเขาจะไม่รู้ ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานจิตตัวนี้ เมื่อคุณสัมผัสมันได้ ก็เป็นสิ่งทีดีประการหนี่ง ขอให้สังเกตว่า ถ้าพลังงานนี้ ปรากฏอยู่ เวลาคุณมองอะไรไปข้างหน้า จะเหมือนมีอะไรนูน ๆ ปรากฏทีใบหน้าด้วย ปรากฏการนี้ เป็นปรากฏการแรก ๆ ทีนักภาวนาทีฝีกมาพอสมควรจะสัมผัสได้ครับ การฝีกฝนเช่น การนั่งสมาธิ หรือ เดินจงกรม เพื่อให้จิตตั้งมั่นมากขึ้น แล้วออกไปกระทบกับสัมผัสต่างๆ ในโลกของคุณ อารมณ์ปรุงแต่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ถ้าคุณแพ้อารมณ์ตนเอง ไม่เป็นไร ถ้าคุณชนะ ก็อย่าได้ลำพองใจ ให้ฝีกไปเรื่อย ๆ ครับ การแพ้ ชนะของอารมณ์นี้ จะเป็นประสบการณ์ให้แก่จิต เมื่อจิตเขามีประสบการมากขึ้น จิตจะมีปัญญาเพิ่มขึ้น ตั้งมั่นมากขึ้น แล้วการที่จิตไปค้างปรากฏทีใบหน้านั้น จะค่อยๆ จางลงไป เพราะจิตกระจายตัวดีขึ้นในร่างกาย ไม่กระจุกตัวทีใบหน้าอีก แต่ทั้งนี้ ต้องใช้เวลาครับ เช่น อาจเป็นปี ถึงจะมีประสบการมากขึ้นของจิต สรุปก็คือ ให้ฝีกฝนต่อไป แล้วให้จิตไปผจญภัยในโลก ให้จิตปรุงแต่งเกิด แพ้ชนะไม่เป็นไร เพื่อให้จิตมีประสบการมากขึ้นเอง แล้วอาการเหล่านี้ จะค่อยๆ เบาลง จนหายไปได้ครับ   โดย: นมสิการ 17 ธันวาคม 2560 11:06:37 น.

ถ้าจิตเขากระจายรู้ไปทั่วกาย ทีเรียกว่า การรู้สึกตัวทั่วพร้อมได้ อาการนี้ ก็จะหายไปครับ ก็คือ ฝีกรู้ไปทั่วร่างกาย เช่น รู้สีกได้ถึงเสื้อผ้าทีโดนกายตั้งแต่ขา ลำตัว เท้าเหยียบพื้น หรือ รองเท้ารัดเท้า ก็รู้สีกได้พร้อมกันไป ถ้าใส่แว่นตา แว่นตาสัมผัสใบหน้า ก็รู้สีกได้พร้อมกับรู้สึกถึงการสัมผัสของเสื้อผ้าด้วย....การรู้พร้อมกันไปทั่วตัวนี้ ก็คือ การรู้สึกตัวทั่วพร้อมนั่นเอง ครับ ถ้าฝีกไป จิตมีปัญญามากขึ้น อาการจิตไปค้างทีใบหน้า ก็จะหายไปเองครับ   โดย: นมสิการ 17 ธันวาคม 2560 11:11:18 น.

แล้วเราจะรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของจิตผู้รู้นี้ได้อย่างไรคะ   โดย: nattavee IP: 182.232.114.14 17 ธันวาคม 2560 11:23:53 น.

ที่คุณ บอกว่า (ถ้าฝีกไป จิตมีปัญญามากขึ้น อาการจิตไปค้างทีใบหน้า ก็จะหายไปเองครับ) ขอรบกวนถามหน่อยนะคะ คือ ดิฉันสงสัยตรงคำว่า "จิตมีปัญญามากขึ้น" หมายความว่าอย่างไรคะ ดิฉัน เป็นคนหัวไม่ไว แต่ดิฉันเป็นคนขยัน ขอเพียงบอกมา ดิฉันจะพยายามทำให้เต็มที่เลยคะ รบกวนช่วยอธิบายหน่อยนะคะ ขอบคุณมากคะ   โดย: nattavee IP: 182.232.114.122 17 ธันวาคม 2560 12:25:09 น.

