ลองมองหลายๆมุมครับ ต่างจิตต่างใจ
ถ้าคิดด้วยอะไรหลายๆอย่าง แบบเปิดใจแล้ว ถ้าเราปรับต่อไม่ได้
ก็ออกครับ เืดือนที่แล้วผมเป็น ผมตัดใจขายรถขายบ้าน ที่ผ่อนอยู่
แล้วไปเริ่มชีวิตใหม่ครับ
สบายใจขึ้นเยอะ อยากไปทำงานทุกวัน
เป็นกำลังใจให้ครับ

เราปรับสิ่งแวดล้อมไม่ได้ พยายามปรับตัวปรับใจเรารับให้ได้อย่างมีความสุข ระยะเวลาช่วยได้ เอาใจช่วยค่ะ

เคยเป็นตอนเรียนมหาลัย

เข้าใจความรู้สึก...คือกายไปแต่ใจอยู่ที่อื่น

ในที่สุดก็ต้องออกมา ไปเรียนที่อื่น

สิ่งแวดล้อมมีส่วน

เวลามีปัญหาอยากให้พูดคุยกับหลายๆ คน

ลองถามความเห็นดูว่า

"ถ้าเราออกมาแล้ว(คนที่เราพูดคุยด้วย)คิดว่าจะทำอะไร"

ค่อยๆ เล่าความรู้สึก ให้ผู้อื่นได้รับรู้ด้วย จะได้ไม่อัดอั้นตันใจ

แล้วค่อยๆ หาทางออกทีละอย่าง

เป็นมาหลายปีแล้วค่ะ ไม่คิดจะผ่อนบ้าน ผ่อนรถเลย เพราะวางแผนจะออกตลอดเวลา ติดแค่มีลูก 2 คน ค่าเทอม ค่าเรียนเสริมค่อนข้างมาก เลยต้องกล้ำกลืนฝืนทน มา 10 กว่าปีแล้ว พยายามเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่องาน อ่านหนังสือให้กำลังใจ หนังสือธรรมะ แต่ความจริงที่ประสบในการทำงาน มันน่าเบื่อ มากค่ะ

การได้ไปทำงานทุกวัน
ทำให้ชีวิตมีเป้าหมาย

ไม่ล่องลอย ว่างเปล่านะคะ

อาจจะเพิ่งเริ่มทำงานนะครับ อย่าไปคาดหวังอะไรมากกับคนอื่น เราเองต้องปรับตัวเราก่อน ค่อยๆทำทีละน้อยไม่ต้องรีบ ถ้าเครียดก็หาอะไรทำเช่น ดูหนัง ฟังเพลง

ตถตา ครับ อย่าไปยึดติด ปล่อยวาง ทำบุญเยอะ แผ่เมตตา กรวดน้ำ อุทิศกุสลให้เจ้ากรรมนายเวร ขออโหสิกรรม คิดดี ทำดี พูดดี

แล้วทุกอย่างจาดีเอง มารไม่มีบารมีไม่เกิด

เคยเป็นสมัยทำงานบริษัทค่ะ ความกดดันเยอะมากกก ผู้ร่วมงานก็ไม่ค่อยดี ช่วงแรกใช้สิทธิพักร้อนรวด 10 วัน พอกลับมาดีขึ้นหน่อย ปีต่อมาเป็นอีก ใช้พักร้อน กลับมาทำงานก็เป็นอยู่ดี ก็ลองเปลี่ยนงานดู ถ้ายังเดือดร้อนก็หางานใหม่ให้ได้ก่อนค่อยออกค่ะ

ปัจจุบันทำธุรกิจเอง ไม่มีโอกาสได้เบื่อ

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$


...ผมผ่านเวลาเช่นนั้นมาแล้ว อดทนหน่อย

แต่ตอนนี้ก็ยังมีอุปสรรคอยู่บ้าง เป็นธรรมดาๆ..

...สักวันมันจะผ่านไป That too will pass by...


""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" 1877

ผมก็เบื่อคับ พวกคนงานทำงาน4เดือนกลับบ้าน1เดือน
มีแต่พวกขี้เกียจ อยากได้ตังเยอะๆแต่อยากทำงานน้อยๆ
หาดีแบบเมื่อก่อนไม่ค่อยได้

เป็นกำลังใจให้อ่ะค่ะ เป็นเหมือนกัน

แรงงานไม่มีทักษะเลย ถ้ารัฐขึ้นเงิน250ตามข่าวนะ สู้เขาไม่ได้แน่

เวลาเรารู้สึกว่าคนอื่นไม่ดี เราก็มักจะไม่ดีต่อเขา เขาก็จะไม่ดีต่อเรา เราก็จะรู้สึกว่าบรรยากาศมันไม่ดี

ลองเริ่มต้นใหม่ซิครับ มองคนอื่นในแง่ดี และเริ่มทำดีกับเขา แล้วเขาอาจจะงง ๆ แต่ทำไปเรื่อย ๆ สบายใจก็ทำดีไป ทำแล้วเขาไม่ดีตอบ ก็ไม่เป็นไร เราสบายใจก็พอ

ทำไปเรื่อย ๆ เขาก็จะเชื่อใจ แล้วเริ่มทำดีกับเรา เราก็มีความสุขใจและอยากไปทำงาน

ถ้าในสังคมหนึ่งมีแต่คนไม่ดีในสายตาเรา คงต้องทบทวนตัวเองแล้ว ว่ามันเกิดจากสังคมมันไม่ดี หรือเป็นเพราะเราเองที่ดีไม่พอให้สังคมยอมรับ

แต่ถ้ามันทำใจลำบาก เพราะรู้สึกไม่ดีกันมานานแล้ว ก็ต้องไปเริ่มที่ใหม่ครับ หางานใหม่ เริ่มต้นทำดีกับคนอื่น แล้วจะมีแต่คนรักครับ

รู้ว่ายากในช่วงแรก แต่ทำไปเรื่อย ๆ จะชินไปเอง สบายใจด้วยครับ เวลาทำดีกับคนอื่น ส่วนคนอื่นที่ไม่ดีกับเราย่อมหลี่กเลี่ยงได้ยาก เราก็จะรู้สึกเฉย ๆ ครับ นาน ๆ เข้า เขาก็เืบื่อไปเองครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ชนะใจตัวเองให้ได้นะครับ

เคยเป็นลองปรับมุมมองใหม่
ให้เข้ากับงาน เข้ากับคนที่ทำงานด้วย
ลองท้าทายตัวเอง ตั้งเป้าหมายในที่ทำงาน
แล้วตัวเราจะมีแรงกายแรงใจทำงานต่อ

ถ้าไม่ไหว อย่าฝืนเลย เสียดายเวลาเปล่าๆ นะ

ลองคิดใหม่ มองใหม่ หาสิ่งที่เราจะทำ อาจจะทำให้ชีวิตดีขึ้นกว่าเดิมคะ

อย่ากลัวที่จะเปลี่ยน

ถ้าออกเพราะคน ไปทำงานกี่ที่ก็ต้องออกเพราะคน

แต่ถ้าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ช่วยให้บรรลุเป้าหมายของตนเองละก็ หาอย่างอื่นทำเถอะครับ ไม่งั้นคุณก็จะได้แต่เงินเดือน แต่เสียทุกอย่าง เวลา โอกาส ความสามารถ สุขภาพจิต ฯลฯ ซึ่งมันหาใหม่ไม่ได้นะครับ

ผมเคยรู้สึกว่างานที่ผมทำ ไม่ช่วยให้ผมประสบความสำเร็จได้ในอนาคต ผมก็เลยออกจากงาน ตกงานอยู่นี่ เพื่อเตรียมตัวให้พร้อม ในการเปลี่ยนสายงาน ไปทำในสิ่งที่ตรงกับเป้าหมาย ที่คุณบอกดีกว่าตกงาน ผมไม่เห็นว่าคุณดีกว่าผมตรงไหนที่ไปทำงานด้วยความรู้สึกแบบนี้

ผมอ่านแล้วก็งงว่าเป็นเรื่องของคุณเจ้าของ blog เองหรือเปล่า หรือ quote คุณ 123 มา ผมอยากเรียนคุณ 123 ว่า อย่างน้อยตกงานแบบผม แต่ผมได้อะไรมากขึ้นทุกวัน (รวมถึงรายได้ ไม่งั้นผมจะกินอะไร ถึงจุดหนึ่งถ้าคุณไม่มีคุณก็ต้องขวนขวายเอง) ส่วนคุณ 123 ได้แต่เงินเดือน แต่เสียทุกอย่างไปนะครับ อาจจะแรงไปนิด แต่หวังดีนะครับ

