ตามมาอ่านค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

เพิ่งกลับมาจากลาวค่ะ นำบุญมาฝาก

ในขณะที่เรายังเป็นผู้ที่ฝึกฝนอยู่ เราก็ยังเป็นคนที่มีจิตส่งออกนอกอยู่เสมอใช่ไหมคะ เวลาเราฝึกเนี่ย ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง มันก็จะมีความคิดปรุงเข้ามาเสมอ ที่เก้าเป็นคือเมื่อรู้แล้วหันไปกำมือ แบเข้าแบออก หรือทุบเข่า ทุบแขนด้วยความเคยชิน เหมือนเวลาที่เราฝึกให้มีสติ

แต่ในเวลาที่มีการสนทนาทั่วๆไป เมื่อคนที่เราสนทนาด้วยพูดในสิ่งที่ถูก หรือไม่ถูกต้อง (ตามความคิดของเรา) แว่บแรกจิตมันก็จะไม่ชอบ (โดยเฉพาะสิ่งที่เขาพูดออกมาแล้วมันไม่ถูกต้อง) เก้าก็เกิดอาการไม่ชอบ พอรู้ตัวว่า จิตมันไม่ชอบ บางครั้งก็โอเค..ปล่อยความรู้สึกนั้นเลย แต่บางครั้งมันก็ปรุงต่อว่า เอ..จะบอกเขาดีไหมนะว่า อันนี้คิดไม่ถูก อย่างหลังนี่คือส่งออกนอกไปแล้วใช่ไหมคะ

ในเวลาที่เราปฏิบัติเนี่ยมันมีสองช่วงใหญ่ๆ คือ ช่วงที่เราอยู่กับตัวเอง ปฏิบัติไปด้วย กับช่วงที่เราใช้ชีวิตตามปกติอยู่ร่วมพูดคุยกับคนอื่น อย่างหลังเราจะต้องปฏิบัติอย่างไรคะ

ในขณะที่เรายังเป็นผู้ที่ฝึกฝนอยู่ เราก็ยังเป็นคนที่มีจิตส่งออกนอกอยู่เสมอใช่ไหมคะ

>> ใช่ครับ

เวลาเราฝึกเนี่ย ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง มันก็จะมีความคิดปรุงเข้ามาเสมอ
>> คนที่ฝึกฝน ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้วครับ
มันปรุง ก็รู้ว่ามันปรุง ก็จบครับ อย่าไปห้ามมัน
แต่ให้รู้มัน ให้เห็นมัน มันเป็นจิตที่กระเพื่อมครับ
ทีนี้ พอเราเห็นมันบ่อย ๆ อันก็เป็นปัญญาครับ
พอปัญญากล้ามากขึ้น การปรุงก็จะค่อย ๆ ลดลงไปทีละนิด ทีละหน่อย มึคนอุปมาไว้ดีครับ คือ มันจะเปลี่ยนแปลงแบบเหมือนด้ามมืดสึกหรอ เพราะคนจับมามาก ๆ จับมานาน ๆ บางที่คนฝึกก็ไม่รู้ตัวก็มีครับว่า การปรุงมันน้อยลงไปทีละนิด สังเกตยากเหมือนกัน แต่พอจะสังเกตได้อยู่

แต่ในเวลาที่มีการสนทนาทั่วๆไป เมื่อคนที่เราสนทนาด้วยพูดในสิ่งที่ถูก หรือไม่ถูกต้อง (ตามความคิดของเรา) แว่บแรกจิตมันก็จะไม่ชอบ (โดยเฉพาะสิ่งที่เขาพูดออกมาแล้วมันไม่ถูกต้อง) เก้าก็เกิดอาการไม่ชอบ พอรู้ตัวว่า จิตมันไม่ชอบ บางครั้งก็โอเค..ปล่อยความรู้สึกนั้นเลย แต่บางครั้งมันก็ปรุงต่อว่า
>> ถ้าเห็นมันปรุง ก็ OK แล้วครับ ให้ฝึกสติ เพื่อเห็นมันปรุงไปเรื่อย ๆ ครับ

เอ..จะบอกเขาดีไหมนะว่า อันนี้คิดไม่ถูก อย่างหลังนี่คือส่งออกนอกไปแล้วใช่ไหมคะ
>> ใช่ครับ นี่คือไม่ไปรู้ภายในจิตใจของเราเอง เป็นการส่งจิตออกนอกครับ คนไทยมันจะใจดีแบบนี้เอง เห็นอะไร ก็พยายามบอก พยายามช่วยคนอื่น บอกเขาให้ทราบ ให้รู้ แต่ว่ามันก็คือส่งจิตออกนอกครับ
อย่าได้ถามผมว่า ดีไหม ถ้าบอกเขา อันนี้ คุณต้องตัดสินใจเองครับ เพราะสถานการณ์ต่างๆ มันมีมากมาย ไม่สามารถจะบอกได้ว่า ดีไหม