คำถามนี้ดีครับ พรุ่งนี้ ประมาณตอนเที่ยง ให้เข้ามาอ่านคำตอบได้ครับ   โดย: นมสิการ 17 ธันวาคม 2560 12:52:27 น.

ถามมาว่า แล้วเราจะรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของจิตผู้รู้นี้ได้อย่างไรคะ . ตอบ...ก่อนอื่น ต้องเข้าใจก่อนครับว่า ตัวจิตเอง จะมี 2 ส่วน . ส่วนแรกสุดนั้น คือ จิตทีเป็นพลังงาน จิตส่วนนี้ จะทำหน้าทีการปรุงแต่งต่างๆ ของร่างกายและจิตใจ . การปรุงแต่งส่วนทีเป็นร่างกายนั้น จริงๆ มีมากมาย แต่ผมจะยกตัวอย่าง บางอย่างการทำงานของจิตส่วนนี้ เช่น . * การหายใจ ตรงนี้ คนมักเรียกว่า ลมหายใจ แต่จริงๆ จะเป็นการหายใจ คนหายใจได้ เพราะกระบังลมมันเคลื่อนไหวไปมา เมื่อกระบังลมเคลื่อนไหว จะทำให้มีลมไหลเข้าออกได้ ดังเช่นคนทีไม่หายใจเพราะจมน้ำนาน พนังงานแพทย์จะมากดกระบังลมให้ เพราะให้มีลมเข้าออก แต่คนปกติ ไม่ต้องกดกระบังลม จิตพลังงานมันทำงานให้เอง . การย่อยอาหาร ขบวนการย่อยนี้ จิตส่วนพลังงานจะทำให้เกิดความร้อน ในการย่อยอาหาร . การคิดเรื่องต่างๆ เมื่อคนคิด จิตพลังงานจะวิ่งไปทีหัวสมอง แล้วพลังงานนี้ จะไปทำให้สมองทำงานให้มีความคิดได้ . อารมณ์ปรุงแต่งต่างๆ เช่น โกรธ ดีใจ เสียใจ หงุดหงิด และ อื่นๆ อารมณ์เหล่านี้ ก็คือ การทำงานของจิตพลังงาน ทีมันพุ่งขึ้นไปสู่สมอง เช่นเดียวกัน . จิตส่วนทีสองนั้น ก็คือ ตัวจิตทีทำหน้าทีรู้ หรือบางคนจะเรียกว่า จิตรู้ หรือ จิตผู้รู้ ก็มี ทีว่า รู้ ไม่ใช่ไปเห็นปลาช่อน แล้วรู้ว่า นี่คือปลาช่อนนะครับ รู้แบบนี้ว่า ปลาช่อน จิตพลังงานจะทำหน้าที ไม่ใช่จิตผู้รู้ . การรู้ของจิตผู้รู้ คือ รู้อาการของการทำงานของอายตนะต่างๆ เช่น ตอนนี้ รู้ว่า ตามองเห็นวัตถุข้างหน้าได้อยู่ รู้ว่า ตอนนี้ หูได้ยินเสียงได้อยู่ แต่ไม่ต้องไปรู้ว่าเสียงอะไร รู้ว่ากายรู้สัมผัสได้อยู่ เช่น เสื้อผ้าสัมผัสผิวหนัง รู้ว่าลิ้นตอนนี้ รู้รสได้อยู่ แต่ไม่ต้องไปรู้ว่ารสอะไร เพียงรู้ว่าสามารถรับรู้รสได้ รู้ว่าตอนนี้ได้กลิ่นได้อยู่ แต่ไม่ต้องไปรู้ว่ากลิ่นอะไร รู้อาการของจิตได้อยู่ เช่น ตอนนี้มีอารมณ์ปรุงแต่งหรือไม่ ตอนนี้ จิตใจสบายหรือไม่สบาย เป็นต้น . ทีนี้ อาการของจิตผู้รู้นี้ นอกจากรู้แบบทีเขียนไว้ข้างบนแล้ว การรู้จะมีลักษณะว่า ตอนที่รู้มีจิตพลังงานเข้ามาผสมอยู่หรือไม่ ซึ่งการรู้ที่มีจิตพลังงานเข้ามาผสมเมื่อไร นักภาวนาจะพบอาการของจิต ผู้รู้เป็นดวง หรือ เป็นกลุ่มพลังงานปรากฏทีใบหน้า บางคนจะรู้สีกเหมือนทีใบหน้ามีอะไรนูน ๆ ปรากฏอยู่ หรือทีคุณรู้สีกได้ว่ามันซ่า ๆ อยู่ทีใบหน้า นี่เพราะว่า การรู้ของจิตผู้รู้ มีจิตพลังงานเข้ามาผสมอยู่ . ทำไมจิตผู้รู้มีจิตพลังงานเข้ามาผสมได้ ตอบ เพราะว่า การรู้ทีมีความจงใจมาก มีความตั้งใจมาก ความจงใจมาก ความตั้งใจมากนี่แหละ ทำให้จิตพลังงานเกิดขึ้น แล้วก็เข้าไปผสมกับจิตผู้รู้ . เมื่อรู้ความจริงแบบนี้แล้ว การรู้ไตรลักษณ์ของจิตผู้รู้จะเป็นดังนี้ . 