เหรียญมีสองด้านนะครับ ทุกอย่างมักมีข้อดี และข้อเสียในสิ่งเดียวกัน ฝึกมองแต่สิ่งที่ดี เมื่อก่อนผมเคยไม่ชอบเจ้านายเอามากๆ จนต้องออกมาทำเอง ก็สบายใจขึ้น แบงค์ก็ให้เรากู้่ง่ายมาก แต่ผมกับหุ้นส่วนก็ล้มลุกคลานอยู่หลายปี มาเจอวิกฤต '40 ซ้ำอีก เกือบเอาตัวไม่รอด

ผมเคยโทษธนาคารว่าทำไมให้เรากู้ง่ายจัง ทางบ้านผมขาดประสบการณ์จึงใช้เงินผิดประเภท เรื่องใช้เงินทุกคนเก่งครับ แต่เรื่องใช้หนี้ไม่ค่อยเก่ง ผมจำต้องขายบ้านเพื่อหยุดเลือดก่ิอน แล้วมาเริ่มที่ศูนย์ใหม่ ตอนนั้นก็รู้สึกแย่มากๆ แต่ก็อดทน ประหยัด ขยันทำงาน ทำบุญ จนผ่านทุกอย่างมาได้ด้วยดี

มาถึงวันนี้ผมต้องขอบคุณเจ้านายเก่าผม เพราะถ้าเขาดีีกับผม ผมคงไม่ต้องดิ้นรนมาทำเอง คงไม่มีวันนี้ ต้องขอบคุณธนาคารที่หยิบยื่นโอกาส และประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งสำหรับการทำธุรกิจเอง การบริหารเงินต้องทำด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง
ผมเคยผิดพลาด และจะไม่ยอมผิดพลาดอีก

ชีวิตวัันนี้ดีขึ้นมาก ผมมีบ้าน (หลังเล็กกว่าเดิม) ให้พ่อ-แม่ ผมผ่อนบ้านเดี่ยวอีกหลัง เพื่อให้พ่อแม่มาอยู่ด้วยกัน จะได้มีโอกาสดูแลท่าน มีรถบริษัทใช้ รายได้เพียงพออยู่อย่างสบาย (ถ้าไม่สุรุ่ยสุร่าย) ผมคิดว่าตอนนี้เราเกือบพอ เพราะเราเคยลำบากกว่านี้มากยังอยู่ได้เลยครับ

ผมคงไม่บอกว่าคุณควรจะอดทนกับงานเดิม หรือควรเปลี่ยนงาน เรื่องนี้คุณรู้ดีที่สุดควรตัดสินใจด้วยตัวเอง ข้อคิดเห็น และคำเสนอแนะ เป็นเหตุผลเพื่อช่วยประกอบการตัดสินใจให้รอบคอบขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่ช่วยผมอย่างได้ผลคือ การเปลี่ยนมุมมองความคิดในแง่ดี วางทึ้งข้อเสีย หรือแง่ร้าย มันทำให้ใจเราสบาย เมื่อใจเราสบาย สิ่งดีๆ ก็จะเข้ามาไ้ด้เองอย่างเหลือเชื่อครับ เป็นกำลังใจให้สู้กันต่อไปครับ

ฝึกมุมมองให้สนุกกันงาน ทำแต่สิ่งดี แล้วรอผลที่ดี มาแน่นอนครับ

ชีวิตนี้สั้นนักจะทนทุกข์อยู่กับงานไปเรื่อยๆก็เหมือนทรมานตัวเองเสียสุขภาพจิตใช่ครับดีกว่าตกงานก็ต้องวางแผนสิว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตเราเองดีหลายล้านคนที่เขาไม่ได้เป็นลูกจ้างก็อยู่ได้นิชีวิตลูกจ้างนี่ง่ายที่สุดในชีวิตแล้วแต่สุขที่สุดหรือเปล่าคุณเป็นคนตัดสินใจ

เอาใจช่วยค่ะ ถ้ารู้สึกอย่างนี้ ต้องรีบวางแผนสำรองแล้วค่ะ หางานใหม่ เก็บเงินสำรองไว้ใช้ยามจำเป็น หาลู่ทางที่จะทำในสิ่งที่เราชอบ แล้วเดินออกมาเลยค่ะ อย่าปล่อยให้ความรุ้สีกแบบนี้ทำลายพลังชีวิตของเรา ทำลายสุขภาพจิตของเรา ถ้าชีวิตไม่สินก็ต้องดิ้นกันไป คำนี้ถึงจะเฉย แต่มันคือความจริงของชีวิตค่ะ สุดท้ายคนเราต้องดิ้นรนได้เอง