สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
24 สิงหาคม 2553

ก้าวใหม่ที่ปวดร้าว..แสนทรมาน






เคยไหมที่วันหนึ่ง ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก ที่ผู้ใหญ่คนเฒ่าคนแก่ เขาเรียกอาการชนิดนี้ว่า“น้ำท่วมปาก”


ความรู้สึกเช่นนี้ไม่ใช่จะเกิดแค่ตอนที่เราบอก เลิก.. “กับคนรัก”เท่านั้น ยัง เกิดได้กับเพื่อน และอาจเป็นเพื่อนที่สนิทมาก สนิทชนิดที่เราเคยมั่นใจและวางใจที่สุด จนเรียกเพื่อนคนนั้นว่า “เพื่อนตาย”


เปล่า!! เพื่อนยังอยู่เย็นเป็นสุข ยังมีสุขภาพดีทุกอย่าง เราเรียกเขาว่าเพื่อนตาย เพราะความภูมใจที่เขาช่างประเคนให้เราได้อย่างมากมาย ทั้งที่เราไม่เคยเอ่ยปากข้อร้อง เขาทำให้เราด้วยเจตนาดี ..เพื่อตัวเขาเอง


วันหนึ่งที่ผ่านไปนานมากแล้ว นานจนเราลืมไปแล้วว่า เพื่อนของเรา เขาก็อาจมีความฝันที่คล้ายเรา หรืออาจฝันแบบเราเลยก็ได้ ฝันที่จะมีคนรักดีๆเฝ้าเอาอกเอา ใจ มีงานการเด่นๆ มีคนชื่นชมปนอิจฉา มีผลงานดีๆอวดสายตานายจ้างบ้าง แต่ทว่า..เขาทำเองไม่ได้!!!


เราอาจมีผลงานดีๆที่ใช้สมองเค้นแทบบ้ามาเสนอเจ้านายบ่อยๆ มีคนรักที่เข้าใจ คอยห่วงใยเสมอ มีเพื่อนหลากหน้าหลายตาจนเกินจะนับหน้าได้ทั่ว ทั้งเพื่อนจริง และเพื่อนหวังผลประโยชน์ แต่เราก็ยังคงมั่นใจว่า.. คบถูกคน คนไหนเพื่อนจริง


เมื่อเพื่อนตายคนนั้นของเราเกิดปัญหาปมใหญ่ของชีวิต ทั้งการงานและที่อยู่ การ เป็นเพื่อนที่จริงใจอย่างเรา มีรึ?จะนิ่งเฉย การนำเขาเข้ามาร่วมชายคาทั้งบ้านและ ที่ทำงาน ดังเหมือนตอนเป็นเด็กที่กิน นอน เรียนหนังสือด้วยกัน มานานนับ10ปีแบบนั้น อีกหนจึงเกิดขึ้น


และเจ้าเพื่อนแสนดีก็ช่างดีกับเราเหลือเกิน รู้ว่างานเรายุ่งมาก จะคอยชงกาแฟ ยามดึก จะคอยนั่งคุยแทนเรากับคนรักที่มาหา เลิกงานคนรักเคยมารับเราเพียงลำพัง เริ่มมีเขามาแทรกรับเราด้วย

ความดีที่มากมายทำให้เราเป็นปลื้ม มีที่ว่างเหมาะกับเขาในทีมงานของเรา เราก็รีบ ออกหน้าออกตาเสนอชื่อเขามาร่วมงานทันที ทว่าวันหนึ่งงานเด่นที่เคยสร้างชื่อ และเงินก้อนใหญ่สมกับความเหนื่อยของเรามาถึง เราตื่นเต้นขนาดไม่กินไม่นอน เค้นสมองรีบเร่งทำให้ทันกับเวลาที่ลูกค้าเสนอให้


และแล้วด้วยความเชื่อมั่นความสามารถของตัวเองมาตลอด งานเสร็จสิ้นด้วยความ เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทันวันกำหนดส่ง..เหมือนเดิม ก่อนเราจะหลับอย่างเป็นสุข อีกครั้ง ดึกดื่นค่อนรุ่งเพื่อนตายใจดียังมีกำลังใจให้เรา ด้วยโกโก้ร้อนของโปรด เรียกพลังเพิ่มชีวิตอีกรอบ เราจึงหลับเป็นสุขในฝันแสนหวาน


เช้าวันใหม่ที่เราลืมตาตื่น..สายกว่าปรกติเกือบชั่วโมงแต่เราก็ยังเชื่อมั่นทางเจ้านายต้องเข้าใจเราแน่ๆ ก่อนแต่งตัว เราก็พบว่าเพื่อนไปทำงานแล้ว ผลงานของเราก็หายไปด้วย เราก็ยังคงหลงภูมิใจ เพื่อนคงเห็นเราเหนื่อยเลยนำงานไปเสนอแทนเพราะเราอยู่ทีมเดียวกัน แม้จะเป็นใครนำไปเสนอทุกคนในทีมก็รู้..งานของเรา


เปิดเพลงฟังขณะเดินไปอาบน้ำ เรายังคิดว่าคืนนี้ต้องตอบแทนเพื่อนด้วยอาหารค่ำดีๆสักมื้อพร้อมกับที่รักของเรา เมื่อกลับมาแต่งตัวที่ห้องนอนอีกครั้ง การเป็นคนรักความสะอาดมีระเบียบมาเสมอ ทำให้สายตามองเลยไปฝั่งตรงข้าม ที่เราเว้นที่เป็นส่วนหนึ่งให้เพื่อนได้หลับนอนบนเตียงหนานุ่มส่วนตัวของเขา ช่างยุ่งๆคงตื่นอย่างรีบร้อน เราส่ายหน้าเดินไปช่วยจัดเก็บให้เป็นระเบียบแทน


เอ๊ะ!? เขาพาใครมานอนตอนเรายังไม่กลับบ้านนะ เมื่อสายตาเราพบเข้ากับเจ้าสิ่งนั้น ที่ตกหล่นลง ยามเราหยิบผ้าห่มผืนนั้นมาพับ ซองเล็กๆที่มักใช้ยาม..ร่วมรัก


ก่อนเที่ยงที่เราก้าวเท้าเข้าบริษัท ผู้จัดการเดินมาบอกข่าวดีกับเรา


“ดีใจจริงๆที่งานชิ้นนี้บริษัทเราเป็นผู้ชนะ ได้ต่อสัญญาอีก2ปี ไอเดียของเพื่อนคุณที่เสนอเมื่อเช้า ทุกคนเห็นชอบพร้อมกันเกือบทุกคน แก้ไขนิดเดียวเราก็ขายโฆษณาได้ทันที ผมอนุมัติให้เพื่อนคุณเดินทางไปดำเนินงานแล้วนะ”


ตอนนี้เราเองเริ่มเป็นฝ่ายงุนงง ทำไมกลับกลายเป็นเช่นนั้น งานที่ทำด้วยความ เหนื่อยยากแทบตาย..ชื่อเพื่อนงั้นรึ?


ทว่าจากวันนั้นมาเราจะติดตามอย่างไร ก็ไร้ผล เพื่อนแสนดีล่องหนไปกับสายลม แสงแดด ความปวดร้าวยังเติมเข้ามาอีก เมื่อแบกความทุกข์ไปหาคนรัก


“ผมขอสารภาพผิด ผมมีลูกกับเพื่อนคุณ ผมเป็นลูกผู้ชายต้องรับผิดชอบ วันพรุ่งนี้ผมจะไปสู่ขอกับพ่อแม่เธอที่บ้าน เราเลิกกันด้วยความเข้าใจเถิดนะครับ"


เหวที่ว่าลึกและอ้างว้าง ไร้หนทางปีนป่าย หลุมที่ใช้ฝังศพที่ขุดลึกลงไปในพื้นดิน คงไม่มืดอึดอัดและหดหู่ใจ เท่ากับความรู้สึกของตัว
เองกระมั้ง ช่างเหมือนฝังเรา ทั้งที่ยังมีลมหายใจ ช่างเหมือนขังเราไว้ก้นเหวไร้คนเหลียวแล วิญญาณฝันของเรา ติดตาข่ายความทุกข์ หมดแรงดิ้นรน เราจะไม่คิดหายใจแล้ว เราจะยอมตายใน สภาพ “น้ำท่วมปาก” ไปตลอดชีวิตงั้นรึ?