1..รู้ว่าในขณะนี้ จิตผู้รู้ สามารถรู้อายตนะได้มากอย่างหรือน้อยอย่างในขณะเดียวกัน เช่น ตามองเห็นได้ไหม หูได้ยินเสียงได้ไหม กายรู้สัมผัสต่าง ๆ ทีผิวหนังได้ไหม ถ้ากำลังกินข้าว รู้รสทีลิ้นได้ไหม ได้กลิ่นอาหารได้ไหม ซึ่งตรงนี้ คุณสามารถสังเกตตนเองได้เลยว่า ในชีวิตประจำวันนั้น บางที ถ้าคุณไปสนใจอย่างหนี่งอยู่เป็นพิเศษ คุณจะไม่รู้อายตนะอื่นด้วย เช่น ขณะทีคุณกำลังอ่านคอมพิวเตอร์ คุณจะไม่รู้การสัมผัสของเสื้อผ้ากับผิวหนัง หูอาจไม่ได้ยินเสียงรอบตัว เป็นต้น ยิ่งถ้าคุณสนใจ ตั้งใจมากเป็นพิเศษ เช่น ตอนกำลังสนด้ายเข้าเข็มเย็บผ้า คุณแทบจะไม่รู้อายตนะอื่นทำงานเลย นอกจากตาทีกำลังทำงานอยู่เท่านั้น . จิตผู้รู้ ทีเป็นธรรมชาติแท้นั้น สมควรจะรู้อายตนะได้ครบทุกอย่างในคราวเดียวกัน เช่น ตามองเห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นรู้รสได้ กายรู้สัมผัสได้ รู้อาการของจิตใจว่า ตอนนี้เป็นอย่างไร นี่คือ สภาวะทีควรจะเป็นของจิตผู้รู้ทีอยู่ในสภาวะแห่งธรรมชาติ แต่ในความเป็นจริงของชีวิตคน คนมีการสนใจสิ่งอื่นอยู่เสมอจนเป็นนิสัย ทำให้ไม่อาจรู้ธรรมชาติการรู้ของจิตผู้รู้ได้ ทำให้จิตผู้รู้นั้นสามารถรู้อายตนะพร้อมกันได้น้อยอย่างในคราวเดียวกัน ดังเช่น การสนเข็มเย็บผ้ากับด้าย จิตผู้รู้จะรู้เพียงอย่างเดียวทีตาเท่านั้น . 2..ไตรลักษณ์อีกอย่างของจิตผู้รู้ ก็คือ จิตผู้รู้มีจิตพลังงานมาผสมอยู่หรือไม่ ดังทีคุณพบว่า ใบหน้าซ่า ๆ นั่นแหละ จิตผู้รู้มีจิตพลังงานมาผสมอยู่ การทีจิตพลังงานมาผสม ผมได้อธิบายไปแล้วข้างบนว่า เพราะมีความจงใจมาก มีความตั้งใจมากเกิดขึ้น จิตพลังงานจะเข้าผสมกับจิตผู้รู้ได้ทันที ซึ่งมาจากเหตุอยู่ทีความตั้งใจมากนั่นเอง . ดังนั้น ถ้าความตั้งใจลดลงไป จิตพลังงานก็จะลดอำนาจลงไปในจิตผู้รู้ เมื่อไม่มีความตั้งใจมาก แต่มีความตั้งใจทีพอดีหรือทีเรียกว่ายังมีสติสัมปชัญญะอยู่ทีเป็นธรรมชาติ จิตพลังงานจะไม่มีไปผสมในจิตผู้รู้ จิตผู้รู้ ก็จะมีแต่รู้ แต่ไม่มีพลังงานผสม พลังงานซ่า ๆ บนใบหน้าก็จะหายไป การปรากฏขึ้นของการรู้ ทีมีพลังงานผสม หรือไม่มี นี่แหละ คือ ไตรลักษณฺ์ของจิตผู้รู้ . อย่าไปบังคับว่า อย่าให้มีพลังงานผสม เพราะเป็นไปไม่ได้ การใช้ชีวิตอยู่ในทางโลก ยังมีการทำงานอยู่ มีความตั้งใจอยู่ พลังงานเข้าผสมจะมีแน่ เพียงแต่แรงหรืออ่อนเท่านั้นเอง การปฏิบัตินั้นคือว่า ถ้ามีพลังงานเข้าผสม ก็ให้รู้ได้ว่ามีพลังงานเข้าผสม ถ้าในขณะทีไม่มีพลังงานเข้าผสม ก็รู้ได้ว่า ไม่มีพลังงานเข้าผสม . ผมจะยกตัวอย่างเพื่อให้เป็นแนวทางการปฏิบัติ ตอนนี้ ฤดูหนาว อาการกำลังเย็นสบาย คุณไปเดินเล่นในสวนดอกไม้ไป ตามองเห็นดอกไม้ เห็นแบบผ่าน ๆ ไม่ต้องไปสนใจ อะไรพิเศษ หูได้ยินเสียงนกรอบๆ ตัว ลมเย็นพัดมาโดนตัวก็รู้ได้ จิตใจสบายๆ เดินไปเรื่อยๆ เหมือนเดินทอดน่อง ถ้าคุณสังเกตอาการบนใบหน้าของคุณเอง คุณจะพบว่า อาการซ่า ๆ มันลดลงไปหรืออาจหายไปเลย แต่พอคุณมาสนใจอะไรเป็นพิเศษ ความสามารถในการการรู้ของอายตนะทีเคยรู้หลายๆ อย่างก็ลดลงไป อาการใบหน้าซ่า ๆ ก็จะปรากฏขึ้น อาจปรากฏน้อยหรือมาก อยู่ทีคุณสนใจมากหรือไม่   โดย: นมสิการ 18 ธันวาคม 2560 7:38:06 น.

ถามว่า "จิตมีปัญญามากขึ้น" หมายความว่าอย่างไรคะ ตอบว่า... ปัญญาของจิตจะมี 2 อย่าง คือ . 1..ปัญญาทีจิตไม่ยึดติดสภาวะธรรมเพราะจิตมีสัมมาสมาธิตั้งมั่นอยู่ . เมื่อคนธรรมดาโกรธ จะมีอาการโกรธเกิดขึ้น อาการโกรธนี้ ภาษาพระเรียกว่า สภาวะธรรม ในคนธรรมดา เมื่อมีอาการโกรธ คนจะไม่เห็นสภาวะของอาการโกรธ การไม่เห็นนี้ คือ คนธรรมดาไม่มีปัญญาญาน จึงไม่เห็น เมื่อไม่เห็น จิตจะเข้าไปยึดติด ทำให้คนเข้าใจว่า อาการโกรธเป็นของฉันทีเป็นคนโกรธอยู่ นีคือ คนทั่วไปทีไม่มีปัญญาของจิต . ในนักภาวนาทีฝึกฝนตามมรรค 8 หรือ ฝึกสติปัฏฐานมาได้ผลดีพอควร จะเกิดปัญญาญาณขึ้น การเกิดขึ้นของปัญญาญาณนี้ในครั้งแรก จะอ่อนมาก แต่ก็ดีกว่าคนธรรมดาทั่วไป ทีไม่มีเลย . คนทีมีปัญญาญาณนั้น คือ เขาจะเห็นสภาวะธรรมเกิดขึ้น แล้วดับลงไปเป็นไตรลักษณ์ต่อหน้าต่อตา และอาการไตรลักษณ์นี้ก็ปรากฏได้เร็วมาก เพียงแว๊บเดียว ก็เกิดแล้วดับไปแล้ว แต่ก็เห็นได้จริง นี่คือลักษณะของปัญญาญาณ . เมื่อนักภาวนามีปัญญาญาณเกิดขึ้น เขาจะเห็นสภาวะธรรมทีแรงๆ ได้ก่อนเป็นอันดับแรก สภาวะธรรมทีแรง ๆ ก็ได้แก่ ความคิดทีไม่ได้ตั้งใจคิด ทีมันผุดพุ่งขึ้นมาในสมอง หรือ อารมณ์โกรธ จะเป็นอารมณ์มีสภาวะธรรมทีแรง . การทีนักภาวนาได้เห็นสภาวะธรรมแรงๆ ทีเกิดขึ้นในครั้งแรกหรือครั้งทีสองนี้ ถึงเห็นได้ แต่พอครั้งทีสาม สี่ ห้า เกิด ก็อาจไม่เห็นก็ได้ เพราะสภาวะธรรมทีเกิดในแต่ละครั้ง มันมีความแรงไม่เท่ากัน บางครั้งแรงมาก บางครั้งแรงน้อย แรงมาก ๆ จะเห็นได้ง่าย สภาวะธรรมทีแรงน้อยกว่า จะเห็นได้ยากกว่า . ดังนั้น นักภาวนาทีสามารถเห็นสภาวะธรรมทีแรง ๆ ได้ 1 หรือ 2 ครั้ง ยังไม่มีความสามารถดีพอทีจะเห็นสภาวะได้ทุกครั้งทีเกิดขึ้น เขายังต้องฝึกฝนต่อไปอยู่เช่นเดิม แต่การเห็นได้ครั้งแรก หรือ ครั้งทีสองนี่ จะทำให้เขามีปัญญาเพิ่มขึ้นในจิต 1 ครั้ง หรือ 2 ครั้ง การเพิ่มขึ้นของปัญญาในครั้งแรก ๆ ก็คือ การรู้จักตัวสภาวะธรรมนั่นเองว่า อาการเป็นอย่างไร พอเขาฝีกฝนเพิ่ม ถ้ามีสภาวะธรรมเกิดอีก เขาก็อาจจะเห็นได้เพิ่มขึ้นหรืออาจไม่เห็นทุกครั้งก็ไม่เป็นไร แต่การเห็นได้เพิ่มขึ้นนี้เมื่อใด จะทำให้เขารู้จักอาการของสภาวธรรมนั้นได้ดีขึ้นกว่าเดิม ยิ่งเห็นได้มาก ยิ่งทำให้เขารู้จักมากขึ้น นี่คือ ปัญญาทีเกิดขึ้นในจิตทีเพิ่มขึ้นของนักภาวนาเอง . ผมจะยกตัวอย่างเปรียบเทียบ สมมุติว่า ชายหญิงทีไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต่อมาได้พบกันและรู้จักกันครั้งแรกไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม นี่คือ การรู้จักกันครั้งแรก ชายหญิงอาจรู้จักเพียงว่า อีกฝ่ายชื่ออะไร ทำงานอะไร บ้านอยู่ไหน แต่นิสัยใจคอจะยังไม่รู้จักกันเลย แต่ถ้าชายหญิงเกิดปิ๊งกัน ก็คบกันมากขึ้น พบกันบ่อยขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น ต่างก็จะเรียนรู้จิตใจกันมากขึ้นว่า คนทีตนกำลังปิ๊งอยู่มีนิสัยอะไร ดีตรงไหน ไม่ดีตรงไหน นี่เพราะคบกัน พูดกันกันมากขึ้น แต่นี่เป็นปัญญาทางโลก ซึ่งก็เหมือนกับสภาวะธรรมทีพบได้ทีเป็นปัญญาทางธรรม พอได้พบสภาวะธรรมได้บ่อยๆ ก็จะเริ่มเข้าใจสภาวะธรรมได้มากขึ้นเช่นกัน . การได้พบสภาวะธรรมได้บ่อย ๆ ผลนอกจากจะเข้าใจมากขึ้นในตัวสภาวะธรรมแล้ว กำลังของสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ยังเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย ตรงนี้หมายความว่า ตอนแรกสุดทีพบสภาวะครั้งแรกหรือครั้งทีสอง นักภาวนาจะมีกำลังสติสมาธิระดับหนี่งแต่ยังอ่อนอยู่ แต่พอนักภาวนาพบสภาวะธรรมมากขึ้นไปเรื่อย ๆ กำลังสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ก็จะมีมากขึ้น การมีมากขึ้น ทำให้นักภาวนาสามารถพบสภาวะธรรมทีไม่ต้องแรงเหมือนตอนแรก ทีพบได้ สภาวะธรรมทีไม่แรงทีพบได้ต่อจากนี้ ก็จะทำให้เพิ่มกำลังสัมมาสติสัมมาสมาธิให้มากขึ้นอีก ยิ่งพบได้เพิ่มขึ้น กำลังสัมมาสติสัมมาสมาธิยิ่งมากขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้การพบได้ของสภาวะธรรมใหม่ ๆ ทีไม่แรง หรือ มีกำลังอ่อน ก็จะสามารถพบเพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆ . 2..ปัญญาทีจิตไม่ยึดติดสภาวะธรรมเพราะจิตรู้เท่าทันสภาวะธรรมทีกำลังปรากฏอยู่ . อาการของปัญญาญาณทีเขียนไว้ในข้อ 1 นี่เหตุเพราะสัมมาสมาธิ ถึงจิตรู้จะเห็นได้เพราะมีปัญญา แต่การสนใจสภาวะธรรมนั้นยังมีอยู่ เพราะจิตยังไม่มีปัญญาอย่างแท้จริงทีว่า การเห็นไตรลักษณ์ได้ นี่เป็นอำนาจของสัมมาสติ สัมมาสมาธิ แต่จิตยังยึดติดสภาวะธรรมได้อยู่ การยึดติดนี่ นักภาวนาจะต้องมีปัญญามากจึงจะเข้าใจได้ว่า จิตของตนยังมีการยึดติดสภาวะธรรม ต่อเมื่อนักภาวนาเข้าใจอะไรได้เพิ่มขึ้น แต่เข้าใจได้ว่า จิตของตนยังยึดติดอยู่ เขาจะเห็นอาการยึดติด ของจิตของตนเอง การเห็นและเข้าใจการยึดติดของจิตนี่คือ การมีปัญญาทีจิตรู้เท่าทันสภาวะธรรม เมื่อจิตเข้าใจ จิตจะไม่ยีดติดสภาวะธรรม นี่เป็นปัญญาขั้นสูงสุดของจิตทีเข้าใจและไม่ยีดติดสภาวะธรรม เมื่อจิตเข้าใจการยึดติด จิตจะไม่ยีดติด เมื่อจิตไม่ยีดติด นั่นคือ จิตปล่อยวางสภาวะธรรม . ในแง่การปฏิบัตินั้น นักภาวนาต้องพบสภาวะธรรมในข้อ 1 ไปมาก ๆ จนเกิดเอะใจได้เองว่า ตนยังยึดติดสภาวะธรรมอยู่ เพียงเข้่าใจได้ ก็จะเข้าใจการไม่ยีดติดได้ทันที ถ้ายังไม่เข้าใจว่ายังมีการยีดติด การยึดติดก็จะยังมีอยู่ .   โดย: นมสิการ 18 ธันวาคม 2560 8:13:46 น.

แนะนำให้อ่านหลายๆ รอบ ทำความเข้าใจในเนื้อหา และ คิดตาม พิจารณาด้วยครับ อ่านให้เข้าใจ แล้วนำไปปฏิบัติได้ต่อไป   โดย: นมสิการ 18 ธันวาคม 2560 8:14:43 น.

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ดิฉันได้อ่านคราวๆๆแล้วคะ แต่เดี๊ยวจะจดเอาไว้อ่านทบทวนอีกครั้งคะ ดิฉันขอรบกวนคุณอย่างหนี่งได้ไหมคะ คือ ดิฉันจะขอเรียกคุณว่า อาจารย์ ได้ไหมคะ ดิฉันอยากเรียกคะ เพราะดิฉันได้อ่านบทความของคุณแล้วและเห็นความตั้งใจของคุณที่ตั้งใจเขียนบทความนี้ขึ้นมา เพื่อหวังจะให้คนได้อ่านและมีความรุ้ขึ้นมา เพื่อให้คนได้รู้ธรรมะขึ้นมา ให้คนมีความสุข เพราะฉะนั้น ดิฉันคิดไม่ผิดที่จะเรียกคุณว่า อาจารย์ คะ หวังว่าคุณจะอนุญาตินะคะ ขอบคุณอีกครั้งคะ   โดย: nattavee IP: 182.232.51.173 18 ธันวาคม 2560 12:23:23 น.

รู้ มีกี่แบบ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=namasikarn&month=26-03-2021&group=17&gblog=215 เจ้าชายสิทธัตถะทรงรู้อะไรในคืนวันตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=namasikarn&month=16-12-2019&group=17&gblog=182   โดย: นมสิการ 4 มิถุนายน 2564 8:07:27 น.