สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
24 สิงหาคม 2553

สะพานนรกที่..เสพติด






คนใจป่วยจะไม่เหมือนคนเหงา
ที่จะนั่งมองฝนฟ้าด้วยความสุขได้
เมื่อใจเกิดอาการปวดร้าว
ทรายบนถนนเขาก็ยังรู้สึกว่า
นุ่มกว่าแป้ง

ยิ่งความฝันในใจ
ต้องลอยไกลออกไปจากจุดที่รอมากเท่าไร
ความทุกข์จะทวีมากขึ้นตามไปด้วย

ความอ่อนหวานใดๆ
ที่เผลอผ่านมาข้างกายในช่วงนั้น
จึงเป็นดังเสมือนลมหายใจ…
ของคนวิ่งอย่างหมดแรงแล้ว..ไม่อยากลุกขึ้น

จะเกิดความรู้สึกประหลาดที่..
อยากล้มลงกับดินทรายที่หยาบหนา
อยากนอนดิ้นบนความขรุขระที่ทิ่มตำทั่วกาย
เพื่อบรรเทาความปวดร้าวในใจ
แม้แค่สักนิดก็ยังดี
จึงมักเกิดขึ้นได้บ่อยๆ

บางคนอาจปวดร้าวเพราะ
เงินตรา
บางคนอาจปวดร้าวเพราะผิดหวัง
ผิดหวังจากรัก
ผิดหวังจากงาน
ที่ทุกคนเพียรเฝ้าค้นหา

ทว่า

หนทางปีนป่ายขึ้นไป
ขึ้นไปจากเหวความปวดร้าว
ไม่ง่ายเลย
เหวที่เต็มไปด้วยขวากหนาม
เหวที่เต็มไปด้วยความทรมาน
ทรมานจากเพลิงร้อนร้าว
ร้อนร้าวจากความรู้สึกที่ตนสร้างเอง

เรามักได้ยินคนก่นด่าโชคชะตา
ด่าจนอ่อนล้าและด้านชา
ที่พระเจ้าไม่ยอมหันหน้ามาหา
ปล่อยให้เขาต้องแช่ความปวดร้าว
ที่เจ็บจนชา
ต้องจ่อมจมไปกับความทรมาน
ทรมานที่ตนสร้างขึ้นเอง
ทรมานที่ไม่ทำให้ตาย
แค่ทำให้ไม่อาจเติบโต

เราจึงมักเห็นคนอารมณ์อ่อนไหว-อ่อนหวาน
กลายสภาพเป็นคนที่ด้าน-หยาบ
กลายสภาพไปมาจนคนรอบข้างระอา

ทั้งๆที่คนเหล่านั้นก็เคยมี
หัวใจสีชมพู
หัวใจที่เชื่อสวรรค์มีจริง
ทว่าวางซ่อนอยู่ตรงไหน
ยามหัวใจปวดร้าว
ทุกคนก็หลงทางทันที
ไม่เคยหาได้พบ
ไม่เคยสงสัย
ไม่เคยย้อนคิด..
ว่าที่จริง
สวรรค์วันก่อน
หายไปทางทิศใดกันแน่

ใครเคยลองย้อนไปถึงวันก่อนบ้าง
วันที่ตนยังอยู่บนสวรรค์
สวรรค์ของความสุขสดชื่น
ก่อนตนจะดันทุรังสร้างสะพาน
สะพานเชื่อมต่อไปที่บ่อปวดร้าว

ไม่ว่าเรื่องเงินทอง
เรื่องความรัก
เรื่องการงาน
ทุกคนมักดีไซน์อย่างสวยหรู
และได้เดินบนทางสายนั้น
เดินอยู่ชั่วระยะหนึ่ง


จนถึงวันที่ตนเริ่มเผลอ..
เผลอสร้างสะพานเชื่อม
เชื่อมไปที่บ่อทุกข์ดังนรก
นรกในใจ

และเมื่อจมลงที่บ่อทรมาน
แปลกมากที่ทุกคนรู้
ทว่า
ไม่ค่อยมีใครเฉลียวใจยอมคิด..
ยอมปีนออกมา

วันนี้คุณสุขหรือโศก
วันนี้คุณรื่นหรือร้าว
วันนี้คุณฉ่ำหรือช้ำ
เมื่อคุณคิดแล้ว..อยากทำอะไรไหม
อยากDeleteหรือยัง
อยากลบอาการของอารมณ์
อารมณ์ทรมานต่างๆ
อารมณ์ที่ตนสร้างเอง
ราวคนสร้างสะพานให้เดินไป-มาได้

ทำไมไม่คิดลบสะพานในใจล่ะ?
นั่นสินะ
เพราะเรายังหลงควันความทรมานใช่ไหม
หลงกลิ่นไหม้ร้าวที่ขมๆแต่ติดใจบ่อย
หรือชินชาต้องสูดความเศร้าหมอง
ฉันคนหนึ่งก็ตอบได้
“ใช่”

นั่นสินะความทรมานที่มีเสน่ห์
ทรมานที่เหมือนเงาข้างใจ
ทรมานที่อยากกรีดร้องทั่วฟ้า
ร้องเพื่อบอกว่า
“ฉันยังจมอยู่”


โดย












Create Date : 24 สิงหาคม 2553
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2558 11:05:01 น. 2 comments
Counter : 706 Pageviews.  

 
.◢\▁▁●●●▁▁/◣
 ◤    ●●●● ◥
▕       ●● ▕
──         ──
── ●     ● ──
──    ﹀    ──
 ◣         ◢
☆ญามี☆ ∞┼∞ ☆ญามี่☆
 ███ ∞┼∞ ███
 ◥█◤ ∞┼∞ ◥█◤
   ═══╧═══
   ███▊███


โดย: ญามี่ วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:19:39:50 น.  

 
สวัสดีตอนเช้าค่ะน้องมี่
แวะเข้ามาอ่านบทกลอนค่ะ



โดย: forgetmenot_ok วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:6:34:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ญามี่
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [?]






อัพบล็อกครั้งแรก ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๑
free counters
who's online
คนพูดน้อยคิดบ่อยแต่ไม่เงียบ
ไร้ระเบียบเคลิ้มครุ่นอณูคุ้นฝัน
ไม่ประวิงหากทิ้งจักลืมวัน
พลัดผ่านพลันหากจากยากฝากคอย...











[Add ญามี่'s blog to your web]