ทางใดๆก็ตาม เมื่อเราไปยืนอยู่ที่ตรงนั้น บางทีเราอาจมองไม่เห็นความแตกต่าง.. เหมือนคนอื่นทั่วๆไป..แต่..เมื่อเราเริ่มต้นเดินไปตามทางนั้นแล้ว...เราถึงจะรับรู้ได้ถึงสิ่งที่แปลกปลอมแอบซ่อนอยู่ ความคิดลังเลและพ่ายแพ้ไม่ใช่สิ่งลิขิตชีวิตช่วง ต่อไปของเรา


เงาในน้ำ ณ ที่ต่างๆมักผิดเพี้ยนไม่เหมือนกันฉันใด ความบอบช้ำของชีวิตจึงมัก ซ่อนปริศนาให้หนทางรอดฉันนั้น


การนิ่งราวจำศีลสักช่วงหนึ่ง เพื่อลืมตามามองฟ้าวันข้างหน้า ไม่รีบร้อนตัดสินใจใดๆในช่วงที่ชีวิตบอบช้ำ คือหนทางชาญฉลาดของการรักษาไข้ เมื่อร่างกายสมบูรณ์อีกครั้ง แม้ว่าจะเป็นเหวหรือหลุมนรก มีรึ..จะขวางเราได้อีกต่อไป




โดย












Create Date : 24 สิงหาคม 2553
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2558 10:38:48 น. 3 comments
Counter : 746 Pageviews.  

 
.....เจิม........เจิม......
....เจิม..เจิม.....เจิม.เจิม.....
.....เจิม..เจิม....เจิม..เจิม....
......เจิม..เจิม..เจิม.เจิม.เจิม.... .
.....เจิม......... เจิม....
...เจิม.............เจิม...
..ญามี่...............เจิม..
.เจิม.................ญามี่.
เจิม...................เจิม
เจิม...................เจิม
เจิม.....∩.......∩.....เจิม
เจิม. ..................เจิม
เจิม. ...◎....U....◎....เจิม
.เจิม.................เจิม.
..ญามี่.............ญามี่..
....เจิม.เจิม.เจิม.เจิม.เจิม.เจิม.เจิม...


โดย: ญามี่ วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:18:48:36 น.  

 
หลานมี่เอ้ย ยายชอบบทนี้จัง เศร้ากินลึกสุดใจ เหนือคำบรรยายเลย ผู้ที่ข้ามผ่านวันวานที่แสนเจ็บปวด แล้วจะกล้าแกร่งเป็นเหล็กรวมกันในวันข้างหน้า นะหลานมี่ คุณยายเป็นกำลังใจให้หลานมี่ ทำงาน และต่อสู้อุปสรรควันข้างหน้าอีกต่อไปนะคะ
คิดถึงหลานมี่จังเร้ยย


โดย: คุณยายจอมป่วน IP: 180.180.28.153 วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:12:20:56 น.  

 
อาจเป็นก้าวที่แสนปวดร้าวทรมานของวันวาน
แต่ก็เป็นก้าวที่พิสูจน์ศักดิ์ศรีและความแกร่งของเรา

วันนี้เราก้าวข้ามมาได้โดยไม่สะดุดล้ม
หันกลับไปดูเส้นทางสายเดิม
โชคดีเท่าไหร่ที่เขาสองคนสำแดงธาตุแท้ให้ปรากฏ
ก่อนที่เราจะจมลึกยิ่งกว่านี้

คงเพราะพระเจ้าไม่เข้าข้างคนทรยศ
ความจริงจึงเปิดเผย...ให้เราสลัดหลุดออกมาได้
ขอบคุณมือที่มองไม่เห็น




โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:2:28:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ญามี่
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [?]






อัพบล็อกครั้งแรก ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๑
free counters
who's online
คนพูดน้อยคิดบ่อยแต่ไม่เงียบ
ไร้ระเบียบเคลิ้มครุ่นอณูคุ้นฝัน
ไม่ประวิงหากทิ้งจักลืมวัน
พลัดผ่านพลันหากจากยากฝากคอย...











[Add ญามี่'s blog to your web]