BlogGang.com : : ญามี่ : รักคือ...

รักคือ...

“ถ้าน้องไปทำงาน พี่จะไม่กินยาไม่รักษาตัวเองแล้ว ไหนๆมะเร็งในปอดพี่หมอก็บอกแล้วแค่บรรเทา
ความปวด และถ้ารักษาก็อยู่ดูโลกนานอีกหน่อยแค่นั้นแหละ”

คนางค์มองสามีวัยแก่กว่าหนึ่งรอบด้วยสายตาแดงกร่ำ ทำไมนะทำไม? เขาไม่ยอมเข้าใจสักที ถ้าหล่อนไม่ไปทำงานเงินค่ายา ค่าเตียงพยาบาล ค่าฉายรังสีจะเอาที่ไหนมาให้หมอ เขาคิดแค่ต้องการให้ภรรยานั่งจับมือมองตาอยู่ข้างเตียงเขาตลอดเวลา ทว่าคนางค์ต้องการมากกว่านั้น หล่อนต้องการตื่นขึ้นมาโดยยังมีเขาอยู่ เขาที่ยังมีลมหายใจแม้จะเป็นที่โรงพยาบาลก็ตาม

สุชัยแม้จะเคยสูบบุหรี่ แต่เขาก็เลิกมาร่วม5ปี จู่ๆเขาไออย่างรุนแรง รุนแรงจนสลบไป ถ้าไม่ใช่นายชัดผู้เป็นพ่อ ซึ่งกลับจากธุระนอกบ้านเกิดคิดอยากเข้าห้องน้ำ สุชัยคงตายในห้องน้ำเพราะเกิดหน้ามืดขณะที่อาบน้ำแล้วไอไม่หยุด จนช็อกหน้ามืดทิ่มเข้าไปในโอ่งน้ำ.. ตายเพราะขาดอากาศหายใจแน่

หมอพบว่าเขาเป็นมะเร็งในปอดมีก้อนเนื้อนูนโตราวคนตั้งครรภ์ ถ้ารักษาแบบคนอนาถาเขาคงตายไปนานแล้ว แต่คนางค์ยืมเงินญาติพี่น้องเกือบทุกคน ส่งเขาเข้าไปรักษากับหมอผู้ชำนาญที่โรงพยาบาลเอกชน การรักษาด้วยการฉีดสีหล่อนไม่เข้าใจอะไรเลย รู้แค่ว่ารายจ่ายมากถึงวันละกว่าหมื่นบาท แต่หล่อนก็ยินยอม ทำงานเพิ่มขึ้นนอนน้อยลงแทบเรียกว่าไม่เคยหลับตาสนิทสักคืน กลางวันที่หล่อนต้องไปทำงานที่บริษัทยุ่งจนเย็น จากนั้นก็รีบกลับมาดูอาการของสามีที่โรงพยาบาล อยู่เป็นเพื่อนคุยกับเขาสักพัก ก่อนอาศัยห้องน้ำโรงพยาบาลอาบน้ำเปลี่ยนชุด เพื่อรีบเร่งไปทำงานบัญชีให้ร้านค้าอีกแห่ง ด้วยหวังเพียงอย่างเดียว หาเงินให้ได้มากที่สุด...เพื่อต่อชีวิตสามีไปนานแสนนานเท่าที่กำลังกายของหล่อนจะลากไปไหว

แต่อารมณ์คนป่วยอย่างสุชัยเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน จากคนอารมณ์ดีเคารพเหตุผลกลายเป็นคนพาล พาลทุกคน รวมทั้งการขับถ่ายของเขาก็เริ่มบงการสมองไม่ได้ คิดถ่ายหนักถ่ายเบาก็เรี่ยราดทันที เมื่อหมออนุญาติให้กลับบ้านเพื่อทุ่นค่าห้องพัก หลานชายคนเล็กก็ยอมหยุดเรียนที่รามฯชั่วคราว เพื่อมาดูแลปรนนิบัติลุงเกี่ยวกับการอั้นไม่ได้ของการขับถ่าย เพื่อผ่อนภาระให้ป้าบ้าง ขณะที่นายชัดผู้เป็นพ่อที่อยู่ในวัย70กว่าก็ยังคอยมาช่วยบดสมุนไพรใบยาที่เพื่อนๆหวังดีแนะนำมาให้ลองกินเสริมกับยาของหมอ ทุกคนพยายามช่วยสุชัดด้วยความรัก ทว่าสุชัดกลับหงุดหงิดขว้างปาข้าวของ ที่ไม่เห็น เงาร่างภรรยาคนงาม เพราะหล่อนมัวแต่ไปทำงานหาเงินมารักษาเขา

เมื่อหลานสาวที่อยู่ต่างประเทศทราบข่าว นอกจากส่งเงินมาช่วยป้าแล้ว ยังต้องคอยปลอบและเพิ่มกำลังใจให้ป้าอดทนต่อสู้ต่อไป ทว่ากับลุง หลานสาวกลับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแทบไม่นับญาติ เมื่อรู้ว่าลุงมองแค่
การป่วยของตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุด

ไม่ยอมรับรู้ถึงความทุกข์ เหนื่อย เพลีย อดหลับขับนอนของคนรอบข้าง และกำลังทรัพย์ที่ต้องละลายหายไปทุกวันคืนด้วยคิดแค่ว่า

“เมื่อเขาป่วยทุกคนรักเขาจริงต้องอยู่รับใช้เขาเท่านั้น จะไปไหนไม่ได้เด็ดขาด”

ความรักมีหลายแบบ การจะรักใครเราอาจละเลยความจริงบางอย่างด้วยอารมณ์พาลแต่ตราบใดที่เรายังมีสติโปรดคิดสักนิด คนรักกันจริงเขายอมสละความสุขทั้งปวงเพื่อช่วยอีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ แต่ความเต็มใจของเขาไม่ใช่ต้องยืนอยู่บนปากเหวเพื่อรอชะตามาดันให้ร่วงตามลงไปด้วย เพราะเขาเต็มใจให้รักด้วยการต่อสู้.. สู้จนถึงที่สุด

คนป่วยที่รักทั้งหลาย กรุณาเถิดกรุณาให้โอกาสเขาเหล่านั้นได้บอกรักคุณด้วยการ..ต่อสู้อีกครั้ง..อย่าพยายามผลักความรักของเขาลงเหวตามคุณเลยนะคะ คิดสักหน่อยเถิดวันหน้าที่เราจากไป เขาจะต้องทนเศร้าเสียใจอีกนานแค่ไหน ที่ไม่ได้พยายามดึงชีวิตเราให้พิมพ์ภาพสวยๆติดตัวไปสู่โลกหน้าไว้ให้มากที่สุดมากเท่าที่เขาจะทำได้..เงาของเรายังคงเป็นแผลเป็นในชีวิตของเขา..

คุณจะฉุกคิดถึงความเจ็บปวดข้อนี้ของเขาบ้างไหมนะ?

โดย

Create Date : 24 สิงหาคม 2553

Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2558 11:17:28 น.

2 comments

Counter : 639 Pageviews.

．◢＼▁▁●●●▁▁／◣
　◤　　　　●●●●　◥
▕　　　　　　　●●　▕
──　　　　　　　　　──
──　●　　　　　●　──
──　　　　﹀　　　　──
　◣　　　　　　　　　◢
☆ญามี☆　∞┼∞　☆ญามี่☆
　███　∞┼∞　███
　◥█◤　∞┼∞　◥█◤
　　　═══╧═══
　　　███▊███

โดย: ญามี่

วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:19:44:07 น.

หากเป็นเรื่องจริง คนคนนี้ก็คงจากโลกไปพร้อมกับหอบความเห็นแก่ตัวเต็มพิกัดติดตัวไปด้วย

แต่ถ้าเป็นงานเขียน ก็ให้แง่คิดที่ดีสำหรับคนที่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:1:26:30 น.