ในเวลาที่เราปฏิบัติเนี่ยมันมีสองช่วงใหญ่ๆ คือ ช่วงที่เราอยู่กับตัวเอง ปฏิบัติไปด้วย กับช่วงที่เราใช้ชีวิตตามปกติอยู่ร่วมพูดคุยกับคนอื่น อย่างหลังเราจะต้องปฏิบัติอย่างไรคะ
>> คนฝึกใหม่ๆ พูดคุยจะหลุดจากสติครับ
เมื่อเราอยู่ในสังคมแบบนี้ จะหลุดก็ต้องหลุดครับ
คงห้ามไม่ได้ แต่เราก็ต้องหัดไว้ในรุปแบบบ่อย ๆ เพื่อให้มันเคยชินครับ ทีนีพอเคยขินมาก ๆ ถึงแม้จะพูดคุย ก็ไม่หลุดครับ แต่ก็ต้องฝึกต่อไปให้ชำนาญ ระดัยนี้ยากเหมือนกัน แต่ถ้าฝึกไปเรื่อย ๆ ก็พอได้ครับ

ผมเคยฝึกอย่างนี้ครับ เวลาผมเดืนจงกรม หรือ เคลื่อนมือ ผมก็พัง CD ไปด้วย ใหม่ ๆ ผมฟัง CD รู้เรื่อง แต่ผมไม่รู้การเคลื่อนไหว แต่ถ้าผมรู้การเคลื่อนไหว ผมจะฟัง CD ไมรู้เรื่อง แต่พอผมจับหลักได้ ว่า เวลาฟัง CD อย่าให้จิตไปยึดกับเสียงใน CD ผมจะฟังได้ เข้าใจในเรื่องราว แต่เสียงมันจะลอย ๆ ไม่รู้อยู่ทิศทางมาจากทิศไหน ผมฟังไป เดินจงกรมไป ก็เลยเข้าใจวิธีฝึกแบบนี้ พอผมฝึกฟังก่อนแล้วยังมีสติดีอยู่ ฟังก็รู้เรื่อง การเคลื่อนไหวก็ยังรู้ได้ ต่อมาก็มาฝึกพูดด้วยให้รู้ตัวด้วย มันก็ได้เหมือนกันครับ แต่ใช้เวลาพอสมควรในการฝึก
ผมมาพบเองว่า ถ้าจิตรู้ มันโดดเด่นอยู่เสมอ เราจะฟังก็ได้ พูดก็ได้ ยังรู้ตัวอยู่เสมอ ๆ ครับ ดังนั้นในระยะแรกนี้ ผมแนะนำว่า ให้ฝึกปรกติไปก่อนก็ได้ ให้จิตรู้ เขามีพลังมากขึ้นจนโดดเด่น แล้วทีนี้ มันก็จะได้เองครับ

เช่นเคยครับ นี่คือความเห็นส่วนตัว กรุณาอ่านด้วยการพิจารณา

ขอบคุณค่ะ เก้าใช้เวลาทำขนมก็เปิด CD ธรรมะไปด้วยในบางครั้ง บางทีก็เปิดทีวี จะรู้ว่า บางครั้งได้ยินเสียงแต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย บางทีก็รู้เรื่องเพราะตั้งใจฟัง และบางทีก็รู้เรื่องทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจฟังเลย

จะหาเวลาทำในรูปแบบให้มากขึ้นค่ะ

เมื่อก่อนจิตส่งออกนอกจะเห็นได้แบบหยาบๆ เช่นเผลอฟุ้งคิดไปเป็นเรื่องเป็นราว แต่มันรู้ได้ง่าย เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจิตมันแอบไปคิดแบบเนียนๆจนสังเกตุยาก บางครั้งคิดอยู่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ มันไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นความคิด แต่มันเป็นความรู้สึกของจิตที่มันไหลออกไป แต่ไม่ค่อยจะรู้ว่าไปคิดเรื่องอะไร แต่รู้สึกว่ามันคิดอยู่ ไหลไปเรื่อยๆจนหาช่องว่างระหว่างความรู้สึกตัวกับความคิดยากแล้ว

คุณ Viroot ครับ อ่านเรื่องนี้ครับ
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=namasikarn&month=27-11-2009&group=5&gblog=31

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน