BlogGang.com : : นายแว่นธรรมดา : รู้สึกภูมิใจ และ ขอบคุณพี่น้องห้องสีลมที่ทำให้ผมมีวันนี้ครับ ! ( ธุรกิจคาร์แคร์ )

รู้สึกภูมิใจ และ ขอบคุณพี่น้องห้องสีลมที่ทำให้ผมมีวันนี้ครับ ! ( ธุรกิจคาร์แคร์ )

สวัสดีครับพี่ๆน้องๆและเพื่อนๆทุกคน ผม เก้าอี้สีเทา หรือ ( คาร์แคร์ )คนเดิมครับ! ผมไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยียนห้องนี้นานมากๆ เพราะที่ผ่านมางานเยอะมากๆครับ เพราะช่วงนี้นอกจากในส่วนคาร์แคร์ธุรกิจของผมเองแล้ว บางวันก็ต้องขับรถเข้าโรงงานที่อยุธยาด้วย ( เพราะแม่ขอร้องมา ฮ่าๆ ) วันนี้เลยเป็นโอกาสที่ดี เลยอยากจะเข้ามาขอบคุณจริงๆสำหรับสมาชิกหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจ และ ให้คำแนะนำที่ดีจน ผมโตขึ้น ไปพร้อม กับกิจการคาร์แคร์ของผมที่โตขึ้นและ อยู่ตัวมากอย่างไม่น่าเชื่อ
ขอเล่าคร่าวๆว่า ก่อนหน้านี้ย้อนไปปีกว่าๆ หลังจากผมเรียนจบระดับชั้นปริญญาตรีได้ไม่นาน ตอนนั้นก็มีหลายจิตหลายใจมากว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อดี ช่วงแรกๆก็รู้สึกโล่งๆที่เรียนจบและรับปริญญาแล้ว แต่พอผ่านไปสัก 2 เดือนรู้สึกเบื่อ และเซ็งชีวิตอย่างบอกไม่ถูกเพราะ เที่ยวจนไม่รู้จะไปไหนแล้ว เลยคิดจะเรียนต่อ หรือสมัครงานทำตามบริษัทเอกชน หรือทำงานกับบริษัทของพี่ๆที่สนิท หรือ จะช่วยทำงานของครอบครัว เรียกง่ายๆคือ งไปหมด

วันนึงผมเลยนั่งคิดอยู่ทั้งวัน หลายวันเลยแหละ ว่าตัวเองเริ่มไม่มีค่าเลย ทำไงดี เลยไปสมัครอบรมหลักสูตรต่างๆเล่นๆเช่น เรียนร้องเพลงเพิ่ม เรียนการแสดงเพิ่ม เรียนการทำนายหน้าที่ดิน เรียนมวยไทย เรียนภาษา เรียนดนตรี เรียนเต้น ...ตอนแรกคิดเพียงว่า จะไม่ทำให้ตัวเองว่าง เพราะเบื่อมาก

แต่สุดท้าย วันนึงขับรถไปล้างที่ร้านประจำตอนตี 2 (ย่านรามอินทรา) ก็บังเอิณได้คุยกับหุ้นส่วน เลยชอบ และอยากเปิดบ้าง ดูหรูหรา ดูไฮโซดี ( ตอนนั้นคิดแค่นั้นจริงๆ) และผมเลยไปอบรมเรื่องคาร์แคร์มาเป็นครึ่งเดือนได้ หรืออาจจะยาวกว่านั้นนิดหน่อย
เลยขับรถไปหาพ่อที่โรงงานแล้วบอกว่า " ป๊า อยากเปิดคาร์แคร์ " ตอนแรกป๊าผมค้านหัวชนฝา หาเหตุผลมาค้านผมสารพัด แต่ในที่สุดก็ยอมให้เงินมาทำจำนวนหนึ่ง หลังจากนั้นผมใจใหญ่เลย คิดว่าจะทำคาร์แคร์ให้ดีที่สุด คือใหญ่ โอ่โถง มาตรฐาน ดูดี ต้องมีโน่นมีนี่ และก็ลงทุนไปหลายล้านบาท

วันแรกที่เปิด ไม่อยากจะเชื่อ ไม่มีรถเข้าเลยครับ แต่ยังไม่เครียดน่ะ แต่พอหลายๆวันมีรถเข้าเพียง 3-4 คัน เริ่มเครียดขึ้นเรื่อยๆ และเป็นแบบนี้ตลอดเกือบ 3 เดือนคือ ไม่เกิน 10 คันต่อวัน แต่ผมมีภาระทั้งค่าเช่า เงินเดิอนลูกน้อง ค่านำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายจิปาถะ ...จำได้ว่าตอนนั้นเครียดสุดๆ เครียดแบบบางทีขับรถก็ร้องไห้ บางทีแอบปิดประตูขึ้นรถแล้วร้องไห้ เพราะไม่รู้จะทำไงดี คือ เจ๊งแน่ๆ เพราะเปิดมา 3 เดือน ขาดทุนยับ แล้วรู้สึกผิดมากว่า นี่ผมทำอะไรอยู่ เอาเงินมาละลายลงแม่นำหรอ เสียดายเงินล้านที่ลงทุนไปมาก แล้วก็โทษตัวเองทุกวัน แต่อีกใจก็คิดว่า ล้มไม่ได้ ยังไงก็ต้องไม่ล้ม ถึงจะมีแต่คนปลอบว่า

"ธุรกิจครั้งแรกก็แบบนี้แหละ มีคนรวยเยอะแยะที่ไม่ได้ประสบความสำเร็จกับการทำธุรกิจแรก " แต่สำหรับผม ผมเอามาเป็นแรงผลักดันว่า ก็ผมนี่ไงที่จะไม่ล้มในธุรกิจแรก..แต่ก็ไม่รู้จะทำไงต่อ !!
ผมเลยค่อยๆรวมรวมสติ และ สิ่งที่ได้เรียนมาในสาขาการตลาด และก็ฟังคำแนะนำจากผู้ใหญ่หลายๆคนที่แนะนำ รวมถึงเข้ามาปรึกษาเพื่อนๆในห้องสีลม

แล้วหลายๆอย่างก็เริ่มดีขึ้นครับ จำได้ว่าครั้งแรกมีอยู่สัปดาห์นึง ซึงเป็นวันเสาร์อาทิตย์ มีรถเข้ามาเยอะมาก คือ ช้องล้างกับช่องเช็ดแห้งมีรถใช้บริการไม่ขาด แต่พอวันธรรมดาก็ได้ปรามาณ 10 คัน ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี คือเห็นกำลังใจมากขึ้น
และจากนั้นทุกอย่างก็พัฒนาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการอย่างมากอย่างไม่น่าเชื่อ จนลูกค้าให้ความเอ็นดูผมมาก ให้ความเป็นกันเองกับผมมาก และลูกค้าก็ชมเสมอว่า คาร์แคร์ของผมโตไวมาก ไวจริงๆ
จนทุกวันนี้หลังจากผมผ่านอุปสรรคแทบทุกอณูมาได้ ทั้งปัญหาลูกค้าไม่เข้าร้าน ปัญหาลูกน้อง ปัญหาการตั้งป้ายกับเทศกิจ ปัญหากับตำรวจ เพราะบางทีผมต้องใช้ต่างด้าวบ้าง เรียกว่าตอนนั้น ครบทุกปัญหาจริงๆ

จากวันนั้นจนวันนี้ ผมค่อยๆหาจุดของปัญหาในทุกด้าน และแก้ไข ปรับปรุงขึ้นมาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้กิจการของผมเจริญรุ่งเรื่องมาก ผมมียอดเฉลี่ยรถยนต์ในแต่ละวันประมาณ 30 คันต่อวัน โดยเฉพาะวันหยุดยอดรถเฉลี่ยที่ 30-50 คัน แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือวันหยุดพิเศษในเทศกาลต่างๆ ผมเคยมียอดรถถึงกว่า 100 คัน เรียกว่าทั้งล้าง ทั้งเช็ดกัน แบบลูกค้าที่สนิทเองก็ลงมาช่วยกันทำ แบบสนุกมือ
ผมมียอดรถซื้อโปรแกรมใหญ่ๆเช่น ฟอกเบาะ-พรม ขัดสี และซื้อ Member อย่างมาก ซึ่งส่งผลต่อรายได้ของกิจการ และผลกำไรอย่างมาก และผมก็พอใจมาก

จำได้ว่าช่วงฤดูฝนปีที่แล้ว แย่มาก แต่ปีนี้ คาร์แคร์ของผมแทบไม่เคยเงียบ คืออย่างน้อยลูกน้องมีงานทำทุกวัน เพราะผมวางแผนขายโปรโมชั่นต่างๆตั้งแต่ต้นเดือน กรกฎาคมที่ผ่านมาจนเดือนนี้ สรุปคือมีลูกค้าเข้ามาซื้อโปรแกรมใหญ่ๆเกินคาด เพราะโปรโมชั่นที่ผมวางไว้ คือผมลด และแถมของบางอย่างสำหรับลูกค้าที่วางจองในโปรแกรมใหญ่ๆ แค่ 250 ชิ้น และก็หมดไปอย่างไม่น่าเชื่อ รวมทั้งผมหาสินค้ามาขายในธุรกิจผมด้วย

วันนี้มีโอกาสที่ดี นอกจากผมจะขอบคุณ พ่อแม่ผม รวมถึงลูกค้าที่แนะนำผมในเรื่องต่างๆ ผมต้องขอขอบคุณพี่ๆน้องๆในห้องสีลม ที่คอยแนะนำผมในการทำธุรกิจ และผมก็ค่อยๆเอามาประกอบ มาประยุกษ์กับกิจการของผมจนมีวันนี้
และผมก็ขอบคุณความอดทน อดกลั้น ความพยายาม ในทุกๆเรื่องที่ผมไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะมีมากขนาดนี้ แต่สุดท้าย ผมก็ต้องมีมัน เพราะถ้าผมไม่มีสิ่งต่างๆเหล่านี้ ผมก็จะไม่มีวันนี้ในธุรกิจนี้ !!!

จากคุณ : เก้าอี้สีเทา

........................................................................................

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะทำงานเอาปสก. ไม่กี่ปีก็จะออกมาทำธุรกิจเต็มตัวครับ..

เพราะตอนเรายังหนุ่ม ยังสาว ต้นทุนเราจะต่ำกว่าคนอายุมากขึ้นๆ ถ้าเราทำงานประจำไปเรื่อยๆ จนพบว่าวันนึงเราได้แก่ไปมากแล้ว ทางเลือกเราจะน้อยลงทันที ยิ่งถ้ามีภาระครอบครัว บ้าน รถ ยิ่งไม่มีทางเลือกเลย..

แต่อย่างว่า.. ถ้าเราเริ่มธุรกิจตอนเราอายุยังน้อย ปสก. ความรอบคอบ อาจไม่มากเท่าตอนอายุมาก ได้อย่าง เสียอย่าง

จขกท. สามารถประสบความสำเร็จในธุรกิจตั้งแต่อายุยังน้อย น่ายินดีมากมายครับ..

เป็นกำลังใจให้ และขอให้ร่ำรวยๆๆๆๆ ยิ่งๆ ขึ้นไปครับ..

^_^

จากคุณ : นายแว่นธรรมดา

//tree-plus.blogspot.com/

Create Date : 15 ตุลาคม 2553

Last Update : 15 ตุลาคม 2553 12:03:45 น.

3 comments

Counter : 2152 Pageviews.

ขอบคุณสำหรับข้อมมูลดีนะครับ

โดย: กล้องโลโม่ IP: 202.183.211.197 วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:11:31:35 น.

ขอคำปรึกษาคุณเก้าอี้สีเทาเกี่ยวกับธุระกิจนี้หน่อยคะ

โดย: ARIYA IP: 124.121.134.158 วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:22:29:37 น.

ขอคำปรึกษาคุณเก้าอี้สีเทาหน่อยค่ะ 094-0343662

โดย: ยุ IP: 27.145.135.69 วันที่: 19 มกราคม 2560 เวลา:15:30:18 น.